ฤดูร้อนที่เงียบเหงา

นี่อาจจะเป็นอีกฤดูร้อนของเราที่เงียบเหงาเสียจริงๆ ย้อนไปเมื่อปีที่แล้ว ฤดูร้อนของเราแม้จะเศร้าอย่างรุนแรงก็ตามแต่ก็ยังมีความรับผิดชอบที่ต้องทำ ทำไปน้ำตาไหลไป จนเสร็จภาระหน้าที่นั้น

แต่มาถึงปีนี้ ไม่มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบแล้ว แต่ก็ทำงานตามหน้าที่ที่ควรจะทำมากกว่า งานเรามันผูกพันกับช่วงเวลาปิดเทอม ดังนั้นฤดูร้อนก็เลยมีเวลาเหลือเฟือมากกว่าคนทำงานทั่วไป---มันก็ควรจะได้นึกถึงเรื่องเที่ยวบ้างใช่มั้ยล่ะ??? แต่เปล่า จนป่านนี้เรายังไม่ได้ไปเที่ยวเรื่องเป็นราวเลย เสียดายเวลาจัง อีกเพียงครึ่งเดือนก็จะเปิดเทอมแล้ว ภารกิจที่ฝืนใจทำกำลังจะมาเยือนอีกครั้ง เวลาเจอใครก็มักจะมีคนถามว่า “ไม่ไปไหนเหรอ” เออ ก็อยากไปนะ แต่ไม่รู้จะไปไหน...



มากรุงเทพฯ ให้วุ่นวายเล่นแต่กลับไม่มีเพื่อนว่างพอมาจะเที่ยวจะเจอด้วย อายุที่เพิ่มขึ้นความรู้สึกว่าเหมือนเพื่อนจะน้อยลง อาจจะเป็นเพราะเราคุยผ่านอินเทอร์เน็ตกันมากไป จนเข้าใจว่าแค่นี้ก็ใกล้ชิดกันแล้ว



เลยไม่ได้ไปไหน นอกจากเปลี่ยนที่นอน เปลี่ยนจากเตียงมาเป็นโซฟา เพราะความที่ขี้เกียจปูผ้าปูที่นอน ก็นอนมันโซฟานี่แหละวะ นอนมันทั้งร้อนๆ เหนียวๆ จ่อพัดลมเอา แรกๆ ที่เคยนอน (เพราะความจำเป็น) ก็นอนไม่ค่อยหลับ เมื่อยหลัง แต่ตอนนี้สบายแล้ว หลับเพลิน ฝันดีฝันร้ายปนกันไปหมด



อยู่กรุงเทพฯ ก็เปลือง ออกจากบ้านไปนิดหน่อยก็เสียเงินแล้ว ถ้าวันไหนไม่อยากเสียเงินก็เลือกอยู่บ้าน นั่งเล่นเนต ดูทีวี แล้วก็เขียนนิยาย ซึ่งอย่างหลังค่อนข้างใช้สมาธิสูงยิ่ง เปิดเพลงบิ้วท์หน่อยมันจะค่อยๆ ออกมาเอง หลังๆ ติดละครก็พอจะซึมซับมาได้บ้าง ความตั้งใจอยากจะให้เสร็จก่อนเปิดเทอม แต่นี่ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว ยังไม่ก้าวหน้าเลย ขาดแรงกระตุ้น ผิดกับนิยายรักเรื่องที่แล้ว จบภายในเดือนเดียว เขียนมันทุกวัน เพราะมีเวลาเข้ามากดและดันให้เขียนจนเสร็จ ณ เวลานี้ ทำไม่ได้ นอกจากนั่งมองดูเพื่อให้เกิดพุทธิพิสัยขึ้นมาเอง



เฮ้อ...อยากได้เขียนใบลาพักผ่อนกะเขาบ้างจัง แต่ไม่รู้จะได้เขียนเมื่อไหร่???

Create Date : 12 พฤษภาคม 2556		0 comments
Last Update : 12 พฤษภาคม 2556 9:34:36 น.
Counter : 1472 Pageviews.
Share Tweet