คนถูกทิ้ง
ตอนนี้ต้องเปิดเพลงนี้ดังๆ เพราะรู้สึกว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์นี้อยู่
เพื่อนร่วมงานชวนยิกๆ ทุกครั้งที่พูดถึงการทำโครงการว่า "มาจัดร่วมกันมั้ยละ" เราก็เออๆ ช่วยหน่อยแล้วกัน เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีสมอง คิดไรไม่ออก แก่มากแล้ว ความคิดไม่แล่นปรู๊ดปร๊าดเหมือนเมื่อหลายปีก่อน เพื่อนพูดอย่างนี้หลายครั้งมาก จนเราคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
พอปีงบประมาณ 2556 งวดเข้ามาเรื่อยๆ เราจะต้องใช้เงินจัดโครงการแล้วล่ะ ก่อนจะสิ้นปีงบประมาณ 2556 (เดือนกันยายน) ปรากฏว่าเมื่อวานเราถามเพื่อนคนเดิมว่า "ตกลงจะจัดงานเมื่อไหร่" คำตอบคือ "จัดพฤศจิกายน" อ้าว แล้วเราถามว่า แล้วงานเราล่ะ?
ไม่มีคำตอบอะไรให้ แต่โยนไปว่า "ก็ไปจัดสิงหาคมร่วมกับคนอื่นสิ" เฮ้ย!! อะไรวะ นี่ถ้าไม่ถาม เราก็ไม่รู้ใช่มั้ยเนี่ยว่าเราถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวไปโดยไม่รู้ตัว แล้วก่อนหน้านี้มาชวนเรายิกๆ ทำไมวะ (ซึ่งตอนนั้นเราก็เคยพูดเปรยๆว่า อย่าทิ้งเราแบบคราวที่แล้วอีกนะ)
เออ เว้ย ผู้ชายมันเหมือนกันหมดหรือเปล่าวะเนี่ย อยากจะทิ้งก็ทิ้ง ทิ้งแล้วดันไม่บอกด้วยว่าไม่เอาแล้วนะ ถ้าไม่ถามก็ไม่รู้ตัวว่าโดนทิ้ง นิสัย!!!
ทำงานแวดวงนี้ต้องอยู่แบบตัวใครตัวมัน ไม่ได้สนับสนุนเกื้อกูลกันอย่างนั้นรึ??? แบบนี้ใช่มั้ย ที่เขาเรียกว่าเอาตัวรอด?
Create Date : 27 มิถุนายน 2556 |
|
3 comments |
Last Update : 27 มิถุนายน 2556 14:21:45 น. |
Counter : 2495 Pageviews. |
|
|
ฟังแล้วอยากจะเป็นศิลปินเสียเอง มีให้ 3600 แต่ผู้จัดการคิด 50000 เงินเดือนสองเดือนยังไม่พอจ้างเลยว่ะ