ถนนสายนี้มีตะพาบกิโลเมตรที่ 89 ชิ้นส่วนที่หายไป
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 89 ชิ้นส่วนที่หายไป โจทย์โดยคุณต่อ การฺ์ตูนบล็อก นี่เอง ให้เขียนอย่างไรก็ได้ ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า สิ่งสำคัญที่เหลืออยู่ สิ่งสำคัญที่เหลืออยู่ หนูน้อยอายุสามสี่ขวบพร้อมความสดใสในวัยเยาว์หน้าตาน่ารักน่าชัง หัวเราะอย่างเริงร่าเหมือนโลกนี้คือสรวงสวรรค์ แต่เมื่อผ่านเข้าสู่ช่วงหนุ่มสาว ผ่านประสบการณ์ชีวิตและการทำงาน รอยยิ้มเหล่านั้นกลับเลือนหายไปจนหมดสิ้น อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปในชีวิตของพวกเด็กๆทั้งหลาย สาวน้อยคนนั้นเธอร่าเริงแจ่มใส เหมือนดอกไม้แรกแย้ม หลังจากเธอได้ไปทำงานแบบสบายๆ แต่รายได้ดีที่กรุงเทพฯไม่นานนัก รูปร่างหน้าตาเธอก็สะสวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตาจากฝีมือหมอศัลยกรรมมือหนึ่ง เธอสามารถสะกดสายตาหนุ่มๆทุกคู่ให้จ้องมองดูเธออย่างลุ่มหลง แม้เธอจะมีเงินมากขึ้น แต่รอยยิ้มและแววตาเธอดูเศร้าและเลื่อนลอย อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปในชีวิตของเธอ หญิงสาวคนหนึ่งแต่งงานกับนายทหารหนุ่มด้วยความรักอันบริสุทธิ์ เธอมีอาชีพเป็นแม่บ้าน แต่หลังจากแต่งงานมาเนิ่นนาน ทั้งคู่ก็ไม่มีลูกด้วยกัน วันหนึ่่งตอนเธออายุ 40 ต้นๆ สามีมาบอกกับเธอว่า "เขาขอหย่ากับเธอ" โดยให้เหตุผลง่ายๆสั้นว่าเพราะเธอไม่มีลูกให้กับเขา เธอเสียใจและงงจนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไร? เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างไร? อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไป ที่ทำให้ชีวิตคู่ต้องจบลงเช่นนี้? หญิงชราที่เคยเป็นเถ้าแก่เนี้ยคนนั้น เธอเคยมีพร้อมทุกสิ่ง ทั้งสามี เงินทอง ลูกหลานที่รักมากมายคอยห้อมล้อมเอาอกเอาใจ ตั้งแต่วันนั้นที่เธอเซ็นต์มอบมรดกให้ลูกๆหลานๆไปหมดแล้ว ก็ไม่มีลูกหลานคนไหนสนใจดูแลเลี้ยงดูเธอเหมือนก่อน สุดท้ายเธอถูกลูกๆที่เธอเลี้ยงมากับมือ หลอกพาเธอไปปล่อยที่วัด ให้พระทำหน้าที่เลี้ยงดูแทน อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปในชีวิตของเธอ เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงกล้าได้กล้าเสีย สร้างชีวิตจากสองมือเปล่าและความขยัน ด้วยการทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนนานนับสิบปี เขาก็กลายเป็นเศรษฐีร้อยล้าน ได้ตั้งแต่อายุสี่สิบต้นๆสมใจปรารถนา เขากำลังจะเริ่มมีความสุขกับครอบครัวเล็กๆที่น่ารัก เขาไม่สบายนิดหน่อยเลยไปพบแพทย์ แต่ผลตรวจพบว่า เขาป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เขาร้องไห้เสียใจและโทษฟ้าดินว่าทำไมถึงกลั่นแกล้งและทำกับเขาแบบนี้ อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปจากชีวิตของเขา? ความสุขและความทุกข์มาแล้วก็ไป อะไรหรือเป็นเหตุ? อะไรหรือเป็นผล? ทุกสิ่งล้วนมีที่มา ทุกสิ่งล้วนมีที่ไป ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่ได้ตลอดเวลา ไม่มีสิ่งใดที่จะไม่เปลี่ยนแปลง บ้างว่าเป็นกรรม บ้างก็ว่าเป็นความโง่ บ้างว่าเป็นธรรมชาติของชีวิต บ้างว่าเป็นความจริงที่เราควรจะได้เรียนรู้ ชิ้นส่วนที่หายไป นั้นคือ ความเข้าใจโลก เข้าใจชีวิตที่ถูกต้อง ที่จะทำให้เราอยู่ในโลกและดำรงชีวิตได้อย่างมีความสุข ชีวิตประกอบด้วยกายและใจ ปัจจัยภายนอกเปลี่ยนไปได้ไม่แน่นอน รวยก็จนได้ มีชีวิตคู่ก็หย่าร้างได้ มีทุกอย่างพร้อมก็สูญเสียไปได้ไม่แน่นอน แข็งแรงก็เจ็บป่วยได้ อย่ามุ่งหวังอะไร อย่าเรียกร้องอะไรจากชีวิต เพราะชีวิตให้เราทุกอย่างแล้ว ทั้งร่างกายที่ดีที่สุดและความสุขสงบที่มีอยู่ในใจอย่างสมบูรณ์และไม่เคยหนีไปไหน มีแต่"เจ้ากิเลสตัณหาเจ้าตัววายร้าย" ที่มาคอยหลอกเราทุกเช้าค่ำว่า ต้องมีทรัพย์สินเงินทองหรือวัตถุมาปรนเปรอเราเยอะๆถึงจะมีความสุข เราจึงถูกหลอกให้ทำงานหนักมากขึ้นๆ จนไม่มีเวลาที่จะพักผ่อน ไม่มีเวลาแม้จะทบทวนในสิ่งที่เราทำอยู่ทุกวันว่า ถูกหรือผิดดีหรือชั่วปานใด อย่าเอาสมบัติที่มีค่าสูงสุดนั่นคือร่างกายของเราไปแลกเป็นเงินทอง อย่าหักโหมใช้ร่างกายทำงานไม่พักผ่อนจนต้องเจ็บป่วยเป็นโรคร้าย"เพราะถ้าไม่มีชีวิต ก็ไม่มีสิ่งใดที่มีค่าอีกแล้ว" คนที่ตายไปแล้วเงินทองจะมีประโยชน์อะไรเล่าอย่าประมาทในการใช้ชีวิต เพราะเมื่อประมาทเพลินกับความสุขที่อยู่ตรงหน้า เราจะไม่ได้เตรียมใจไว้สำหรับความเปลี่ยนแปลงและความทุกข์ที่รอเราอยู่ ชีวิตก็เหมือนการขึ้นสะพานหรือยอดเขา เมื่อขึ้นไปแล้วก็ต้องลงมา ไม่มีใครใช้ชีวิตบนสะพานหรือยอดเขาได้ชีวิตที่เสี่ยงต่อการสูญเสียมากที่สุด คือชีวิตที่มีความสุขสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง/b> ภูเขายิ่งสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่งยั่วเย้าให้เราปีนป่ายไปเท่านั้น เราต้องใช้ความพยายาม ใช้เวลาและอาจเสี่ยงต่อการสูญเสียชีวิตได้ตลอดเวลา เพื่อไปสู่ยอดเขาอันเวิ้งว้างว่างเปล่าแสนจะเหน็บหนาวและเป็นทางตัน อีกทั้งยอดเขาและหุบเหวนั้นก็อาจห่างกันไม่กี่ก้าว หากก้าวพลาดเพียงนิดเดียวก็อาจตกลงมาตายได้ทันที แต่ก็น่าแปลกใจมีคนปีนตามๆกันขึ้นไปอย่างไม่ขาดสายเลยทีเดียวอย่าใช้ชีวิตเพื่อหาความสุขจนเกินความพอดี เพราะความสุขที่มากเกินไปจะทำร้ายร่างกายของเรา ทั้งการกิน การดื่ม การเที่ยวกลางคืน ดื่มสุรา หานารี ร่างกายทรุดโทรมเพราะไม่ได้พักผ่อน สุขที่แท้จริงนั้นเราเคยรู้จักมันแล้วตั้งแต่ยังเยาว์วัยอยู่ เด็กๆมักมีความสุขง่ายๆกับสิ่งรอบๆตัว ไม่อยาก ไม่หวัง ไม่สร้างเงื่อนไขใดๆ ปล่อยวางได้ไว ไม่โกรธ ไม่โมโหอะไรนานเกินไป มีรอยยิ้มให้กับทุกๆคนที่อยู่รอบตัว พอใจเท่าที่มีอยู่ เล็กๆน้อยๆ ไม่โลภมาก ไม่คาดหวังอะไรไปไกลกว่าชีวิตในปัจจุบัน แค่ ไอศกรีมสักแท่ง ขนมสักถุงก็ยิ้มได้แล้ว ความสุขเหล่านี้แต่เราทำมันหล่นหายไปนานแล้วจากการต่อสู้ดิ้นรนในสังคมครั้งหนึ่งเมื่อมีคนถามองค์ดาไลลามะว่า อะไรเป็นเรื่องที่ท่านรู้สึกแปลกใจมากที่สุด เกี่ยวกับมนุษยชาติ? ท่านตอบว่า มนุษย์เรานี้ ยอมสูญเสียสุขภาพเพื่อทำให้ได้เงินมา แล้วต้องยอมสูญเสียเงินตรา เพื่อฟื้นฟูรักษาสุขภาพ แล้วก็เฝ้าเป็นกังวลกับอนาคต จนไม่มีความรื่นรมย์กับปัจจุบัน ผลที่เกิดขึ้นจริงๆ ก็คือ เขาไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน หรือแม้กระทั่งอยู่กับอนาคต เขาดำเนินชีวิตเสมือนหนึ่งว่าเขาจะไม่มีวันตาย และแล้วเขาก็ตายอย่างไม่เคยมีชีวิตอยู่จริงท่านพุทธทาสกล่าวไว้ว่า จะหาเท่าไร มันก็เท่านั้น สมบัติในโลก สุดท้ายมันก็ต้องคืนให้กับโลก จะเอาอะไรกันนักหนา เอาเท่าที่ได้ พอใจเท่าที่มี เท่านั้นพอ "มีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องรู้สึกว่า เราดี เด่น ดัง อะไรเลย เพียงแต่รู้สึกว่าเป็น ผู้มีประโยชน์ที่สุดคนหนึ่ง นั่นแหละถูกต้องและเป็นสุขแท้"ผมเพิ่งอ่านเจอมาว่า >>>>บางที
เราพยายามตามหา ทุกสิ่ง...เข้ามาในชีวิต แล้ววันหนึ่ง...เรากลับพบว่า แค่มีบางสิ่งชีวิตก็มีความสุขแล้ว<<<< เมื่อมีเงินทองพอใช้จ่ายและมีความพอใจในชีวิตบ้างแล้วก็อย่าประมาท มาใส่ใจศึกษาธรรมะ มาฝึกสติและหาความสงบในจิตใจ เจริญปัญญาปล่อยวางกันบ้าง จะได้เป็นหลักประกันความทุกข์เวลาเจอสิ่งที่ไม่คาดฝัน เพื่อเตรียมใจรับทุกอย่างที่มันไม่แน่นอนที่จะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา แค่นี้ก็คงไม่มีเรื่องร้ายใดๆที่เราไม่ได้เตรียมใจรับมือไว้แล้วนะครับ ^^ ตอนนี้มี Interview The Blogger วนารักษ์ ที่่บ้านน้องริน Rinsa Yoyolive ให้อ่านกันแล้ว คลิ๊กที่ลิงค์ได้เลยครับ Interview the blogger วนารักษ์ มีความในใจของ จขบ. ให้อ่านด้วยครับ ห้ามพลาด ยิ้มกันหน่อย คุยกันนิด ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่แวะเข้ามาอ่าน ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกที่ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณโจทย์ดีๆจากคุณต่อที่ตั้งหัวข้อให้เราคิดได้หลายแง่มุม ขอบคุณน้องเป็ดสวรรค์ที่จัดงานตะพาบทุกครั้ง ขอบคุณโลกนี้ที่มีหลากหลายเรื่องราวให้เราได้เรียนรู้ไม่จบสิ้น
Create Date : 17 กันยายน 2556
Last Update : 25 กันยายน 2556 14:43:35 น.
96 comments
Counter : 4782 Pageviews.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 18 กันยายน 2556 เวลา:22:21:05 น.
โดย: **mp5** วันที่: 18 กันยายน 2556 เวลา:22:53:07 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:1:48:56 น.
โดย: NET-MANIA วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:10:54:45 น.
โดย: ตาลเหลือง วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:12:20:12 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:12:32:52 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:15:58:51 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:16:34:15 น.
โดย: mastana วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:19:16:00 น.
โดย: NENE77 วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:19:40:07 น.
โดย: NENE77 วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:21:35:52 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:21:51:54 น.
โดย: lovereason วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:22:12:27 น.
โดย: anigia วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:22:31:38 น.
โดย: multiple วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:23:05:08 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:23:26:28 น.
โดย: pantawan วันที่: 19 กันยายน 2556 เวลา:23:35:33 น.
โดย: JewNid วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:0:39:21 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:6:11:01 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:8:57:34 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:10:20:13 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:10:35:52 น.
โดย: mambymam วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:11:32:34 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:15:16:34 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:16:15:39 น.
โดย: หมอหว่อง วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:22:53:48 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:23:13:00 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:6:53:27 น.
โดย: multiple วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:8:07:47 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:9:20:46 น.
โดย: mambymam วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:9:32:42 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:21:02:09 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:22:52:27 น.
โดย: mambymam วันที่: 22 กันยายน 2556 เวลา:0:17:58 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 กันยายน 2556 เวลา:6:36:17 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 22 กันยายน 2556 เวลา:13:14:58 น.
โดย: NENE77 วันที่: 22 กันยายน 2556 เวลา:20:24:35 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 22 กันยายน 2556 เวลา:21:41:07 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:8:20:02 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:10:29:52 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:14:46:41 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:19:12:49 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:20:07:36 น.
โดย: anigia วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:22:28:11 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:22:32:29 น.
โดย: mambymam วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:22:38:25 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 23 กันยายน 2556 เวลา:23:42:03 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:6:44:54 น.
โดย: Pikake วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:9:03:05 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:11:28:10 น.
โดย: mambymam วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:12:41:50 น.
โดย: mambymam วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:12:42:36 น.
โดย: NENE77 วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:15:54:00 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:16:00:10 น.
โดย: apologise วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:16:25:09 น.
โดย: ชีริว วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:21:56:23 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:22:50:19 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 24 กันยายน 2556 เวลา:23:27:03 น.
โดย: pantawan วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:0:13:49 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:0:22:24 น.
โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:3:56:49 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:6:17:30 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:9:43:08 น.
โดย: Pikake วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:10:00:20 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:14:43:04 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30