ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 105 อย่าลืมฉัน
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 105 อย่าลืมฉัน โจทย์โดยพี่อ้อมแอ้ม พี่สาวใจดีของเรานั่นเอง ขอให้ชื่อตอนนี้ว่า "ตำนานรักเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว" ตำนานรักเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว อย่าลืมฉัน คำพูดนี้มีความหมายเสมือนเป็นการสั่งเสียครั้งสุดท้าย แต่ที่จริงแล้วมันเป็นชื่อของดอกไม้ดอกเล็กๆน่ารักสีสวยที่ชื่อว่า ดอก Forget me not มีตำนานเล่าขานกันมานานนมของชื่อดอกไม้อันแสนโรแมนติกนี้ ขออนุญาตคัดลอกมาให้อ่านเป็นการอุ่นเครื่องกันก่อนนะครับ ^^ตำนานดอก Forget-Me-Not (..ซึ้งสุดๆ..) ภาพ ดอก foget me not จาก เว็ปโพสจัง //board.postjung.com/data/533/533322-topic-ix-0.jpg คำว่า Forget-Me-Not แปลว่า อย่าลืมฉัน เป็นคำพูดสุดท้ายของผู้ชายคนหนึ่ง ก่อนที่ความตายจะมาพรากเขาไปจากสาวคนรัก หนุ่มคนนี้มีชีวิตอยู่ในประเทศฝรั่งเศส เมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว เขาเป็นอัศวินผู้กล้าหาญ ซึ่งมีคนรักเป็นสาวงาม ครบสูตรคู่รักเพอร์เฟ็คท์ของสมัยนั้น วันหนึ่งทั้งคู่ไปเดินเล่นริมแม่น้ำ บังเอิญสาวคนรักเหลือบไปเห็นดอกไม้แปลกหน้าสีม่วงเข้มสดใส ซึ่งไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ชูดอกงามอยู่ริมตลิ่ง เธอก็เลยขอร้องคนรักให้ลงไปเก็บให้ ซึ่งเขาก็ทำตามโดยดี แต่โชคร้ายที่ตลิ่งลื่นมาก และตัวเขาก็ใส่เสื้อเกราะเหล็กซึ่งหนักอึ้งอยู่ ชายหนุ่มก็เลยลื่นตกลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกราก เขาพยายามตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด แต่เพราะน้ำหนักเสื้อทำให้เขาจมลงไปทุกที ชายหนุ่มรู้จุดจบของเขาคงจะมาถึงแน่แล้ว เขาจึงโยนดอกไม้ดอกงามขึ้นไปให้สาวคนรักและตะโกนบอกเธอเป็นประโยคสุดท้ายว่า Ne moubliez pas... อย่าลืมฉันนะที่รัก จากนั้นร่างของเขาก็จมลงหายไปในแม่น้ำ ดอก Forget Me Not (เป็นคำในภาษาอังกฤษแปลว่าอย่าลืมฉัน) จึงถูกตั้งให้เป็นตัวแทนของรักแท้ที่ไม่มีวันดับ เหมือนความรักของอัศวินหนุ่มกับสาวคนรักนั้นเอง จากฝรั่งเศสก็บินลัดฟ้ามาสู่เมืองไทยก็มีประวัติของเรื่องคล้ายๆกันเป็นตำนานความรักเอื้องผึ้งและจันผา อันโด่งดังไปทั่วถิ่นล้านนาเลยทีเดียว ขอคัดลอกมาไว้ให้อ่านคู่กันไปด้วยเลยนะครับ ^^ ดอกเอื้องผึ้ง ขอขอบคุณภาพจากคุณต๋า จากบล็อก Sweet_pills ^^ ตำนานเล่าขานมานมนานว่า สาวเอื้องผึ้งและหนุ่มจันผานั้นเป็นคู่รักกัน ทั้งสองสัญญากันว่าจะรักกันตลอดไป ไม่มีวันพรากจากกัน ถ้าหากแม้นคนหนึ่งตายไป อีกคนหนึ่งก็ไม่ขออยู่ต่อ และแล้วโศกนาฏกรรมก็มาถึงโดยที่ไม่มีใครคาดคิด จันผาพาเอื้องผึ้งไปเที่ยวที่ดอย(ภูเขา) ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นดอกไม้ชนิดหนึ่ง ซึ่งงอกอยู่ที่ต้นไม้ริมผา มีสีเหลืองอ่อน-เข้มแซมกันไป กลิ่นของมันหอมอ่อนๆ เขาคิดว่าคนรักของตนคงจะชอบ จึงปีนไปเก็บดอกไม้ชนิดนั้น แม้เอื้องผึ้งจะห้ามแต่จันผาก็ยังพยายามจะไปเด็ดดอกไม้มาให้ได้ และแล้วในที่สุดสิ่งที่เอื้องผึ้งกลัวก็เป็นความจริง จันผาพลาดตกลงไปในเหว เอื้องผึ้งร่ำไห้ประหนึ่งหัวใจแตกสลาย เธอไม่ขอมีชีวิตอยู่ต่อไปจึงวิ่งเอาหัวชนกับแง่หินที่หน้าผา ตายตามคนรักเหมือนที่เคยให้สัญญาว่าจะรักกันตลอดไป ดอกไม้ที่จันผาพยายามจะเก็บนั้น ต่อมาคนให้ชื่อว่า ดอกเอื้องผึ้ง ส่วนที่ๆจันผาตกลงไปตาย ก็มีต้นไม้ชนิดหนึ่งงอกขึ้นมา ผู้คนกล่าวขานเรียกว่า ต้นจันผา เพื่อเป็นอนุสรณ์แด่ความรักที่ยั่งยืนของคนทั้งคู่ตลอดไป
ภาพต้นจันผา จากเว็ป //www.market.onlineoops.com จากทั้งสองเรื่องที่นำมาให้อ่านกันเป็นอุทาหรณ์สอนใจว่า ในช่วงที่ความรักกำลังสุกงอมเต็มที่ถึงขั้นชี้นกเป็นไม้ ชี้ไม้เป็นนก องุ่นหวาน น้ำตาลเปรี้ยว โลกนี้มีแค่สองเรา มองไปทางไหนก็เป็นสีชมพูไปหมด แล้วหล่ะก็ อย่าประมาทเที่ยวเด็ดดอกไม้ที่อยู่ในที่ๆอันตรายเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นท่านอาจจะโชคดี มีดอกไม้เป็นชื่อของท่านหรือแฟนของท่าน และมีตำนานรักเด็ดดอกไม้เรื่องใหม่เกิดขึ้นมาอีกด้วย อันนี้ผมล้อเล่นนะครับ 555++ ^^ ความรักและการพลัดพรากสูญเสียนำมาซึ่งความเศร้าสุดซึ้งตรึงใจของผู้คน ที่ได้ยินได้ฟังเรื่องราวเหล่านั้น จนมีผู้กำกับนำมาสร้างภาพยนตร์หลายๆเรื่องได้อย่างโด่งดังแบบอมตะนิรันด์กาล อย่างเรื่องคู่กรรม โรมีโอและจูเลียส หรือ แม้ในหนังฮอลลี่วู๊ดดังๆอย่างเช่นไทเทนิค เป็นต้น แต่ถ้าเป็นหนังไทยทางทีวีแล้วการที่พระเอกหรือนางเอกต้องตายตอนจบ ถือว่าเป็นการทำร้ายจิตใจของคนดูอย่างแรงและยอมรับกันไม่ค่อยได้ เพราะผู้คนต้องการภาพยนตร์ที่เบาสมอง ชมแล้วมีความสุขมากกว่าอย่างอื่น ถือเป็นประเพณีว่าถึงจะจบแบบไม่แฮปปี้เอนดิ่ง ก็ห้ามมีนางเอกหรือพระเอกตายเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นผู้กำกับจะถูกบรรดาแฟนหนังแอนตี้จนเลิกอาชีพผู้กำกับไปเลย หรือต้องตอบปวดหัวกับกระแสของสื่อชนิดกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว อาหารทำให้เราไม่อดตายฉันใด ความรักก็เปรียบเสมือนอาหารที่หล่อเลี้ยงจิตใจของเราไม่ให้เหี่ยวแห้งฉันนั้น ในวัยเด็กเราต้องการความรักจากพ่อแม่ ญาติๆที่เลี้ยงเรามา ในวัยเรียนเราก็ต้องการความรักจากเพื่อนฝูง ในวัยหนุ่มสาวเราก็ต้องการความรักจากเพศตรงข้าม ในวัยชราเราก็ต้องการความรักจากลูกหลานเพื่อนรุ่นเดียวกันที่เหลืออยู่ ไม่มีช่วงเวลาใดในชีวิตของเราที่ไม่ต้องการความรักมาหล่อเลี้ยงจิตใจ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนจะโชคดีได้ความรักที่สมบูรณ์ในทุกๆช่วงชีวิต เราอาจสำเร็จในเรื่องการเรียนการทำงานแต่ไม่สมหวังเรื่องความรัก หรือเราไม่สำเร็จในเรื่องใดเลย แต่เราก็ยังมีครอบครัวที่เรารักและอบอุ่นอยู่กันอย่างมีความสุข แต่อย่างน้อยการรู้จักรักและดูแลตัวเองให้ดีให้มีร่างกายแข็งแรงพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ ก็ถือเป็นขั้นแรกที่ต้องทำให้ได้ก่อนวัยชรา การให้ความสำคัญกับทุกๆคนที่เราใกล้ชิดสนิทสนม ไม่ว่าจะเป็นพี่น้องญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนบ้านใกล้เคียง ที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยในทุกๆช่วงวัยของชีวิต การมีรอยยิ้ม มีน้ำใจไมตรีให้แก่กันและกัน เอาใจเขามาใส่ใจเรา รู้จักให้อภัยมองกันแต่แง่ดี ไม่เอาแต่ใจตัวเองฝ่ายเดียว ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดในฐานะสามี ภรรยา พี่น้อง ญาติมิตร เพื่อนบ้าน สมาชิกชมรมๆต่างๆก็คงจะช่วยให้มีความสุขได้ไม่ยากนัก หรือหากแม้ว่าเราเป็นคนที่ไม่มีญาติสนิทมิตรสหายที่ให้ความช่วยเหลือเราได้ ก็ยังมีพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าที่เป็นที่พึ่งให้กับเราได้เป็นอย่างดี เป็นเสมือนยารักษาโรคใจได้ทุกชนิดให้เราปลดเปลื้องความทุกข์ ออกจากจิตใจเราได้อย่างหมดสิ้นถึงรากเหง้าของความทุกข์ได้อย่างแท้จริง เพราะคนที่มีศรัทธา ถือว่า เป็นคนมีทรัพย์ในทางธรรม ถึงอดอยากยากจนขัดสนปัจจัยในชีวิตสักเพียงใด ก็ยังมีความสุขอยู่ในหัวใจอย่างเปี่ยมล้นชนิดหาที่เปรียบไม่ได้ เป็นความสุขแท้จากการปฏิบัติธรรม จากความปีติในบุญกุศลที่ได้ทำไว้ดีแล้ว ย่อมนำความสุขมาให้เราได้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตเลยทีเดียว เพราะเมื่อเข้าใจชีวิตได้ถึงที่สุด ย่อมเกิดปัญญาปล่อยวางเรื่องราวในชีวิตของเราทั้งร้ายและดีนั้นลงได้ นั่นคือบทบาทและหน้าที่สุดท้ายของเราทุกคนที่ได้เกิดมาบนโลกนี้ เพื่อให้เราจากไปอย่างสงบด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขบนใบหน้า อันเป็นการแสดงสัจธรรมแห่งชีวิตให้ทุกคนได้เห็นอย่างแท้จริง เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์ ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่แวะเข้ามาอ่านงานเขียนชิ้นนี้ ขอบคุณเพื่อนๆประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังให้น้ำใจและ"อย่าลืมฉัน"คนนี้ ขอบคุณหัวข้องานเขียนดีๆจากพี่อ้อมแอ้ม ขอบคุณน้องเป็ดสวรรค์ที่เป็นผู้ดำเนินการจัดงานตะพาบอันยาวนานและต่อเนื่องแบบนี้ และสุดท้ายขอบคุณที่โลกนี้ยังมีความรักที่งดงามให้เราได้สัมผัสอยู่เสมอ ถ้าเรารู้จักเปิดใจมองด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์และเป็นกลาง ^^
Create Date : 12 พฤษภาคม 2557
Last Update : 19 พฤษภาคม 2557 16:39:35 น.
75 comments
Counter : 2749 Pageviews.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 12 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:21:28 น.
โดย: multiple วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:03:17 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:8:10:28 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:9:52:51 น.
โดย: มี๊เก๋+ป๊าโอ๋=ซีทะเลเ (kae+aoe ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:9:54:14 น.
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:12:38:22 น.
โดย: **mp5** วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:21:13:20 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:21:54:52 น.
โดย: lovereason วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:42:10 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:27:52 น.
โดย: NENE77 วันที่: 13 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:31:28 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:22:35 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 14 พฤษภาคม 2557 เวลา:15:44:59 น.
โดย: tanjira วันที่: 14 พฤษภาคม 2557 เวลา:17:16:48 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 พฤษภาคม 2557 เวลา:19:21:36 น.
โดย: NENE77 วันที่: 14 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:29:27 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:04:00 น.
โดย: pantawan วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:0:04:17 น.
โดย: Sweet_pills วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:0:47:50 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:5:15:44 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:20:00 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:10:19:36 น.
โดย: tifun วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:16:03:07 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:21:10:21 น.
โดย: anigia วันที่: 15 พฤษภาคม 2557 เวลา:21:31:21 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:12:17 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:12:15:34 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:16:02:43 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:16:13:22 น.
โดย: anigia วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:01:02 น.
โดย: mambymam วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:01:40 น.
โดย: ปอม IP: 1.10.195.22 วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:02:49 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 16 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:34:43 น.
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:0:06:44 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:5:57:33 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:59:16 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:7:03:37 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:17:49:37 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:26:35 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:21:38:50 น.
โดย: schnuggy วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:11:11 น.
โดย: mambymam วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:22:02 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 17 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:01:12 น.
โดย: schnuggy วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:0:51:04 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:01:30 น.
โดย: ShiroOgon วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:10:23:34 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:15:58:25 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:33:38 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:35:00 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:05:13 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:20:14 น.
โดย: ชีริว วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:29:42 น.
โดย: Sweet_pills วันที่: 18 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:40:32 น.
โดย: mambymam วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:0:36:02 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:32:58 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:10:09:03 น.
โดย: tui/Laksi วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:10:22:34 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:10:53:39 น.
โดย: แม่ออมบุญ วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:14:31:17 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 19 พฤษภาคม 2557 เวลา:16:38:43 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31