อากาศร้อนคืนนี้ทำให้ผมนอนไม่หลับ


เลยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย

เฮ้อ! นอนไม่หลับอีกแล้วเรา

แต่คนอื่นๆเขาก็นอนไม่หลับกันได้ทุกเพศทุกวัย



หญิงตั้งครรภ์นอนไม่หลับเพราะพรุ่งนี้จะคลอดลูกคนแรก

เด็กน้อยนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวทะเลเป็นครั้งแรก

นักเรียนนอนไม่หลับเพราะจะได้เปิดเทอมไปเจอเพื่อน

หนุ่มสาววัยรุ่นนอนไม่หลับเพราะคิดถึงคนรัก

ผู้ใหญ่นอนไม่หลับเพราะเคร่งเครียดกับงาน

นักธุรกิจนอนไม่หลับเพราะหุ้นตก

ชาวนานอนไม่หลับเพราะภาวะหนี้สิน

คนแก่นอนไม่หลับเพราะลูกหลานไม่มาหา

คนป่วยนอนไม่หลับเพราะความเจ็บปวด







คนเราส่วนใหญ่ทุกข์เพราะความคิด

คิดกังวลถึงอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้น

คิดห่วงกังวลกับงาน

คิดกังวลกับโรคภัยไข้เจ็บ

คิดกังวลกับคนที่รักที่ห่างไกลกัน

คิดเพื่อหาคำตอบคาดคะเนจนเกินจริง

สมองจึงตึงเครียดอ่อนล้าเกินกว่าจะหลับลงได้

ความคิดฟุ้งซ่านมาจากประสาทตึงเครียด

ร่วมกับ

จิตที่ขาดสติไม่ตั้งมั่นพอจึงคิดฟุ้งซ่านไม่ยอมหยุด

เพื่อหาคำตอบที่พอจะเป็นไปได้

เหมือนรถที่ยังแล่นไปเพราะเบรคไม่อยู่


หรือบางทีก็เกิดจิตตกภวังค์ลงไปจากความอ่อนล้า

เหมือนรถที่น้ำมันหมด

ยังไม่ทันมีคำตอบของปัญหาที่กังวลอยู่

เราก็หลับไปแล้วโดยไม่รู้ตัว








บางครั้งการรู้ที่มาของการนอนไม่หลับ

ก็สามารถทำให้เราหลับได้

โดยยังไม่ทันได้คำตอบของปัญหา

ที่เราสงสัยอยู่เลยก็ได้

เพราะเมื่อจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ

ความคิดจะดับลง จิตใจผ่อนคลาย

มีความสุข ร่างกายก็หลับไปได้เอง

หลังจากคิดฟุ้งซ่านอยู่นาน









"ไม่ได้การซะแล้วคิดฟุ้งซ่านไม่ต้องนอนกันพอดีคืนนี้"

ผมจึงต้องลุกขึ้นนั่งสมาธิ

จิตก็กำหนดอยู่ที่ลมหายใจ

บางครั้งความคิดก็ไปอยู่กับเรื่องที่คิด

บางครั้งความคิดก็ไปอยู่กับลมหายใจ

สลับกันไปมาเหมือนซ้ายทีขวาที








จิตเหมือนลิงที่ไม่อยู่นิ่ง

มักวิ่งไปตามความเคยชิน

คอยวิ่งไปเกาะกับอารมณ์และความคิด

เราคอยกระตุกเชือกเวลาที่ลิงไปเกาะ

ในเรื่องที่คิดอย่างไม่ยอมปล่อย ยอมวาง

เชือกคือการกำหนดที่ลมหายใจ

ลิงก็จะกลับมาเป็นระยะๆ









คำพูดหนึ่งที่จำได้แม่นแว่วเข้ามาในความคิด

เข้าใจลิงอย่าเกลียดลิง

ไม่งั้นใจเราจะกลายเป็นลิงเสียเอง


สักครู่ใหญ่ๆ...

ลิงตัวนั้นมันหมดแรงไปต่อแล้วนิ่งอยู่กับลม

ร่างกายเริ่มรู้สึกผ่อนคลายและเริ่มง่วงนอน

"แค่นี้ก็พอแล้วเนอะนอนต่อได้เสียที

เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำงานไม่ไหว"

แล้วก็ล้มตัวลงนอนหลับไปได้โดยไม่ยากนัก


เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์

ขอบคุณ คุณลักษณ์สำหรับเทคนิคการถ่ายภาพสวยๆแบบนี้

ขอบคุณ เพื่อนประจำบล็อกทุกคนที่มาคอยเป็นเพื่อนพูดคุยกันทุกๆวัน

ขอบคุณ น้องเป็ดสำหรับโจทย์ตะพาบครั้งนี้

เล่นเอาต้องเก็บไปนั่งคิดนอนคิดจนนอนไม่หลับ อยู่หลายวัน เอิ๊กๆๆ ^^

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านและช่วยติชม