ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 104 จอมขมังเวทย์
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 104 จอมขมังเวทย์ โจทย์โดยน้องเป็ดสวรรค์ผู้ควบคุมดูแล กำหนด กำกับ ประคับประคอง ทะนุถนอม กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู และยังตั้งหัวข้อให้เราโหวตในครั้งนี้อีกด้วย ขอให้ชื่อตอนนี้ว่า หอกอาถรรพ์" หอกอาถรรพ์ เรื่องมันเกิดขึ้นนมนานกาเลมาแล้ว.... ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาที่ไทยยังรบกับพม่าอยู่เนืองๆ ไม่มีใครหรืออำนาจใดจะให้ความมั่นปลอดภัยกับชีวิตและทรัพย์สินของตัวเองได้ สมัยนั้นผู้คนต่างเสาะหาวิชาอาคมคาถา เครื่องรางของขลังต่างๆมาป้องกันตัวเอง อีกทั้งยังต้องฝึกฝนวิชาหมัดมวย หอกดาบยิงธนู อยู่ยงคงกระพัน สักยันต์ให้หนังเหนียว เพียงปรารถนาให้ชีวิตของตัวเองและครอบครัวอยู่รอดปลอดภัยมีความผาสุก พ่อใหญ่มั่น เป็นจอมขมังเวทย์คนหนึ่งในยุคนั้น เป็นผู้รอบรู้วิชาอยู่ยงคงกระพันยิงแทงฟันไม่เข้า อีกทั้งมีวิชากระบี่กระบอง หอกดาบ เป็นสุดยอดปรมาจารย์ที่หาคนเทียบไม่ได้ในยุคนั้นอีกด้วย แกเป็นคนดีมีเมตตา ไม่หวงวิชา ไม่แสวงหาผลประโยชน์ใดๆทั้งสิ้น จึงมีลูกศิษย์ ลูกหามากมายมาพึ่งใบบุญในค่ายมวยดาบของแกในสมัยนั้น ไอ้สิงห์มาอยู่ค่ายมวยนี้ตั้งแต่เด็กเพราะพ่อแม่ตายในสงคราม เพราะมันหน้าตาน่ารัก เป็นเด็กเฉลียวฉลาดช่างพูดช่างเอาใจพ่อใหญ่มั่น แกจึงรักมันเหมือนลูกในไส้และถ่ายทอดวิชาทั้งหมดให้ด้วยความรัก และหวังว่ามันจะสืบทอดสำนักค่ายมวยของแกสืบไป แต่ด้วยความที่มันเป็นมักใหญ่ใฝ่สูง เป็นคนเนรคุณคนและได้รับการยั่วยุจากเพื่อนเลวๆ ที่ชวนไปกินไปเที่ยวอยู่เสมอ มันจึงคิดโกรธพ่อใหญ่มั่นที่คอยตักเตือน คอยห้ามมันจากสิ่งเลวๆ และอยากออกไปตั้งค่ายมวยดาบของมันเอง มันหวังไว้ว่าจะทำให้ตัวเองโด่งดัง มีชื่อเสียงเงินทอง เป็นที่หนึ่งแทนค่ายมวยดาบของอาจารย์ให้ได้ พ่อใหญ่ผมมาขอลา ผมจะออกไปตั้งค่ายมวยดาบเป็นของตัวเองครับ ไอ้สิงห์พูดห้วนๆ แบบไม่มีสัมมาคารวะ นี่ไอ้สิงห์ เอ็งจะไปตั้งค่ายมวยดาบทำไม อีกหน่อยพ่อก็จะยกค่ายมวยดาบนี้ให้เอ็งอยู่แล้ว พ่อใหญ่มั่นพูดเสียงอ่อนเมื่อรู้ว่าศิษย์รักจะจากไป พ่อใหญ่ ตอนนี้วิชาของพ่อใหญ่ ผมก็เรียนรู้จนชำนาญหมดแล้ว แถมเก่งกว่าพ่อเสียอีก เพราะผมหนุ่มกว่า กำลังวังชายังแข็งแรง เสือสองตัวมันอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้หรอก ถ้ารอให้พ่อใหญ่แก่หง่อมจนยกค่ายมวย โอ๊ย ผมคงรอไม่ไหวหรอกแก่กันพอดี ต่อไประหว่างพ่อใหญ่กับผม ถือว่าเราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน เพราะเท่าที่ผมช่วยเหลืองานมาตั้งแต่เด็กจนโต ก็คงจะไถ่หนี้บุญคุณ ข้าวแดงแกงร้อนได้จนหมดแล้ว ผมไม่ลาละนะ ว่าแล้วไอ้สิงห์จอมเนรคุณก็เดินอาดๆออกไปจากบ้านพ่อใหญ่ อย่างไร้เยื้อใยไมตรี ไม่คิดถึงหัวอกพ่อใหญ่มั่นที่ชุบเลี้ยงมา ตั้งใจไว้ว่าจะไม่กลับมาเหยียบบ้านเก่าหลังนี้อีก ไม่นานไอ้สิงห์ก็โด่งดังเป็นอันดับหนึ่งในการตั้งค่ายมวยดาบ อีกทั้งวิชาอาคมอยู่ยงคงกระพัน ตั้งตัวเป็นอาจารย์โด่งดัง แถมยังตั้งสำนักไม่ไกลจากสำนักของอาจารย์เหมือนเหยียบจมูกกัน ถึงแม้มันจะโด่งดังแค่ไหนแต่ด้วยใจที่อกตัญญูของมัน ในหัวอกจึงรุ่มร้อนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คิดแค้นที่มีพ่อใหญ่มั่นยังเป็นสำนักที่มีคนให้ความนับถือเป็นอันดับสองรองจากตนอยู่ มันจึงส่งสารไปท้าประลองกับพ่อใหญ่มั่นมีใจความว่า มันต้องการจะต่อสู้กันแบบลูกผู้ชายให้รู้ดำรู้แดงไปเลยว่า ใครเป็นที่หนึ่งในวงการต่อสู้ และขอให้ผู้แพ้ปิดสำนักของตัวเองเสียด้วย ในวันประลองมีผู้คนหลั่งไหลกันมาชมมากมายจนสนามประลองแทบไม่มีที่จะยืน พ่อใหญ่มั่นอายุ 78 ปี ไอ้สิงห์อายุ 29 ปี ถึงไอ้สิงห์จะมีพละกำลังมากกว่าและโหดเหี้ยมกว่า ใช้ดาบคู่ที่แคล่วคล่องว่องไวเป็นอาวุธ แต่พ่อใหญ่มั่นผู้ชราภาพกลับใช้หอกโบราณยาวและหนักมากเป็นอาวุธแทน ผู้คนต่างคิดว่าพ่อใหญ่มั่นคงกลัวตัวสั่น คิดอะไรไม่ออกจึงได้หยิบอาวุธเชยๆแบบนี้มาต่อสู้ด้วย พอระฆังการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ไอ้สิงห์ตรงรี่เข้าหาคู่ต่อสู้เหมือนสิงโตที่ตรงเข้าตะปบเหยื่อ ออกดาบทั้งจ้วงทั้งฟันทั้งแทงแบบไม่ยั้ง ดาบแต่ละดาบหมายปลิดชีวิตของคู่ต่อสู้ทั้งสิ้น ต่างกับพ่อใหญ่มั่นนั้นทำแค่เพียงหลบ ใช้หอกปัดเพื่อป้องกันตัวเองให้พ้นจากเงื้อดาบเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายคู่ต่อสู้แต่อย่างใด เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทำให้พ่อใหญ่มั่นเกือบเสียทีเด็กหนุ่มหลายต่อหลายครั้ง แต่ด้วยประสบการณ์จึงสามารถประคับประคองตัวอยู่ได้ เวลาผ่านไปสองชั่วโมงเศษด้วยความอ่อนล้าเพราะวัยชรา พ่อใหญ่มั่นจึงเสียทีถูกไอ้สิงห์ ฟันเฉียดที่แขน ไอ้สิงห์ได้ทีถีบหลังพ่อใหญ่มั่นเต็มแรง จนพ่อใหญ่ล้มเซหันหลังคุกเข่าลงเกือบล้มคว่ำ ลงหอกหล่นอยู่ที่ด้านหลัง ในขณะนั้นเองไอ้สิงห์ได้ใจวิ่งเข้าไปกระโดดตัวลอย เงื้อมีดคู่ฟันสุดแรงเกิดกะจะฟันด้านหลังพ่อใหญ่ให้ตัวขาดตายคามีด ในทันใดนั้นเองโดยไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ไม่น่าเชื่อว่าพ่อใหญ่มั่นจะงัดหอกที่หนักแสนหนักแบบนั้นขึ้นได้อย่างรวดเร็วเหมือนไม้ไผ่เบาๆ แถมยังยกขึ้นดันกับดินเงยหอกขึ้นสวนรับร่างไอ้สิงห์ได้อย่างพอดิบพอดี อย่างไม่ต้องใช้ตามอง ปลายหอกพุ่งตรงเข้าปักอกไอ้สิงห์ ที่กำลังโดดเข้ามาฟันเต็มแรงแบบไม่ได้ระวังตัว จากรอยยิ้มที่กำลังดีใจที่จะได้ฟันศัตรูให้หายแค้น กลับกลายเป็นตกใจสุดขีดและเจ็บปวดรวดร้าวที่ถูกหอกปักเข้าที่กลางอก ไอ้สิงห์ตัวสั่นเทา เอามือจับหอกไว้แน่นพยายามจะดึงแต่ก็ดึงไม่ออก ด้วยความโมโหมันจึงตะโกนขึ้นว่า ไอ้เฒ่ามึงใช้วิชาอะไรกับกู ทำไมกูไม่รู้จักไม่เคยเห็น มึงมันสารเลว ต่ำช้าที่ไม่สอนความรู้วิชาให้ศิษย์ก้นกุฎิอย่างกู พอใหญ่มั่นก็ตกใจกับภาพที่ได้เห็น แกควบคุมสติตรงเข้าไปประคองไอ้สิงห์พร้อมพูดว่า ไอ้สิงห์ศิษย์รัก หอกนี้เขาเรียกว่าหอกอาถรรพ์นะลูก เป็นหอกโบราณลงอาคมที่ตกทอดมาหลายชั่วอายุคน และเพลงหอกนี้เรียกว่าเพลงหอกสยบมาร หอกและเพลงหอกนี้เป็นความลับสุดยอดจะถูกถ่ายทอดให้เฉพาะกับศิษย์ ที่จะได้เป็นขึ้ันเป็นเจ้าสำนักต่อไปเท่านั้น และหอกอาถรรพ์เล่มนี้จะเก็บขึ้นหิ้งไม่ได้ ถ้ามันไม่ได้ดื่มเลือดของคู่ต่อสู้เสียก่อน เพราะมันมีวิญญาณสิงสถิตและคอยควบคุม ทิศทางของหอกให้เคลื่อนที่ไปได้เองในเวลาจำเป็น มันสามารถชนะวิชาคงกระพันชาตรีทั้งหมดของคู่ต่อสู้อีกด้วย วันที่เจ้าขอออกมาจากค่ายพ่อกำลังจะสอนวิชานี้ให้กับเจ้าพอดี แต่พ่อยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด เจ้าก็รีบออกมาเสียก่อน พ่อเสียใจที่จำเป็นต้องใช้หอกนี้กับเจ้า จนเกิดเหตุการณ์ร้ายๆเช่นนี้ ข้าเสียใจจริงๆ พ่อใหญ่มั่นพูดพร้อมกับน้ำตาอาบแก้มกอดไอ้สิงห์ร่างชุ่มเลือดไว้แน่น ไอ้สิงห์ได้สำนึกขึ้นทันทีว่าที่แท้แล้วตัวของมันเองนั่นแหละคือผู้ที่จงใจ ให้เกิดเรื่องเหล่านี้กับตัวเอง ด้วยผลกรรมที่เกิดจากความอกตัญญูเนรคุณของมันเอง พ่อใหญ่ผมผิดไปแล้ว ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ ผมมันเป็นคนเนรคุณ ที่ไม่เชื่อฟังพ่อใหญ่ตั้งแต่ต้น ผมสำนึกผิดไปแล้ว หากชาติหน้ามีจริง ผมขอเกิดมาใช้หนี้บุญคุณของพ่อใหญ่นะครับ ไอ้สิงห์พูดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น พ่อไม่เคยโกรธเจ้าเลย พ่อรักเจ้าเหมือนความรักที่พ่อมีต่อลูกในไส้เสมอมา พ่ออโหสิกรรมให้เจ้า เพราะพ่อรู้ว่าเจ้ามันเลือดร้อนด้วยความเป็นหนุ่ม ใจร้อน วู่วาม อยากได้อะไรก็ต้องได้ ข้ารู้จักนิสัยเจ้าดี วิชาความรู้ข้าสอนให้รู้เหมือนกันไม่ยาก แต่ดีและชั่วสอนกันยากกว่ามากนัก คนดีจะเจริญอยู่อยู่อย่างเนิ่นนานไม่ตกต่ำลง ก็เพราะอาศัยธรรมะในใจคอยรักษาไว้ คนจะอยู่ยงคงกระพัน แคล้วคลาดก็เพราะได้ธรรมะคอยรักษากายวาจาเอาไว้ ไม่ให้ไปเบียดเบียนใครให้ได้รับความเดือดร้อน จึงไม่มีใครมาคิดร้ายตอบ ผีสางเทวดาฟ้าดินเสมือนมีตา ย่อมดูแลปกปักรักษาคนดีไม่ให้ได้รับอันตรายใดๆ แม้ในสถานการณ์คับขันก็ตาม "ผู้ปกครองที่ดี"คือผู้ที่ปกครองโดยประชาชนไม่รู้สึกว่าถูกปกครอง "แม่ทัพที่เก่งที่สุด"คือแม่ทัพที่ชนะศึกโดยไม่ต้องสู้รบ "จอมขมังเวทย์"ที่แท้จริงก็คือผู้ที่เอาชนะคู่ศัตรูด้วยความดีโดยไม่ต้องใช้วิชาอาคมใดๆ แต่เจ้ามีแต่ความโลภ ความมักใหญ่ใฝ่สูงเกินตัว จนเห็นผิดเป็นชอบ คบคนพาลเป็นมิตร เกลียดชังผู้มีพระคุณที่คอยตักเตือนสั่งสอน จิตใจมีแต่ความมืดมิด ด้วยแรงโทสะริษยาอาฆาตแค้น เหมือนมีเปลวไฟที่คอยสุมอกสุมใจให้เร่าร้อนตลอดเวลา สองมือนี้พ่อใช้อุ้มเจ้า ป้อนน้ำป้อนนม เลี้ยงดูเจ้ามาตั้งแต่ยังแบเบาะ ให้ความรักใคร่ สอนวิชาความรู้ดูแลเจ้าเสมือนลูกแท้ๆของตัวเอง แต่พ่อก็ไม่สามารถสอนความดีให้เข้าแทรกซึมเข้าไปในจิตใจเจ้าได้เลยแม้แต่น้อย แล้วพ่อก็ไม่คิดเลย ว่าเจ้าจะต้องมาตายด้วยหอกในมือของพ่อด้วยเช่นกัน ข้าขออโหสิกรรมด้วยนะไอ้สิงห์ ศิษย์รักของพ่อ พ่อใหญ่ร้องไห้ พูดพร้อมโอบกอดเจ้าสิงห์ไว้ด้วยความรักปริ่มว่าใจจะขาด ไอ้สิงห์ยกมือพนมไหว้พ่อใหญ่มั่น พร้อมกับยิ้มแทนคำตอบ พูดเสร็จไอ้สิงห์ก็หายใจออกเฮือกสุดท้ายขาดใจตายในอ้อมกอดของพ่อใหญ่มั่น ผู้คนที่มาชมได้เห็นต่างก็สะเทือนใจเมื่อเห็นภาพศิษย์และอาจารย์ต้องมาต่อสู้กันเอง จนมีการสูญเสียเกิดขึ้น แต่ก็ยังนึกดีใจที่ได้เห็นว่า... "ไอ้สิงห์ศิษย์เนรคุณยังได้สำนึกผิดในวาระสุดท้ายของชีวิต เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่านให้กำลังใจติชม ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกันและคอยให้กำลังใจเสมอมา ขอบคุณโจทย์ดีๆจากน้องเป็ดสวรรค์ ขอบคุณที่โลกนี้มีเพื่อนที่ทำให้ชีวิตไม่แห้งแล้งจนเกินไป ขอบคุณความรักและความกตัญญูตอบที่ทำให้โลกนี้ยังน่าอยู่เสมอ
Create Date : 27 เมษายน 2557
Last Update : 2 พฤษภาคม 2557 16:19:15 น.
52 comments
Counter : 2347 Pageviews.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 27 เมษายน 2557 เวลา:22:33:47 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 27 เมษายน 2557 เวลา:23:26:38 น.
โดย: นธีทอง วันที่: 27 เมษายน 2557 เวลา:23:37:38 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:9:18:39 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:13:12:37 น.
โดย: ฝากเธอ วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:22:29:54 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:22:54:38 น.
โดย: NENE77 วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:22:59:19 น.
โดย: pantawan วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:23:31:19 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:23:42:43 น.
โดย: Sweet_pills วันที่: 28 เมษายน 2557 เวลา:23:43:08 น.
โดย: lovereason วันที่: 29 เมษายน 2557 เวลา:2:02:22 น.
โดย: เนินน้ำ วันที่: 29 เมษายน 2557 เวลา:2:04:19 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 เมษายน 2557 เวลา:5:53:29 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 29 เมษายน 2557 เวลา:12:08:46 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 29 เมษายน 2557 เวลา:21:49:08 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 29 เมษายน 2557 เวลา:21:50:01 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 เมษายน 2557 เวลา:5:59:24 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 เมษายน 2557 เวลา:18:19:51 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 30 เมษายน 2557 เวลา:19:39:56 น.
โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 30 เมษายน 2557 เวลา:20:47:27 น.
โดย: anigia วันที่: 30 เมษายน 2557 เวลา:20:57:21 น.
โดย: Sweet_pills วันที่: 30 เมษายน 2557 เวลา:23:42:59 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:23:06 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:8:49:49 น.
โดย: NENE77 วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:10:00:08 น.
โดย: multiple วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:12:08:22 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:16:16:10 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:18:12:47 น.
โดย: ชีริว วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:20:57:31 น.
โดย: mambymam วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:56:17 น.
โดย: schnuggy วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:20:29 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 1 พฤษภาคม 2557 เวลา:23:32:44 น.
โดย: schnuggy วันที่: 2 พฤษภาคม 2557 เวลา:0:15:55 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2557 เวลา:6:02:31 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2557 เวลา:8:06:45 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 2 พฤษภาคม 2557 เวลา:9:10:51 น.
โดย: NENE77 วันที่: 2 พฤษภาคม 2557 เวลา:14:06:07 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 2 พฤษภาคม 2557 เวลา:16:18:46 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30