ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 103 สงกรานต์
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 103 สงกรานต์
โจทย์โดยน้องเป็ดสวรรค์ผู้ควบคุมงานตะพาบสุดหล่อของเรานี่เอง
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า สงกรานต์ในความทรงจำ
สงกรานต์ในความทรงจำ
ผมเป็นคนขี้สงสัยชอบคิดหาคำตอบอยู่เสมอ
หนึ่งในความสงสัยของผมก็คือ
ทำไมวันปีใหม่จึงอยู่ในช่วงหน้าหนาวที่สุดของปี
ทำไมสงกรานต์ปีใหม่ของไทยจึงต้องอยู่ในช่วงหน้าร้อนที่สุดของปีเช่นกัน
"ปีใหม่"เหมือนกันแต่ต่างที่หนาวที่สุดและร้อนที่สุดแค่นั้นเอง
ผมคิดโดยการคาดเดาของตัวเองแบบบังอาจไม่ยอมถามใครซะด้วย" ^^ได้คำตอบว่า
เทศกาลสำคัญนี้มีขึ้นเพื่อปลอบประโลมจิตใจของเรานี่เอง
ในช่วงที่"หนาว"ที่สุดมนุษย์ให้ความหวังกับตัวเองด้วยการถือว่า
เป็นวันเริ่มต้นปีใหม่ที่ควรรื่นเริงกันมากกว่า
จะมามัวจับเจ่าอยู่กับความเหน็บหนาวทำไม
และในช่วงที่คนเรากำลังลำบากจากอากาศที่"ร้อนและแห้งแล้ง"ที่สุด
เราก็ถือว่าเป็นช่วงปีใหม่ที่เราจะได้สาดน้ำให้คลายร้อนและรื่นเริงกัน
ต้องขอบคุณบรรพบุรุษของเราที่สร้างเทศกาลปีใหม่ขึ้น
เพื่อให้ลูกๆหลานๆอย่างเรามีความสุขกันอยู่จนถึงทุกวันนี้
และมีแง่คิดที่ดีข้อหนึ่งจากเรื่องนี้ก็คือ"การเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส"
ปัญหาบางอย่างเราแก้ไขมันไม่ได้
แต่เราเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อปัญหาได้
"สุขหรือทุกข์ขึ้นอยู่กับมุมมองเขาเราต่อปัญหานั้นมากกว่า
ว่าจะยอมรับเพื่อเรียนรู้มันและอยู่กับมันให้ได้อย่างมีความสุข
หรือจะปฏิเสธมันและอยู่ด้วยความทุกข์ไปตลอดชีวิต"
ถ้ามีปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตเกิดขึ้น
เราต้องฉุกคิด เข้มแข็งอดทนพอที่จะหยุดทำสิ่งที่ไม่ดีทั้งหมดเสมือนการสิ้นสุดของปี
แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ทำตัวเสียใหม่เหมือนการเริ่มต้นปีใหม่นั่นเอง
ชีวิตเก่าคนเก่าได้ตายไปแล้วมีเราที่เป็นชีวิตใหม่คนใหม่เกิดขึ้นแทน
เริ่มนับหนึ่งใหม่เพื่อเปิดทางชีวิตและสิ่งดีๆให้เขามาแทนที่
ชีวิตทุกชีวิตล้วนมีเส้นทางดำเนินที่แตกต่างกัน
ขึ้นอยู่กับว่าเขาเกิดมาในที่แห่งใด ฐานะครอบครัวเป็นเช่นใด
และมีโอกาสมากน้อยแค่ไหนที่จะดำเนินชีวิต
ไปตามความฝันของพ่อแม่หรือที่ตัวเองตั้งความหวังไว้ในวัยเยาว์
ไม่มีสิ่งมีค่าอันใดที่จะได้มาอย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
ยิ่งต้องการความสำเร็จมากเท่าใด
การลงทุนและพยายามก็ต้องมากขึ้นเท่านั้น
ยกเว้นคนที่ทำบุญมาดี วาสนาดี เกิดมาพ่อแม่มีฐานะร่ำรวยเหมือนคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด
สมองดีปัญญาเลิศ ชีวิตเหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบ ซึ่งก็คงมีอยู่ แต่ก็คงไม่มากนัก
คนต่างจังหวัดจำนวนมากมายสู้ทนลำบาก
จากญาติพี่น้องมาหางานทำในเมืองหลวง
ต้องลำบากกายและใจเพื่อส่งเงินไปให้พ่อแม่พี่น้องที่อยู่ต่างจังหวัดได้ใช้จ่าย
หวังว่าจะได้ลืมตาอ้าปากได้ด้วยหนึ่งสมองสองมือและความทุ่มเทแรงกายแรงใจของตน
มีรอยยิ้มและสายตาอันมุ่งมั่นทำทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก
เป็นเสมือน"ตำนานชีวิต"ที่ไม่เคยจบสิ้นไปจากสังคมแห่งความจริง
มีให้เห็นมากมายในสังคม
แต่ผมซึ่งเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิดแต่ต้องระหกระเหินเดินทาง
มาใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดด้วยความรู้สึกจากบ้านเกิดจากพ่อแม่พี่น้องมาไกล
มาทำงานหนักแบกภาระดูแลสุขภาพในช่องปากและฟันคนไข้ที่ดูเหมือนนับวันจะมีแต่เพิ่มขึ้น
ทำงานเครียดๆ แถมยังเสี่ยงต่อเชื้อโรคมากมายที่อาศัยในเลือดและน้ำลายคนไข้
หรือถ้าเคราะห์ร้ายอาจถูกเข็มฉีดยาทิ่มมือเข้าเมื่อใดก็ได้ถ้าไม่ระมัดระวัง
ถ้าติดเชื้อจากคนไข้ที่เป็นเอดส์แล้ว อนาคตและความหวังในชีวิตคงดับวูปลงทันที
ถ้ามาวัดกันตามเนื้อผ้าแล้ว
"ตำนานชีวิต"หมอฟันใน รพ.รัฐอย่างผม ก็คงลำบากไม่ต่างกันกับคนอื่นสักเท่าไหร่
ในมุมที่ลึกที่สุดของสังคม ที่แม้แสงสว่างของความเมตตาก็ยังส่องไปไม่ถึง
ชีวิตน้อยๆในสลัมเสื่อมโทรมยากจนในเมืองหลวงที่ขาดคนเหลียวแล
มีพ่อมาจากเมืองจีน มีแม่เป็นลูกคนจีนที่พ่อแม่มาจากเมืองจีนแท้ๆ
แต่ไม่โชคดีร่ำรวยเหมือนในความคิดของคนทั่วๆไป
เด็กๆธรรมดาๆที่เกิดอย่างด้อยโอกาสในสังคม
เพราะพ่อแม่ไม่ได้เรียนหนังสือหาเช้ากินค่ำ พออยู่พอกินไปวันๆเท่านั้น
แทบไม่ได้สัมผัสและรู้เลยว่า
"สงกรานต์ในวัฒนธรรมของไทยนั้น เป็นอย่างไรด้วยซ้ำไป"
เขาเฝ้ามองสงกรานต์อย่างหวาดหวั่นพรั่นพรึง
ทำไมคนถึงได้สนุกอย่างไร้ขอบเขตกันแบบนี้
ไปขึ้นรถเมล์ก็มีคนสาดน้ำเข้าไปในรถจนตัวเปียกไปหมด
เดินไปไหนก็ต้องคอยระวังกลัวคนสาดน้ำต้องอยู่แต่ในบ้าน
"เมื่อไหร่ช่วงสาดน้ำหลายวันนี้จะสิ้นสุดลงสักทีน้อ" เขาได้แต่คิดในใจ
แต่ชีวิตที่มีความรักอันยิ่งใหญ่จากพ่อแม่เป็นต้นทุน
ถึงแม้จะมีขี้โรคมาตั้งแต่เกิด แถมยังขาดปัจจัยสี่ ลำบากยากจนสักเพียงไหน
เด็กน้อยคนนั้นก็กัดฟันฉวยโอกาสเดียวในชีวิตมาได้
นั่นคือการเรียนจนจบมหาลัย เป็น"หมอฟัน"คนหนึ่งกับเขาจนได้
ท่ามกลางสายตาเหยียดหยามจากเพื่อนๆชั้นปีเดียวกันที่ไม่เข้าใจความจริง
มักจะพูดว่าผมเป็นซีเรียส เป็นคนเงียบๆ เก็บตัว ไม่ไปเที่ยว ไม่ไปสนุกสนานเฮฮากับเพื่อนๆ
เมื่อมองย้อนกลับไปไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ชีวิตในวัยเด็กและมหาวิทยาลัย
ที่หมดไปกับการเรียนและกิจกรรมชมรมค่ายในช่วงปิดเทอมเพียงแค่นั้น
การมุ่งมั่นเรียนชนิดยอมตายถวายชีวิตเพื่อให้มีอาชีพที่จะเป็นที่พึ่งกับตัวเองและพ่อแม่พี่น้องได้
ไม่ค่อยมีช่วงเฮฮาสนุกสนานในชีวิต นี่แหละคือสิ่งที่เราต้องลงทุนเพื่อแลกกับชีวิตในวันนี้
แต่ถ้านับกันแล้วก็คงเทียบไม่ได้กับความยากลำบาก
ที่พ่อแม่จนๆของเราต้องเจอเพื่อที่จะเลี้ยงและส่งลูกๆทั้งสี่คนให้เล่าเรียนหนังสือจนจบมหาลัย
พระคุณอันยิ่งใหญ่ของท่านจะตอบแทนอย่างไรก็ไม่มีวันหมดสิ้น ^^
จำได้ว่าตอนจับฉลากใช้ทุนตอนต้นเดือนมีนาคม
ผมเริ่มได้ความเมตตาเสมือนแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
จากรุ่นพี่ใช้ทุนรุ่นหนึ่ง ที่ทั้งใจดีและมีเมตตากับผม
ชักชวนผมให้มาใช้ทุนที่จังหวัดปราจีนบุรี
โดยเธอมารับผมที่สถานีรถไฟหัวลำโพงด้วยตัวเองในวันจันทร์
เป็นวันจันทร์หลังเทศกาลสงกรานต์พอดี
เป็นเหตุการณ์ประทับใจในวันสงกรานต์เหตุการณ์หนึ่ง
ที่ผมไม่มีวันลืมเลยทีเดียว
เมื่อจบมาใช้ทุนในต่างจังหวัดผมจึงได้สัมผัสความจริงว่า
แท้จริงแล้วสงกรานต์นั้นเป็นประเพณีอันดีงามของไทยเรามาตั้งแต่โบราณ
ช่วงวันสงกรานต์คือวันขึ้นปีใหม่ของไทย มีประเพณีทำบุญตักบาตร รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่
และการเล่นสาดน้ำกันอย่างสุภาพ
แต่ด้วยความเจริญหรือความเสื่อมก็ไม่ทราบทำให้ประเพณีที่ดีงามนี้
กลายเป็นเทศกาลแห่งการขาดสติ ดื่มสุรา ทะเลาะวิวาท
สนุกกันเกินขอบเขตอันดีงาม ทำให้เกิดเป็นภาพแห่งความไม่น่าประทับใจ
เห็นแล้วไม่เหมาะไม่ควรแก่ผู้ที่พบเห็น รวมทั้งยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดการเสียชีวิต
อย่างมากมายในทุกๆปีอีกด้วย
ในแง่ดีของช่วงวันสงกรานต์นั้นก็
ช่วงสงกรานต์เป็นช่วงที่มีวันหยุดยาวที่สุดของปี
คือหยุดถึงสามวันคือจากวันที่ 13-15 เมษายน
และทางราชการยังกำหนดให้วันที่ 14 เมษายน ของทุกปี
เป็น วันครอบครัว เพราะเป็นช่วงที่คนไทยส่วนได้เดินทางกลับบ้าน
จึงถือเป็นโอกาส รวมญาติ รวมครอบครัว ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับบุพการี
รดน้ำดำหัว ขอพร ผู้เฒ่าผู้แก่ เพื่อเสริมสร้างความเป็นสิริมงคล
และเพื่อความอบอุ่น เป็นสุขของครอบครัว ตามประเพณีไทยที่เคยปฏิบัติกัน
ทุกวันนี้ช่วงวันสงกรานต์ผมจะกลับไปเยี่ยมคุณแม่ที่กรุงเทพฯทุกปี
มีคนบอกว่าไปกรุงเทพฯในช่วงวันหยุดยาวเหมือนได้ไปเมืองสวรรค์
เพราะปกติกรุงเทพเหมือนเมืองนรกเพราะรถติดมากๆนั่นเอง ^^
สำหรับปีนี้เพื่อนๆคนไหนที่ได้กลับไปบ้านเกิด
เหมือนนกน้อยที่บินกลับไปหารังหาร่มไม้ที่ตัวเองเคยอาศัย
หรือเหมือนปลาที่ได้กลับไปหาแหล่งน้ำเย็นใสที่ตัวเองถือกำเนิดมา
คงจะได้รับความอบอุ่นจากความรักและห่วงใยจากพ่อแม่ ญาติพี่น้องไม่มากก็น้อย
เสมือนได้ชาร์ตพลังใจเต็มร้อยพร้อมจะลุยงานหนักแบบสู้ไม่ถอย
หรือถ้าเพื่อนๆที่ยังอยู่กับพ่อแม่ก็ต้องถือว่าโชคดีเหลือแสน เหลือล้าน เลยทีเดียว
ที่ไม่ต้องห่างจากความรักความห่วงใย จากคนที่รักเรามากที่สุดในชีวิต
และคงจะมีช่วงเวลาที่มีความสุขได้ทำกิจกรรมร่วมกันอย่างสนุกสนานในวันสงกรานต์อีกด้วย
ขออวยพรให้เพื่อนๆทุกๆคนที่เดินทางกลับภูมิลำเนาหรือท่องเที่ยว
เดินทางไปและกลับด้วยความปลอดภัย
ขอให้มีความสุขความเจริญ สมบูรณ์ด้วยลาภ ยศ สรรเสริญ
พัฒนาชีวิตไปในทางที่ดีงามและได้รับแต่สิ่งที่ดีงามเข้ามาในชีวิต
ในตลอดปีใหม่ศกใหม่ที่จะมาถึงนี้นะครับ ^^
เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์
ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่านให้กำลังใจติชม
ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกัน
ขอบคุณโจทย์ดีๆจากน้องเป็ดสวรรค์
ขอบคุณที่โลกนี้มีเพื่อนที่ทำให้ชีวิตไม่แห้งแล้งจนเกินไป
Create Date : 13 เมษายน 2557 |
|
76 comments |
Last Update : 19 เมษายน 2557 18:43:43 น. |
Counter : 2198 Pageviews. |
|
|
|