Bloggang.com : ไวน์กับสายน้ำ : No. 312 แม่ของผม ครับ....

No. 312 แม่ของผม ครับ....

บล๊อกอันดับ 312

ประจำวัน จันทร์ /ศุกร์

งานเขียนตะพาบ ก.ม.ที่ 112

เช้ามืดในฤดูหนาวที่หนาวเหน็บของ อ.ปาย แม่ปลุกลูก ๆ
ทั้ง 3 คนขึ้นจากที่นอน แสงตะเกียงวับแวมสลัวเห็นพี่สาวคนโตกำลัง
ห่อข้าวด้วยใบตองกล้วยแห้ง

เสียงกระดิ่งม้าต่าง เสียงม้าสบัดหาง สลับกับเสียงหายใจ
ฟืดฟาดของม้า หลายตัว ชะโงกไปดู ผู้ชาย 4 คนนำ ของใช้ พาดหลัง
ม้า ดึงสายรัดทึบ ให้แน่นกับตัวม้า อยู่ลานดินหลังบ้าน

แม่เรียกพี่ชาย กับพี่สาวคนรอง ดูการสวมเสื้อผ้าให้แน่น
ใช่ครับ เราเสียพ่อไป เราต้องอพยพจากบ้านไปอยู่เชียงใหม่

แสงไฟวับแวม เห็นใบหน้าแม่เรียบเฉย มีน้ำตาค่อย ๆ ไหลลงร่อง
แก้ม

พวกเราลง เดินผ่านชานบ้าน ลงบันใดสู่ลานดิน เสียงเพื่อน ๆ ของ
แม่พูดคุย รอพวกเราเดินทาง

แม่ยืนดูบ้านที่เคยอยู่ จำต้องเปลี่ยนมือให้ คนอื่น เพื่อจะได้นำเงินมา
เลี้ยงดูลูกที่กำลังจะโต (บ้านตรงสี่แยกใหญ่ อ.ปาย)

พวกเราถูกกอดรัดจาก น้า ๆ ป้า ๆ คนละหลายที บางคนนำขนมชิ้น เล็กยัดใส่มือ ป้าคนหนึ่ง นำผ้าห่มผืนเล็ก หุ้มพันตัวให้ ตูน

ตูนที่ตัวเล็กที่สุด
ป้า ๆ น้า ๆ ยืนร้องให้ ทำเอาต้องกลั้นน้ำตาไว้มิให้ไหล

แม่บอกพวกเราว่า เราขาดพ่อ ไม่เป็นไร เราต้องอยู่ได้ แม่จะพา
กลับไปหา คุณตาที่เชียงใหม่ บ้านที่ดิน ที่นา ต้องขายให้คนอื่นไป
สินค้า พวกดินสอ สมุด เรียกว่าของในร้าน จำต้องฝากคนอื่นช่วยเก็บไว้ขาย
แล้วค่อยส่งเงินให้แม่

คนที่อยู่ด้วย เช่น ขมุ หรือ อ้ายคำช่างตัดผม แม่ให้เงินนิดหน่อย
ไปหากินกันเอง อ้ายคำเป็นช่างตัดผม เป็นคนติดยาฝิ่นเวลายืน
ตัดผมยืนหลับไปบ้าง ชาวบ้านก็คอยกระตุกผ้าให้เริ่มตัด ช่างมี
คนเดียวทั้งอำเภอ

แม่พยักหน้า ให้ นายฮ้อยหัวหน้าม้าต่าง เริ่มเดินทาง
พวกเรา โบกมือลาคนมาส่งเกือบ 30 คน

แสงแรกของวันเริ่มส่องสว่าง เห็นน้ำตาของผู้ใหญ่ รวมทั้งแม่ ไหลเอ่อ
ใช้มือเช็ดออก แม่ตัดใจจูงมือเดินตามคนอื่นไป

ใช่แล้วครับ อ.ปายตอนนั้น ยังไม่มีรถยนต์วิ่ง ต้องใช้ม้าต่าง วัวต่าง
บันทุกของ ลัดเลาะไปตามร่องเขา ข้ามห้วยลำธาร จะมีถนน
ดินลูกรังสีแดง มีร่องน้ำฝนตัด ผ่าขาดเป็นระยะ

จำได้ว่า ม้าต่างจะเดินช้า ๆ และหยุดพักให้ม้ากินน้ำในลำห้วย
ตูนกับพี่ชายอายุต่างกัน 2 ปี เดินไม่ค่อยไหว ยังเล็กขาสั้น เดินเท้าเปล่า

แม่จะให้ คนคุมม้าต่าง จับใส่หลังม้าแกลบ จูงเดินโยกไปเยกมา
เจ็บก้นกับขามาก หลังม้ามีเพียงกระสอบป่านคลุมไว้

บางครั้งจับตัวตูน เปอะใส่หลังง แบบขี่โก่ง ค่อยสบายหน่อย
ยังจำกลิ่นเหงื่อของน้าผู้ชายได้ แม้อากาศจะหนาวเย็น แต่ร่างกายต้อง
ใช้กล้ามเนื้ออย่างหนักในการเดินขึ้นดอย

เย็นวันแรก ของการเดินทางหัวหน้าม้าต่างแวะหยุดพัก ริมลำห้วยที่มีน้ำไหลริน ต่างคนนำ
ของลงจากหลังม้า จูงม้าไปกินน้ำผูกไว้กับต้นไม้ริมลำห้วย

เทข้าวโพดแห้งจากถุงผ้ายาว ๆ ให้ม้ากินตัวละไม่มาก แล้วไปหาหญ้า สด
ให้ม้ากิน... อีกคน 2 คนตัดไม้ไผ่
มาทำเพิงหมาแหงน หลังคาใช้ใบตองกล้วยป่าสด มุงกันน้ำค้างตกให้พวกเราพักนอนค้างคืน

แม่ ขา คิดถึงบ้าน อยากอยู่บ้าน อยากอาบน้ำที่บ่อ พี่สาวคนรอง
พูดปนสะอื้น

แม่นั่งเตรียมหุงข้าว ใช้มือป้องเป่าไฟให้ลุก หันหน้ามาปลอบ

เราจำเป็นต้องย้ายไปอยู่เชียงใหม่นะลูก ๆ จะได้เรียนหนังสือ ถ้าเรียน
เก่งจะได้สบายนะลูก อย่างตูน จะได้เป็น นายอำเภอแบบคุณตาไง ดีไหม

ตูนก็พยักหน้า นึกถึงคุณตาเดินไปตามตลาด ชาวบ้านจะทรุดตัวนั่ง
ยอง ๆ ยกมือไหว้เป็นแถว

แม่ กับพี่สาวคนโต ทำกับข้าวกันเงียบ ๆ

ทำให้นึกถึง บ้านหลังโต
มีบริเวณกว้าง ที่บ้านเป็นร้านค้าขายสินค้าจากเชียงใหม่ เช่น ดินสอ
สมุด แม้กระทั่งน้ำตาลอ้อยเป็น แผ่นหนากลม ยาสูบ

เวลาแม่ ขายของ หรือเย็บผ้าในเวลาว่าง ตูนก็จะลงเล่นน้ำในร่อง
หน้าบ้านข้างถนน น้ำใสไหลมาจาก วัดน้ำฮูที่อยู่ไกลผ่าน ทุ่งนา
บ้านคน ในน้ำจะมีปลาสีขาวว่ายวิ่งไปมา

ตูนคิดถึงบ้านเหรอลูก

ครับแม่

แม่ใช้ฝาหม้อพัดไฟฟืนให้ลุก ควันลอยถูกหน้าแม่เป็นบางครั้ง แม่ใช้
นิ้วมือ เช็ดน้ำตาที่ไหลริน

เรา 5 คนนั่งล้อมวงกินข้าว กับเนื้อเค็มกันเงียบ ๆ
ส่วนนายฮ้อยหัวหน้า
ม้าต่างกับ ลูกน้องอีก 3 คนแยกไปกินต่างหาก

แสงไฟตะเกียงรั้ววับแวม ส่องสว่างสลัวเพียงวงกว้างไม่เกิน สองเมตร
หันไปมองรอบกาย มีแต่ความมืด จากต้นไม้ในป่า

อากาศเริ่มหนาวเย็นลงเรื่อย ๆ กินอิ่มก็ลุกไปล้างมือที่ริมห้วยมืดแสนมืด
พี่คนโตกับแม่ ไปล้างจาน คนม้าต่างขนฟืนวางไว้ใกล้กับเพิงหมาแหงน
สองกอง ก่อกองไฟสองกอง ช่วยให้สว่างขึ้นมาก

เราต่างนั่งผิงไฟให้อุ่น แม่นั่งกอดตูน เล่าว่า พวกเราจะย้ายไปอยู่
บ้านเช่าใกล้บ้านคุณตา(ขุนศรีสวัสดิ์ สวัสดิพงษ์) แม่จะขายของ กับร้บจ้างเย็บผ้าเหมือนเดิม

ลูก ๆ จะลำบากหน่อย แต่ได้เรียนหนังสือ แม้ทุกคนจะเสีย พ่อไปแล้ว
แต่ไม่เป็นไร ที่เชียงใหม่ต้องดีกว่า อ.ปายแน่นอน

เอาละ เข้านอนกัน

แม่นอนริมสุด พี่สาวคนโต คนรอง กับพี่ชายนอน
ติดกับไวน์ ใช้ผ้าต๊วบ(ผ้าห่ม) ซ้อนกัน 3 ผืนหนัก แต่ก็อุ่น

หัวหน้าม้าต่าง บอกแม่ว่า คุณนายไม่ต้องห่วงอะไร พวกเขาจะคอยเติม
ฟืนให้ลุกสว่างทั้งคืน นอนหลับให้สบาย

พวกเรานอนหลับไปนานแสนนาน แต่หลังของตูนหนาวเย็น พี่ชาย
คงจะดึงผ้าห่มม้วนตัว เกิดช่องว่างอากาศหนาวเข้าจับ
ตูนค่อย ๆ ดึงกลับมาห่มเงียบ ๆ

เสียงสะอื้นร้องให้จากแม่ดัง แม่
คงจะว้าเหว่ ขาดพ่อ ต้องเลี้ยงพวกเรา 4 คนต้องย้าย
ไปเช่าบ้านที่ไหนไม่รู้ สงสารแม่.....ที่สุด แม้เราจะเล็กมาก ๆ ยังจำฝังใจ

เสียงน้ำในลำห้วยไหล จุ๋งจิ๋ง สลับกับเสียงม้า สบัดตัวฟืดฟาด
ทุกสิ่งค่อย ๆ เงียบ...ไปพร้อมกับ ความมืด หลับ...ไปนานแสนนาน

เช้าตรู่วันแรก ของการพักแรมในป่า ตื่นขึ้นมา สดชื่นมากมายมอง
รอบกาย เห็นป่าไม้ อากาศที่หนาวเย็น... นายฮ้อยหัวหน้าม้าต่าง
กำลังหุงข้าว ลูกน้องกำลังนำของขึ้นหลังม้าแกลบ

ส่วนพวกเรา บางคนก็ไปหา ดอกไม้ ยิงกระต่ายกันในป่า อันนี้จาก
ความทรงจำ.... ไม่ค่อยรู้สึกทุกร้อนเท่าใด แหะ ๆ มีแต่ทุกข์ หนาว
เท่านั้นเอง

ท่ามกลางแสงแรกของวัน ใบหน้าของแม่ ดูยิ้มแย้ม นั่งม้วนผ้า
ห่มมัดให้แน่น รอส่งให้ คนคุมม้าไปมัดติดกับตัวม้า

อีก 3 คืนพวกเราจึงจะเดินทาง ถึง อ.แม่แตงเชียงใหม่ แล้วค่อย
นั่งรถยนต์ต่อเข้าตัวเชียงใหม่..

นั่นเป็นความทรงจำที่ดี บางครั้งก็เศร้า.... หลังจากนั้นอีกหลายสิบ
ปี ตูน กับแม่ พี่น้อง ลูก หลาน... พาแม่กลับไปเที่ยว
อ.ปาย แต่ละคน ดูสดชื่นที่ได้ล่องแพ น้ำปาย แห่งความทรงจำ
ที่ดี.....

แม่นั่งบนแพ.......ครับ

อ้อ..เพื่อน ๆ คงสงสัยว่า ตูนจะได้เป็นนายอำเภอหรือไม่ โถ..แค่
เสมียนอำเภอ ยังเป็นไม่ได้ครับ

ตอนที่ถ่ายภาพบนแพ อ.ปาย ทำงานบริษัท แถวเพลินจิต กับค้า
ขายผ้า ควบคู่กันไป สนุกมาก...กับชีวิต..

แม่ของผม ตัดสินใจถูกมากที่พา พวกเราไปอยู่และเรียนต่อที่
เชียงใหม่..... ทำให้มี วันนี้

ผมรักแม่ครับ

ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ

st. 144451 / 184013
visit 559 เคาเตอร์ขวามือบน
ผู้เข้าดู 377545

งานเขียนประเภท Diarist

เพื่อน ๆ สนใจบล๊อกก่อน ๆ ดูซ้ายมือ(บนสุด) ที่ กรุ๊ป
"รวมมิตร" เรื่องที่ 1 - 304 จะอยู่ที่นั่น

Create Date : 25 สิงหาคม 2557

Last Update : 25 สิงหาคม 2557 5:26:27 น.

39 comments

Counter : 4293 Pageviews.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โหวต Diarist ให้ครับพี่

อ่านแล้วนึกภาพตามได้จริงๆ
เห็นความเศร้า เห็นความหวัง
เห็นความรู้สึกของคนเป็นแม่อย่างแท้จริงเลยครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:6:04:56 น.

ขอบคุณคะแนนโหวตครับพี่ไวน์

คำสอนของพระอาจารย์ดีจังเลยครับพี่
ผมก็เชื่อในการฝึกฝนสมาธินะครับ
ถ้าฝึกได้บ่อยๆ
ทำได้บ่อย
จิตก็เเกิดพลังมากขึ้นจริงๆ

ที่สำคัญทำให้เกิดสติ
สติที่จะใช้ในยามคับขัน
และสติที่จะทำให้เราเข้าใจทุกข์ได้อย่างแท้จริงครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:6:12:10 น.

อ่านผ่านไม่ได้เลยค่ะพี่ไวน์ ต้องย้อนไปละเลียดกับนึกภาพตาม ออกจากปายเดินทางเข้าป่าไปแม่แตง ภาพเส้นทางตอนนั้นนี่ลำบากน่าดู ใช้ม้า นอนค้างแรมที่ป่า ท่าทางจะหนาวน่าดูค่ะ น้ำค้างท่าจะแรงด้วย เพิงใบกล้วยนี่ก็เพิ่งเคยได้ยิน

คุณแม่เป็นคนที่เข้มแข็งมากๆค่ะ

เฮ้อ....ตกลง ในตอนท้าย คุณตูนก็ไม่ได้นายอำเภอล่ะสินะ

โดย: กาบริเอล

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:9:41:23 น.

เป็นบล๊อกที่อ่านแล้ว..เห็นภาพ เหมือนอ่านหนังสือการเดินทางของ เด็กชายไวท์ เลยค่ะ

โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:10:06:45 น.

ไป ร้องไห้ ก่อน นะ ..

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
AppleWi Travel Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: foreverlovemom

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:10:17:45 น.

อ่านแล้วได้เห็นถีชีวิตในอีกแบบหนึ่ง
แต่ไม่ว่าจะด้วยวิถแบบไหน ลูกเป็นรักแม่ไม่ต่างกัน

โดย: NENE77

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:10:36:23 น.

มาอ่านเรื่องราวชีวิตในวัยเด็กของพี่ค่ะพี่ไวน์
แม่...ทำทุกอย่างด้วยควมรักและเพื่ออนาคตที่ดี
ของลูกๆ ทุกคนจริงค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

โหวตให้เป็นคนแรกของวันนี้เลยค่ะ

โดย: พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:10:46:28 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ขอบคุณประสบการณ์ดีๆเยี่ยมมาก เขียนได้เหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์จริง

โดย: ยายเก๋า (ชมพร

) วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:11:41:15 น.

ใช่ค่ะ ..วันก่อนดูทีวี เห็นเครื่องดำนา ปลูกข้าว คุณยายรีบบอก แหมๆ มันทุ่นแรงดีจริง

โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:12:49:00 น.

ได้อ่านเรื่อง"แม่"ของพี่ตูนแล้วซาบซึ้งใจมากๆนะครับ ^^
โบราณว่าไว้"ขาดแม่เหมือนแพแตก ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก"
มีแม่ก็เหมือนยังมีทุกอย่างอยู่นะครับ ชีวิตพี่ตูนเข้มแข็งเพราะขาดพ่อนี่เอง
ของผมมีครบแต่ว่ายากจนและเจ็บป่วย ชีวิตคนเราไม่มีใครสมบูรณ์แบบนะครับ
ความทุกข์ยากลำบากเป็นต้นทุนแห่งความสำเร็จในปัจจุบันนี้เอง
โหวตไดอาริสต์ให้พี่ตูนด้วยนะครับ ^^
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจที่บล็อกนะครับผม

โดย: วนารักษ์

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:16:09:56 น.

อ่านแล้วน้ำตาไหลค่ะคุณไวน์สงสารคุณแม่มาก

ท่านอดทนมากๆเลยค่ะ
ถ้ามทีดินปายยังอยู่ถึงตอนนี้คุณไวน์คงเป็นพ่อเลี้ยงแล้วล่ะ อิอิ

มาโหวดพรุ่งนี้ค่ะ หมดสะต๊อกแล้ว

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:19:44:41 น.

ชอบเพิงหมาแหงนอะพี่ ปายไม่รู้ตอนนี้เป็นไงบ้างหลังๆเงียบไปเลย

โดย: น้องผิง

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:20:10:53 น.

กี่ปีมาแล้วคะนั่น เดี๋ยวนี้ปายกลายสภาพซะนึกไม่ออกเลยนะคะ

คุณไวน์บรรยายภาพชัดเจนดีค่ะ

*** ไปรถปิคอัพค่ะ ไปไหนง่ายดี ขึ้นเขาลงห้วยสบายค่ะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:20:31:48 น.

เคยได้ยินเรื่องใช้ม้าต่างที่ปายมาเหมือนกัน
สมัยนั้นคงไปไหนมาไหนยากมากๆนะครับ
เพราะขนาดขับรถไปแบบสมัยนี้
ยังยากเลย...

โดย: wicsir

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:20:39:58 น.

สวัสดีค่า คุณไวน์ ^^
มาอ่านเรื่องดีๆจากเมืองปายค่ะ
คุณแม่ตัดสินใจถูกจริงๆ สมัยก่อนเชียงใหม่ยังไงการศึกษาก็ดีกว่า คุณไวน์กับพี่สาวเข้าเรียนที่ไหนคะ
ยุพราชกับวัฒโนมั๊ยคะ แม่นุ่นจบวัฒโน
นุ่นจบพระหฤทัย 55

ปาย เคยไปตอนเด็กมากๆค่ะ ประมาณไม่ถึงสิบขวบ ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยเจริญนะคะ
ไปเที่ยวบ้านคนรู้จักที่มาทำงานกับแม่ที่เชียงใหม่ค่ะ
จำได้ว่าเมื่อก่อนไม่เจริญจริงๆ ได้ใส่ผ้าถุงไปอาบน้ำบ่อกลางทุ่งล่ะ หนาวมาก อากาศหนาวจัดแต่ตอนนั้นเด็ก สนุกค่ะ ชอบๆ

มีเรื่องสงสัยอยากถามมากๆ หนึ่งอย่างค่ะ
สะพานเก่าที่ปาย ใช่สะพานนวรัฐเก่ารึเปล่าคะ
มีคนบอกมา สงสัยว่านุ่นจะโดนอำนะคะ 555
ไม่น่าใช่อะ เป็นไปได้ไง ยกสะพานมาไว้ที่ปายเหรอ
ไม่ใช่หรอกเนอะ

มาอ่านเรื่องแม่คุณไวน์ แต่ดันเล่าเรื่อยเปื่อยอีกละ
ชอบค่ะเวลาบล็อคเดินป่า จะสนใจมากเป็นพิเศษ

ขอบคุณมากๆค่า

โดย: lovereason

วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:21:45:18 น.

วันนี้วุ่นกับอะไรหลายอย่างเลยพี่ไวน์
ทั้งตามญาติที่แอลเอ เง้ออออ ขอ
รีบเช้ามาอ่านแลัวไปต่อก่อนนะครับ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
tuk-tuk@korat Travel Blog ดู Blog
ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า

) วันที่: 25 สิงหาคม 2557 เวลา:22:02:52 น.

สวัสดียามดึกค่ะพี่ไวน์ หลับไปแต่หัวค่ำมาตื่นตอนดึกก็รีบแวะมาบ้านพี่ไวน์เลยค่ะมาอ่านงานตะพาบพี่ไวน์แล้วเศร้าจังสงสารคุณแม่พี่ไวน์นะคะ
แต่คุณแม่คิดถูกแล้วนะคะที่ย้ายไปอยู่เชียงใหม่
โหวตให้นะคะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เป็ดสวรรค์ Funniest Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

หลับฝันดีค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:2:49:10 น.

แวะมาอ่านเรื่องของคุณไวน์
คุณแม่เข็มแข็งจริงๆ เป็นวีรสตรีเลยนะคะ
เลีัยงลูกคนเดียว จนโต ขอชื่นชมค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต

ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:4:05:57 น.

อรุณสวัสดิ์ เพื่อน ๆ ที่แวะมาเยือน ขอตอบคุณ
Lovereason คุณอ๋า แม่ซอง....

แม่เป็นคนที่เข้มแข็งมากจริง ๆ ครับ.. ตัดสินใจถูกที่พา พวกเรา 4 คนไป
อยู่เชียงใหม่....
ไวน์หรือตูนกับพี่ชาย เรียนยุพราช พี่สาวสองคนเรียนที่ วัฒโน แล้ว
ไปเรียนต่อกันที่ กท.
สพานเหล็กที่ปาย...ใช่ครับ สพานนวรัฐของเชียงใหม่เดิม ที่ถูกรื้อถอน อ.ปาย
เลยทำเรื่องขอไปใช้ ขนย้ายปี 2518 สร้างที่ปายเสร็จปี 2519 อันนี้ผม
ทราบแต่ไม่แน่ใจ เข้าไปค้นต่อที่ กูเกิ้ล ใช่จริง ๆ ด้วยครับคุณนุ่น.. แถมรู้
ว่า ตนเองเขียนถึง อ.ปาย หลายตอน เรื่องไปโผล่ที่ กูเกิ้ล เรื่องหมายเลข
ที่ 27 เขียนนิยาย อิงเรื่องจริงที่ อ.ปาย แหะ ๆ อ่านแล้ว บรรยากาศสวย
หนาว มีไร่ นา น้ำใส บทสนทนาด้วยครับคุณนุ่น

ว่าง ๆ ลองคลิ๊กเข้าไปอ่านซิครับ 555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:5:27:49 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:6:08:03 น.

ตัวบัตรเงินสดต่างๆ
ถ้าใช้ไม่ดีก็หนี้เพียบครับ

พนักงานผมหลายคนเลย
ที่หนีหนี้ด้วยการลาออก
7-8 ปีแล้วเจ้าหนี้ยังโทรตามหาี่ร้านอยู่เลยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:8:18:46 น.

แวะมาแล้ว อ่านไป2บรรทัด
หลานร้อง ติดไว้ก่อนนะคะ^^

โดย: oa(rosebay) IP: 1.10.217.53 วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:8:57:51 น.

ไวน์กับสายน้ำ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

งึม ..อ่านเรื่องราวแล้ว เศร้าตาม
ความรู้สึก ปะทับใจ ที่ทำให้เกิด จุดเปลี่ยน ความผูกพันธ์
กับครอบครัว มันฝังใจนะคะ
เอื้อก็เหมือนกัน กลับบ้านทีไร เห็น สิ่งเก่าๆ ก็ทำให้คิดถึงแม่..
เล่าเมื่อไร ก็สนุก เหมือนเดิม..
มีภาพ ประกอบ ด้วน จินตนาการตามเลยคะ สมัยนั้น นานมากนะ ยังขี่ม้าเลย..

เราลูกคนเล็ก ไม่ค่อยได้เสื้อผ้าใหม่กะเขา ส่วนซื้อเอง ก็ต้องเผื่อ จิงๆ ช่างวางแผนดีมาก กะไม่ซื้ออีกหลายปี..

โดย: tifun

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:16:32:06 น.

โดย: foreverlovemom

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:19:31:40 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

คุณแม่เข้มแข็งมากเลยค่ะคุณไวน์
อดทนด้วย เก่งมากเลยค่ะ เล่าเรื่องจน
นึกภาพตามไปด้วยเลย ทำให้รู้ว่า อ.ปาย
เปลี่ยนไปมากเลยนะคะ

โดย: AppleWi

วันที่: 26 สิงหาคม 2557 เวลา:23:01:20 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 27 สิงหาคม 2557 เวลา:6:13:29 น.

สวัสดียามเช้าค่ะพี่ไวน์ อ่านแล้วเศร้าน้ำตาไหลคิดถึงตัวเองเมื่อยังเล็กๆขาดพ่อแม่ก็คงทุกข์แบบนี้เหมือนกัน

โดย: zungzaa

วันที่: 27 สิงหาคม 2557 เวลา:8:58:17 น.

แวะทักทายค่ะ
ขอบคุณที่ไปอ่านตะพาบจ้า
สุขสันต์วันพุธนะคะ

โดย: NENE77

วันที่: 27 สิงหาคม 2557 เวลา:11:16:14 น.

เพ่ .. เพ่ ..

แค่ "กุ้งแห้ง" ..

ไม่ต้องใช้น้ำ ล้างมือ แช่ มะนาว หรอก ..

โดย: foreverlovemom

วันที่: 27 สิงหาคม 2557 เวลา:13:19:23 น.

อ่านแล้วคืดถึงเรื่องลูกอิสานเลยค่ะ
ให้ความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

โดย: AdrenalineRush

วันที่: 27 สิงหาคม 2557 เวลา:14:26:55 น.

อ่านแล้วแอบเศร้าไปด้วยเลยค่ะพี่ไวน์
คุณแม่พี่ไวน์เก่งสุดๆไปเลยค่า

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

โดย: phunsud

วันที่: 27 สิงหาคม 2557 เวลา:15:12:35 น.

เห็นถึงความยากลำบากในสมัยเด็กจริงๆ ครับ คนที่ทุกข์ที่สุดในตอนนั้นอาจจะเป็นคุณแม่ก็ได้ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าลูกๆ จะแสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็นไม่ได้ด้วยกระมัง

+

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:0:45:13 น.

ไวน์กับสายน้ำ Literature Blog ดู Blog

อ่านม่วนแต้ ๆ เจ้า
บ้านนอก ที่จริงสบาย ๆ เนาะเจ้า เพื่อนเก็บผักเก็บหญ้าแวดบ้านมาหื้อกิ๋นตวยเจ้า

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 28 สิงหาคม 2557 เวลา:11:06:36 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณไวน์
วันนี้ใครตื่นเช้ากว่ากันหนอ
ชีวิตจริงก็เหมือนละครเลยนะคะ... คุณไวน์ถ่ายทอดได้ดีมากๆ
เห็นภาพชีวิตชัดเจน อ่านสนุกเหมือนอินกับนวนิยายเลยค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: เฉลิมลาภ ทราบแล้วเปลี่ยน

วันที่: 29 สิงหาคม 2557 เวลา:3:49:05 น.

อ้ายยยยยย พี่ไวน์มิลชอบงานเขียนอันนี้ค่ะ
เขียนได้น่ารัก เศร้า ลึกซึ้งมากๆ มาอ่านและโหวตให้พี่ตูน เอ้ย พี่ไวน์ค่ะ อิอิ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

โดย: มิลเม

วันที่: 29 สิงหาคม 2557 เวลา:14:12:08 น.

อ่านไปเศร้าไปค่ะ นึกถึงหนังคาวบอย อิอิ

โดย: maistyle

วันที่: 29 สิงหาคม 2557 เวลา:17:55:48 น.

แอบมาช้าไปหน่อย ^^ แอบมาอีกรอบ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ไวน์กับสายน้ำ Diarist

โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe

) วันที่: 1 กันยายน 2557 เวลา:8:35:33 น.

ลืมน้องแล้วกา

โดย: แมกไม้ปลายนา IP: 1.10.210.38 วันที่: 26 มีนาคม 2558 เวลา:0:41:22 น.

น้องอิ๊ด ..ตอนเดินทางยังไม่เกิดนะ 555 ไปเกิดที่เชียงใหม่

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 5 เมษายน 2558 เวลา:15:46:46 น.