วิธีหาความสุขแบบไม่มีพิษไม่มีภัย
โรคใจของพวกเราเกิดจาก
การที่เราไม่สามารถหยุดความโลภ
หยุดความอยากของเราได้
ความโลภความอยากนี้แหละ
ทำให้ใจของเราไม่สบาย
เพราะเราต้องดิ้นรนหาสิ่งที่เราอยากได้กัน
ได้มาแล้วก็ไม่หาย ความโลภก็ไม่หาย
ความอยากก็ไม่หาย
แต่กลับจะมีความอยากได้มากขึ้นไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าเราเอาธรรมะของพระพุทธเจ้า
มาหยุดความโลภ หยุดความอยาก
โดยการทำใจให้สงบ นั่งพุทโธๆๆ ไป
ใจสงบแล้วใจจะนิ่งจะสบายมีความสุข
แล้วความอยากความโลภก็จะหายไป
เงินทองก็จะอยู่เงินทองก็จะไม่หาย
เงินทองจะหายก็ต่อเมื่อ
ความโลภความอยากมันโผล่ขึ้นมา
ถ้าความโลภความอยากหายไป เงินทองก็จะอยู่
เงินทองกับความโลภความอยากนี้
รู้สึกว่ามันอยู่ด้วยกันไม่ได้
ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วเงินทองมันจะต้องหมด
ถ้ามีความโลภความอยากโผล่ขึ้นมานี้
เดี๋ยวเงินก็ต้องปลิวออกจากกระเป๋าไปแล้ว
เดี๋ยวเห็นของในร้านสวยๆ งามๆ ก็อยากจะได้กัน
ได้มามากได้มาน้อยก็ไม่พอ
เดี๋ยวไปเห็นของใหม่ก็อยากได้อีก
ฉะนั้นขอให้เราลองมาเอาแบบที่พระพุทธเจ้าสอนดีกว่า
เอาเวลามาควบคุมความโลภควบคุมความอยากกันดีกว่า
ด้วยการใช้สติด้วยการใช้ปัญญา สติ ก็คือต้องหยุด
คือการที่ให้ใจนี้ไม่ไปคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้
เรียกว่าการมีสติ
ถ้าปล่อยให้ใจคิดนี้แสดงว่าไม่มีสติ
วิธีที่จะทำให้ใจไม่คิด
เราก็ต้องให้ใจคิดอยู่กับเรื่องเดียว
เหมือนกับเดิน ให้เดินอยู่กับที่อย่างนี้
มันก็จะไม่ไปไหนให้เดินอยู่กับที่
ถ้าเดินตามความอยาก
มันก็จะพาเดินไปถึงไหนถึงกัน
ไปแล้วก็ไม่ได้อะไร ได้แต่ความเหนื่อย
ได้แต่ความอยาก ลองมาหยุดความคิดกันดู
ลองใช้สติคือพุทโธๆ ดูลองระลึกถึงพุทโธๆ
อยู่ภายในใจไม่ต้องออกเสียง
แทนที่จะคิดถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้
ก็ให้คิดอยู่กับพุทโธๆ ถ้าเบื่อกับคำว่าพุทโธๆ
ก็ให้เราคิดอยู่กับบทสวดมนต์ไป
สวดมนต์ อิติปิโส ภควา อรหัง สัมมา สัมพุทโธ
เหมือนร้องเพลง แต่อย่าร้อง
เพราะเพลงมันทำให้เกิดความอยาก
ถ้าเราสวดมนต์แล้วมันจะทำให้ใจไม่อยาก
ทำให้ใจสงบทำให้ใจเบาสวดมนต์ไปก่อนก็ได้
แล้วค่อยมาพุทโธๆๆ จนกว่าใจจะไม่คิดก็หยุดได้
ถ้าใจคิดก็พุทโธใหม่ เหมือนรถเวลามันไหล
เราก็ต้องเหยียบเบรค พอมันไม่ไหลแล้ว
ก็ถอนเบรคออกได้ พอมันไหลเราก็เหยียบเบรคใหม่
นี่คือวิธีหาความสุขแบบไม่มีพิษไม่มีภัย
เพราะว่าเราไม่ต้องไปเสียเงินทอง
ไม่ต้องไปหาเงินหาทอง การหาเงินหาทองนี้ลำบาก
และอาจจะเสี่ยงต่อการไปทำบาปได้ทำผิดกฏหมายได้
แต่ถ้าเราหยุดใจได้ เรามีความสุข
จากการที่ใจมีความสงบนี้
เราก็ไม่ต้องไปหาความสุขแบบอื่น
เราก็ไม่ต้องไปเที่ยวกัน ไม่ต้องไปดูไปฟัง
ไม่ต้องไปโรงภาพยนตร์ ไม่ต้องไปสถานที่ท่องเที่ยว
สถานที่บันเทิงต่างๆ อยู่บ้านอย่างปลอดภัย
บ้านเรานี่แหละเป็นที่น่าอยู่ที่สุด
ถ้าเราสามารถทำใจให้สงบแล้ว
เราจะไม่อยากออกจากบ้าน
นี่เราต้องออกจากบ้านกันก็เพราะว่าใจเราไม่สงบ
ใจเรามีความอยากหาความสุข
จากรูปจากเสียงจากกลิ่นจากรสต่างๆ
เราก็เลยต้องพาร่างกายเราไปหารูปเสียงกลิ่นรสกัน
ออกจากบ้านไปแต่ละครั้งก็ต้องเสียเงินทอง
เสียค่าใช้จ่าย ถ้าออกบ่อยๆ เงินทองก็จะหมดเร็ว
เราก็ต้องเหนื่อยกับการไปหาเงินมา
เพราะเราขาดเงินไม่ได้ โดยเฉพาะเงินที่จะเอามาใช้
กับสิ่งที่จำเป็น คือปัจจัยสี่ อาหารเครื่องนุ่งห่ม
ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค แต่ถ้าเราไม่ไปเที่ยวนี้
เงินทองที่เราจะเอามาใช้กับปัจจัยสี่นี้มันจะเหลือเฟือ
และจะทำให้เราไม่ต้องดิ้นรน
กับการหาเงินทองมากเกินไป
เราก็จะทำงานน้อยลงก็ได้ หาเงินน้อยลงก็ได้
เราก็จะมีเวลามาหยุดใจ มาทำใจเราให้สงบ
ทำใจเราให้มีความสุขมากขึ้น พุทโธนี่แหละ
ถ้าเราทำได้ พุทโธๆ ไปทั้งวันเลย
ไม่ว่าเราจะอยู่ในอิริยาบถใดทำอะไร
ขอให้มีพุทโธกำกับใจไปเรื่อยๆ
แล้วความอยากจะไปหาอะไรต่างๆ มาให้ความสุข
มันจะไม่มี แต่ถ้าเราไม่มีพุทโธแล้ว
เดี๋ยวเราก็อยากกินแล้ว เดี๋ยวเราก็อยากดื่มแล้ว
เดี๋ยวก็อยากดู เดี๋ยวก็อยากฟัง
เดี๋ยวก็อยากจะออกไปข้างนอก
เดี๋ยวอยากจะไปโน่น เดี๋ยวอยากจะมานี่
พอไปที่โน่นเดี๋ยวก็อยากมาที่นี่ มาที่นี่แล้ว
เดี๋ยวก็อยากไปที่โน่น
เพราะว่าเราไม่มีสติคอยกำกับใจ
คอยควบคุมใจของเรา
ปล่อยให้ความอยากมันคอยผลักคอยดันเราให้ไป
ไปแล้วก็เหนื่อย แล้วก็มีค่าใช้จ่าย
ทำให้เราต้องไปดิ้นรนหาเงินหาทองมาใช้มาจ่าย
มารับใช้ความอยากของเรา
รับใช้เท่าไรมันก็ไม่หมด
ไม่เคยอิ่มไม่เคยพอ แต่ถ้าเราใช้พุทโธ
หยุดความคิดได้หยุดความอยากได้
ความอิ่มความพอมันจะเกิดขึ้นมาเอง.
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
..................................
สนทนาธรรมบนเขา
วันที่ ๓๐ ตุลาคม ๒๕๖๐
ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [