เสื้อผ้าในอดีต ตัดได้น่ารักนะคะพี่ตุ๊ก
และพี่ตุ๊กก้อน่ารักมากๆด้วย

รอเข้าwinที่2ไม่นานเลยครานี้
ยายผมเล่นไพ่ผ่องเก่ง
จนลูกหลานเรียกว่ายายผ่อง
ชื่อจริงๆยายก็มีแต่ไม่มีใครเรียก
พอเขาให้ไปทำบัตรประชาชนใหม่แกฏ็บอกว่าชื่อผ่อง ให้มันแล้วๆไป

อดีตสวยงามเสมอครับพี่ตุ๊ก
ย้อนความคิดความรู้สึก
เพื่อเป็นพลังในการก้าวไปข้างหน้าครับ

ตอนนี้น้ำกำลังไหลมาคอนโดผมแล้ว
แม้ว่าจะหนีมาตจว.แล้ว
แต่ก็กังวลว่าจะกลับไปไม่ได้อีกนาน

คุณแม่เก่งจัง ขนาดเย็บชุดขาวให้คุณพ่อใส่เลย
แม่เราก็เป็นช่างเย็บผ้าค่ะ เคยตัดชุดแต่งงาน แล้วปักเลื่อมด้วย ชุดที่พวกเราใส่ตอนเด็กๆ แม่ก็เย็บให้
ผู้หญิงก็แบบเดียวกัน ผู้ชายก็แบบเดียวกัน มาเป็นแพคเกจเลยค่ะ

เป็นครอบครัวเก่าแก่มากเลยนะคะ อ่านแล้วตื้นตันใจจัง คุณแม่น่ารักมากเลยตัดชุดให้คุณพ่อใส่ด้วย ยุคนั้นจักรซิงเกอร์เป็นสินค้าที่โก้มากใช่มั้ยคะ เพราะที่บ้านส้มก็มีอยู่คันนึง เดี๋ยวนี้แม่ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว แม่บอกหอบหิ้วมาด้วยตอนแต่งงานใหม่ๆ ทิ้งไม่ได้สมัยก่อนซื้อมาแพงมากค่ะ

เรื่องเย็บเสื้อผ้าของผมกลับเป็นพ่อผมครับ
พ่อผมนี่ขั้นเทพเลย
เสื้อผ้าลูกหลานทุกคนพ่อทำให้หมดยกเว้นงานปักเป็นแม่ทำ
ผมก็คล้ายคุณหมอต๊กครับเรื่องการรอรับ มรดกตกทอดเรื่องเสื้อผ้า
ซึ่งทำให้ผมมีปมด้อยมาตลอด
เรื่องไปโรงเรียนเปิดเทอมใหม่ทีไร
ได้ใส่แต่เสื้อที่"ใหม่แต่ชื่อ"ที่ปักนามสกุลสีซีดจาง
เพื่อนล้อจนได้ชกปากเพื่อนแตกไปหลายคน(นักเลงโตตั้งแต่เด็กเลยขนาดตัวเท่าลูกหมานะนี่)
ไม่ว่ามันตัวจะใหญ่กว่าแค่ไหน ไม่กลัวเลยครับ
ผมไม่เคยได้ใส่เสื้อผ้าชุดนักเรียนของใหม่กะเขาหรอก
เพราะเป็นลูกคนเล็กมีพี่ชายรวมๆญาตืๆด้วย4คนให้เลือกรับชุดต่อได้ตามใจ
แต่พอนึกกลับไปก็เลยได้เข้าใจพ่อ-แม่ที่ต้องเลี้ยงลูกและหลานที่เขาเอามาฝากหลายคน
พ่อแม่ต้องลำบากแค่ไหน
ทุกวันนี้ก็ยังทำเป็นเอาเสื้อผ้าไปให้พ่อซ่อมบ้า แก้ทรงบ้าง
บางทีไปรื้อเสื้อเก่าๆของพ่อมาใส่ก็มี (วินเทจมาก)

พ่อมีฝีมือขนาดร้านทีมสปอต์(เจ้าของชื่อเฮียหมาหรือคุณบัญชาพ่อร้าเบลส์มิวสิก ในปัจจุบัน)
ยังต้องให้พ่อผมช่วยทำให้เลย ตอนนั้นจำได้ว่า
ร้านเฮียหมากำลังแย่ในด้านธุรกิจ
เพราะคู่แข่งใหม่ๆอย่างร้านแชมป์(นี่ก็ลูกศิษย์พ่อ)ก็กำลังมาแรง
พ่อก็ช่วยเขา
รู้ไหมครับพ่อขอค่าจ้างเป็นอะไรกได้ที่ลูกอยากได้
เฮียหมาก็ให้ไปเลือกเอาเลย
พวกพี่ๆกเอาพวกรองเท้าฟุตบอลอะไรพวกนั้น
แต่ผมแปลกกว่าคนอื่นที่ทำให้เฮียหมาอึ่งกิมกี่ไปเลย
ผมบอกพ่อไปว่า อยากได้กีตาร์ ยามาฮ่า
เพราะที่ร้านแกมีแต่ กีตาร์"ยาม่า" ไม่มี"ฮ่า"ผมไม่เอา
คือจะโทษผมก็ไม่ได้
ก็ลูกศิษย์พ่อที่เล่นกีตาร์เป็นเขาจดยี่ห้อใส่มือผมมา
(เหมือนแกจะไม่ค่อยลงรอยกะเฮียหมาเพราะแค้นเก่า ที่พี่เขาไปขอสปอนเซ่อร์ชุดแข่งบาสแล้วเฮียหมาไม่มีให้ ก็เฮียหมาแกชอบเล่นบาสด้วย)
ไม่รู้แหละหามาให้ได้ ไม่ได้ไม่เอา(ดื้อและแสบไหมล่ะ)
ผ่านไปหลายเดือนในวันเกิดพ่อ5สค.2522
เฮียหมาไม่ลืมคำขอของเด็กดื้ออย่างผมครับ
แกขี่มอเตอร์ไซค์เก่าๆมากะเมียแกแบกกล่องกีตาร์YAMAHA รุ่น FG311 มาเป็นของขวัญวันเกิดให้พ่อ
แต่คนดีใจกลับเป็นลูก
คือผม แต่ได้มาแล้วเล่นไม่เป็น
ก็เดือดร้อนพ่ออีก
พ่อต้องไปหาลูกสษย์ที่เล่นกีตาร์เป็นมาสอน
ก็ได้พี่"เน่า" วิชาญ จองรัตนวานิช มาสอนให้
(คุณหมอตุ๊กอาจจะรู้จักแกเป็หัวหน้าศูนย์เยาวชนที่เชียงใหม่สมัยซีเกมส์เชียงใหม่ด้วย)
พอก่อน ฝอยมากกว่าเจ้าของบล็อกทุกที
ก่อนที่คุณหมอตุ๊กจะแนะนำให้ไปเปิดบล็อกฝอยเรื่องตัวเองซะจะดีกว่าไหม
ไม่ล่ะครับเกาะคุณหมอตุ๊กไปเรื่อยดีกว่า
เดี๋ยวจะเหงา เพราะไม่มีใครเปิดอ่านของผม55555

มาย้อนอดีตกับพี่ตุ๊กค่ะ เชื่อว่าคงเขียนไปยิ้มไปกับความทรงจำดีๆ

ภาพตรงที่นั่งเก้าอี้นั่งเล่นสีขาว หนูเคยเห็นแล้ว เข้าใจว่าคงเป็นภาพรักภาพหวงของพี่ตุ๊กอีกภาพแน่เลย...

สวัสดียามค่ำคืนค่ะ คุณพี่ตุ๊ก

ขอตามมาชมอดีต ด้วยคนค่ะ



คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ

ประกาศนียบัตรใบนี้รับรองความสามารถที่การปักจักร ผู้สำเร็จการศึกษาหลักสูตรนี้คงมีเทคนิคพิเศษที่ครูด้านนี้ถ่ายทอดให้ ไม่ค่อยเห็นการถ่ายทอดวิชานี้ ใครเก่งก็เก็บไว้กับตัว แม้แก่เฒ่าแล้ว สายตาไม่ดี ลูกค้าก็ยังติดใจในฝีมือ

ภาพถ่ายหมู่ เห็นฝีมือการเย็บเสื้อผ้าได้เนี๊ยบมากครับ คนในครอบครัวคงภูมิใจในฝีมือคุณแม่มากๆ

หนังสือรวมรุ่นของนักเรียสารวัตรสีแดงนั้น น่าสนใจครับ คงจะเป็นการรวมรุ่น และความเจริญก้าวหน้าของแต่ละท่าน เมื่อ 20 ปีผ่านไป

สำหรับภาพนายร้อยตรี น่าจะสังกัดทหารราบ ที่เห็นแตกต่างคือมีการดุมถี่มาก ส่วนบ่าแข็ง เดี๋ยวนี้ใช้กับเครื่องแบบปกติขาวครับ

สวัสดีค่ะ

แต่ภาพช่างงดงามจริงๆค่ะ

ย้อนอดีตด้วยค่ะ
ผู้หญิงสมัยก่อนแทบจะทุกคนต้องมีจักรซิงเกอร์
...คุณแม่คุณตุ๊กปักงานสวยจังค่ะ
เห็นแล้วนึกถึงตอนเด็กๆ
สมัยก่อนจะนิยมลายปักฉลุแบบนี้
โดยเฉพาะผ้าม่านหน้าต่างผ้าลินินสีขาว
เด็กเดี๋ยวนี้คงทำงานพวกนี้กันไม่เป็นแล้ว

อรุณสวัสดิ์ครับ

ทึ่งและชื่นชมปี้ตุ๊กครับ
ฮักษาฮูปเก่าๆได้ดีขนาดเลยครับ

อรุณสวัสดิ์ค่ะ..^^

โดย: Lika ka วันที่: 20 ตุลาคม 2554 เวลา:7:59:03 น.

โอ้ววววภาพอันทรงคุณค่ามากมาย ภาพเก่าเล่าอดีต(ที่น่าจดจำ)


คุณแม่พี่ตุ๊กเก่งจังค่ะ คนสมัยโบราณทำไมเก่งๆนักก็ไม่รู้เนอะ สี่แผ่นดินเลยหรอค่ะ นานมากๆค่ะ


แล้วภาพสุดท้าย ใครเอ่ย ให้ทายหรอค่ะ ทายไม่ออกค่า

ตามรอยมาจากบล๊อกพี่อินค่ะ
ได้เห็นเรื่องราวในอดีต
พี่เรียบเรียงได้ประทับใจมากค่ะ
หนูรู้สึกมีความสุขตามไปด้วย
คืนนี้คงหลับฝันดี
หนูจะแวะมาอีกนะคะ

สวัสดีเจ้าคน จ้าวทฤษฎี

.
.


ฮ่าๆๆๆ แม่นแต๊เลยครับปี้ตุ๊ก

รูปครอบครัวสมัยก่อนดูที่ไรแล้วคิดถึงความสุขในวันนั้นๆที่ถ่ายรูปกี่ปีก็ไม่ลืม

กล่องด้ายคึขะหนาดคับปี้ตุ๊ก ตะว่าสีด้ายมันยังแจ่มอยู่่น่อ

บ้านผมก่ยังมีน้ำบ่ออยู่เ่น่อคับ
คนบ่เก่าเปิ้นถือ บ่หื้อถมแม่นก่อ
วันใดแดดดีๆ ส่องลงไป จะหันน้ำถุ้งตี้มันตกไปนอน
อยู่ก้นบ่อสองสามแก่นคับ

ชอบจังเย็บปักถักร้อย

...แต่ชอบดูนะคะ....

ผ้าลูกไม้ทำจากมือสวยสวย

ใครทำเป็นก็ไปชื่นชมกับเค้าด้วย

อยากทำเป็นมั่ง..เรามันพวก

...ม้าดีดกะโหลกซะด้วย...555

สวัสดีค่ะคุณตุ๊ก


ปกติช่างตัดเย็บเสื้อผ้าที่เป็นผู้หญิง
จะไม่ชอบตัดชุดเครื่องแบบกันเท่าไหร่
คุณแม่ตัดเย็บชุดใหญ่สีขาวได้ นับถือเลยค่ะ


แอมอร

ขอบคุณครับพี่ตุ๊ก
คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ขอบคุณสำหรับเพลงของ Neil Reid - Mother Of Mine

ตี้นอนของ "โซฟี" หยั๋งมาอลังการณ์แต๊ๆ...อิ..อิ..

ตอบคุณ NHEURFARR

อ่างหั้นเก่ากว่าโซฟีก่อน