เห็นด้วยซะไม่มี ทั้งสองประการเลยครับ บรรดาผู้ที่โวยวายจะเป็นจะตาย ถ้า TCDC จะย้ายไปแถวจุฬาฯ ก็บอกให้รู้ว่า เขาเหล่านั้นสนใจงานออกแบบแค่ไหน อยู่แล้ว ถ้าหน้าที่ของTCDC แค่เอางบไปซื้อ exhibit มาตั้งโชว์ในโลเคชั่นหรู ก็ไม่ต้องมี เลยยังได้ เพราะจุดมุ่งหมาย ของศูนย ์ออกแบบ นอกจากนำเสนอแล้ว ยังต้อง มีกิจกรรม ให้เกิดแรงบันดาลใจ ให้การ สนับสนุน ที่จะให้การออกแบบพัฒนา และวิวัฒน์อย่างมีที่มา ที่ไป และครอบคลุมในวงกว้าง และปลูกฝังจิตสำนึกด้านการออกแบบ ให้กับคนไทย ในทุกกลุ่มทุกระดับ และเกิดแนวทาง ที่จะทำให้การ ออกแบบ ในเมืองไทยดีขึ้น ในอนาคต ไม่ใช่แค่เอาอะไรมาทำให้ดูแบบไฮโซ แค่ปลื้ม ๆ กันไปอย่างฉาบฉวย ถ้ามีเงินมีงบ จะไปเอาอะไรจากมุมไหน ของโลก มาโชว์ ก็ได้ แต่ผลพวงที่ได้ มันต้องไม่จบ เมื่อนิทรรศการจบ

ที่พี่หมีพูดถึงวิสัยทัศน์ ในเมืองไทยนั้น ไม่ใ่ช่แค่เรื่องวงการภาพยนตร์ แต่เมืองไทย ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ชอบพูดว่า จะตอบโจทย์ จริงแล้ว ยังไม่ได้ตั้งโจทย์ขึ้นมาด้วยซ้ำ

เคยเดินผ่านศูนย์ TCDC ที่ว่านี้ ตอนไปดูหนังที่ดิเอ็มโพเรียมอะครับ

ก็ยังสงสัยว่ามันคือศูนย์อะไรน้อ

ตอนแรกยังนึกว่าเป็นของเอกชน

แล้วมาถึงบางอ้อ ว่าเป็นหน่วยงานในความควบคุมของรัฐบาล

ก็เห็นว่าน่าสนใจดี

ตอนที่มีนิทรรศการ Vivian Westwood

ก็กะจะวิเวียน เอ้ย แวะเวียนเข้าไปดูซักครั้ง

แต่จนแล้วจนรอด ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้โผล่ไป

ด้วยความที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานด้านออกแบบโดยตรง

เป็นแต่ผู้บริโภค/เสพสื่อธรรมดา

ก็เลยไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว ศูนย์นี้ได้ตอบโจทย์ หรือ มีส่วนช่วยกระตุ้นวงการอุตสาหกรรมการออกแบบกันขนาดไหน

คงต้องฟังความเห็นจากผู้มีประสบการณ์ตรงอย่างพี่หมีแหละครับ

แต่ถ้าถามผม

ผมเห็นว่า โดยหลักการแล้ว มันน่าจะดีอยู่

แต่วิธีการดำเนินการอาจยังด้อย

แต่ก็นั่นแหละครับ

ผมไม่ได้อยู่ในวงการพระเครื่อง เอ้ย วงการการอกแบบ (ย้ำอีกที) คงไม่รู้ว่าความต้องการของคนในวงการเป็นอย่างไร หรือ อะไรที่ต้องการการส่งเสริมเป็นพิเศษ

ซึ่งผมก็เข้าใจว่า ผู้กำหนดนโยบายก็คงเหมือนผม ที่ต้องอาศัยความคิดเห็นจากผู้เชี่ยวชาญ

ซึ่งทีนี้ ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่า ผู้เชี่ยวชาญที่ว่าหนะ มีความรู้ความเข้าใจสถานการณ์ลึกซึ้งแค่ไหน

ซึ่งถ้าดี ก็ดีไป

แต่ถ้าไม่ดี ก็พากันหลงทางไปเลย

อีกอย่าง คนกำหนดนโยบายต้องมีความตั้งใจจริง ใจกว้างในแง่การรับฟังความคิด และมอบหมายงานให้กับคนที่เหมาะสมจริงๆ เพราะคนกำหนดนโยบายคงไม่ได้ลงมาทำงานเอง

เอ... ทำไมมันซีเรียสขึ้นมาซะอย่างนั้น

เก็บกดกับงานของตัวเองรึเปล่าวุ้ยเรา

ขออำภัย ..ลืมๆ ไม่ได้แวะมาดู

น้องเบคอนพูดได้ตรงเป้าปุๆ เป็นอันมั่ก ช่ายแร้ว..นิทรรศการจบ ..แต่ผลพวงที่ได้ต้องมีอะไรต่อเนื่อง แต่เท่าที่เห็น นิทรรศการทั้งหลายแหล่ ดูเกร๋แบบอิมพอร์ต แต่ไกลๆ ตัวพิกล นักออกแบบระดับท้องถิ่นบ้านเฮา จะมีโอกาสเปิดหูเปิดตากะเค้ามั้ยเนี่ย

..............................

คุณน้องเท่..ท่าทางคงเจอปัญหาคล้ายๆ แบบนี้มาบ้างกระมัง....

ถูกต้องแล้วคร้าบบ..ถ้าการคัดสรรบุคลากรที่เข้ามาทำงานมันไม่ลงตัว มันก็จะได้อะไรที่หลุดๆ ทำนองนี้แหละหนา


สงสัยอยู่ว่าวิสัยทัศน์ของคนจัดการมองงานครีเอทีฟ งานดีไซน์ไว้เป็นแบบไหน ..ต้องบรรยากาศหรูเริ่ดแบบเอเยนซี่โคดสะนากระนั้นเหรอ

เลยกลายเป็นสนองความต้องการของกลุ่มเป้าหมายจำนวนจิบจ้อยในเมืองไปซะเนี่ย...

แล้วที่ไม่เข้าใจที่สุดคือการตั้งเรตราคาค่าตัวแบบเดียวกับงานเอเยนซี่ข้ามชาติ... หรือนั่นคือความเข้าใจของเขาว่า คนมาทำงานแนวๆ นี้ถ้าเกร๋จิงต้องมีค่าตัวเท่านี้??

ยังไม่รวมถึงการเลือกสถานที่ และค่าใช้จ่ายมหาศาล... ถ้าเคยทำเอเยนซี่หรูเฟ่มาคงไม่มาลงทุนผิดที่ผิดทางแบบนี้เป็นแน่

เพราะงานครีเอทีฟพวกนั้นเดินไปพร้อมกลยุทธทางการตลาดตลอดเวลา..