อืม.. แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบเนื้อหาของหนังนะค่ะ เรียบง่ายดี..ไม่มีอะไรมากสะท้อนความเป็นจริงอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ต้องตกแต่งอะไรมาก..เพียงแต่บางจุดที่ควรจะต่อบทให้มันลื่นไหนและสัมพันธ์กับฉากต่อๆไปมันน้อยไปหน่อย.. แต่ก้อชอบนะค่ะ

เกือบจะไปดูอยู่แล้ว เพราะคิดว่าคงอบอุ่น ดูแล้วซึ้ง+อิ่มเอมใจ และคิดว่าเพลงคงเพราะมากๆ

แต่ยังไงต้องขอดูข้อมูลอีกนิดละกัน

- โอ้ว!! เล่าซะไม่อยากดูเลยคับ ผมเห็นหลายๆ ที่เชียนักหนาว่ามันเจ๋งอย่างนู้นเจ๋งอย่างนี้ ได้มาอ่านที่นี่ก็กระจ่าง กระจายทันควัน 555 ที่มองแต่ด้านดีๆ ไม่เห็นด้าน(เลว)ไม่ดีที่หนังมี ...
- แต่ก็ยังอยากดูอยู่ดีแหละครับ.เพิ่งจะได้อัลบั้มประกอบหนัง เรื่องนี้มา ฟังหลายเพลงแล้ว เพราะดีนะคับ แต่เสียดายที่ไม่ได้ดูหนังก่อนฟัง ไม่งั้นคงอินตามเพลงได้เลยนะครับ ..

- ความจริงเพลง Falling Slowly ผมว่าไม่ค่อยจะเด่นอะไรนักนะครับ แต่เสียงร้องนี่ บาดใจจริง ลึกดีครับ ยอมรับว่าเสียงแกเหมาะกับเพลงอยางนี้จริงๆ ส่วนตัวชอบเพลง Leave มากกว่าซะอีก ถึงจะธรรมดา แต่ตอนตะเบงเสียงนี่โอ้ว สุดยอดๆ !!!!

- วง The Frames เคยได้ยินชื่อเหมือนกันนะ แต่ไม่เคยได้มีโอกาสฟังเลยอะ น่าจะเป็นครั้งแรกที่ได้ฟังเสียงของแกก็อัลบั้มประกอบหนังเรื่องนี้แหละครับ ..เสียงดีเอาการ อย่างนี้ต้องหางาน ของวงนี้มาฟังมั่งแล้วฮะ

ชอบหนังเรื่องนี้พอๆกับ Acrosss the universe เลยหล่ะ แต่ว่าถ้ามีศิลป์มากกว่านี้ จะดีมากมายครับ

ปรบมือดังๆ อิอิ

ผมกลับมองอีกมุมนะครับ

ผมกับรู้สึกถึงความสมจริงกับการถ่ายทำแบบนี้ มากกว่าการถ่ายทำแบบมีโน่นนี่เข้ามาช่วย ให้หนังดูดีขึ้นแบบมีศิลป์ ซึ่งเวียนเฮดขนาด Coverfield หรือเปล่า ก็เปล่าเลย เพราะไม่ได้มีเหวี่ยงไปมาซักเท่าไหร่

บางทีความไม่พิถีพิถัน ในมุมนึง สำหรับคนที่ดูหนัง แต่ไม่ได้ทำหนังเป็น อย่้างผม กลับมองว่า นี่คือเสน่ห์อย่างนึง ที่ผมสัมผัสได้ เพราะศิลปะ มันคือความเรียบง่าย ที่โดนใจ มากกว่า องค์ประกอบที่ดูดี จนโดนใจน่ะครับ

ส่วนเรื่องของการแสดง หรือเพลง ทุกอย่างลงตัวอยู่แล้ว สำหรับเรื่องนี้นะครับ

เรื่องการดูหนังเนี่ย มันเข้าข่าย "สองคนยลตามช่อง..คนหนึ่งเห็นโคลนตม..คนหนึ่งเห็นดวงดาวอยู่พราวพราย.."

เรื่องรสนิยมความชมชอบส่วนตัวเป็นเรื่องปกติครับ...แต่ในฐานะคนเล่ารีวิวหนัง ก็คงต้องหาอะไรสักอย่างไว้เกาะเป็นมาตรฐาน

ในฐานะคนดูทั่วๆ ไป เรามักจะวัดดูได้จากอารมณ์ที่รู้สึกจากหนังโดยไม่ต้องวิเคราะห์วิจารณ์อะไรนักหนา

ความเป็นหนังอินดี้ของ ONCE มันทำให้คนที่เข้าไปดูอยากสัมผัสกับความแตกต่างจากมาตรฐานฮอลลิวู้ด ซึ่งหลายคนก็คงได้ไปอย่างที่คาดหวัง..ขณะที่บางคนอาจจะรู้สึกพิลึกๆ อยู่

เพิ่งได้ฟังเพลงประกวดออสการ์ในบล็อคคุณเข็มขัดสั้น ก็ไม่แปลกใจหรอกที่เพลงนี้ได้รางวัล เพราะเพลงอื่นมันก็งั้นๆ ไม่มีความแปลกใหม่ที่โดดเด่น

แนวดนตรีในปัจจุบันมันเริ่มวนจนหาอะไรที่พัฒนาใหม่แทบไม่ได้...ดนตรีร่วมสมัยแนวไอริชจึงดู Outstanding กว่าแน่นอน

สำหรับหนัง ONCE นั้น ลักษณะการถ่ายทำในสไตล์เหมือนกับเดินตามไปดูชีวิตของคนคู่หนึ่งเนี่ย เป็นแนวที่ไม่ได้ใหม่อะไร หากแต่การนำเอาไปใช้มันต้องรู้จังหวะจะโคน บางครั้งไม่จำเป็นต้องถือกล้องร่อนไปมาขนาดนั้น ก็ยังทำ.. มีวิธีการทำช็อทให้เกร๋อีกมากมาย..

ส่วนมากคนทำ..พอจะเดาได้ว่า..คงมาแนว script on location คือด้นไปเรื่อยๆ ตามสถานการณ์การถ่ายทำ

หนังบางเรื่อง..อย่างเจสันบอร์นตอนหลังๆ ก็ตั้งใจสร้างสไตล์ตื่นเต้นกับการใช้กล้องแฮนด์เฮลด์จนเกินเหตุ กลายเป็นสไตล์ที่ล้นและสร้างความรำคาญกับสายตามากกว่าที่จะได้ความรู้สึกอย่างที่ต้องการ

คนที่ถ่ายทำ ONCE นั้นดูออกว่าไม่ได้ทำงานด้านนี้มาโดยตรง ผู้กำกับก็เคยเป็นมือเบสวงเดียวกับพระเอก เขาทำไป experiment ไปด้วยสัญชาตญาณ แล้วคนถ่ายหนัง(วิดิโอ) ก็มาแนวเดียวกัน การวางช็อตจัดแสงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามแต่สถานการณ์ สไตล์การถ่ายทำจึงไหลไปตามอารมณ์คนทำ

การทำหนัง Production Value ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญ หากประสบปัญหาเรื่องเงินทุน ก็ต้องรู้จักที่จะดัดแปลงเพื่อกลบเกลื่อนข้อบกพร่อง หากแต่ประสบการณ์ของคนทำหนังเรื่องนี้ ดูออกว่ายังมีน้อย เขาจึงทำไปโดยอาศัยสัญชาตญาณเป็นหลัก

สิ่งที่ดีคือ มุมมองของเขาในการเล่าเรื่องยังคงสื่อสารได้จับใจคนดูในวงกว้าง ทำให้หนังดูมีชีวิต และเป็นธรรมชาติ ซึ่งช่วยกลบเกลื่อนความบกพร่องในแง่ Production ไปได้ไม่น้อย โดยเฉพาะการแสดงที่บางครั้ง improvise ตามธรรมชาติ ก็ทำให้หนังดูมีเสน่ห์ได้เช่นกัน

หนัง ONCE นี้ เชื่อว่าถ้าชมในดีวีดีจะให้ความรู้สึกดีกว่านี้ เพราะต้นฉบับไม่ต้องผ่านกระบวนการแปลงมาเป็นฟิล์มให้คุณภาพด้อยลง และสีสันของดีวีดีเชื่อว่าดีกว่าก็อปปี้ที่ชมที่ลิโดแน่นอน

ฮอลลี่วูด คงจาเบื่อหนังที่สร้าง เป้นยูนิฟอร์มแพทเทิ้น เป็ฯไปตามระบบของงานอ่า

เจอหนังง่ายๆๆ ดิบดิบเข้าไปเลยแปลก

เหมือนกำลังจาบอกเป็ฯนัยๆๆว่า คืนสู่สามัญบ้างเหอะ

ขนาดภาพยนต์ยอดเยี่ยม เป็นหนังคาบอย งงเป็นไก่ตาแตกเลยอะ

รสนิยมเป็นตามกระแสของเค้าม้าง

มีอยู่ปีเนิ้นนานม๊ากก หนังประเภท โรคจิต ผิดปรกติดได้รางวัลออสการ์ทั้งนักแสดงนำหญิงและชาย ปีนั้น กระแสหนังโรคจิต ฆาตกรต่อเนื่องตริม

ผมเป็นนักดนตรี ไปดูหนังเรื่องนี้แล้ว ผมร้องไห้ทั้งเรื่อง ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะหนังเรื่องนี้เข้าถึงอารมณ์ได้ง่าย โดยเฉพาะเพลงประกอบที่ผมยกให้เป็นเพลงที่ดีที่สุดในใจตอนนี้

นักวิจารณ์หนังจะว่ายังไงไม่รู้นะแต่หนังเรื่องนี้ นักดนตรีทุกคนต้องไปดูให้ได้

ไปดูหนังเรื่องนี้มาแล้ว แค่เห็นตอนโปรโมทก้ออยากดูแล้วเพราะรู้สึกว่าภาพสวยดีถึงแม้นักวิจารณ์บางท่านในบล็อดนี้จะวิจารณ์ว่าการจัดแสงไม่ค่อยดี ดิบ แต่ก้อชอบอ่ะ หนังดูง่ายก้อจิง ไม่ซับซ้อน อาจไม่มีอะไรหรือเทคนิคมากมาย เป็นหนังที่เรียบง่าย แต่ก้อเจ๋งนะ เพลงเพราะร้องได้อารมณ์มากๆ ฟังแล้วอยากจะช่วยพระเอกร้อง ชอบครับชอบ เรียบง่ายแต่โดน

หนังเรื่องนี้ความรู้สึกเหมือนกินข้าว ไม่ต้องจานละเป็นพันเป็นหมื่น ก็ข้าวไข่เจียวธรรมดาที่คนที่เรารักทำให้กิน

คุณภาพของภาพอาจไม่ดี แต่เนื้อหาได้ใจจริงๆ ครับ

เพิ่งดูหนังเรื่องนี้ ดูหนังเหมือนไม่ได้ดูหนัง ดูแล้วรู้สึกชอบ ชอบโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะเพลง และผสานกับเนื้อเรื่องอย่างเรียบง่าย หนังที่ดีอาจเป็นหนังที่ทำให้ผู้ชมเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ ค่อยๆ ซึมซับความรู้สึกอารมณ์หนัง โดยลืมเรื่องการถ่ายทำ

คุณเข้าใจอะไรในหนังเรื่องนี้บ้างเนี่ย
นอกจากหนังจะต้องถ่ายสวย หรือ พล็อตเรื่องจะต้องแตกต่าง

คุณเข้าใจความ "ถึง" หรือ "จริง" ของภาพยนตร์มากน้อยแค่ไหน

ผมว่าหนังเขาโคตรดีเลยแหล่ะครับ
เนื้อหา บท การแสดง ทุกอย่าง และโดยเฉพาะเพลง
ภาพที่คุณว่าห่วย มุมกล้องที่ว่าแย่ ผมกลับมองว่าโคตรเจ๋ง ทำได้ยังไงกับทรัพยากร(เงินทุน)ที่มีอยู่อย่้างจำกัดแบบนี้

แถมดูแล้วยังให้แรงบันดาลใจ ดูจบอิ่มเอมใจ
นำเสนอแง่มุมของความรักในแง่มุมทึี่สวยงาม และจริง

แล้วคุณจะเอาอะไรอีกจากภาพยนนร์ซักเรื่องครับเนี่ย
เรื่องนี้มันให้จนแทบจะมากกว่าที่คุณควรจะได้จากหนังซักเืรื่องอีกนะครับเนี่ย

ผมอ่านวิจารณ์ของคุณแล้ว ผมรู้สึกอดไม่ได้ที่จะต้องขอร่วมวงแสดงความคิดเห็นด้วยคนจริงๆครับ

น่าเสียดายนะครับ...คุณ BkkBear เองก็
วิจารณ์แบบยังไม่ก้าวพ้นทัศนคติร่วมสมัย

ผ่านมาสองปี แนะนำลองดูอีกสักรอบดีไหมครับ
บางทีความคิดคุณอาจจะเปลี่ยนไปจากที่เขียนไว้ก็ได้

ความดีของหนังเรื่องนี้
น่าจะเป็นความเซอร์ของตัวองค์รวมในหนัง
ที่ไม่ได้เซอร์แบบเซอเรียลลิสติก
แต่เป็นเซอร์ไพรส์ของคนกลุ่มเล็กๆ ที่อยู่ในมุมเล็กๆ แล้วแอบขโมยใจเราไป...ว่าไม๊ละครับพี่น้อง

หนังเมืองไทย พยามทำให้ภาพมันสวยเท่าฝรั่ง พยามสะจนคนดูอึดอัดกะความพยาม เพราะเงินคนไทยมันน้อย แต่ความพยายามของคนไทยจะไม่มีทางสู้หรือแซงฝรั่งได้ ไม่ได้อยู่ที่เงินทอง แต่อยู่ที่การตามเค้าเพียงอย่างเดียว ไม่คิดที่จะทำออกมาในสไตด์ของไทยๆแนวใหม่ๆเราบ้าง

ผมว่าเรื่องนี้แสดงให้เห็นเลยว่า การที่ไม่มีเงินก็ทำหนังดีๆสักเรื่องได้ การวาดรูปไม่จำเป็นต้องเปะทุกอย่าง จนทำให้ภาพนั้นดูเลียน หรือ ซ้ำๆซากๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่คนเสพศิลปะว่าจะมีความคิดเห็นอย่างไร

ผมพึ่งได้มีโอกาศมาดูหนังเรื่องนี้ บอกได้คำเดียวว่า อิ่มเอิบใจมากครับ ไม่ต้องวิชาการมาก ทำจากใจและความเป็นศิลปิน สุดๆครับ หนังแบบนี้หายากนัก ถ้าจะให้คำนิยาม ผมให้คำนี้เลยครับ "หนังแฮนด์เมด " ผมว่าหนังเรื่องนี้มาจากใจจริงๆ ทำด้วยใจ ไม่ต้องเทคโน ขั้นสูง ก็ทำหนังให้ดูดีได้ ว่าแต่คนท่านที่วิจารณ์ ถ้าท่านได้ทำก็คงทำได้ไม่ดีเท่านี้หรอกผมเชื่อ 5555

มันคือหนังที่ดีมาก มันคือความรักที่ บริสุธิ์

"หนังดี" คือหนังที่เรา "ชอบ"



ผมชอบหนังเรื่องนี้ครับ ...

The Blair Witch ไม่ว่าหนังเรื่องนี้จะดังเพราะความแปลก ใหม่ หรืออะไรก็ตาม แต่มันทำให้คนดูกลัวได้มากกว่าหนังผีปัจจุบันหลายเรื่องมากจริงๆ ผมว่ามันดี
Cloverfield ทำผมเครียดไปกับตัวละคร และยังคงอารมณ์ค้างถึงหนังจะจบไปแล้ว ยิ่งกว่านั้น ผมหมกมุ่นกับหนังเรื่องนี้ขนาดหาข้อมูลแทบทุกซอกทุกมุม
Once มีฉาก มีเรื่องราว มีตัวละครที่ดูจริง ซึ่งนั่นคงเป็นเพราะ Handheld ซึ่งผมถือว่าดีแม้ภาพจะไม่ได้สวยสด แต่สิ่งที่มันสื่อมากกว่าที่เป็นประเด็น
งานศิลปะมันดีตรงที่ต้องเสพด้วยความรู้สึกนี่ล่ะให้ทำตามทฤษฎีทุกอย่างคงต้องเป็นหุ่นยนต์

ถ้าคุณเคยทำหนังจริงๆก็น่าจะเข้าใจสิ่งที่ต้องการสื่อได้ดีนะครับ ผ่านมาหลายปีแล้ว แนะนำให้ลองเปิดใจดูใหม่

ขอติเรื่องการวิจารย์ของคุณอีกเรื่องหนึ่ง บางทีการแสดงความเห็นไม่จำเป็นต้องใช้คำรุนแรงหรอกนะครับ กลัวว่าบทวิจารย์ดีๆจะกลายเป็นอุบาทว์เอา

หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดีมาก ดูเสร็จรู้สึกอิ่มใจ ซึ้งไปกับความรักของคนทั้งสองคน จากการอ่านงานวิจารณ์ของคุณ เหมือนคนที่ไม่เข้าถึงความรู้สึกของหนังที่ต้องการจะสื่อถึงคนดู ลองดูหนังเรื่องนี้ใหม่นะคะเผื่อคุณจะได้ทัศนคติที่ดีๆบ้าง

น้อยแต่ได้มาก...
สุดยอด