เพื่อน คือ คนแรกที่ทำให้เรารู้จักผู้อื่น
เพื่อน คือคนแปลกหน้าคนแรก ที่ทำให้เรารู้จักความรัก
นอกเหนือจากคนในครอบครัว ที่เรารักกันมาตั้งแต่เกิด
เพื่อน โผล่หัวมาตอนโต เป็นใครไม่รู้
แล้วจู่ๆ...วันหนึ่งเราก็รักมันได้
ฉันมองความรักเพื่อน เป็นความรักที่น่าเคารพยกย่อง
แต่ต้องเป็นเพื่อนแท้ด้วยนะ เพื่อน จะรักกันแบบพอดีๆ
ไม่หวง ไม่หึง ไม่ต้องการอะไรตอบแทน เรารักันสบายๆ
มีปัญหาปรึกษากัน มีเรื่องเดือดร้อน ช่วยกัน
มีอะไรไม่สบายใจปรับทุกข์กัน
แต่ในขณะเดียวกันต่างคนต่างก็มีโลกเป้นของตัวเอง
เธอมีแฟน ฉันไม่ว่า เธอสนุกของเธอไป
เราต่างยินดีในความสุขของกันและกัน
ไม่ต้องมาเจอกัน ก็ยังห่วงกัน ยังคิดถึงกัน
ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอยู่เสมอ
ถ้ามั่นใจว่าเจอเพื่อนแท้แล้ว เชื่อเถอะว่า
ไม่ว่าเราจะห่างกันอย่างไร เราจะคิดถึงกัน
และเราจะไม่มีวันเลิกคบกัน เพราะเธอไปมีเพื่อนใหม่
ต่างฝ่ายต่างมีเพื่อนใหม่ ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้
มันเป้นความรักที่ไม่มีเงื่อนไข
คนบางคนบอกว่า คุยกับเพื่อนได้ทุกเรื่อง
แต่คุยกะแฟน กะพ่อแม่ได้แค่บางเรื่อง
นี่แหละ ที่มันเป็นความรักที่ประหลาด แต่งดงาม
มันมีความเข้าใจ ไว้ใจ เชื่อใจ ในสมดุล
ขณะที่ยอมรับว่าความสนิทของเพื่อนต่างเพศกันนั้น
ย่อมมีกฏบางอย่างที่เราต้องเคารพ และมีข้อจำกัดบางอย่าง ที่ทำให้เราไม่สามารถสนิทสนมกันไดมากเท่ากับเพื่อนเพศเดียวกัน...
เพื่อนสนิทของฉัน..
ไม่จำเป้นต้องอยู่ตรงนั้นเสมอยามที่ฉันต้องการ
เพียงแต่อยู่ในความทรงจำ เอาไว้ให้นึกถึง มาเป้นกำลังใจ
ในการก้าวต่อไป....
เพื่อนสนิทของฉัน ไม่จำเป็นต้องพบกันเป็นประจำ
เพียงแค่ฉันมองจากภาพถ่าย แล้วความทรงจำต่างๆระหว่าง
เราก็จะทำให้ฉันมีความสุข ยิ้มหรือหัวเราะได้
เพื่อนสนิทของฉันไม่จำเป้นต้องโทรคุยกันทุกวัน
เพียงแค่เมื่อเวลาผ่านไปแสนนาน...
เมื่อได้มีโอกาสโทรหากันอีกครั้ง เรายังสามารถมีเรื่องราวมาแบ่งปันกันและกันได้เหมือนวันก่อน
พื่อนสนิทของฉันไม่จำเป็นต้องทานข้าวด้วยกันบ่อยๆ
เพียงแค่ในวันที่เราได้กลับมาทานข้าวด้วยกันอีกครั้ง
แม้จะมีช่วงเวลาของความเงียบ...
ในความเงียบงันนั้นก็จะเป็นเวลาที่เราซึมซับในตัวของกันและกัน
ตระหนักว่ากาลเวลาแม้จะทำให้สิ่งต่างๆเปลี่ยนไป
แต่มิตรภาพระหว่างเรายังคงอยู่..
เพื่อนสนิทของฉัน ไม่จำเป็นจะต้องหาโอกาสมาทำกิจกรรมต่างๆร่วมกันทุกครั้งเวลาเรามีเวลาว่าง
เพียงแค่ยามที่ต่างคนต่างทำกิจกรรมกับคนอื่นอยู่นั้น
ยังนึกถึงกันและกันบางหนที่กิจกรรมนั้นๆเป็นกิจกรรม
ที่รู้ว่าเราคนใดคนหนึ่งชอบหรือมีความถนัดเป็นพิเศษ
เพื่อนสนิทของฉันไม่จำเป็นต้องชอบสิ่งใดๆ
ก็ตามเหมือนกัน....
เพียงแค่เมื่อถึงเวลาต้องเลือกอย่างใดอ่างหนึ่ง
เราจะเลือกโดยใช้เหตุผลของความเป้นเพื่อน
ทำให้สามารถพอใจกันทั้งสองฝ่าย
เพื่อนสนิทของฉัน..
ไม่จำเป้นต้องเป้นคนสำคัญในกลุ่มคนหมู่มาก
เพียงแค่เป็นคนสำคัญในใจของฉัน..
เพื่อนสนิทของฉัน...
ไม่จำเป้นต้องมีฉันเป็นเพื่อนเพียงผู้เดียว
เพียงแค่อยากให้รู้ไว้ว่าฉัน..
มั่นใจในความเป้นเพื่อนระหว่างเรามาก...
มากจนไม่มีการระแวงหรือน้อยใจใดๆ
หากเพื่อนสนิทของฉันจะไปใช้เวลากับคนอื่นๆในชีวิต
มากว่าที่ใช้เวลากับฉัน
เพื่อนสนิทของฉันไม่จำเป้นต้องอยู่ใกล้กัน
เพียงแค่เมื่ออยู่ไกลกัน..
เรายังคงนึกถึงกันและกันในบางเวลา
เพื่อนสนิทของฉัน
ไม่จำเป็นจะต้องรู้เรื่องทุกอย่างของกันและกัน
เพียงแค่รู้เรื่องทุกอย่างที่เราตัดสินใจแล้วว่า..
จะนำมาแบ่งปันซึ่งกันและกัน...
แม้ว่าเรื่องนั้น... จะเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งในเรื่องราวของชีวิต
อันมากมายมหาศาลของเราก็ตาม...
เพือนสนิทของฉันไม่จำเป็นต้องทนนิสัยทั้งหมดของฉัน
เพียงแค่บอกให้ฉันปรับปรุงตัว
และพร้อมที่จะรับฟังในสิ่งที่ฉันอธิบาย..
หรือบอกให้ปรับปรุงตัวบ้าง...
เพื่อนสนิทของฉัน..
ไม่จำเป็นต้องเปลียนแปลงตัวเองให้เหมือนใครๆ
ด้วยหวังว่าจะทำให้ตัวเองดูดีขึ้น
เพียงแค่เป็นตัวของตัวเองอย่างที่เป็น
เมื่อเราคบกันในตอนแรก ก็ดีที่สุดแล้ว
เพื่อนสนิทของฉัน
ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องเป็นเพื่อนสนิทของเขา
เพราะคนเราต้องมีบ้างที่คิดไม่เหมือนกัน
เพียงแค่อยากให้พวกเขารับรู้ในมิตรภาพที่ฉันมีให้
แม้ไม่มากพอที่จะมีค่าสำหรับเขา.....
แต่มันมีค่าเหลอเกินสำหรับตัวฉันที่เต็มใจจะมอบให้ใครๆ..
ฉันได้แต่หวังว่า............
ฉันจะเป็นเพื่อนสนิท...ของเพื่อนสนิทของฉัน..............