ปกหลัง ...

หลังอ่าน ...

งานเขียนเรื่องนี้ต้องบอกว่า “สุดยอด” ค่ะ สุดยอดในเรื่องของตัวหนังสือที่เรียงร้อยถ้อยคำออกมาตามพล็อตที่วางไว้บอกได้เลยค่ะว่าอ่านแล้วกินใจมากๆ และถือว่าเป็นอีกเรื่องของนามปากกา ‘ปราณธร’ที่ควรค่าแก่การจดจำ+ชื่นชมมากๆ ค่ะกับการเปิดตัวในการร่วมงานกับสนพ.คำต่อคำ ชื่นชมจากใจเลยค่ะ

เรื่องราวของชาติเสือพันธุ์มังกรนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงปี พ.ศ2506-2517 บรรยากาศของเรืองก็แน่นอนล่ะค่ะว่าจะต้องเป็นเยาวราชเป็นแน่แท้ บุคคลต่างๆ เหตุการณ์ต่างๆก็นึกได้เลยว่าออก รถลากอำนาจคานคะ ตร. คนไทย คนจีน อำนาจมืด การเมือง ค้าหญิง ค้ายา ผู้ชายเป็นใหญ่ภริยาลูกสาวมีหน้าที่ทำงานเป็นช้างเท้าหลัง.... เรื่องราวมันก็คงราวๆนี้ค่ะแต่ใช่ว่ามันจะเป็นเรื่องราวที่หนักหนาจะเกินจะอ่านนะคะเพราะขอบอกว่าถ้าคิดแค่นั้นแล้วพลาดอย่างแรงค่ะเพราะว่าเรื่องราวมันมีอีกหลายอย่างสลับสนุกเพลิน เครียดบ้างนั่นมันก็เป็นเรื่องของชีวิตที่เป็นบางช่วงบางตอนที่มันจะต้องมีสลับกันไปมาเพื่อให้เราได้เห็นเรื่องราวที่ดำเนินไป โดยมี ทรงวาด หรือ ลิ้มบุ่นโฮ่ว อาโฮ่ว เถ้าแก่เสือ ... หนุ่มคนนี้เป็นคนจีนแต่ว่า โล้สำเภามากับครอบครัวจากเมืองจีนมาตั้งรกรากที่ไทย อาโฮ่วเมื่อเด็กๆ ถูกยกให้เป็นลูกบุญธรรมของนายทหารที่มีอำนาจคนหนึ่งเพื่อการวางแผนแลกเปลี่ยนช่วยเหลือในเรื่องผลประโยชน์ อำนาจ เงินตราระหว่างคนไทยและจีนในชุมชน ช่วงนั้นเองเขาก็เลยกลายเป็นคนจีนที่ถูกเลี้ยงดูด้วยขนบไทยครอบครัวไทยนอกเยาวราชและเขาเกือบจะได้เป็นตำรวจอยู่แล้วด้วยซ้ำแต่เพราะชะตาฟ้าทำให้เขาต้องออกจากรร.เตรียมนายร้อยและนั่นเองที่ทำให้เขาต้องกลับมายังเยาวราชอีกครั้ง

อาโฮ่วกลับมายังเยาวราชแต่เขาเลือกที่จะไม่กลับมาทำงานของครอบครัวอย่างโรงน้ำชาเพราะเขาไม่ชอบในการทำสิ่งไม่ถูกต้อง แต่นั่นก็ไม่เดือดร้อนนักแต่ทำให้ อาเจ็กของเขา ลิ้มเม่งฮง และหุ้นส่วนพี่ชายร่วมสาบาน โอ๊วฮุ่ยเชี้ยง ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ โดยเฉพาะชายชรานามว่าโอ๊วฮุ่ยเชี้ยงดูจะไม่ถูกชะตากับอาโฮ่วนักเพราะเหมือนเขาถูกชายรุ่นลูกหลานหักหน้าตัวเองอยู่หลายที อาโฮ่วก็เลยต้องหาอะไรทีเป็นงานยึดอาชีพเสียใหม่โดยที่เขาได้รับการช่วยเหลือจากพี่ชายบุญธรรม“พี่อ้าย” ในเรื่องเงินทุน กิจการร้านค้าข้าวก็เลยถือกำเนิดขึ้นมา โดยอาโฮ่วได้รู้จักและถือว่าได้ลูกน้องยอมตายอย่าง ทิเหล็ง พร้อมกับครอบครัว อาม่า และน้องชายน้องสาว ซิ่วลั้งและ ก๊กไช้ มาทำงานยอมตายถวายชีวิตด้วยเพราะพวกเขาถือว่าเถ้าแก่เสือเป็นผู้ให้ชีวิตแก่เขาและครอบครัวมีชีวิตใหม่ที่ดี นอกจากนั้น อาโฮ่วเองก็ได้รู้จักกับดญ.ตัวน้อยๆ ชื่อว่าเตียงจู เด็กน้อยวัย 12ปีที่เขารู้สึกถูกชะตาที่อาศัยอยู่ในศาลเจ้า ดญ.ตัวน้อย ช่างพูด ช่างเจรจา ที่แม้ตัวเธอจะเล็กอายุจะน้อยแต่ความฉลาดความคิดความอ่านนั้นไม่น้อยเท่าตัวเลย เมื่อเขาถูกชะตากับอาโฮ่วเลยเสนออยากให้เตียงจูมาอยู่เสียด้วยกันแต่ว่าตอนแรกนั้นเขาได้รับการปฏิเสธจากเตียงจูแต่เพราะว่าชายชราในศาลเจ้าที่เป็นคนรู้อดีตของเตียงจูได้บอกกับเขาว่าไม่อยากให้ไปเลย แต่เพราะด้วยเตียงจูรู้ว่า ลิ้มเม่งฮง คืออาเจ็กของ เฮียโฮ่ว และสิ่งต่างๆ ที่อาโฮ่วเคยบอกเธอว่าจะเลี้ยงดูอย่างดีให้การศึกษา ให้ที่อยู่อาศัยสนับสนุนให้เธอก้าวไปไกลเธอก็เลยตกลงว่าเธอจะไปอยู่ในความดูแลของอาโฮ่ว ตั้งแต่นั้นมาเธอเองก็ได้รักและเคารพอาโฮ่วเป็นผู้มีพระคุณคนหนึ่งของเธอเลยทีเดียว.. ความลับของเตียงจูที่เธอปกปิดไว้ไม่บอกกล่าวกับอาโฮ่วนั้นก็คงมีแต่ชายชราที่ดูแลศาลเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่า อาเจ็กลิ้มเม่งฮงนั้นแหละเป็นคนที่ทำให้พ่อแม่และครอบครัวของเธอหลายคนต้องกระเซ็นกระสายล้มตายไปเพราะว่าถูกอาเจ็กลิ้มเม่งฮงยึดเอาบ้านของเธอที่ตอนนี้เป็นโรงน้ำชาหกห้องไป และเป็นคนที่ทำให้เธอต้องเป็นกำพร้าผู้โดดเดี่ยว เธอไม่ได้ต้องการแก้แค้นอันใดแต่เธอคงรอคอยวันที่เธอจะได้เห็นความพินาฆของคนที่ทำให้ครอบเธอตายเท่านั้นเอง

กิจการค้าของอาโฮ่วดำเนินไปด้วยดี แต่มันก็มีเหตุการณ์หลากหลายนักที่เกิดขึ้น แต่ทุกอย่างล้วนเป็นเหตุการณ์สลับเล็ก – ใหญ่และเป็นเหตุการณ์ที่ค่อยๆทำให้เขาจากคนที่ไม่อยากยุ่งในเรื่องของความรุนแรงกลับต้องกลายมาเป็นเจ้าพ่อจำเป็นที่จะต้องทำเพื่อดูแลปกป้องกิจการและคนในครอบครองของเขา สิ่งใดที่เขาล้วนไม่อยากข้องเกี่ยวก็ได้เกี่ยวข้องกันอย่างที่ยากจะเลี่ยงหลีกหลบได้ การสูญเสียของคนบางคน การที่มือเขาต้องเปื้อนเลือด การจะต้องเป็นคนที่เปลี่ยนสถานะมาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับหมาต๋า (ตำรวจ)ในบางกรณีก็ทำให้เขามีคนไม่ชอบหน้าในเรื่องของผลประโยชน์ไม่ลงตัว เรียกว่าทุกอย่างล้วนส่งผลให้เหตุมันดำเนินไป ทั้งหมดนี้ขอบอกว่าอ่านแล้วสนุกค่ะ สนุกมากๆ ด้วย เพราะเรื่องราวมันเยอะนี่ล่ะรายละเอียดคงต้องอ่านกันเองเพราะว่าให้บอกเล่ากันเสียหมดก็อดสนุกกันค่ะ แต่ยอมรับเลยว่าพล็อตและรายละเอียดที่คุณปราณธรจับใส่ลงมานั้นมัน “จับใจ” เหลือเกินค่ะ อ่านแล้วเรื่องนี้ขอบอกว่า คนเรามันก็แค่คนธรรมดา มีรัก โลภ โกรธ หลง เห็นแก่ตัว กันทั้งนั้น ไม่มีใครดีหมดเพราะมันจะต้องมีมุมสีเทาหม่นอยู่แทรกปนอยู่ด้วยเสมอ ทรงวาด / อาโฮ่ว / เถ้าแก่เสือเป็นคนหนึ่งที่เราเห็นพัฒนาการในนิสัยใจคอ เขายังคงเป็นคนที่เรียกได้ว่าดำเนินชีวิตไปด้วยความที่ถูกต้องแต่ว่าบางครั้งเขาก็ต้องทำบางอย่างที่เขาไม่ต้องการบ้างเพื่อบางเหตุผลที่ล้วนแล้วแต่มีเหตุรองรับเสมอ แม้เขาจะต้องเจอกับสิ่งเลวร้ายในชีวิตบ้างเขาก็ยังคงมีคนที่รักเขาและถวายชีวิตให้เขาอย่างสาวน้อย เตียงจู คนที่เธอรักเขาผูกพันกับเขามาตั้งแต่เด็ก และครอบครัวของทิเหล็งที่เขาได้ชีวิตใหม่ก็เพราะอาโฮ่ว เตียงจู ก๊กไช้ ----เด็กที่อาโฮ่วให้การปกครองก็เป็นเด็กที่ได้รับการดูแลอย่างดี ให้การศึกษา มีคนอุปการะและได้รับสัญชาติไทยแต่เมื่อวันหนึ่งถูกเพิกถอนสิทธิก็เกิดผลกระทบทั้งทางตรงและทางอ้อ ม นายตำรวจรณชิต ก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบและคำพูดของเขานั้นทำเอาอิฉันน้ำตาไหลในเรื่องของความเป็นคนที่ถูกย่ำยีไม่ทางใดทางหนึ่งแต่ว่า มันมีหนทางของมันที่จะแก้ไข เพราะเขาเองก็ไม่เว้นเป็นตร.แต่ก็ไม่ได้ดีไปเสียหมดเพราะบางอย่างเขาก็ต้องทำเพื่อความอยู่รอด ......


แต่สิ่งที่ทำเอาคนอ่านอย่างฉันน้ำตาพรากคงเป็นตอนสุดท้ายที่มีเหตุการณ์ในเรื่องระเบิดทางอารมณ์ของก๊กไช้ในเรื่องของการถูกริดรอนสิทธิ คนไทย การกดขี่ ความแตกต่างของคนไทยและคนจีนเหตุการณ์ในหนังสืออ่านแล้วจุก รื้น น้ำตาไหลกลายเป็นสะอื้นที่เหตุการณ์ของตร.ลาดตระเวณได้เข้ามาแล้วเจอว่ากำลังจะเกิดเหตุการณ์อะไรบางอย่างขึ้น ------- ขอบอกว่าอ่านแล้ว....ไม่ร้องไห้ไม่ได้ค่ะเพราะมันเป็นคำพูดธรรมดาแต่เป็นสิ่งที่ธรรมดาที่ควรค่ากับการที่ร้องไห้ได้แบบไม่อายใคร... นั่นจะเป็นเรื่องอะไรน่าอ่านน่าติดตามและเชื่อว่าคุณเองเมื่ออ่านแล้วคงห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลยากค่ะ

**************

เรื่องนี้ขอบอกว่าเป็นอีกเรื่องที่ฉันยกให้เป็นหนังสือที่ควรค่ากับการแนะนำบอกต่อ อ่านแล้วคุณน่าจะต้องยอมรับอย่างไม่อายเลยว่า คนเราอย่าวัดคุณค่าของตัวเองจากสิ่งอื่นใดเลยเพราะมันอยู่แค่ #ความเป็นคน ในตัวคุณเท่านั้นเอง มีดำ มีขาว มีมืด มีสว่าง แต่ถ้านั่นมันทำให้คุณรู้สึกว่าอะไรแตกต่างได้มันก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย ...

แนะนำบอกต่อค่ะว่าใครมีเล่มนี้แล้วดองไว้ก็เปิดอ่านได้เลยค่ะเพราะว่าหนังสือเล่มนี้ถ้าได้จับแล้ววางไม่ลง อ่านจบแล้วคงถามตัวเองว่า "ดองเอาไว้ทำไม??" ส่วนคนที่ยังไม่ได้ซื้อหายังไม่มีแนะนำว่าน่าลองหามาอ่านค่ะเมื่ออ่านแล้วคุณจะหลงรักงานเล่มนี้ของ #ปราณธร เหมือนกันค่ะ

ช า ติ เ สื อ พั น ธุ์ มั ง ก ร