เดตกับพ่อ ที่ อ. บ่อทอง
นิสัยแปลกๆของฉันอีกอย่างหนึ่ง (นั่นหมายถึง ยังมีอีกหลายอย่างที่แปลก) คือชอบสงสัยว่าสุดสายของรถประจำทางคือที่ไหน และมีอะไรที่นั่น พอสงสัยขึ้นมา ก็มักต้องขวนขวายหาทางไปหาคำตอบเสมอ
เมื่อว่ากันถึงสายรถเมล์หลักๆในชลบุรีก็มีด้วยกันหลายสาย มีทั้งเส้นทางสั้นๆ เช่น รอบเมืองวงใน เรื่อยไปจนถึง เส้นทางระยะยาวที่เชื่อมการเดินทางจากเมืองชลฯไปยังอำเภอต่างๆ เช่น ชลบุรี-ปลวกแดง / ชลบุรี - ปรกฟ้า / ชลบุรี -พานทอง / ชลบุรี - บ่อทอง ฯลฯ
ต้นปีที่ผ่านมา ฉันเคยเดินทางไปรู้จักเมืองชื่อเพราะ อย่าง'ปรกฟ้า' มาแล้ว แต่อำเภอบ่อทอง เป็นสถานที่ที่ทั้งฉันและพ่อไม่เคยไปถึงสักที

รถเมล์สีเหลืองสายชลบุรี - บ่อทอง - คลองตาเพชร อีกหนึ่งเส้นทางสุดเก๋าของรถเมล์เมืองชลฯ
สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันเลยเอ่ยปากขอชวนพ่อไปเดตด้วยกัน โดยมีจุดหมายที่อ.บ่อทอง ชลบุรี
พ่ออิดออดตามฟอร์ม แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเตรียมตัวเสร็จ พ่อก็แต่งตัวคอย พร้อมเดินทางเรียบร้อยแล้ว
เราเดินทางไปยังเส้นทางพนัส แวะไปเที่ยวตลาดทุ่งเหียง ก่อนจะร่อนเร่ขับกินลมไปจนถึงอ.บ่อทอง
เนื่องจากฉันทำหน้าที่หลายอย่างทั้งคนขับ ไกด์นำเที่ยว นาวิเกเตอร์ เอนเตอร์เทนเนอร์ประจำรถ ไปจนถึง ฝ่ายสวัสดิการประจำทริป
ตำแหน่งตากล้องที่ฉันโปรดปรานเลยต้องงดไป ภาพที่ได้เลยน้อยไปหน่อย
ฉันอยากแวะตลาดทุ่งเหียงมาก แต่ติดตรงที่มีภารกิจสำคัญกระทันหันคือต้องหาห้องน้ำให้หนุ่มที่ฉันชวนมาเดต ได้ทำภารกิจเบาเบาก่อน
ในตลาดทุ่งเหียงก็ไม่มีปั๊มหรือที่ไหนให้แวะเข้าห้องน้ำเลย ฉันหันไปมองหน้าหนุ่มหล่อเบาะข้างๆ แล้วสงสาร เพราะอาการอยากยิงกระต่ายพุ่งขึ้นไปอยู่ที่ความรุนแรงระดับ 4 *
* คำอธิบายเพิ่มเติมของอาการปวดฉิงฉ่องประสารักแรกคลิก
>> ระดับ 1 ปวดเตือน คล้ายเจ็บเตือนของว่าที่คุณแม่นั่นแหละค่ะ
ระดับ 2 พอทนได้ ปั๊มหน้าพอไหว
ระดับ 3 หน้าเริ่มออกสีเขียว เหมือนพระอินทร์มาประทับร่าง
ระดับ 4 ก๊อกสองที่สำรองไว้ เริ่มล้น ฝายทดน้ำเริ่มวิกฤต
ระดับ 5 .... จอดตรงทุ่ง หรือข้างทางที่ไหนก็ได้นะแม่คุณ สุดจะทนแล้ว.... <<
เพราะมาแตะที่เพดานระดับ 4 ฉันเลยต้องบึ่งไปข้างหน้า เพื่อให้พ่อได้ยิงกระต่ายตัวใหญ่ๆสักตัว จึงอดแวะตลาดชาวบ้านน่ารักๆไปอย่างน่าเสียดาย
ฉันหาจุดเหมาะในการยิงกระต่ายให้พ่อได้ก็เมื่อใกล้ถึงเขต อ. บ่อทองแล้ว แม้จะลุ้นบ้าง อะไรบ้าง แต่เมื่อภารกิจนี้เสร็จสิ้น ก็เหมือนยกลังซอสภูเขาทองออกจากอก ( ไม่รู้ไปแบกไว้ตอนไหนเนี่ย...)
อ.บ่อทองเป็นอำเภอใหญ่ แต่ก็เจริญแบบหัวเมืองต่างจังหวัดที่สรุปสั้นๆว่า เจริญแต่ไม่สุดๆ กล่าวคือ ประกอบด้วยอาคารพาณิชย์มากมาย ร้านค้าเยอะแยะ แต่ห้างดังๆยังตามเข้าไปตั้งรกรากไม่ถึง ร้านค้าโชห่วยและตลาดสดเลยยังมีหลงเหลือให้เห็น
เราได้พบคำตอบของสุดสายเส้นทางรถเมล์สีเหลืองแล้ว เราจึงเดินทางกลับไปอีกเส้นหนึ่ง
ระหว่างทาง ฉันพบเส้นทางเล็กๆ เขียนว่า ไปเนินโมก ฉันชอบชื่อโมก เลยขอพ่อกลับบ้านด้วยเส้นทางนี้

เส้นทางเนินโมก มีโค้งสวยๆให้สัมผัสมากมาย

มีทุ่งดอกเลา สัญลักษณ์ฤดูหนาวที่ฉันโปรดปรานให้เห็นตลอดทาง สีดอกเลาเป็นอีกสีที่มีเสน่ห์ เท่ ขรึม เหมือนสีผมของพ่อ...

ตบท้ายการเดินทางทริปพาพ่อไปเดต ด้วยการพาหนุ่มคนที่ว่าไปย้อนความหลัง ที่ร้านบะหมี่ชื่อดัง ที่ อ.บ้านบึง
ความสุขง่ายๆ ของการเดินทางสาย 'ตามใจเรา' ของอาหารชาวบ้านแต่รสชาติเหมือน 'กินเหลา' ของช่วงเวลาดีๆ ระหว่างสาวผมยุ่ง กับหนุ่มผมสีดอกเลา
จะมีอะไรดีไปกว่านี้...
Create Date : 16 ธันวาคม 2553 |
|
26 comments |
Last Update : 16 ธันวาคม 2553 15:15:55 น. |
Counter : 9903 Pageviews. |
|
 |
|