The Blog To Love @ First Click - - ความเหงาไม่เคยทำร้ายใคร มีแต่เจ้าของหัวใจที่ทำร้ายตน-- รักแรกคลิก

Focus Your love: รักของโซคุงและนิจัง



เพื่อนคนหนึ่งส่งลิงค์โฆษณาชิ้นหนึ่งมาให้ โดยบอกสั้นๆว่า ชอบมาก ซึ้งมาก

เพื่อนคงรู้ว่าฉันเป็นคนชอบดูโฆษณา ชอบฟังเพลงบรรเลง และชอบเรื่องราวเรียบง่ายที่ใช้ภาพแทนคำพูด คลิปชิ้นนี้จึงตอบโจทย์ความชอบทุกอย่างให้ฉัน



เมื่อดูจบแล้วเกิดความรู้สึกเหมือนเดินไปร้านขายอุปกรณ์เครื่องครัวและเหมา ซึ้ง มายกร้าน
ซึ้งมากจริงๆด้วย...

เลยอยากเล่าให้ฟัง เผื่อใครที่เนตช้า แล้วเปิดดูคลิปไม่สะดวก จะได้ติดตามเรื่องได้ว่าคลิปนี้เป็นอย่างไร ส่วนใครที่เนตแรง เนตเร็ว เชิญชมคลิปแล้วมาอ่านเรื่องเล่าประสารักแรกคลิกก็ได้ค่ะ

หมายเหตุ โปรดใช้วิจารณญาณเวลาอ่าน เพราะผู้เล่าชอบแอบใส่ไข่ระหว่างการเล่า และเพื่อไม่ให้เสียอรรถรส โปรดดูคลิปก่อนอ่าน ไม่อย่างนั้น รับรองว่าคุณจะไม่ซึ้ง แต่จะอยากเขกหัวคนเล่าแทน

ข้อแนะนำ โปรดเตรียมเครื่องคิดเลขไว้ข้างกายขณะอ่าน เพราะคุณควรหารสองเรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดด้านล่างนี้เสมอ




เรื่องมีอยู่ว่า ชายสูงวัยคนหนึ่งชื่อ โซคุงนั่งรถไฟกลับมาเยี่ยมสถานที่ในความทรงจำของเขา เมื่อลงสถานี เขาสูดลมหายใจเอาอากาศกลิ่นที่คุ้นเคยเข้าปอด ก่อนเดินผ่านสวนสาธารณะที่เขาเคยมาบ่อยๆตอนเรียนมัธยม

ระหว่างนั้นเขาหวนนึกถึง นิจัง แฟนสาวที่เคยหนีโรงเรียนมาเที่ยวเล่นกับเขาที่นี่เสมอ และภาพเก่าๆก็สะท้อนกลับมาในห้วงความคิด

โซคุงและนิจังเคยหนีโรงเรียนมาเที่ยวกันที่เมืองนี้ประจำ เพราะสถานที่เงียบสงบ และมีชายหาดสวยๆอยู่ใกล้ๆด้วย

นิจังชอบทะเลมาก เธอมักชวนเขาเล่นกระดานโต้คลื่นประจำ ซึ่งเขามักบ่ายเบี่ยงเพราะเขาเป็นหวัดง่าย เขาวางแผนไว้ว่าถ้าเขาทำงานมีเงินเดือน จะแบ่งเงินมาซื้อประกันชีวิตเป็นหลักประกันให้นิจังไว้สักกรรมธรรม์ เพราะดูท่าแล้ว นิจังชอบทำอะไรเสี่ยงภัยอยู่เรื่อย

แต่ก่อนจะได้ซื้อประกัน โซคุงก็เอาเงินที่เก็บหอมรอมริบไว้มาถอยกล้องตัวใหม่ออกมาก่อน เพราะโซคุงชอบถ่ายภาพมาก

เขาอุตส่าห์ลงทุนไปทำป้ายติดกล้องว่า SONY ซึ่งเป็นชื่อเล่นของโซคุง และ นิจัง เขาหวังว่านิจังจะปลื้มเมื่อเห็นชื่อ SONY บนกล้อง

แต่เมื่อนิจังทราบว่าราคาค่าทำป้ายดังกล่าวสูงถึง 8400 เยน นิจังก็โกรธมาก เพราะเงินที่เอาไปถอยกล้องส่วนหนึ่งเป็นเงินที่นิจังช่วยออกให้ด้วยเช่นกัน...



ความสัมพันธ์ดำเนินมาอย่างนี้ จนถึงวันที่ความรักของโซคุงและนิจังสุกงอม ทั้งสองก็แต่งงานกัน สองปีต่อมาทั้งสองก็ได้ลูกมาชื่นชมสมใจ

ลูกของโซคุงและนิจังไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอ เพราะถึงโซคุงจะทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตไปบ้าง แต่เขาก็มีความรับผิดชอบ ...

นิจังยังแอบออกไปเล่นกระดานโต้คลื่นเสมอ จนวันหนึ่งเธอประสบเหตุพลัดตกจากกระดานและสำลักน้ำจนต้องถูกนำส่งโรงพยาบาล โซจังเสียใจมาก นึกไว้แล้วว่าสักวันต้องเกิดเหตุนี้ขึ้น แต่เขายังโล่งใจอยู่บ้างเพราะถึงวันนี้ เขาซื้อประกันชีวิตในชื่อนิจังไว้มากถึงสี่กรมธรรม์

หลายปีแล้วที่นิจังจากไป ทุกวันครบรอบแต่งงานของทั้งสอง โซคุงมักเดินทางมาที่เมืองนี้เสมอ และเขามักนำกล้องที่ติดป้าย SONY อันเป็นชื่อย่อของเขาและเธอติดตัวมาด้วยเสมอ มันเป็นหนึ่งในสมบัติไม่กี่ชิ้นที่ไม่ว่าจะผ่านวิกฤตใดๆในชีวิต โซคุงก็ไม่เคยนำกล้องตัวนี้เข้าร้านจำนำ ...

และนี่เป็นที่มาอันแสนงดงามของโซคุงและนิจัง ผ่านความทรงจำในแผ่นเมโมรี่ของกล้อง SONY NEX 5




โซคุงเรียนรู้ว่า
ความผูกพันของมนุษย์เป็นเรื่องสามัญธรรมดา
แต่ถ้าความผูกพันนั้นเกิดจากความรู้สึกของเราเอง
มันมักพิเศษมากกว่าธรรมดาเสมอ

เช่นกัน
การจากพรากของมนุษย์เป็นเรื่องสามัญธรรมดา
แต่ถ้าการจากพรากนั้นเกิดกับคนที่เรารัก
มันมักจะทุกข์มากกว่าธรรมดาเสมอ


ทุกสิ่งอย่างในโลกล้วนตั้งอยู่ ดับไป
กล้องพัง เราซื้อกล้องใหม่ได้
อยากถ่ายภาพแต่แฟลชเสีย เราไว้รอถ่ายภาพตอนเช้าๆที่มีแดดได้

แต่กับชีวิต เรามีเพียงปัจจุบันขณะเท่านั้น
ที่ต้องนำพามันให้ตั้งอยู่ และดับไปอย่างมีสติ

และชีวิตที่ดำเนินไปด้วยสติ
จะมีความหมายมากขึ้น
หากมันหล่อเลี้ยงด้วยความรัก



หมายเหตุสุดท้าย ทุกบรรทัดที่ว่ามา ผู้เล่าใส่ไข่ทั้งสิ้น แต่ส่วนสุดท้ายที่โซคุงเรียนรู้ มันคือสัจธรรมที่ใครต่อใครสามารถอ่านและทบทวนความจริงนี้ได้ โดยไม่ต้องหารสอง





 

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2553
17 comments
Last Update : 29 พฤศจิกายน 2553 15:01:25 น.
Counter : 2558 Pageviews.

 

ขอบคุณเพื่อนที่ส่งคลิปดีๆนี้ให้ดู มันทำให้ฉันเรียนรู้ว่าโลกนี้ยังสวยงาม เมื่อถูกหล่อเลี้ยงด้วยความรัก

หลายฉากในคลิปนี้ ฉันดูแล้ว นึกถึงพ่อและแม่ ท่านทั้งสองเป็นอีกคู่ที่สอนให้ฉันเชื่อมั่นในพลังความรัก และรู้ว่าความรักแบบนี้ เกิดขึ้นได้จริง...

ฉันสารภาพว่าฉันเกลียดฉากในโรงพยาบาลเอามากๆ เพราะแค่เห็นแวบแรก ก็เป็นโรคคอตีบกระทันหันเสียแล้ว เหมือนอยู่ๆก็มีอะไรมาจุกคอหอย ฉันเลยต้องหาทางเล่าเรื่องใหม่ตามวิถีของฉัน

ขออภัยหากเรื่องเล่าที่ฉันแต่งจากคลิป อาจดูไม่โรแมนติกและหลุดโลกไปสักหน่อย มันคือการหลีกเลี่ยงภาวะต่อมน้ำตาแตก ซึ่งเป็นการป้องกันตัวอย่างขลาดๆของคนอ่อนไหวอย่างฉันนั่นเอง

จนถึงบรรทัดนี้ ฉันยังยืนยันว่า ชีวิตของคนเรามีความหมายได้ ตราบใดที่มันถูกหล่อเลี้ยงด้วยความรัก

ขอบคุณค่ะ

 

โดย: Love At First Click 29 พฤศจิกายน 2553 15:14:11 น.  

 

ยังไม่ต้องดูคลิปก็ซึ้งแล้วค่ะ (รูปที่ 2 ^^)

 

โดย: a whispering star 29 พฤศจิกายน 2553 18:47:32 น.  

 

มาแล้ววววค่ะคุณน้ำอ้อย
ดูคลิปวิดีโอ ซึ้งใจมาก แต่ในคลิปดูเหมือนนิจังยังไม่ตาย
แต่ป่วยอยู่ใน รพ. นะคะ
เห็นหมายเหตุสุดท้ายผู้เล่าใสไข่ อ้าววววว เป็นงั้นไป
สรุปซึ้งค่ะ ดูแล้วความรักเป็นอะไรที่ซึ้งตรึงใจ

อาร์ติโชก เป็นผักที่นิยมทานกันมากทางนี้
ทานเป็นเครื่องเคียงนะคะ ทำได้ทุกรูปแบบ ต้ม ทอด นึ่ง ฯลฯ
รสชาดอธิบายลำบากเพราะไม่ซ้ำใคร
บ้านเราเอิงไม่ค่อยเห็น แต่มีคนบอกว่าวิลล่ามาร์เก็ต
ขายในโถแก้ว แช่น้ำมันมะกอกประมาณนั้น
อร่อยค่ะ เป็นผักที่รสชาดดีทีเดียว

 

โดย: diamondsky 29 พฤศจิกายน 2553 21:25:28 น.  

 

ชอบหนังโทนสีแบบนี้่ เหงาๆ เศร้าๆ อุ่นๆ

มีครบทุกสิ่งอย่างที่ชอบเลย รถไฟ ทะเล ดอกไม้

ดูแล้วมีน้ำตาเลยหล่ะ เพลงก็เพราะ(ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องก็เหอะ ๕๕๕ )

โดยเฉพาะฉากที่คุณปู่เปิดอัลบั้มรูปเก่าๆ ดูทีละรูป พร้อมน้ำตา

คิดถึงความทรงจำเก่าๆที่สวยงาม ^ ^



 

โดย: 1 IP: 27.130.151.219 29 พฤศจิกายน 2553 22:24:02 น.  

 

ซึ้งทั้งคลิปทั้งเนื้อเรือ่งที่คุณน้ำอ้อยเขียนเลยค่ะ ชอบชื่อคลิปด้วย ตั้งได้เข้าท่าดี เข้ากับสินค้าและพล็อคของเรื่อง ที่จริงเอาไปทำเป็นหนังยาวได้เลยนะคะ

 

โดย: haiku 29 พฤศจิกายน 2553 22:30:04 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย


ชอบตั้งแต่รูปซึ้งแล้วล่ะครับ
คิดได้ยังไงเนี่ยครับ 555
ขอปรบมือให้ด้วยจริงๆ 555


ชื่อโซ กับ นี ก็ขั้นเทพอีกเหมือนกันครับ
แบบนี้สินค้าอย่าง ซัมซุง
ก็น่าจะมีท่ามาจาก ซัม จอง นัม กับ ซุง จอง จิง
เป็นคนรักกัน
แล้วทั้งสองก็มาตั้งบริษัทขายเครื่องไฟฟ้าด้วยกันนะครับ 555


ชอบบทสรุปครับ
คุณอ้อยเขียนได้ละเมียดละไมมากครับ

ผมอ่านสองรอบเลยครับ





 

โดย: กะว่าก๋า 30 พฤศจิกายน 2553 5:29:39 น.  

 

อ่านเม้นท์คุณอ้อยเสร็จ
ผมต้องย้อนกลับขึ้นไปดูภาพอีกรอบ
ว่าไหนน้อ..ปีกผีเสื้อ


 

โดย: กะว่าก๋า 30 พฤศจิกายน 2553 10:23:00 น.  

 

เอ่อ...ซึ้งมาก ซึ้งเยอะ ซึ้งหลาย

น้ำอ้อยคะ ป้าแอ๊ดจำได้ว่า เมื่อก่อนก็มีแอดโฆษณาทำนองนี้ออกมาโชว์กัน 1 เรื่อง
ที่ชายชราปีนขึ้นไปบนยอดเขา นำอาหารและน้ำขึ้นไปรับประทานในที่ที่เคยมากับภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว
อะไรทำนองนี้ ถ้าจำผิดเพี้นยไปก็ขอโทษด้วย
ครั้งนั้นก็ซึ้ง ง ง ง ง ง ง ง ง มาก ก ก ก ก

แต่เรื่องราวที่น้ำอ้อยเล่ามาเอนทรี่นี้ ซึ้งจนน้ำลายกระเด็นเลยค่ะ 5 5 5

**ย้ายบ้านไปอยู่บางกะปิจะเวิร์คกว่านะคะ**

 

โดย: addsiripun 30 พฤศจิกายน 2553 11:52:21 น.  

 




คุณน้ำอ้อย

จะซึ้ง หรือ จะหัวเราะดีครับนี่ ผมหล่ะ อยากจะซึ้งแต่ก็หัวเราะจนท้องแข็งเลย


เพลง เศร้าจังครับ เกือบทำผมจิตตกเลย ฮ่าๆๆๆ
แต่เพราะมาก เลยลองแปลเล่นๆ ครับ
ผิดถูกไม่รู้ ผมมั่วๆ เอา


いつも 君と 待ち続けた 季節は
何も言わず 通り過ぎた

ฤดูกาลที่เฝ้ารอเสมอร่วมกับเธอ ผ่านไปโดยไม่กล่าวคำใดๆ

雨はこの街に 降り注ぐ
少しの リグレットと罪を 包み込んで

ฝนที่ตกอย่างไม่หยุดหย่อน ปกคลุมความรู้สึกผิดและเสียใจเล็กน้อยเอาไว้

泣かないことを 誓ったまま 時は過ぎ

เวลาผ่าน โดยที่สัญญาว่าจะไม่ร้องไห้

痛む心に 気が付かずに 僕は一人になった

ผมที่เหลือเพียงคนเดียว โดยที่ไม่รู้สึกว่าหัวใจเจ็บปวด


「記憶の中で ずっと二人は 生きて行ける」

ในความทรงจำ เรายังมีชีวิตอยู่ร่วมกันตลอดไป

君の声が 今も胸に響くよ 

เสียงของเธอ ยังก้องอยู่ในใจแม้แต่ตอนนี้

それは愛が彷徨う影

นั่นคือเงาของรักที่หลงทาง

君は少し泣いた? あの時見えなかった

เธอร้องให้นิดหน่อย ? ตอนนั้นผมมองไม่เห็นเลย


自分の限界が どこまでかを 知るために
僕は生きてる訳じゃない

ผมไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อจะรู้ว่า ขีดจำกัดของตัวเอง อยู่ที่ใด

だけど 新しい扉を開け 海に出れば

แต่ว่า ถ้าเปิดหน้าต่างบานใหม่ และออกไปทะเล

波の彼方に ちゃんと「果て」を感じられる

จะรู้สึกถึง จุดสิ้นสุด อีกฝากหนึ่งของคลื่น ได้เป็นอย่างดี

僕は この手伸ばして 空に進み 風を受けて

ผมยืดแขนขึ้นฟ้า รับลม

生きて行こう 

มีชีวิตต่อไป

どこかでまためぐるよ

เดินวนไปมาที่ใหนสักแห่ง 

遠い昔からある場所

สถานที่มีมาแต่อดีตแสนไกล

夜の間でさえ 

ไม่ว่าจะช่วงเวลากลางคืน

季節は変わって行く
ฤดูกาลจะผันเปลี่ยนไป

雨は やがて あがっていた

และฝนกำลังหยุดตก ในไม่ช้า


「記憶の中で ずっと二人は 生きて行ける」

ในความทรงจำ เรายังมีชีวิตอยู่ร่วมกันตลอดไป

君の声が 今も胸に響くよ 

เสียงของเธอ ยังก้องอยู่ในใจแม้แต่ตอนนี้

それは愛が彷徨う影

นั่นคือเงาของรักที่หลงทาง

君は少し泣いた? あの時見えなかった

เธอร้องให้นิดหน่อย ? ตอนนั้นผมมองไม่เห็นเลย






โห วันนี้ผมใช้เวลาพักเที่ยงแปลเพลงอยู่บล้อกคุณนะนี่

ไปทำงานดีกว่า อ้อ ขอบคุณครับ เพลงนี้ไม่ได้ฟังมานานแล้ว พอดีเคยฟัง version เก่าเมื่อหลายยยยปีก่อน

 

โดย: กลิ่นดอย 30 พฤศจิกายน 2553 13:07:44 น.  

 

555++

รู้นิดหน่อยครับ เพลงนี้คำไหนไม่รู้จักผมก็เปิดดิชเอา
พอดีแฟนผมเป็นคนญี่ปุ่นหน่ะ ก็เลยพอพูดได้บ้าง



 

โดย: กลิ่นดอย 30 พฤศจิกายน 2553 15:44:18 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย

ดีจัง
น้องดอยมาแปลเนื้อเพลงเอาไว้ให้ด้วย





 

โดย: กะว่าก๋า 1 ธันวาคม 2553 6:56:09 น.  

 

สวัสดีค่ะทุกท่าน

แวะมาทักทายก่อนไปทำงานต่อ แล้วจะกลับมาอัพบล็อก เร็วๆนี้ค่ะ

 

โดย: Love At First Click 1 ธันวาคม 2553 8:52:59 น.  

 

ทำเราร้องไห้แต่สายๆ เลยอ้ะ

เจอรูปซึ้งและเรื่องราวแบบใส่สีตีไข่เข้าไป เอิ่ม...

แ่ต่ตกลงเป็นโฆษณาขายประกัน?

แต่เราว่า..เหมือนมิวสิควีดีโอมากกว่านะนี่

คือ...งงว่า ถ้าขายประกันจริงๆ หมายถึงว่า ถ้ามีประกัน นิจังก็จะไม่ตายเหรอ?

 

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 1 ธันวาคม 2553 10:34:03 น.  

 

นิตยสารพวกนั้น เขามีคนเขียนประจำอยู่แล้วค่ะน้ำอ้อย
ช่างจำเป็น ฝีมือห่วยๆ อย่างป้าแอ๊ดเขาคงไม่รับเข้าไปทำงานหรอกค่ะ
แต่ถึงจะไปสมัคร ก็คงไม่ได้เงินเดือนดีๆ เหมือนที่นั่งเย็บผ้าอยู่กับบ้าน
คุณลุงจ้างให้ป้าแอ๊ดไม่ไปทำงานนอกบ้านเดือนละ 2 หมื่นเชียวนะคะ

เงินเดือนดีๆ อย่างนี้ จะขวนขวายออกไปทำงานนอกบ้านทำไม จริงไหมคะ

 

โดย: addsiripun 1 ธันวาคม 2553 11:09:17 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับคุณอ้อย





 

โดย: กะว่าก๋า 2 ธันวาคม 2553 6:13:21 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณน้ำอ้อย
ดูคลิปไปก็ซึ้งได้อีกนะ อิอิ
แม้จะไม่รู้ความหมาย ไม่ได้ยินเสียงเพลง
เพราะไม่ได้เปิดลำโพงไว้ แต่ใจก็ลอยตามโซคุงกับนิจังไปแล้ว ทั้งสุดเส้นทะเล และขอบรูปที่เก็บความรัก ความทรงจำของทั้งคู่เอาไว้

สรุปดีมั่กค่ะ

 

โดย: ณ ปลายฉัตร 2 ธันวาคม 2553 10:06:52 น.  

 

สวัสดียามเช้าครับคณอ้อย




 

โดย: กะว่าก๋า 3 ธันวาคม 2553 7:40:03 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Love At First Click
Location :
ชลบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [?]




An ordinary woman who loves to write and who loves to know what love is.
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
29 พฤศจิกายน 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Love At First Click's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.