Group Blog
All Blog
|
--- ดู น ก ด้ ว ย กั น ใ น วั น ห ยุ ด ---
 เราห่างหายจากบรรยากาศการดูนกอย่างจริงจังกว่าสองปีแล้ว ก่อนนี้ จะมีนัดกับเพื่อนนักดูนกทุก ๆ ช่วง ไม่ว่าจะขึ้นดอยใกล้บ้าน ไปดูนกต่างจังหวัด ต่างประเทศ สนุกสนานกับการอัพเดทเรื่องนก เช็คลิสต์นกที่ได้มา เล่าถึงช่วงจับตามอง เฝ้าดูพฤติกรรมของนก กรี๊ดกร๊าดกับช็อตเด็ดที่นึกไม่ถึงว่าจะเก็บภาพนั้นมาได้ วันไหนที่จะขึ้นดอยสันจุ๊ไปล่าไก่ฟ้าหางลายขวาง ถึงกับนอนฝัน ถึงกับบนบานศาลบนดอย บนด้วยน้ำเขียว น้ำแดงและดอกไม้ เพียงแค่อยากจะเห็นไก่ฟ้าเดินออกมาหากินข้างถนน ขับรถวนไปมาอยู่อย่างนั้นทั้งเช้า ไม่มีการตั้งบลายด์ใด ๆ เพียงแต่ช่วงหลังมานี้ มีการตั้งบลายด์ดูไก่ฟ้า ทำให้ขาดเสน่ห์ไปพอสมควรแต่เราก็เข้าใจคนที่บินข้ามฟ้า ข้ามทะเลเพื่อมาดูนกที่นี่ หลายต่อหลายคนพลาดโอกาสที่จะเจอไก่ฟ้า บางคนมาสิบกว่าครั้ง ไม่เห็นแม้แต่วิญญาณไก่ บางคนมาครั้งแรกก็แทบจะเดินสะดุดไก่ฟ้า ของแบบนี้เอาแน่ไม่ได้ เราคนใกล้สถานที่ที่สุด กว่าจะเจอไก่ฟ้าก็ขึ้นไปหลายครั้ง ไปทุกฤดู บางวันดูเหมือนจะโชคร้ายเพราะขึ้นดอยวันฟ้าหม่น หมอกหนาทึบแต่กลับกลายเป็นวันไก่ฟ้าแห่งชาติ เจอไก่ฟ้าถึงสิบเอ็ดรอบ ตื่นเต้นมาก ยิ่งช่วงฤดูไฟป่า เป็นช่วงที่ไก่ฟ้าผสมพันธุ์ จะเห็นเขาจับคู่ ถ้าเห็นคุณนายไก่ฟ้าเดินอยู่ โปรดรอสักครู่ เดี๋ยวคุณผู้ชายจะออกมาตีปีกโชว์ บางทีก็มีการต่อสู้ของสองไก่หนุ่มเพื่อแย่งชิงหัวใจของสาวเจ้า เล่นเอาคนเฝ้าไก่ตกตะลึง เก็บภาพไม่ได้ดีเท่าตาเห็น แม้ว่าจะเจออยู่บ่อย ๆ แต่ลึก ๆ ก็แอบหวังจะเจอไก่ฟ้าทุกครั้งที่มีเวลามาพักผ่อนดูนกบนดอย บ่อยครั้งที่กลับบ้านมือเปล่า แต่เราก็เตรียมอาหารสำหรับการเฝ้านกทั้งวัน หอบแก๊ซปิกนิกเพื่อต้มกาแฟกินบนนั้น นี่ถ้าไม่เกรงใจใคร เราคงตั้งหม้อกินสุกี้รอนกบนดอยเลยทีเดียว วันหยุดสามวันนี้ เรามีแพลนหลวม ๆ ว่าจะไปดูนกปีกแพรสีเขียวและปีกแพรสีม่วงที่ดอยช้างมูบ ความจริงเขามาเกือบเดือนแล้ว ไทรสุกก็เกือบจะหมดต้นแล้ว เพื่อนบอกให้ไปเก็บนกซะ เดี๋ยวพวกเขาจะย้ายที่ นี่นกหายากเลยนะ โอกาสดี ๆ แบบนี้ไม่มีอีกแล้ว แต่เราก็หาเวลาไปไม่ได้เลย คนที่บ้านติดงานทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เราก็ได้แต่รอว่าเมื่อไรเขาจะว่าง ฉันไปไหนคนเดียวไม่ได้ ขับรถไกลขนาดนั้น ไปเองไม่ได้ เราต่างรู้อยู่แล้วว่า ว่างเมื่อไรก็ไป ที่ไม่ไปเพราะติดงานจริง ๆ ครั้งแรกจะออกบ้านวันเสาร์ แต่ก็ติดอยู่เวรเพราะน้องติดธุระด่วน ทำให้เลื่อนมาเป็นวันอาทิตย์ เราไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอนกหรอกเพราะพวกเขามาแวะพักที่นี่เป็นเดือนแล้ว เราดูภาพของนักดูนกที่เก็บภาพพวกเขามา โดยเฉพาะนกปีกแพรสีเขียว ตัวล่าสุดของดอยช้างมูบ นับว่าเป็นปีทองของที่นี่ นอกจากนกแต้วแล้วใหญ่แล้ว มีนกปีกแพรสีเขียวถึง 5 ตัวและนกปีกแพรสีม่วงอีกหนึ่งคู่ มาแบบเอาใจคนรักษ์นกจริง ๆ เช้านี้เราเจอนักดูนกที่มาก่อนแล้ว ถามเขาว่าเจอนกเป้าหมายหรือยัง เขาว่ามาสองวันแล้ว ยังไม่เจอปีกแพรทั้งสองชนิด อืม...นะ เราทำใจแล้วว่า อาจจะไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับบ้าน แต่ถือว่าออกมาพักผ่อนวันหยุดกัน วันนี้เจอนักดูนกที่เราคุ้นหน้าคุ้นตาหลายคน เรารู้จักเขา แต่พวกเขาไม่รู้จักเราหรอก กระนั้นเราก็สวัสดีทักทายกันทุกครั้งที่เจอ รู้สึกถึงความเป็นมิตร เอื้อเฟื้อ ช่วยกันหา และเรียกกันมาเก็บภาพถ้าใครเจออะไรก่อน ไม่มีการกั๊กกัน มุมไหนเก็บภาพได้ดีก็เรียกันมา ไม่ว่าเขาหรือเราจะเป็นแบบนี้กันหมด บ่อยครั้งที่เราได้นกดีจากเพื่อนนักดูนก อย่างที่บอก เรารู้จักเซเล็บดูนกหลายคน เขาลงภาพสวย ๆ ตามเว็บไซด์ เราก็พลอยรู้จักทั้งนกและรู้จักหน้าค่าตาของคนในวงการที่เขานับถือกันด้วย จะว่าเราอยู่ในวงการนักดูนกมั้ย คิดว่าไม่ใช่นะ แต่เราสามารถอยู่ในสังคมของพวกเขาได้ไม่ประดักประเดิดมากแต่ก็ไม่ถึงขนาดจะเรียกว่ากลมกลืน เป็นเพราะเราไม่มีพรรคพวกที่ดูนกจริงจังขนาดนั้น ถึงมี แต่เราก็จัดสรรเวลาตามเขาไปไม่ได้ทุกที่ทุกแห่ง แต่บ่อยครั้ง เราก็เป็นส่วนหนึ่งในเวลาสำคัญและได้นกยากไปกับเขาด้วย ภาพของเราก็ไม่ดีเด่ ทุกภาพจบลงที่กล้อง ไม่ใช่หลังพีซีซึ่งมันอาจจะดีกว่า แต่เราก็แต่งภาพไม่เป็น ได้มาแบบไหนก็ลงภาพแบบนั้น อยากดูทุกอย่างที่อาจจะมากกว่าความคมชัดของนก ดีสุดของกล้องและฝีมือเราในวันนั้น จบที่ความพอใจของเราทั้งสิ้น การดูนกคงเหมือนการวิ่งของเรา เราสองคนก็วิ่งงั้น ๆ แหละ แต่เราซ้อมจริงจังเพื่อจะได้มีโอกาสร่วมวิ่งงานดี ๆ กับเพื่อนของเราและได้เจอเหล่าเทพนักวิ่งถนน นักวิ่งเทรลทั้งหลาย ไม่มีใครรู้จักเราหรอก แต่เรารู้จักคนดังในวงการนักวิ่ง จะตื่นเต้นดีใจไปตามประสา ดีใจที่ได้วิ่งสนามเดียวกับคนนั้นคนนี้ เป็นความประทับใจส่วนตัวของเรามากกว่า เหมือนกับการแอบชื่นชมนักเขียนคนนั้นคนนี้ ได้เป็นผู้เกาะขอบสนามและคอยชื่นชมพวกเขา ได้ขอลายเซ็นนักเขียนที่เราปลื้ม แค่เขาคุยด้วยก็ดีใจแทบตาย พวกคุณไม่ต้องทำอะไรให้นักอ่านเป็นพิเศษหรอก แค่ตั้งใจทำงานของคุณให้ดีก็พิเศษกับเราแล้ว และเมื่อเริ่มอยากวาดรูป เราก็มีศิลปินและนักวาดชื่อดังและไม่ดังที่เราแอบนิยมอยู่ในใจอีกหลายคน ความสุขของเราคือการได้ลงมือทำในแบบที่เราชอบและมีความสุขกับมุมเล็ก ๆ เงียบ ๆ ของเรา การเจอนกวันนี้ถือเป็นโชคดี เราได้ยินเสียงนกร้องแปลก ๆ ไม่คุ้นหู พยายามไล่เสียงหาตัวจนเจอเจ้าปีกแพรสีเขียวเกาะกิ่งร้องเพลงเรียกเพื่อนอยู่มุมซ่อนใบบัง เราก็ยิงภาพไปเลย ไม่ได้เต็มตาก็เป็นเรคคอร์ดว่า อย่างน้อยวันนี้เจอเขาแล้ว จากนั้นเราก็ไปเรียกน้อง ๆ และบอกทุกคนว่า ปีกแพรสีเขียวอยู่ตรงนี้ ดูหน้าตาแต่ละคน ยิ้มแย้มยินดี อารมณ์แบบนี้แหละที่คุ้นเคยอย่างยิ่ง ความสุขกระจายไปรอบ ๆ ฉันกับสามีเดินเก็บภาพจนพอใจ แล้วก็บอกลานักดูนกทุกคนตรงนั้น อยากไปดูนกเล่นน้ำที่คุณลุงสุรพลลงภาพไว้ อากาศช่วงนี้แทบไม่ต้องพูดถึง วิกฤติไปทุกที่ทุกทาง เชียงรายก็ลมฝุ่นลมควันไม่น้อยไปกว่าบ้านเรา เส้นทางบนดอยช้างมูบที่ติดกับชายแดนพม่านั้น เห็นชัดว่า ทางฝั่งบ้านของเขาวิกฤติกว่าเราหลายเท่า แต่ปีนี้ดูเหมือนฝุ่นควันจะหนักกว่าทุกปีและท่าทางจะเป็นแบบนี้มากขึ้นไปเรื่อย ๆ จากที่ต่างคนผจญอยู่กับฝุ่นทุกฤดูร้อนจนเคยชิน ปีนี้กำลังสร้างความเคยชินใหม่ ปรับให้ได้กับความอึดอัดที่ต้องรับมือเอง ไม่มีใครมารณรงค์เรื่องมลพิษจากฝุ่นควัน หลายคนไม่ยอมแม้แต่จะใส่หน้ากากกันฝุ่นเพราะบ่นว่าอึดอัด อาจจะยังหายใจได้อยู่จึงไม่กลัวภัยเงียบจากฝุ่นจิ๋วนั่น มันส่งผลต่อทางเดินหายใจระยะยาว หากรอพึ่งคนอื่น คงสายเกินไป เพราะไม่มีใครมาใส่ใจในสุขภาพของเราเท่าตัวเราเอง ยิ่งห่วงภาพลักษณ์ของเมืองแห่งการท่องเที่ยวแล้ว ไม่ต้องไปหวังอะไรกับใคร เสียงของเรามันปนเปไปในควันไฟ แม้จะอึดอัดแต่นานไปก็ชิน ความเคยชินทำหน้าที่ได้ดีเสียจนน่าสะพรึง... เราออกจากที่นี่ก็ไปหาอะไรกินที่ดอยผาฮี้ กินข้าวเที่ยง กินกาแฟและไปวัดบ้านสันพัฒนา ไปโดยไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน เห็นแต่ภาพนกที่คุณลุงสุรพลลงไว้ในเพจนักดูนก เราไม่หวังจะเจออะไรหรอก เจอก็เจอ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร นิสัยแบบนี้สั่งสมมาพอสมควร นับว่าได้มาจากการมาดูนกส่วนหนึ่ง เรานัดนกไม่ได้ ดวงล้วน ๆ อย่างน้อยก็สอนเรื่องไม่ควรคาดหวัง แต่จะให้เราเลิกหวังคงไม่มีทางล่ะนะ เพียงแต่ไม่ร้อนรนในใจเท่านั้นเอง ไหน ๆ ก็ออกมาพักผ่อนแล้ว ระหว่างรอนกก็เพลิดเพลิน ได้พักจากการงานประจำวัน พอถึงวัดบ้านสันพัฒนา ก็เห็นรถจี๊ปแคริบเบียนสีขาว รถที่เจอบนดอยช้างมูบเมื่อเช้านี้ แต่ไม่เจอเจ้าของรถ เราถามชาวบ้านว่าน้ำตกอยู่ที่ไหน เขาบอกที่ทางแล้วเราก็เดินตามหา จนเจอที่หมายจนได้ ดีใจที่ได้เจอคุณลุงสุรพลอยู่ที่นี่ก่อนแล้ว ท่านดีใจและหาเก้าอี้ให้เราเฝ้านกกัน ส่วนคุณลุงขอตัวไปทานข้าว นกที่นี่แวะเวียนเข้ามาเล่นน้ำตรงน้ำตกเล็ก ๆ ตลอดเวลา นกขี้ร้อนทั้งหลาย แม้จะเป็นนกแสนธรรมดา แต่ตอนที่เขาเล่นน้ำนี่เหมือนเด็กเล็ก ๆ ไม่ว่าจะนั่งแช่ สะบัดก้น ดำน้ำ สะบัดหัว สะบัดปีก เอาหัวจ้วงลงไปจนน้ำแตกกระจายไปทั่ว ไม่ต้องเก็บภาพใด ๆ หรอก แค่นั่งดูก็คุ้มค่าแล้ว ความสุขเหมือนน้ำเย็นกระเซ็นมาถึงใจเรา เช็คลิสต์นกที่เจอในวันนี้ 1. นกจับแมลงสีฟ้าท้องขาว Blue and white Flycatcher นกอพยพผ่าน มาเร็วไปเร็ว พบไม่บ่อย 2. นกปรอดคอลาย Stripe-throated Bulbul 3. นกปรอดเหลืองหัวจุกหรือไอ้ตึ๋ง Black Crested Bulbul 4. นกปรอดหัวสีเขม่า Sooty-headed Bulbul 5.นกกระจิ๊ดธรรมดา Yellow browed warbler 6.นกเอี้ยงถ้ำ Blue Whistling thrush 7. นกจาบปีกอ่อนสีน้ำตาล Chestnut Bunting 8.นกแซงแซวหางปลา Blavk Drongo 9. นกกินแมลงอกเหลือง Pin striped Tit Babbler 10.นกจับแมลงคอแดง Taica Flycatcher 11.นกแว่นตาขาวสีทอง Oriental white eye 12. นกจาบปีกอ่อนหัวแดง Red headed Bunting เป็นนกอพยพหรือนกพลัดหลง หายากมาก 13. นกปลีกล้วยลาย Streaked spiderhunter 14. นกกระจิบน้อยธรรมดา Common Tailorbird มีนกอีกสองสามชนิดที่ยังนึกชื่อไม่ออก เคยเจอแล้วแต่ไม่ค่อยแน่ใจ ต้องเช็คชื่อให้ถูกต้องก่อนค่อยมาบอกอีกที แต่วันนี้เกินคาด ไม่คิดว่าจะเจอนกมากมายขนาดนี้ อยากจะหาเวลาดูนกมากขึ้น แต่เวลาเรามีจำกัดและต้องเลือก ชีวิตไม่จำเป็นต้องได้ทุกอย่าง ทำทุกอย่าง สนุกกับสิ่งที่ทำตรงหน้าก็พอ    ขอให้มีความสุขทุกท่านนะคะ ขอบคุณค่ะ ภูพเยีย 7 เมษายน 2562 --- B o r n t o R u n : ฐิติพันธ์ พัฒนมงคล ---
 ทางเทรลไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ รอบด้านยังเต็มไปด้วยขวากหนาม กิ่งไม้ ใบไม้ แม้บางช่วงจะชัน ทำได้แค่ปีนป่าย กระโดดหรือวางเท้าก้าวข้ามก้อนหิน ความโหดของเส้นทางวิ่งก็พร้อมจะลงโทษคุณ เส้นทางเหล่านี้ยังปรับเปลี่ยนไปตามธรรมชาติทุกนาที และแม้จะเป็นพื้นที่เดียวกับเมื่อปีกลาย ผู้จัดก็พยายามค้นหาเส้นทางใหม่ ๆ เพื่อความตื่นเต้นและท้าทายของผู้เข้าแข่งขัน การซ้อมเป็นเพียงการเตรียมความพร้อมให้มากที่สุดก่อนลงสนามเท่านั้น และอีกสิ่งหนึ่งที่เขาได้พบคือ ถึงแม้จะซ้อมหนักแค่ไหน เมื่อถึงเวลาจริง หัวใจทำงานหนักกว่าตอนซ้อมทุกครั้ง แต่ช่วงเวลานี้แหละที่เหล่านักวิ่งจะแสดงพลังออกมา พลังแฝงที่ทำให้จากความเหนื่อย ๑๐๐ ลดลงเหลือแค่ ๖๐-๗๐ เวลาที่คนมาวิ่งพร้อมกัน มันทำให้รู้สึกว่าเราต่างมีพลังแฝง สัญญา คานชัย BorntoRun  นักวิ่งเมื่อได้สัมผัสบรรยากาศงานวิ่งมาราธอนจะรู้สึกติดใจ พลังจากการได้พบปะผู้คนหัวใจเดียวกันทำให้มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก การวิ่งเป็นกีฬาที่ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ แต่เป็นเพื่อนเป็นสหาย ทุกคนมีคู่ต่อสู้คนเดียวกัน คือระยะทางไกลที่ต้องพยายามเอาชนะฝ่าฟันไปให้ได้ ที่งานวิ่งมาราธอนทุกคนจึงส่งยิ้มให้กัน ยิ้มประเภทที่รู้ว่าคุณเจ็บ ฉันก็เจ็บ พวกเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอยู่ มนตร์ขลังของการวิ่งยังทำให้ทุกคนอยากลงสนามในระยะทางที่มากขึ้น เมื่อผ่านมินิฯแล้วก็อยากพิชิตฮาล์ฟ ผ่านฮาล์ฟแล้วก็ขอลองมาราธอน ที่งานกรุงเทพมาราธอน ทุกคนต้องวิ่งบนสะพานพระราม ๘ บนนั่นนักวิ่งทุกคนจะได้วิ่งร่วมเส้นทางเดียวกัน แต่เมื่อลงจากสะพานถึงแยกวิสุทธิกษัตริย์ พวกมินิฯ จะเลี้ยวไปทางขวา ฮาล์ฟกับมาราธอนเลี้ยวมาทางซ้าย จังหวะนั้นคุณป้าแก่ ๆ หรือผู้หญิงที่วิ่งเลี้ยวซ้ายเท่เหลือเกินในสายตาเรา รู้สึกว่าเขาเก่งจัง ทำได้ยังไง เห็นแล้วก็เริ่มตั้งปณิธานว่าในอีก ๑ ปีข้างหน้าเราจะต้องเลี้ยวซ้ายบ้างให้ได้ องค์อร รัตนนาถถาวร :: BorntoRun ฐิติพันธ์ พัฒนมงคล  เพื่อนดูสถิติแล้วสงสัย ทำไมมึงวิ่งช้า ผมตอบไปว่าผมวิ่งกับพ่อ* การวิ่งช้า ๆ สำหรับนักวิ่งบางคนอาจเป็นเรื่องไม่ถนัดแถมยังต้องช้าให้เท่ากับคนอื่นด้วย แต่สำหรับผมถือว่านี่เป็นการซ้อมที่ดีมาก นับแต่นั้นมาถ้ามีโอกาส ผมจะพาพ่อไป ทุกครั้งที่พ่อวิ่งผมจะวิ่งไปกับท่าน ผมรู้หมดว่าพ่อชอบวิ่งแบบไหน คอยสังเกตดูอาการต่าง ๆ ที่แสดงถึงความเหนื่อยล้า สำหรับผมการวิ่งให้ทุกอย่าง กลายเป็นเรื่องสำคัญของชีวิต การวิ่งทำให้ผมกลับมาสนิทกับพ่ออีกครั้ง :: สัมพันธภาพบนก้าววิ่ง ดร. ชุมพล ครุฑแก้ว BorntoRun *คุณพ่อของดร. ชุมพล ชื่อ วันชัย ครุฑแก้ว เป็นข้าราชการครูบำนาญ หลังเกษียณอายุราชการก็ใช้ชีวิตอยู่บ้าน ดูแลสวนมานานนับสิบปี เพิ่งเมื่อ ๒ ปีมานี้ ที่คันดินรอบบ่อปลากลายมาเป็นสนามซ้อมวิ่งมาราธอนของชายชราอายุ ๗๖ ปี  การวิ่งแต่ละครั้ง หรือกระทั่งการซ้อมอยู่ที่บ้าน ต่างมอบบทเรียนให้ :: ขายแมสก์มาทั้งวันแล้ว เข้าบ้าน เปลี่ยนชุดวิ่ง (สวมนาฬิกาด้วยนะ😆) ติ๊ต่างว่าจะออกไปวิ่งจริง แต่เปล่าหรอก ทำได้แค่นอนอ่าน BorntoRun อ่านอย่างมีความสุขและมีพลัง😘 ขอบคุณค่ะ ภูพเยีย --- Chiang Mai Fashion Week : THE MASK SINGLE ---
 ฉันเขียนบันทึกในสมุดบันทึกพร้อมกับวาดรูปแทบทุกวัน เปลี่ยนจากการเขียนถึงคนที่ต้องขอบคุณ สิ่งดี ๆ ที่พบเจอในแต่ละวันมาเป็นการวาดภาพเพิ่ม ถือเป็นการฝึกวาดลายเส้นของตัวเอง เป็นลายเส้นธรรมดา ลงสีง่าย ๆ ไม่ถึงกับพิถีพิถันแต่ก็ไม่ชุ่ย อย่างน้อยภาพแทนความรู้สึกได้ดีในแต่ละวัน จากที่เคยซ้อมวิ่งทุกวัน มาเจอฝุ่นควัน ทำเอาชีวิตเฉาลงไปมาก ฉันไม่ได้สนใจสนามแข่งมากไปกว่าการซ้อมทุกวัน การซ้อมสำคัญกว่าวันจริงมากมาย ซ้อมไม่พอ ซ้อมไม่ดีก็อย่าหวังว่าจะวิ่งสนุก นี่ฉันมีสนามที่จะต้องลงวิ่ง เป็นสนามเทรลและระยะทางไกล แต่ขาดซ้อมเกือบเดือน และยังไม่รู้ว่าจะอีกสักเดือนหรือเปล่าที่จะได้เริ่มต้นใหม่ ต้องเรียกว่าเริ่มใหม่จริง ๆ ระหว่างนี้ซ้อมวิ่งไม่ได้ ฝฝุ่นควันคลุมเมือง คลุมดอย ลอยวนอยู่ทั่วบ้าน ฟ้าขาวโพลน ไม่เคยแสบตา แสบจมูกและปวดหัวเท่านี้ ปกติฉันไม่เคยหาเหตุผลในการไม่ซ้อมวิ่ง ยกเว้นป่วยจริง ๆ หรือฝนตกแบบฟ้าผ่าเปรี้ยง ๆ นั่นแหละสำหรับฝนปรอย ๆ หรือตกต่อเนื่องก็ไม่เคยกังวลมาก วิ่งได้อยู่ แต่การซ้อมวิ่งฤดูร้อนและฝุ่นจิ๋วที่ทำอันตรายต่อระบบการหายใจ เป็นภัยเงียบแบบนี้ จำต้องหยุด เลือกรักษาชีวิตก่อน แปลกใจและไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมหน่วยราชการจึงเพิกเฉยต่อสถานการณ์ที่เข้าขั้นต้องประกาศเป็นเขตภัยพิบัติในเขตที่เราอยู่ อำเภอไชยปราการเคยถูกประกาศเป็นเขตภัยพิบัติมาแล้ว ทางการจำเป็นต้องเตือนภัยและต้องให้ความรู้ความเข้าใจแก่ประชาชน ห้ามการเผากิ่งไม้ใบหญ้าหรือขยะทุกอย่าง แต่เผาป่าตั้งแต่ปิงโค้งข้างทางถนนนี่เกิดขึ้นได้อย่างไร มันไม่ใช่ภัยจากธรรมชาติ และปีนี้ ค่า PM สูงมากและน่ากลัวมาก เพราะเม็ดฝุ่นสามารถเข้าไปในกระแสเลือดได้ เป็นภัยเงียบ พิษฝุ่นอุดตันและสะสมในร่างกายทำให้เกิดโรคหลอดเลือดตีบในสมองได้ สังเกตว่า คนในอำเภอไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายต่อชีวิตตัวเอง ไม่ใส่หน้ากากเพราะเกรงจะเป็นตัวประหลาด ยังใช้ชีวิตตามปกติ ฝุ่นควันก็ทนเอา หากใส่หน้ากากก็แบบขอไปทีเพราะรำคาญที่จะใส่ มันไม่สะดวก เห็นแล้วก็เศร้าใจ เพราะทุกคนอาจคิดแค่ว่า ถึงฤดูร้อน เราก็ต้องเจอภาวะแบบนี้ เป็นเรื่องปกติ ชาชินและคุ้นเคยไปเสียแล้ว ถ้าพ่ออยู่ พ่อคงโทรฯมาถามทุกวันว่า ฝุ่นควันเบาบางบ้างหรือยังลูก ระวังสุขภาพด้วยนะ พ่อฉันจะสนใจทุกความเป็นไปในจังหวัดที่ลูกอยู่ ไม่ว่าจะแผ่นดินไหว ค้ายาบ้า ฝนตกน้ำท่วม หรือเมืองญี่ปุ่นเนรมิตอย่างฮิโนกิแลนด์ งานวิ่งที่จัดในอำเภอของเรา หรือทุก ๆ ความเป็นไปในชีวิตประจำวันของลูกทุกคน แต่พ่อไม่ทันได้รับรู้เรื่องฝุ่นจิ๋วเป็นพิษที่เชียงใหม่ติดอันดับหนึ่งของโลก พ่อเคยมาบ้านช่วงนี้แหละเพราะพ่อไม่ชอบฤดูหนาว ถ้าพ่ออยู่ พ่อก็มาไม่ได้แน่นอนเพราะพ่อเป็นโรคหอบหืด ไม่มีอากาศดี ๆ ให้พ่อหายใจ ถึงพ่อไม่อยู่ ฉันก็ต้องบอกเพื่อนฝูง คนที่เรารัก ๆ ทุกคนว่าอย่ามาเชียงใหม่ช่วงนี้ ใครมีแผนจะมาก็งดซะ ไม่มีใครบอกหรอกว่าเชียงใหม่ไม่ควรมาเที่ยว กลัวเสียภาพลักษณ์ กลัวนักท่องเที่ยวหดหาย กลัวเสียผลประโยชน์ ผู้หลักผู้ใหญ่ไม่ใส่หน้ากากกันฝุ่น ประมาณว่า หายใจได้สบายดี วันก่อนเห็นประชาสัมพันธ์ทางสาธารณสุขเดินแจกหน้ากากอนามัย แต่ทว่าตัวเองไม่สวมหน้ากาก แปลว่าอะไร ไม่เข้าใจจริง ๆ การยอมรับความจริงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง การให้ความรู้เชิงวิชาการเกี่ยวกับพิษภัยของฝุ่นเป็นเรื่องที่ต้องกระทำอย่างยิ่งเพราะเป็นปัญหาสุขภาพระยะยาวที่มันร้ายแรงมาก ๆ ตอนนี้ทำได้อย่างเดียวคือภาวนาขอให้ฝนตกก่อนฤดู ฝนหลงฤดู... ขอบคุณค่ะ ภูพเยีย --- ติ ด ล ะ ค ร ---
 12 มีนาคม 24562  แล้วดอกตูมเต่งก็เปล่งปลั่ง ดอกดวงความหวังสะพรั่งสี เนื้อนัยบอกนิยามความยินดี มาแตะแต้มบทกวีที่ดวงตา ....................................... วิ่งฉลองแมมกระดุมทองออกดอก 😁 11 มีนาคม 2562  เมื่อวาน ต้องพาพี่หมอกออกเดินรอบสระบ้างเพราะแม่ไม่อยู่บ้านหลายวัน กลัวพี่หมอกลงแดงตาย :: #นับหนึ่งใหม่อีกครั้ง 6 มีนาคม 2562  7 มีนาคม 2562 ฉันติดละครเรื่องเมียน้อย 2019 บทประพันธ์ของคุณทมยันตี ตอนแรกก็ว่าจะไม่ติดตามละครเรื่องไหนแล้วเพราะดูเรื่องไหนก็ติด ติดแล้วก็นอนดึก กว่าจะได้ทำงานที่อยากทำก็ง่วงอีก ความตั้งใจว่าขอเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย แล้วค่อยหาเวลาดูย้อนหลัง แต่ถึงเวลาจริง ๆ ก็อยากดูตามเวลาที่ออกอากาศ ยิ่งช่วงนี้กำลังลุ้นเอาใจช่วยคุณชลา ภรรยาน้อยของท่านซึ่งอาหนิงรับบทผู้ยิ่งใหญ่นี้ ท่านที่มีเมียน้อยมากกว่าหนึ่งและเมียน้อยแต่ละคนก็ทรยศท่านแทบทุกคน ก่อนดูก็ลังเล คิดถึงใจภรรยาหลวงอย่างเดียว กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่เราก็ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงเบื้องหลังทั้งหมดภายในครอบครัว ถึงกระนั้นก็ไม่เคยสนับสนุนให้ผู้ชายมีเมียน้อยหรอกนะ ถึงเมียน้อยอย่างชลาจะเป็นคนดี ไม่ได้อยากมาเป็นแบบนี้ โดนเสี่ยชูชัยทำลายชีวิต ถูกตีตราประทับว่าเป็นเมียน้อยเพราะความชั่วของผู้ชายอีกคน พอมันเบื่อแล้วก็พาเธอเข้าประกวดนางงาม เร่ขายให้ผู้ใหญ่ ทำอย่างกับขายผักขายปลา ไม่ทราบว่าบทประพันธ์จริง ๆ เป็นอย่างไร แต่น่าจะคงเค้าโครงหลักไว้ เพราะสภาพเมียน้อยในเรื่องคือความน่าขมขื่น เป็นความเจ็บช้ำน้ำใจอย่างที่สุดของมนุษย์ด้วยกัน ไม่ใช่ความคิดที่ว่าเมียน้อยเป็นแฟชั่น เพื่อตักตวง กอบโกยและยกฐานะเพราะอยากมี อยากรวยทางลัด ยิ่งกว่านั้นก็เห็นความขมขื่นของคนที่เป็นเมียหลวงเช่นกัน สังคมให้ความเห็นใจอย่างที่สุด แต่ชลาในเรื่องนี้เธอประสบชะตากรรมที่น่าเห็นใจไม่น้อย เธอมีความรักเหมือนคนอื่น ๆ แต่เมื่อมาอยู่ในฐานะเมียของท่าน เธอซื่อสัตย์และดีต่อท่าน ไม่ก้าวก่ายและให้ความเคารพผู้เป็นใหญ่ในบ้าน เสียแต่ว่าในความเป็นจริง มีคนรักย่อมมีคนชัง นอกจากไม่มีท่านคอยปกป้องคุ้มครองหรือเป็นที่พึ่ง หลับตาก็เห็นว่าจะโดนย่ำยีเหยียดหยามและถูกทำร้ายอย่างไรบ้าง ไม่มีใครต้องเกรงใจใครอีกแล้ว คนที่จ้องทำลายชื่อเสียงให้ป่นปี้และมีคนร่วมผสมโรงอีกเยอะแบบไม่รู้ที่มาที่ไป เธอเองไม่ได้อยากเป็นเมียน้อยและมีความรัก ความฝัน อยากมีชีวิตธรรมดา สร้างครอบครัวเล็ก ๆ อย่างคนทั่วไปและก็อยากหลุดพ้นคำ ๆ นี้เช่นกัน ... แต่ตอนนี้เอาใจช่วยพวกเธอให้พ้นผิดจากการถูกใส่ความว่าเป็นคนฆ่าท่าน ฉันไม่แน่ใจว่าพล็อตหนังสือเป็นแบบนี้หรือเปล่าหรือมาเขียนบทใหม่ มีการค้ามนุษย์เข้ามาให้ดูรุนแรงมากยิ่งขึ้น นอกจากเรื่องนี้ ฉันก็ยังติดละครเรื่อง ก่อนอรุณจะรุ่ง ที่ดูเพราะเห็นคุณกวาง กมลชนกแสดงนั่นแหละ ฉากแรกก็ผวาเลย ลูกสาวโดนพ่อแท้ ๆ ข่มขืน เป็นความเจ็บร้าวของแม่อย่างที่สุดจะบรรยาย แต่เธอไม่ยอมอยู่แล้ว พึ่งกระบวนการกฏหมายแบบที่ไม่ต้องเอิกเกริก ไม่ต้องมีการซักพยานทุเรศทุรังแบบที่เรามักเห็นเวลาตำรวจถามผู้เสียหายเมื่อโดนข่มขืน เกลียดโคตร ๆ อุบาทว์สุด ๆ ผู้ประพันธ์เรื่องนี้ต้องเข้าใจในกระบวนการตรงนี้ดีและชี้ช่องทาง ให้ความรู้ความเข้าใจแก่คนที่ลูกสาวประสบเคราะห์กรรมและแจ้งเอาผิดโดยที่ผู้เสียหายไม่ต้องช้ำไปกว่านี้ นอกจากนี้ ยังเจตนาให้เห็นถึงความรุนแรงภายในครอบครัว สามีข่มขืนภรรยา สามีด่าทอให้เจ็บช้ำน้ำใจและซ้อมภรรยา คนนอกยุ่งไม่ได้เพราะเป็นเรื่องของเขา ขึ้นโรงพักก็ไกล่เกลี่ยยอมความให้กลับมาซ้อมกันใหม่ เขาแค่บอกผู้หญิงให้รู้ว่า เรื่องบางเรื่องถ้ามันรุนแรงต่อจิตใจเรา มันผิดกฏหมาย เอาผิดได้นะ ให้รู้สิทธิ์ตัวเองบ้าง กรณีนี้คือ เราพูดคุย ประนีประนอมในบ้านไม่ได้แล้ว อันนี้ใครไม่มีครอบครัวก็แล้วไป ใครที่โดนภรรยากดขี่ข่มเหงก็ไปหาข้อกฏหมายเอาเองก็แล้วกัน แต่คงไม่หาทางออกด้วยการมีเมียน้อยหรอกนะ เจอแบบเมียน้อย 2018 ก็หนาวเหมือนกันแหละ เรื่องนี้ก็หนัก ๆ อยู่เพราะเดินเรื่องไม่หวือหวา แม่กับยายต้องคอยดูแลลูกสาวเพราะเธอหวาดผวากับผู้ชาย กลัวและหวาดระแวง เธอโกรธที่แม่และยายไม่บอกแต่แรกว่า คนที่ข่มขืนเธอไม่ใช่พ่อ (ทั้งที่เป็นพ่อแท้ ๆ แต่แม่จำต้องบอกไปแบบนั้นด้วยหวังว่าจะบรรเทาความรู้สึกของลูกว่าเป็นคนอื่น) จากที่อรุณฉายตัดสินใจไม่ไปเรียนต่อมหา'ลัย เธอก็พยายามปรับตัวและเรียนจนจบ ระหว่างนั้นมีคนมารักมากมาย ผู้ชายแสนดีข้างบ้านที่คอยช่วยเหลือเธอ แต่เธอก็รักผู้ชายอีกคนจนตัดสินใจแต่งงานกัน แต่ก็มีปัญหาจนได้ เธอไม่ยอมนอนกับสามีจนกระทั่งสามีข่มขืนเธอและรู้สึกว่าตัวเองโดนหลอกมาเป็นสิบ ๆ ปี โกรธอรุณที่ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ โดนใครข่มขืนมาไม่รู้ เราดูก็โคตรจะอึดอัด เราสงสารอรุณ แม่และยายมาก เราจะรู้สึกเหมือนป้าปุ๊ ลุงปุ๊และหลานชายของลุงมากกว่า ความน่าสนใจอยู่ที่ผู้เขียนเรื่องนี้คือคุณศัลยา คนที่เขียนบทโทรทัศน์เรื่องบุพเพสันนิวาสนี่แหละ แต่ความอึดอัดก็ขจัดด้วย ทองเอก หมอยาท่าโฉลง ซึ่งทำเอาฉันนอนดึกมาก ห้าทุ่มกว่าทุกพุธ พฤหัส จนคิดหนักเลยว่า ดูย้อนหลังก็ได้มั้ยเธอ จะทนดูสด ๆ ไปทำไม หัวเราะช้ากว่าคนอื่นสักวันสองวันก็ได้หัวเราะ คิดได้อย่างนั้น คืนนี้ก็อาจจะไม่ดูหรือไม่แน่ แหะ แหะ อ่อ ๆ อีกเรื่องที่เพิ่งไล่ดูคือ ปัทม์ ซีรี่ส์ลูกผู้ชายที่แม่ของเขาเป็นผู้หญิงขายตัว เขาเติบโตมาในซ่องที่นับถือพี่ป้าน้าอาในนั้นทุกคน แต่ชีวิตพลิกผันมาก คนบางคนก็เอาความซื่อสัตย์และกตัญญูต่อผู้มีพระคุณของเขาไปหากินในด้านมืด เรื่องนี้ก็ยังไม่รู้ตอนจบ ทิ้งปัญหาเหล่านั้นไว้ก่อน เชื่อว่า เขาน่าจะออกจากธุรกิจมืดได้ และกรงกรรมก็อยากดูเพราะชอบคุณใหม่ เจริญปุระ ... ไม่อยากดูละครเลย นี่อาการหนักกว่าอย่างอื่นแล้วนะ จันทร์ อังคารนี้ ตัดใจไปวิ่งหลังสองทุ่มเหมือนเดิมแล้ว แล้วค่อยมาย้อนดู หัวใจศิลาอีกเรื่อง โอยตาย ตาย ตาย เพื่อน ๆ คงไม่ติดละครแบบเราหรอกนะ ขอบคุณค่ะ ภูพเยีย 12 มีนาคม 2562 --- น ก แ ส ก ---
    พบนกแสกกลางวันแสก ๆ ที่ต้นปีบที่บ้านค่ะ คิดว่าเขาคงมาเกาะหาที่นอน หน้าตาง่วงมาก รีบเก็บภาพ เพราะเห็นเขามองตาม เกรงใจ รบกวนเวลานอนกลางวันของพี่เค้า 😊😂😍 :: ตอนเรียนวาดนก เคยกลับมาฝึกวาดนกแสกเพราะวาดยากเนื่องจากหน้าตาเหมือนคน หน้าตรง ต้องวางดวงตากะให้พอดี แต่ฉันไม่ซีเรียสเท่าไรหรอกเพราะวาดนกอะไร หน้าตาเหมือนนกการ์ตูนไปหมด เราก็พอทราบกันมาบ้างแล้วว่า นกแสกหน้าตาเหมือนคนเพราะตาสองข้างอยู่ข้างหน้า ต้องสมมาตรแม้ไม่เคยวาดภาพคนมาก่อน เขาหาเหยื่อด้วยการฟังเสียง มีหูเล็ก ๆ ที่ขนปกคลุมเอาไว้ หมุนคอได้ 180 องศาเพราะกลอกตาไปมาไม่ได้ ขนคอมาคลุมที่หัวไหล่ ปลายปีกของนกแสกจะมน มีเพื่อนในห้องพูดขึ้นเรื่องความเชื่อของคนโบราณเรื่องบ้านไหนได้ยินนกแสก แสดงว่าบ้านนั้นจะมีโชคร้ายหรือมีคนตาย น้องชานผู้เชี่ยวชาญบอกว่า นกพวกนี้อยู่ตามบ้านอยู่แล้ว แต่เราไม่ได้ดูนกกลางคืน เขามากินหนู อาหารหลักที่เขาชอบก็หนูนา ที่เขาชอบอยู่ตามวัดเพราะมันเงียบสงบ และวัดจะมีจั่วให้นกอาศัยอยู่ได้ เป็นนกที่มีประโยชน์ต่อเกษตรกรตัวหนึ่ง นกแสก Barn Owl วงหน้ารูปหัวใจสีขาว ขอบสีน้ำตาลแดง ลำตัวด้านบนสีน้ำตาลแกมเหลืองแซมด้วยสีเทา มีจุดขาวและน้ำตาลเข้มกระจาย มักหลบนอน วันนี้พบเขาที่ต้นปีบบ้านเรา แสดงว่าบ้านเราสงบ ร่มเย็นและปลอดภัยสินะ ยินดีที่ได้พบกันนะจ๊ะ😘😀😄 ภูพเยีย 10 มีนาคม 2562 |
ภูเพยีย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] Friends Blog
|
