--- ดู น ก เ มื อ ง ค อ ง ที่ เ ชี ย ง ด า ว ---

เสาร์อาทิตย์นี้เราเพิ่งนัดกับเพื่อนว่าจะไปดูนกด้วยกันที่เมืองคอง นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน นานนับปีเลยก็ว่าได้ ต่างจากเมื่อก่อนที่ตามเพื่อนไปดูนกบ่อย ๆ ทราบข่าวอีกว่า คุณลุงอารากันกับเพื่อนมาดูนกเมืองไทย เป็นช่วงลองวี้คเอนด์ของคุณลุงพอดี เราว่างก็เลยอยากไปแจมดูนกด้วยกัน

เมืองคองเป็นชุมชนเล็ก ๆ ซ่อนอยู่หลังดอยหลวงเชียงดาว เป็นชุมชนสงบ สะอาด มีนาขั้นบันได มีพื้นที่สีเขียวเย็นตา เสน่ห์เมืองเหนือก็ไม่แตกต่างกันคือจะมีหมอกอ้อยอิ่งเรี่ยดอย อากาศเย็นตลอดปี ใครชอบบรรยากาศชนบทแบบนี้ก็จะมีความสุข ความสะดวกสบายก็มีพอควรต่างกับเมื่อยี่สิบปีที่แล้วที่สามีเคยมาอนามัยเมืองคอง ตอนนั้นเส้นทางมายาก เดินทางจากปากทางเข้าไป 30 กิโลเมตร ใช้เวลาสามชั่วโมงครึ่ง ดูงานเสร็จจะหาข้าวปลากินก็ลำบากเพราะยังไม่มีร้านค้าหรือร้านอาหาร ชาวบ้านทำอาหารกินเองแต่ในบ้าน ที่นี่ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยว เป็นที่ที่เขาอยู่กัน แต่เดี๋ยวนี้อะไรก็ดีขึ้น ถนนหนทางดีขึ้น ย่นระยะการเดินทางได้มาก มีร้านค้า ร้านอาหารและร้านกาแฟ กินลมชมหมอกและดอยหลวงเชียงดาวกันแบบเต็มตา เดี๋ยวนี้ร้านกาแฟแทบจะเป็นสัญลักษณ์ของการท่องเที่ยวไปแล้ว มันมาพร้อมกับคำว่าสโลว์ไลฟ์ด้วยหรือเปล่านะ ตัวเล็กตัวน้อยก็เข้าร้านกาแฟกันหมด

แต่ที่เรามาเพราะอยากดูนกกะเต็นขาวดำใหญ่ ที่ว่ากันว่าเขาเป็นนกประจำถิ่นที่นี่

นึกถึงเมื่อสักสี่ห้าปีที่แล้ว เราไปเฝ้านกกะเต็นขาวใหญ่ที่ อช.แม่วงก์ คราวนั้นพลาดทั้งนกกะเต็นขาวดำใหญ่และนกเงือกคอแดง ได้นกขุนแผนมาปลอบใจคนละกระบุง แต่ก็ไม่คิดมากกัน เข้าใจเรื่องการดูนก เป็นแบบนี้แหละ แล้วแต่ดวง เจอก็ดี ไม่เจอก็ค่อยหาเวลามาอีก แต่เราก็ไม่เคยได้กลับไปเฝ้านกที่นี่อีกเลย

แถมได้ข่าวมาอีกว่า ที่เชียงราย พบกะเต็นขาวดำใหญ่ ( Crested Kingfisher) คิดในใจว่าต้องไปทักทายเขาสักครั้ง แม้ว่าใครต่อใครบอกว่า นกไม่เกาะเป็นที่ ต้องใช้กล้องส่องหา อาจจะเจอหรือไม่เจอก็ได้ แต่ก็ใกล้กว่าเดินทางไปแม่วงก์ล่ะนะ จนแล้วจนรอดก็หาเวลาไปเฝ้ากะเต็นขาวดำใหญ่ไม่ได้อีกตามเคย

งานนี้ถือว่าลงตัวสุดเพราะมีวันว่างพอดี อาทิตย์อื่น ๆ คิวแน่นเอี๊ยดเพราะมีญาติผู้ใหญ่จะมาบ้าน เราไปไหนไม่ได้

เราออกบ้านราว ๆ เที่ยงวันเสาร์ นัดเจอพรรคพวกบ่ายสอง แต่เพื่อน ๆ ไปเฝ้านกเขนน้ำหลังดำกันก่อนชวนมานั่งบลายด์เฝ้ากะเต็นใหญ่ตอนบ่าย ๆ ตอนนั่งเต็นท์ใหม่ ๆ นั้น อากาศร้อนจนเหมือนจะไหม้ แดดหน้าหนาวก็เป็นแบบนี้ ไม่ปรานีใคร แต่สักพัก ลมเอื่อย ๆ มา พอให้เย็นใจและนั่งบลายด์สบายขึ้น เรารอพี่กะเต็นไปเรื่อย ๆ แต่ก็ไร้วี่แวว จึงพอก่อนแค่นี้ นัดกันใหม่เช้าวันพรุ่งนี้

เราพักที่เดียวกับคุณลุงอารากันและคุณลุงที นัดคุณลุงกินข้าวตอนทุ่มตรง จะได้สั่งอาหารและดูแลคุณลุงกันหน่อยเพราะเขาดูแลเราอย่างดีเมื่อสี่ปีที่แล้วตอนที่เราไปดูนกที่เก็นติ้ง พาไปเฝ้านกแต่ตีสี่ พาเดินดูนกใกล้บ้านแถวเก็นติ้ง ยังประทับใจจนถึงเดี๋ยวนี้ ลุงไปดูนกมาหลายที่แล้วก่อนเดินทางมาที่นี่ แต่คุณลุงทียังไม่เคยเห็นกะเต็นใหญ่สักครั้ง คงหวังจะได้เจอเหมือนเรานั่นแหละ คุณลุงเกษียณแล้ว เลี้ยงหลานสองคน และทำสารคดีเกี่ยวกับนกเงือก คุณลุงถามว่าเรารู้จักนักดูนกคนดังของเมืองไทยบ้างหรือเปล่า เราได้แต่ยิ้ม ๆ ส่ายหน้า รู้จักแต่ชื่อ แต่ไม่เคยมีโอกาสได้เจอตัวจริง เรามือสมัครเล่นที่ไม่ได้ลุยเรื่องนกเหมือนคนอื่น ๆ ยังเบบี๋มาก ๆ ไปแค่พักผ่อนหรือตามคนอื่นไปเท่านั้น

คุณลุงทีเอาคลิปนกเงือกหลายต่อหลายชนิดให้เราดู ตื่นตาตื่นใจมากเพราะมีภาพการเลี้ยงลูก มีนกเงือกหลายชนิดและนกเงือกบินเต็มผืนฟ้า อัศจรรย์ใจจริง ๆ เห็นแล้วมีความหวัง คาดว่านกเงือกจะไม่สูญพันธุ์ วีดีโอแต่ละอันสวยงามมาก อะไรก็ไม่เท่ากับการเก็บภาพเหล่านี้ด้วยตัวเอง อิ่มตาอิ่มใจมากกว่าดูจากคนอื่น แต่เราเองไม่มีโอกาสได้ไปเก็บภาพเองหรอก เห็นของคุณลุงก็อิ่มตาอิ่มใจได้เหมือนกัน

ส่วนคุณลุงอารากันนั้น เห็นนกมาทั่วโลกแล้วก็ว่าได้ เขามีแพลนปีละเดือนถึงสองเดือนสำหรับการเดินทางไปดูนกในสถานที่ต่าง ๆ ซื้อรถกระบะที่มีบันได้ต่อขึ้นไปกางเต็นท์นอนบนรถด้วย เป็นรถสำหรับดูนกโดยเฉพาะ ค่ำไหนนอนนั่น เสบียงอาหารเสมือนครัวเคลื่อนที่ รถของนักดูนกส่วนใหญ่ก็จะประมาณนี้ ทุกครั้งที่เราดูนกก็จะเตรียมเรื่องอาหารให้พร้อมพอที่จะดูนกได้ตลอดวัน คุณลุงอารากันเป็นวิศวกร ทำธุรกิจใหญ่ที่ยังไม่สามารถวางมือให้ลูกชายทำโดยลำพัง ยังคอยเป็นที่ปรึกษาใหญ่ให้อยู่ แต่จัดสรรเวลาเพื่อพักผ่อนได้ดี

เราไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อนมากนัก ทำงานทุกวัน เพียงแต่จัดสรรเวลาไปต่างจังหวัดเพื่อวิ่ง สี่ห้าปีมานี้เราสนใจเรื่องวิ่ง จากวิ่งเพื่อสุขภาพก็เกินสุขภาพคือลงแข่งขันวิ่งตามงานที่จะว่าไปแล้วคือการแข่งขันกับตัวเองล้วน ๆ เอาชนะตัวเองและไปให้ถึงเส้นชัยในระยะที่ลง ต้องใช้เวลาในการฝึกซ้อมมากขึ้น สนใจรายละเอียดในการซ้อม ชีวิตเราเปลี่ยนไปหมดตั้งแต่เริ่มวิ่ง เปลี่ยนทั้งเรื่องการกิน นอนและพักผ่อน เราซ้อมวิ่งหลังปิดร้านคือสองทุ่มเป็นต้นไปและวันไหนวิ่งยาวก็ขโมยเวลาของตัวเองคือการตื่นเช้าขึ้น วิ่งขณะที่คนอื่นกำลังหลับสบาย แต่เรามีเป้าหมายในการฝึกซ้อมก็ต้องต่อสู้กับผ้าห่มและเตียงดูด อากาศหนาว ๆ ก็ลุกยากมาก มีขี้เกียจ เหนื่อย ท้อและบางทีก็แอบถอดใจบ้างเพราะเส้นทางไกล แต่ก็แค่บ่นออกไป จะให้เราเลิกขณะยังวิ่งได้คงไม่มีทาง มีเพื่อนนักวิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจส่วนตัว มีหนังสือหรือทริกต่าง ๆ บนโลกโซเชี่ยลให้เลือกอ่าน มีทั้งแบบจริงจังและแบบชิลล์ ชิลล์แล้วแต่ชอบ ส่วนใหญ่ใจความสำคัญคือการซ้อม ซ้อมและซ้อม ไม่ว่าจะวิ่งระยะไหนก็เหนื่อยกันไปคนละแบบ ยิ่งมาราธอนยิ่งต้องซ้อมให้ดี มาราธอนไม่มีปาฏิหาริย์ ต้องมีสมดุลทั้งทางกายและใจ มีแต่ใจก็ไปไม่ถึง แม้จะไปถึงแต่ก็อาจบาดเจ็บ เมื่อเตรียมใจจะเป็นผู้พิชิตมาราธอนก็ต้องเตรียมใจกับความพ่ายแพ้หรือแตะไม่ถึงเส้นชัยด้วย ระยะทาง 42 กิโลนั้น มีอะไรที่เราคาดไม่ถึงมากมาย บางคนอาจจะไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำทั้งที่เตรียมตัวมาค่อนปี อาจจะป่วยหรืออะไรที่เราไม่สามารถรู้ล่วงหน้า ระหว่างทางก็เช่นกัน มีสถานการณ์พลิกผันได้ตลอด แต่นั่นแหละ ซ้อมกันเถอะ ความผิดพลาดอะไรก็อาจจะลดน้อยลงได้















นกกะเต็นน้อยธรรมดา (Common Kingfisher)
เพศเมีย ปากล่างจะมีสีแดง
เพศผู้ ปากจะสีดำสนิททั้งปากบนและล่างค่ะ










นกกะเต็นอกขาว ( White throated Kingfisher)










กะเต็นขาวดำใหญ่ ( Crested Kingfisher)

สามารถคลิกที่ภาพเพื่อดูภาพใหญ่ขึ้นนะคะ








เช้าวันอาทิตย์ เรานัดมากินกาแฟตอนตีห้าครึ่งและออกไปตั้งบลายด์กัน ไปตั้งแต่ฟ้ามืด ๆ เพราะกะเต็นใหญ่จะเซ้นส์สิถีฝกับกลิ่นมนุษย์ เราต้องเงียบกันจริง ๆ แต่ฉันก็ป่วยก่อน หายใจลำบาก และบ่อยครั้งที่สั่งน้ำมูกและไปเสียงดัง กังวลอยู่เหมือนกันว่านกจะไม่มาตรงที่หมาย

เราเงียบอยู่ในบลายด์จนสาย ก่อนแปดโมงจะมีนกออกมาหากินตลอด ที่มาเป็นพระเอกนางเอกของเช้านี้คือนกกะเต็นน้อยธรรมดา (Common Kingfisher) ชื่อคอมม่อนแต่ไม่ค่อยจะคอมม่อนนะ สีปีกยังฟ้าสดงดงาม พวกเขาเป็นนกอพยพ ไม่ใช่นกประจำถิ่น อย่างที่สระน้ำหน้าบ้านเรา จะพบเขาทุกปลายเดือนสิงหาคม มาทุกปีและก็กลับบ้านเขาเมื่อเข้าฤดูร้อน

เช้านี้กะเต็นน้อยธรรมดาทั้งเพศผู้เพศเมียออกมาหาปลากินกันสำราญใจ สลับกับนกกะเต็นอกขาว ( White throated Kingfisher) ซึ่ง หัว หลังตอนบน ไหล่และท้องสีน้ำตาลเข้ม คอและอกขาว ปากแดงสด ปีก หลังและหางสีฟ้าเข้ม หลังตอนล่างและตะโพกสีฟ้าวาว ขาและตีนแดง ขณะบินมีแถบขาวใหญ่ที่ปีก ตัวใหญ่มากและพบบ่อย เช้านี้เขาก็เกาะให้เราชมแบบสามร้อยหกสิบองศา ย้ายไปทางไหนก็เห็นเขา เก็บภาพจนอิ่มพอควรระหว่างรอการมาของพี่กะเต็นขาวดำใหญ่ พระเอกท้องถิ่นของเมืองคอง

รอจนแปดโมงเช้า สามีบอกว่า เห็นหัวนกฟู ๆ ตรงเกาะกลางด้านขวามือ ใช่หรือเปล่า ลองดูซิ
เราก็เอากล้องไล่หา ใช่แล้ว เขาออกมาแล้ว แต่ไกลมาก ๆ และเห็นแค่หัวฟูกระจายโผล่เหนือเนินหญ้าเล็กน้อย เรายิงภาพไว้เป็นเรคคอร์ดก่อน แต่ภาพไกลและไม่ชัด ไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ เห็นนกกันหรือยัง เพราะอยู่ทางขวามือ ไม่ได้มาเกาะหมายหน้าบลายด์ของพวกเรา ฉันเก็บภาพได้ตอนเขาหันซ้ายหันขวาเหมือนดูลาดเลา ไม่วางใจที่จะมาหากินตรงที่เคยมา จากนั้นเขาก็บินไปเกาะที่ต้นฉำฉา เป็นมุมบังซึ่งเรามองไม่เห็นแล้ว

รอจนถึงสิบโมงครึ่ง คิดว่ากินแห้วกันอีกตามเคย เขาไม่มาตามที่เราหวัง เราเห็นใจกลุ่มนักดูนกสามคนที่เดินทางมาจากพัทลุง รวมทั้งคุณลุงทีและคุณลุงอารากันนี่แหละ เพราะเราสองคนกลับมาเมื่อไรก็ไม่ยากมาก

หลายคนไม่เข้าใจว่า ดูนกกันไปทำไม ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน ไปวิ่งยังพอนึกภาพออกว่ามันมีอะไรบ้าง ได้ต่อสู้ ได้ออกแรง ได้เหงื่อและมิตรภาพแบบที่ใครต่อใครเล่าถึงกัน

แต่ก่อนเราก็บ้าพยายามหาคำตอบมาให้ พยายามคิดเหตุผลที่ฟังเข้าท่า แต่บางอย่างก็ไม่เห็นจะต้องตอบอะไร เราทำอะไรไร้สาระ ไม่เข้าท่าแบบไม่มีคำตอบมากมาย ความีสาระกับไร้สาระเป็นสมดุลของชีวิตได้เหมือนกัน อายุปูนนี้แล้ว อยากทำอะไรก็ลงมือทำเถอะ อาจจะมีแรงจูงใจจากคนอื่นนำทางบ้าง นอกนั้นก็ไปค้นหาด้วยตัวเอง หากไม่อยากทำอะไรก็เป็นเหตุผลส่วนตัวอยู่ดี นอนอยู่บ้านสบายกว่า บ้างก็ว่า ถ้าชอบการเปลี่ยนแปลงให้ออกเดินทางหรือทำอะไรใหม่ ๆ แต่ถ้าไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงก็อยู่กับที่ สบายดีเหมือนกันนะ แต่ไม่ว่าจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไรก็อย่าไปเบียดเบียนใครเป็นพอ เราก็หวังว่าความสุขเล็ก ๆ ของเราคงไม่ไปเบียดเบียนพื้นที่ของใครให้อึดอัดหรือรำคาญใจ ไม่ชอบก็ข้าม ๆ ไปก็เท่านั้น



ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย
6 มกราคม 2562

Create Date : 08 มกราคม 2562 Last Update : 8 มกราคม 2562 10:10:29 น. Counter : 1658 Pageviews.		3 comments
Share Tweet