ชอบงานเขียนของคุณทราย เจริญปุระมานาน ช่วงหนึ่งติดตามคอลัมน์ รักคนอ่าน ในมติชนสุดสัปดาห์ ตามอ่านหนังสือที่เธอแนะนำหลายต่อหลายเล่ม ชอบน้ำเสียงในการเล่าเรื่อง ซื้อพ็อกเก็ตบุ๊ครวมเล่มของเธอมาอ่านแทบจะทุกเล่ม กระนั้นก็ไม่สามารถบอกได้ว่า เราเป็นแฟนหนังสือของเธอตัวยงเพราะเราไม่เคยรู้เรื่องราวในครอบครัวเธอเลยนอกจากตัวหนังสือของเธอ เรารักตัวหนังสือของเธอแต่ไม่ตามไอจีหรือขอเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊ก พูดง่าย ๆ คืออยากรู้จักเธอแค่ตัวหนังสือ สนิทสนมแค่ตัวหนังสือเท่านั้น คิดไปก็น่่าแปลกเพราะตัวหนังสือน่าจะกระเซ็นเรื่องราวที่สะกิดใจเกี่ยวกับอาการของเธอบ้าง จนกระทั่งได้อ่านหนังสือเล่มนี้ ชื่อเรื่องดี สะดุดใจ
คุณทรายเป็นนักเล่าเรื่องที่ดี เรื่องนี้เศร้าโดยเนื้อหาของมันเอง เธอเล่าด้วยน้ำเสียงสัตย์ซื่อต่อความรู้สึกตัวเองที่ต้องเผชิญกับภาวะซึมเศร้า โรคที่ทุกคนให้ความสนใจและใส่ใจมากขึ้น ทำความเข้าใจและพบแพทย์เพื่อการรักษาที่ถูกต้อง
โรคซึมเศร้าเป็นภาวะที่อันตรายมากหากไม่เข้าใจ มันเป็นความเจ็บป่วยที่เรามองไม่เห็น เป็นความกดดัน เป็นความเครียดและอาการสิ้นยินดีในชีวิตที่ควบคุมไม่ได้ และคุณทรายกำลังรับมือกับมันอยู่แถมยังต้องรับมือกับโรคสมองเสื่อมของคุณแม่
ไม่รู้เธอผ่านแต่ละวันมาได้อย่างไร นับถือจริง ๆ
ช่วงที่เดินทางไปบุรีรัมย์ น้อง ๆ ของสามีมาต้อนรับ พาไปกินอาหารอร่อย ๆ และได้คุยกันหลายเรื่อง เรื่องหนึ่งที่น่าสนใจคือโรคซึมเศร้าที่เราเริ่มรู้จักและใส่ใจกับคนที่เป็นโรคนี้มากขึ้น ครั้งหนึ่ง เราเคยได้ยินลูกสาวเปรย ๆ ออมาว่า 'แม่แม่...พี่บุ๋นเป็นโรคซึมเศร้าแน่เลย' เราฟังแล้วก็ตกใจ ถามว่าพูดจริงหรือพูดเล่น เขาก็เงียบ ๆ ไป จนกระทั่งได้ยินเรื่องนี้ซ้ำอีกจากเพื่อนรุ่นน้องของสามี เขาก็กังวลเหมือนกันเลยไลน์คุยกับลูก ๆ ว่า
'พ่อว่าจะเล่าเรื่องเพื่อนพ่อให้ฟัง
เมื่อก่อนตอนเรียน ก็ปกติดี พูดคุยกับเพื่อนก็ปกติดี ๆ แต่มีบางวันรู้สึกเบื่อหน่าย อยากอยู่คนเดียว ทำอะไรก็เบื่อไปหมด แยกตัวเองไม่ยุ่งกับใครโดยไม่มีสาเหตุ จนจบออกมาทำงาน แต่งงานมีครอบครัว ก็มีอาการ บางครั้งถึงกับจะทำร้ายตัวเอง แต่หักห้ามใจได้ก่อน จนไปรักษาถึงรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า ไปรักษาจนปกติดี เมื่อก่อนไม่มีใครรู้จักโรคนี้คิดว่าเบื่อหน่ายตัวเองหรือคิดมากวิตกกังวล จนเกิดการฆ่าตัวตาย จริง ๆ แล้วมันเกิดจากสารสื่อประสาทในร่างกายไม่สมดุลกัน ไม่ใช่เกิดจากจิตใจเรา
พ่อก็เลยจะบอกว่าหากมีอารมณ์เบื่อหน่าย เศร้า หดหู่ รีบบอกพ่อแม่นะ จะได้คุยกัน หรือเพื่อนมีอาการอย่างนี้ อย่าเก็บไว้คนเดียวนะ มันเป็นความผิดปกติที่เป็นกันได้แต่ก็รักษาได้นะ'
ลูกสาวอ่านไลน์จบก็รีบตอบมาว่า
พี่บุ๋น : โอ้ว จ้า มีแต่อารมณ์ขี้เกียจจ้า 55555
น้องบู๊ : โอเคจ้า มีแต่ขี้เกียจกะง่วงจ้า 55555
พ่อ : หิวด้วยมั้ย 555
::
อยู่บ้านก็อ่านหนังสือ
เล่มนี้...เราชอบ 😘
ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [