--- วิ่ ง ---

ช่วงนี้เป็นช่วงเก็บตัว ซ้อมวิ่งตามปกติแต่ไม่ลงงานวิ่งงานไหน
ขณะซ้อมก็คิดนั่นคิดนี่ ไม่มีครั้งไหนที่เราวิ่งได้สมบูรณ์ สมกับที่ซ้อมมา จะมีข้อบกพร่องตรงนั้นตรงนี้หน่อยให้ต้องกลับมาทบทวนทุกครั้ง มีบทเรียนเกิดขึ้นใหม่เรื่อย ๆ

แต่ช่วงนี้รู้สึกว่า ร่างกายและจิตใจไม่พร้อมจะลงแข่งขันตามกติกา นั่นหมายถึงวิ่งให้ทันเวลาคัทออฟของสนามนั้น ๆ นั่นเพราะเราลงระยะไกลไว้พอสมควร

การซ้อมต่างกับการออกกำลังกายทั่วไป เราหวังผลนั่นคือ เราอยากจบรายการนั้น มันอาจจะยากและความท้าทายอยู่ในจุดที่เราพอจะทำได้หรืออาจไปไม่ถึง แต่บรรยากาศนี้กระตุ้นให้เรามีพลัง เป็นเป้าหมายที่ทำให้เกิดความมุ่งมั่นโดยไม่รู้ตัว

เมื่อวิ่งไปสักระยะ จะทบทวนอารมณ์ความสนุกของตัวเองอยู่เรื่อย ๆ ว่ายังสนุกอยู่หรือเปล่า
เราเคยตั้งเป้าหมายว่า อยากวิ่งมินิมาราธอนสักครั้ง อยากวิ่งฮาล์ฟมาราธอนอีกครั้ง อยากมีมาราธอนเป็นของตัวเองสักครั้ง แต่วิ่งจบ ก็จะมีสนามอื่นท้าทายรอเราอยู่เรื่อย ๆ เราติดวิ่งหรือติดกิเลสความท้าทาย ชักไม่แน่ใจ

ทุกครั้งที่วิ่งระยะไกล รู้สึกท้อ เหนื่อย แต่ก็เรียกตัวเองกลับมาได้เพราะเราซ้อมเยอะกว่าวันวิ่งจริง เราเรียกอาการท้อ เหนื่อยเหล่านั้นว่าอุปสรรคของชีวิต เราจะค่อย ๆ ฝ่าฟันไป จุดหมายปลายทางนั้นหอมหวล จบแล้วภูมิใจในตัวเองทุกครั้ง ไม่ว่าจะจบลงเวลาเท่าไหร่ก็ตาม

เราเริ่มมีกลุ่มก้อนมากขึ้น น้อง ๆ เริ่มวิ่งกัน และซ้อมดุดัน หวังผลเลิศ เขาก็ทำได้ตามนั้น ขณะที่เราถดถอยและอยากวิ่งชิลล์ ๆ สนุก ๆ อารมณ์สวนทางกัน ตอนนี้ก็อยู่ที่เราแล้วว่าจะเลือกไปทางไหน พอมาอยู่ในจังหวะของเรา เรามีความสุขมาก

ประเด็นคือ เราต้องรู้จักตัวเองเร็ว ๆ เราสามารถชื่นชมคนอื่นได้อย่างจริงใจ มันไม่ได้ทำให้ตัวเองต่ำต้อยด้อยค่าเลย แต่เราต้องไม่กระโจนเข้าไปในวิถีของเขาหรือจังหวะของเขา มันจะทุกข์ ซ้อมก็ทุกข์เพราะหักโหมเกินไป การวิ่งเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตเท่านั้น เราเห็นคุณค่าในเรื่องสุขภาพมากกว่าการแข่งขันกับคนอื่น เขาทำได้ เราก็ทำได้ ความคิดนี้ก็ดีแต่ต้องดูตัวเองด้วย ความเชื่อที่ว่า เราต้องเชื่อว่าเราทำได้ ก็เป็นแรงผลักอย่างหนึ่ง แต่อย่าติดกับดักจนเกินไป อะไรที่เกินพอดีก็ไม่ค่อยดี เรื่องความพอดีนี่ก็ยากที่จะบอกอีกว่า มันควรจะอยู่ตรงไหน แต่ละคนมีความพอดีในแบบของตัวเอง

เราถามคนข้าง ๆ เสมอว่า ยังสนุกอยู่มั้ย เหนื่อยมั้ย เบื่อวิ่งหรือยัง เขามีเป้าหมายไม่เหมือนเรา เขาแข็งแรงกว่าเรา แต่เราก็เตือนเขาเสมอว่า อย่าไปแบกคำว่าฟินิชเชอร์หรือต้องเป็นผู้ประสบความสำเร็จทุกครั้งที่ทำอะไรหรือลงสนามนะ ความจริงมันก็ดีนั่นแหละ ทำได้ก็ภูมิใจ แต่ต้องฟังเสียงร่างกายให้มาก ๆ ฟังอย่างสัตย์ซื่อ และต้องยอมรับจริง ๆ สนามโหดก็เสี่ยงชีวิต มันสำคัญกับชีวิตขนาดนั้นเลยเหรอ คนที่เขาทำได้เพราะฝึกฝนหนักกว่าเราร้อยเท่า ร่างกายเขาเทรนมาดี แต่เราไม่ เราแบ่งเวลาจากหน้าที่การงานมาได้มากพอควรแล้ว บางทีก็นึกถึงพรสวรรค์เหมือนกันนะ แม้เราจะมานะบากบั่นฝึกฝน วินัยสม่ำเสมอแต่ก็ได้เท่านี้ ไม่เลิศไปกว่านี้ คงมีบทพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ได้แต่เราไม่รู้ หลายครั้งคิดถึงความอัจฉริยะที่คนเรามีต่างกัน น้อยคนที่จะมีหลาย ๆ อย่างในคน ๆ เดียวกัน หลายคนทำได้ดีในทุก ๆ อย่าง และอีกหลายล้านคนมีดีไปคนละอย่างสองอย่าง เราทำได้ก็ดีแล้ว ทำให้ดีขึ้นในแบบของเราก็พอ

ระหว่างวัน ฉันจะนั่งดูรายการวิ่งที่นั่นที่ไหน ฟังเสียงของนักวิ่งทั้งแนวหน้าและแนวหลัง ทั้งมือใหม่ขาแรงและอยากลอง มีหลากหลายอารมณ์ ฉันชื่นชมทุกคนที่กล้าจะลองสิ่งใหม่ ๆ ฉันเคยเป็น ฉันเคยอยากลอง อยากไปให้ถึง อยากทำให้ดี อยากวิ่งให้สนุก อยากได้เหรียญ ภูมิใจจนอดที่จะอวดเพื่อนไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราเก่ง ฉันยังวิ่งช้าเหมือนเดิมเพียงแต่ร่างกายแน่นขึ้น ไม่เจ็บปวดรวดร้าวเหมือนตอนใหม่ ๆ ที่วิ่งจบสิบกิโลแต่พักเหนื่อยไปหลายวัน จากเคยวิ่งจบสิบกิโลได้แสนสาหัส แต่เดี๋ยวนี้ไม่ยากเหมือนก่อน

แต่ดูไปมาก ๆ ก็เริ่มมองเห็นว่า การวิ่งจบมาราธอนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เขาพูดกันเรื่อง 50 โล 60 โล 100 โล 166 โล 200 โล 300 โล หรือเทรลที่มีมนุษย์อัศจรรย์บนโลกนี้ ทำได้ ทำสำเร็จอย่างเยี่ยมยอด

เราไม่ได้เลือกเขามาเป็นไอดอลเราหรอก เราเริ่มวิ่งเพราะหนังสือ เย็นวันเสาร์ เช้าวันอาทิตย์ หนังสือเล่มที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเรามากที่สุด ทุกครั้งที่ลงสนามวิ่ง จะหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านเป็นกำลังใจให้ตัวเอง หนังสือพาเรามาไกลเกินกว่าที่เราคิดไว้ตอนแรก จะไกลแค่ไหนไม่รู้แต่อยากวิ่งจนสิ้นอายุขัย

เราเป็นมนุษย์ที่เกิดมาเพื่อชื่นชมคนอื่น ให้กำลังใจคนอื่นมากกว่าที่จะทำสิ่งเหล่านั้นเสียเอง ฉันเหมาะจะเป็นกองเชียร์ แต่เพราะมีเชื้อของความเป็นนักกีฬาและนักสู้ บางทีก็เผลอลืมเรื่องสังขารตัวเองไปได้เหมือนกัน










24 มิถุนายน 2562

Create Date : 25 มิถุนายน 2562 Last Update : 25 มิถุนายน 2562 15:41:31 น. Counter : 482 Pageviews.		2 comments
Share Tweet