Bloggang.com : toor36 : Akebi's Sailor Uniform ชุดกะลาสีของอาเคบิจัง

Akebi's Sailor Uniform ชุดกะลาสีของอาเคบิจัง

วันนี้เขียนรีวิวการ์ตูนเฉพาะเรื่องอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 5 ปีที่ไม่ได้เขียนรีวิวลักษณะนี้ ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบการ์ตูนแนว slice of life หรือที่หลายคนเรียกแนวเยียวยาจิตใจ เรื่องนี้ดูแล้วชอบมาก ดูแล้วดีต่อใจ เลยเขียนรีวีวแยกออกมาเลย

ชื่อเรื่อง
Akebi's Sailor Uniform (ภาษาอังกฤษ)
明日ちゃんのセーラー服 (ภาษาญี่ปุ่น)
明日同学的水手服 (ภาษาจีน)
ชุดกะลาสีของอาเคบิจัง (ภาษาไทย)

ฉาย 9 มกราคม พ.ศ. 2565 – 27 มีนาคม พ.ศ. 2565
แนว ชีวิตในโรงเรียน, เยียวยาจิตใจ (slice of life)
จำนวน 12 ตอน
สตูดิโอที่ผลิต CloverWorks

แนะนำตัวละคร

	อาเคบิ โคมิจิ วันเกิด 4 เมษายน ชมรม การแสดง เด็กสาวผู้หลงใหลในชุดกะลาสี นางเอกของเรื่อง สอบเข้าโรงเรียนโรไบ เนื่องจากชื่นชอบชุดกะลาสี โดยหารู้ไม่ว่าปัจจุบันเครื่องแบบเปลี่ยนเป็นแบบเบลเซอร์ไปแล้ว
	คิซากิ เอริกะ วันเกิด 23 มีนาคม ชมรม ปีนเขา เพื่อนคนแรกที่โคมิจิรู้จัก ลักษณะภายนอกมีความเป็นคุณหนูผู้ดี เล่นเปียโนเก่ง สนิทสนมกับโคมิจิมาก
	อุซากิฮาระ โทวโกะ วันเกิด 19 กุมภาพันธ์ ชมรม ซอฟต์บอล เพื่อนสนิทอีกคน นั่งด้านหลังโคมิจิ ลักษณะนิสัยร่าเริง ขี้เล่น มีความสามารถในการทำขนม
	โคโจ โทโมโนะ วันเกิด 3 ตุลาคม ชมรม วรรณกรรม เพื่อนคนที่สองที่โคมิจิทักทาย เธอรู้สึกประทับใจโคมิจิที่จำชื่อเธอได้ อยู่ชมรมวรรณกรรม

	อาเคบิ ยูวะ แม่ของโคมิจิ เป็นช่างตัดเสื้อ เคยเรียนโรงเรียนโรไบเหมือนโคมิจิ
	อาเคบิ คาโอะ น้องสาวของโคมิจิ สนิทสนมกับโคมิจิมาก อยากใส่ชุดกะลาสีเหมือนโคมิจิ
	อาจารย์ โคโมริ มาโกะ อาจารย์ที่โรงเรียนประถมฟุตาบะที่โคมิจิเคยเรียน
	ฟุคุโมโตะ มิกิ ไอดอลที่โคมิจิชื่นชอบ

รายชื่อนักเรียน 1 -3 โรงเรียนมัธยมโรไบ ห้องที่โคมิจิเรียน มีนักเรียนทั้งหมด 16 คน ในภาพเรียงตามอันดับการนั่งโดยไล่ตั้งแต่เลขที่ 1-16 (ประตูห้องเรียนอยู่ทางขวา)

			อาจารย์ ทามูระ โยริ อาจารย์ประจำชั้น 1- 3
เลขที่ 13 มินาคามิ ลิลิ	เลขที่ 9 (หัวหน้าห้อง) ทานิกาวะ เคย์	เลขที่ 5 คิซากิ เอริกะ	เลขที่ 1 อาเคบิ โคมิจิ
เลขที่ 14 ฮิราอิวะ โฮตารุ	เลขที่ 10 โทวเกะกุจิ อายูมิ	เลขที่ 6 โคโจ โทโมโนะ	เลขที่ 2 อุซากิฮาระ โทวโกะ
เลขที่ 15 ฮิบิโมริ โอชิสุ	เลขที่ 11 ทากาโนะ ไม	เลขที่ 7 ชิโจว ริโอนะ	เลขที่ 3 โอโอคุมะ มิโนรุ
เลขที่ 16 วาชิโอะ ฮิโตมิ	เลขที่ 12 นาวาชิโระ ยาสุโกะ	เลขที่ 8 (รองหัวหน้า) ทัตสึโมริ ไอ	เลขที่ 4 คามิโมคุ เนโกะ

เนื้อเรื่อง

เรื่องราวของอาเคบิ โคมิจิ สาวน้อยผู้หลงใหลชุดนักเรียนกะลาสีจากการที่ได้เห็นโฆษณาของไอดอลสาว ฟุคุโมโตะ มิกิ ที่ใส่ชุดกะลาสี ประกอบกับเห็นภาพคุณแม่สมัยก่อนที่ใส่ชุดกะลาสี ทำให้เธออยากเข้าโรงเรียนโรไบ ซึ่งคุณแม่ของเธอก็เคยเรียนโรงเรียนนี้เช่นกัน ทว่าเมื่อเธอสอบเข้าได้ ทางโรงเรียนได้เปลี่ยนเครื่องแบบไปเป็นแบบเบลเซอร์ไปเสียแล้ว หลังจากได้พบกับผู้อำนวยการ ผู้อำนวยการไม่ขัดข้องในเรื่องชุดเครื่องแบบ แม้จะต่างยุคสมัยแต่ก็ถือว่าเป็นเครื่องแบบที่ถูกต้องตามกฎระเบียบ ทำให้เธอต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อ

ข้อคิดที่ได้จากการ์ตูนเรื่องนี้
- การมองโลกในแง่ดีของโคมิจิ
- เมื่อตัดสินใจอะไรไปแล้วก็เชื่อในสิ่งที่ตัดสินใจ และทำมัน
- ใช้ชีวิตให้สนุกสนานแบบโคมิจิ

ความรู้สึกเมื่อการ์ตูนเรื่องนี้จบ
เรื่องนี้ตั้งแต่เห็นภาพโปรโมตครั้งแรกก็รู้สึกเลยว่าน่าดู ส่วนหนึ่งมาจากภาพที่ดูสวยงาม และแนวเรื่องสบายๆ แต่ผมก็ดองไว้จนเมื่อมีเวลาจึงลองเปิดดู ปรากฎว่าดูแล้วติดมากกว่าที่คิด และรู้สึกอยากดูซ้ำ ประกอบกับดนตรีประกอบ (OST) ในเรื่องที่ฟังเพลิน ทำให้รู้สึกสบายๆ ในการรับชม

ถือว่าเป็นการ์ตูนที่ดูแล้วสบายใจมากเรื่องหนึ่ง แนะนำเลยครับ บรรยากาศของเรื่องสบายๆ เดินเรื่องในโรงเรียน แม้ว่าตอนจบจะดูรวบรัดในส่วนของงานกีฬาสีมากไปหน่อยก็ตาม ถ้ามีคนให้แนะนำการ์ตูนแนว slice of life เรื่องนี้จะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ผมจะแนะนำ

ผมลุ้นให้มีภาค 2 เนื่องจากยังมีจุดที่เอามาเล่นได้อีกเยอะ ไม่ว่าจะเป็น เนื้อเรื่องช่วงพักร้อนกับครอบครัว ไปเที่ยวโตเกียวกับเพื่อน รวมไปถึงการทัศนศึกษา

ข้อสังเกตเล็กน้อย
- ในตอนที่ 2 ช่วงที่โคมิจิวิ่งกลับบ้าน พร้อมพูดชื่อของเพื่อนในห้องออกมา เธอไล่ชื่อเพื่อนของเธอตั้งแต่เลขที่ 2-16 เลย (เลขที่ 1 คือตัวเธอเอง)

- เรื่องชุดนักเรียนหญิงญี่ปุ่น ก่อนที่จะรับชมผมไม่เคยทราบมาก่อนว่าชุดนักเรียนหญิงญี่ปุ่นมันแยกประเภท เป็นชุดแบบเบลเซอร์ และชุดแบบเซลเลอร์ (ชุดกะลาสี) ซึ่งชุดที่เราเห็นสวยๆ ส่วนมากจะเป็นชุดแบบเบลเซอร์

ชุดแบบเบลเซอร์ ลักษณะชุดจะเหมือนชุดสูท ส่วนชุดแบบเซลเลอร์ จะเป็นชุดกะลาสี เด็กญี่ปุ่นหลายๆ คนอยากเข้าโรงเรียนบางโรงเรียนเพราะชุดนักเรียนเลยก็มีนะเออ อย่าคิดว่าเป็นแค่เรื่องในการ์ตูน แต่ในเคสของโคมิจิกลับกันคือ ชอบชุดแบบเซลเลอร์เลยอยากเข้าโรงเรียนนี้ ญี่ปุ่นจริงจังถึงขนาดมี หนังสือรวมชุดนักเรียน ม.ปลายออกมาวางจำหน่ายเลยนะครับ

"ชุดนักเรียนแบบกะลาสี (ซ้าย) และแบบเบลเซอร์ (ขวา)" ภาพจากเพจครบเครื่องเรื่องญี่ปุ่น

"ล้างตาด้วยภาพนี้ดีกว่า ชุดนักเรียนแบบเบลเซอร์ (ซ้าย) และแบบกะลาสี (ขวา)"

- ในเรื่องนักเรียนที่มาเรียนที่โรงเรียนโรไบ จะมีสองประเภทคือ ไปกลับ และพักที่หอพักของโรงเรียน โดยหอพักของโรงเรียนชื่อหอพักมังเกตสึ หมายถึง ดวงจันทร์เต็มดวง หรือ จันทร์เพ็ญ นั่นเอง (ชื่อเพราะแฮะ)

- โรงเรียนประถมฟุตาบะ ที่อาเคบิ โคมิจิ และน้องสาวคาโอะเรียน คนน้อยโดยมีนักเรียนแค่คนเดียวเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นอุปกรณ์เครื่องใช้กลับไม่ต่างจากโรงเรียนที่มีจำนวนนักเรียนมากเลย ในเรื่องมีการพูดถึงว่า หลังจากที่คาโอะ น้องสาวของโคมิจิเรียนจบ โรงเรียนแห่งนี้จะถูกปิดตัวลง การที่ประเทศญี่ปุ่นมีโรงเรียนลักษณะนี้แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในมนุษย์ ซึ่งประเทศทางยุโรปแถบสแกนดิเนเวียก็มีโรงเรียนลักษณะนี้ตามเมืองเล็กๆ เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศไทยนั้น นักเรียนเกือบ 100 ยังปิดเลยอ้างไม่คุ้มที่จะเปิด

- ในชีวิตจริงเป็นเรื่องยากที่จะพบเจอนักเรียนที่ใจกล้าแบบ อาเคบิ โคมิจิ ยิ่งเป็นประเทศญี่ปุ่นประเทศที่เคร่งเรื่องกฎระเบียบอะไรพวกนี้ การที่จะเด่นอยู่คนเดียว โดดเด่นไม่เหมือนใครนั่นยากที่จะเจอ หรือหากซวยสุดๆ อาจถึงขั้นมีการกลั่นแกล้งกันเลยทีเดียว และที่สำคัญโรงเรียนผู้หญิงล้วนมันไม่ได้สวยงามแบบในการ์ตูนเรื่องนี้

- สำหรับชื่อโรไบ นอกจากจะเป็นชื่อโรงเรียนของอาเคบิ โคมิจิ ยังเป็นชื่อของดอกไม้ อีกด้วย (蠟梅) Chimonanthus praecox หรือในชื่อของ Wintersweet มีดอกตูมเล็กๆ สีเหลือง ลักษณะเป็นช่อ โดยจะมีดอกถึงแค่ก่อนฤดูใบไม้ผลิ (ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ)

"ดอกโรไบ"

- โรงเรียนโรไบ เป็นโรงเรียนที่มีกิจกรรมชมรมหลากหลาย ตั้งแต่ชมรมกีฬา วรรณกรรม จนไปถึงขี่ม้าเลยทีเดียว และที่สำคัญสามารถเข้าร่วมชมรมหลายชมรมได้ด้วย

- ข้อนี้สปอยเล็กน้อย เพลงตอนจบของตอนที่ 4 เป็นเพลงจบพิเศษ จะเป็นโคมิจิกระโดดเชือก โดยในตอนนี้ถ้าเป็นในหนังสือการ์ตูน โคมิจิโดดเชือกเล่นและเหยียบโดนโคลนจนเสื้อเลอะ (ฉากโดดเชือกในเพลงนี่แหละ ในหนังสือการ์ตูนภาพจัดเต็มมาก) แต่ในอนิเมจะเป็นเพราะ ลูกซอฟต์บอลที่อุซากิฮาระ โทวโกะขว้างลอยไปทางโคมิจิ และตกลงที่ที่มีโคลน โคลนเลยกระเด็นโดนเสื้อโคมิจิ

- ข้อนี้สปอย ตอนที่ 9 ซึ่งเป็นตอนออริจินอลฉบับอนิเม ร้านค้าต่างๆ ที่โคมิจิและเพื่อนๆ แวะแต่ละร้านนั้นตรงกับความสนใจของแต่ละคน เช่น คิซากิ เอริกะเข้าร้านอุปกรณ์เดินป่า เนื่องจากเธออยู่ชมรมปีนเขา โคโจ โทโมโนะ เข้าร้านหนังสือ สมเป็นสาวน้อยชมรมวรรณกรรม

- ข้อนี้สปอย จากข้อที่ผ่านมาตอนที่ 9 อีกแล้ว คิซากิ เอริกะ พึ่งเคยทานแฮมเบอร์เกอร์เป็นครั้งแรก ถือได้ว่าเป็นคุณหนูอย่างแท้จริง ในหนังสือการ์ตูนเธอก็เป็นคุณหนูจริงๆ แหละครับ และในห้องจะมีอีกคนที่เป็นคุณหนูคือ ฮิราอิวะ โฮตารุ เรียกได้ว่ามีฐานะเลยแหละ

- โรงเรียนโรไบจำนวนนักเรียนต่อห้องถือว่าน้อยเมื่อเทียบกับโรงเรียนมัธยมทั่วไป โดยห้อง 1-3 ห้องของโคมิจิมีนักเรียนทั้งหมด 16 คน เท่านั้น (ทั่วไปที่เห็นประมาณ 25 คน) แต่ที่น่าสนใจยิ่งกว่าคือ นักเรียนในห้องนี้ผลการสอบกลางภาค คะแนนติด Top 5 ของชั้นปีถึง 3 คน อันดับที่ 1 (ทานิกาวะ เคย์ หัวหน้าห้อง) และอันดับที่ 2 (ทัตสึโมริ ไอ) ตามอันดับ ส่วนโคมิจิ สอบได้อันดับที่ 5 จะเห็นได้ว่าเลขห้องก็เป็นได้แค่เลขห้อง

การเดินเรื่องในอนิเมเมื่อเทียบกับหนังสือการ์ตูน

เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 1 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 0-2
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 2 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 3-6
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 3 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 7, 9-10
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 4 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 11,13.5
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 5 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ X - เนื้อหาบางส่วนตอนที่ 33.5, 43.5

เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 6 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 8, 12-13
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 7 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ X - เนื้อหาบางส่วนตอนที่ 50.6, 57-59
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 8 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 14-16
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 9 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ - X
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 10 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 17-18

เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 11 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 18-19
เนื้อเรื่องในอนิเมตอนที่ 12 อยู่ในช่วงหนังสือการ์ตูนตอนที่ 20-23

X = ออริจินอล

เนื้อเรื่องในอนิเม 12 ตอน เทียบเท่ากับฉบับหนังสือการ์ตูน ถึงตอนที่ 23 โดยจบซีซั่นแรกถึงช่วงจบงานกีฬาสีเท่านั้น ส่วนเนื้อเรื่องในอนิมตอนที่ 5,7 โดดข้ามโดยการเอาเนื้อหาในหนังสือการ์ตูนตอนหลังๆ มาใช้เลย ส่วนตอนที่ 9 จากที่ได้อ่านฉบับหนังสือการ์ตูน เหมือนจะเป็นออริจินอลเลยล่ะครับ แต่ถือว่าทำออกมาได้ดีนะ

**ณ วันที่เอนทรี่แสดงครั้งแรก ฉบับหนังสือการ์ตูนถึงตอนที่ 61

"ตัวอย่างภาพฉบับหนังสือการ์ตูน"

"ตัวอย่างภาพฉบับหนังสือการ์ตูน แบบลงสี อย่างงามเลย"

ความแตกต่างระหว่างฉบับอนิเม และหนังสือการ์ตูน

ความแตกต่างที่เห็นได้อย่างชัดเจนระหว่างอนิเม กับฉบับหนังสือการ์ตูนคือเรื่องของงานภาพ ในฉบับอนิเมลดทอนรายละเอียดลง แต่ก็จะมีช็อตที่เน้นภาพแบบต้นฉบับ ซึ่งช็อตลักษณะนั้นภาพจะสวยขึ้นเป็นพิเศษ

อีกเรื่องที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้คือ การเพิ่มบทของตัวละครในเนื้อเรื่อง จากฉบับหนังสือการ์ตูนตอนที่ 0-23 ตัวละครในห้องจะยังไม่มีบทครบทุกคน แต่ในอนิเมจะมีเพิ่มบทของตัวละครลงไปจนครบ แม้จะน้อยบ้างมากบ้าง แต่ก็ถือว่ามีบทครบทุกคน แต่ในส่วนที่เห็นได้ชัดที่สุดถึงความแตกต่างต้องดูตอนที่ 3 ที่โคมิจิไปหอพักเพื่อนเพื่อซักเสื้อที่เลอะโคลน แม้จะไปด้วยเรื่องเดียวกัน แต่สาเหตุที่เสื้อเลอะแตกต่างกัน

สิ่งที่น่าสนใจในฉบับหนังสือการ์ตูน ภาพวาดต่อ 1 ตอนเยอะ บทพูดน้อยมากเดินเรื่องช้า ซึ่งเมื่อเอามาทำเป็นอนิเมจะต้องมีการเพิ่มบทเข้าไปบ้างเพื่อยืดแอร์ไทม์ รวมไปถึงมีการสลับตอนกันในบางส่วน รวมไปถึงการนำตอนหลังจากตอนที่ 23 ขึ้นมาก่อน ซึ่งโดยส่วนตัวผมมองว่าทั้งสองส่วนมีจุดดีจุดด้อยต่างกัน ถ้าเป็นฉบับอนิเมความสัมพันธ์กับเพื่อนจะดูแนบแน่นกว่า โคมิจิจะดูเป็นมิตรกับทุกคนรวดเร็วกว่าในฉบับหนังสือการ์ตูน

แม้ว่าโดยส่วนตัวจะชอบ แต่ในประเทศไทยจะมีสำนักพิมพ์ไหนเอาเข้ามาจัดพิมพ์มั้ยหนอ...... ท่าจะยากเหมือนกัน นับวันสำนักพิมพ์ที่เป็นมิตรกับผมจะลดลงเรื่อยๆ คงต้องจัดของนอกเองล่ะมั้ง หวังว่าคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบในภาพนี้นะ

"บ้านของอาเคบิ โคมิจิ หลังใหญ่พอสมควรเลย"

ผลิตภัณฑ์จากการ์ตูนเรื่องนี้
เด่นๆ ที่เห็นจะเป็น หนังสือการ์ตูน อนิเม ส่วน Goods ประเภทอื่น ณ วันที่บล็อกนี้เผยแพร่ยังมีไม่มากนัก ที่เห็นบ้างจะเป็น แสตนอคิลิค เสื้อ ภาพแขวน อยากให้มีพวกฟิกเกอร์บ้างจัง

เพลงประกอบของเรื่องนี้
การ์ตูนเรื่องนี้ได้ผลิตแผ่น CD OST ออกมาด้วย เพลงเพราะมาก โดยเฉพาะเพลงตอนจบ

OST

เพลงเปิด : The Beginning of Setsuna (Hajimari no Setsuna)
เพลงปิด : ฺBaton
Leave it to the Wind (Kaze ni Makasete)

อีกเพลงที่เราจะได้ยินในเรื่องคือเพลง Hem เป็นเพลงที่ปรากฎขึ้นในซีรี่ย์นี้ตอนที่ 2 ขับร้องโดย Miki Fukumoto (Shuka Saito)

01.he.m
02.Delusion
03.Illumination
04.Baton
05.風にまかせて
06.はじまりのセツナ

"หวังว่าจะได้เห็นการสลับที่นั่งแบบนี้ในฉบับอนิเมบ้าง"

Create Date : 21 กรกฎาคม 2565

Last Update : 21 กรกฎาคม 2565 17:57:45 น.

50 comments

Counter : 3033 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณทนายอ้วน, คุณnonnoiGiwGiw, คุณtanjira, คุณkae+aoe, คุณกะว่าก๋า, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณcomicclubs, คุณnewyorknurse, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณหอมกร, คุณmariabamboo, คุณเนินน้ำ, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณmultiple, คุณอุ้มสี, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณNENE77, คุณtuk-tuk@korat, คุณเริงฤดีนะ, คุณกิ่งฟ้า, คุณkatoy, คุณThe Kop Civil, คุณชีริว, คุณSweet_pills, คุณSertPhoto, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณโอพีย์

เรื่องนี้ฉายใน app Bilibili เดี๋ยวนี้การ์ตูนมันดูสะดวกจริงๆ ถ้าต้องการดู

ถือเป็นแนวสบายๆ ภาพสวยดีด้วย

ชอบตรงข้อสังเกตเล็กน้อย ไม่น้อยเลยนั่น เป็นลักษณะเกร็ดความรู้ บางส่วนนี่ถ้าไม่ชอบหรือสังเกตจริงๆ คงไม่สามารถจับมาเขียนได้

ชุดแบบเบลเซอร์มันสวยกว่าแบบกะลาสีนะ แต่ในเรื่องน้อนดันชอบกลับกัน พูดถึงชุดนักเรียนญี่ปุ่นเริ่มมีการเรียกร้องเรื่องชุดนักเรียนเหมือนกัน เนื่องจากราคาค่อนข้างสูง

โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969

) วันที่: 21 กรกฎาคม 2565 เวลา:19:35:20 น.

สวัสดีค่ะคุณต่อ

คุณต่อรีวิวละเอียดยิบเลยนะคะ
แนวการ์ตูนพี่ไม่ถนัดค่ะ แหะๆ

จากบล็อก
ไม่เป็นคือดีที่สุดค่ะ
พี่นี่เป็นเพราะคนใกล้ตัวเลย
ปกติพี่ไม่ไปไหนที่เสี่ยงอยู่แล้วค่ะ
คือกลัวแหละ ยอมรับค่ะ
แต่เมื่อเป็นแล้วก็ต้องรับผลของมันแหละค่ะ
พยายามดูแลตัวเองอย่างเต็มที่
เพื่อไม่ให้มีผลข้างเคียงล่ะค่ะ

ขอให้ชีวิตเป็นปกติไวๆนะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 21 กรกฎาคม 2565 เวลา:20:31:02 น.

น้องต่อรีวิวได้ละเอียดมากๆ
แสดงว่าตั้งใจดูจริงๆ
เก็บรายละเอียดมาได้ครบ
ขนาดที่นั่งในห้องยังทำแผนผังไว้ด้วย
สุดยอดเลยครับ

พี่ก๋าสังเกตว่าการ์ตูนเรื่องนี้
ไม่มีตัวละครชายเลยนะครับ
แต่อาเคบิจังน่าจะเป็นตัวละครหลัก
ที่นำพาเนื้อหาเรื่องราวแบบเด่นๆไปเลย

ปล.การ์ตูนความรู้ของไทยทำดีหลายเจ้ามากครับ
อย่างสำนักพิมพ์ห้องเรียนนี่เด็ดสุด
ภาพสวย เนื้อหาดี
ซีเอ็ด แพรว นานมี ฯลฯ ก็ทำดีมากๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 กรกฎาคม 2565 เวลา:21:08:37 น.

เดี๋ยวตามดูอนิเมะครับ

โดย: สองแผ่นดิน

วันที่: 21 กรกฎาคม 2565 เวลา:23:09:57 น.

ชอบคาโอะอะ มีความรู้สึกว่าตัวการ์ตูนเด็กๆ มีความน่ารักดี แต่สาวๆ มัธยมก็น่ารักนะ น่ารักแบบวัยรุ่น

ชอบโรงเรียนตรงที่มีชมรมเยอะ และสามารถเข้าได้มากกว่าหนึ่งชมรม

ชอบชุดทั้งสองแบบเลย

โดย: comicclubs

วันที่: 21 กรกฎาคม 2565 เวลา:23:22:34 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:44:02 น.

ภาพเปิด..... ดูแล้วใบหน้าแสดงความรู้สึกได้
มากจริง ๆ พอดูมาจึงรู้ว่า คนชอบอ่านหนังสือ
การ์ตูน ชอบสิ่งสวยงาม

และเพิ่งสังเกต ชุดแต่งกายนักเรียน มีการแบ่ง
ด้วย... แสดงว่าคุณต่อดูรายการ ครบเครื่องเรื่อง
ญี่ปุ่นบ่อย แหะ ๆ เหมือนผมที่ดูติด ๆ กัน

ชอบวิธีการถ่ายทำแบบ "นักท่องเที่ยว" เดินเที่ยว
ไปจุดที่แบบพวกเราเที่ยวเลย

แต่บางครั้งการอัดเสียงจะไม่ชัดคงจะเดินเหนื่อยหรือไม่ได้เตรียมการบันทึกเสียงแบบพวกเรา เดินไปถ่ายไป...

แต่ไม่เหมือนอีตาลุง คนนั้นพูดไม่ชัดนะเออ 555
ถึงแม้ลุงจะเปิดหน้ากากก็ยังไงก็ไม่ชัดอยู่ดี

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:6:17:01 น.

อ่านไม่จบนะคะ ตัวเล็กมาก
ซูมมากก็ตกจอ อิอิ
แต่เท่าที่อ่านได้ก็ได้ข้อคิดไม่น้อย
ถือว่าได้กำไรแล้วจ้า

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:8:57:23 น.

คนแก่สองคนนั่นช่างกล้านักนะคุณต่อ

โดย: หอมกร

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:9:52:34 น.

เรื่องโปรดของคุณต่อ วันนี้ได้ชมภาพจุใจเลย
พี่ก็ชอบค่ะภาพสวย
แต่พี่ไม่แน่ใจว่าคุณต่อเขียนผิดหรือพี่เข้าใจผิด
ภาพชุดเครื่องแบบนักเรียนน่าจะเขียนสลับกันระหว่างชุดเบลเซอร์กับชุดกลาสีหรือเปล่าคะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:18:24:30 น.

พี่ก๋าอ่านการ์ตูนมาตั้งแต่ชั้นประถมเลยครับ
สมัยยังเป็นการ์ตูนไม่มีลิขสิทธิ์
ที่ขำคือมีโดเรมอน โดราเอมอน โดรามอน
มีทุกชื่อเลย 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:20:04:30 น.

สวัสดีครับคุณต่อ

ขอบคุณที่แวะไปเข้าครัวและส่งกำลังใจให้นะครับ
ยังไงก็จะรอชมเมนูจากคุณต่อนะคร้าบ (เชียร์ๆ)

ขออภัยที่เข้ามาคุยช้าครับ
อ่านบล็อกแล้วรู้สึกได้ว่าการ์ตูนและเมะเรื่องนี้ เป็นเรื่องในดวงใจคุณต่อเลย เพราะเล่าได้ละเอียดและสนุก

ส่วนตัวผมประทับใจลายเส้นมากเลยครับ ตั้งแต่โปสเตอร์ภาพแรก เก็บรายละเอียดดีจัง พอมาถึงภาพในเมะก็มีความละมุน

ส่วนภาพสีในมังงะก็สวยไม่ใช่เล่น คหสต ผมว่าดูทรงแล้วน่าเข้าข่ายรักพิมพ์นะครับ แต่FCไม่ค่อยโอเคใช่มั้ยอ่ะ เห็นเสียงร่ำลือพอควร เรื่องพิมพ์น้อย หมดไว อะไรแบบนี้
แต่คุณภาพเล่มค่ายนี้ก็สวยงามอยู่นะ

ผมว่าช่วงนี้ สยาม กับ NED ดูโอเคเลยนะครับ ถึงผมจะไม่ได้ตาม แต่ล่าสุดซื้อ สัญลักษณ์แห่งฝัน (NED) มาอ่านแล้ว งานพิมพ์คุณภาพดีเลย ไว้จะมารีวิวลงบล็อกครับอีกเจ้าคือบงกชที่ออกการ์ตูนค่อนข้างสม่ำเสมอ ขนาดเรื่องที่หยุดพิมพ์ไปมากกว่า5ปี ยังออกต่อให้ ชื่นชมเลย

ส่วนคุณลุงชุดนักเรียนก็แหม .. 555
มีความสุขในวันหยุดนะครับ

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา

วันที่: 22 กรกฎาคม 2565 เวลา:22:35:43 น.

โอ้ ภาพเปิด Akebi's Sailor Uniform ชุดกะลาสีของอาเคบิจัง นี่สวยงามน่าประทับใจมากเลยนะครับ

โดยเฉพาะ ตรงชุดนี่ กระโปรงจับจีบ สะพัดพริ้วมาก เสื้อรอยยับย่นก็งามไปหมด
ใบหน้า ดวงตาเป็นประกาย ทรงผม สวยน่ารักสุดๆเลยนะครับนี่

อ.เต๊ะ เห็นแล้วต้องตามไปดู animation ep1
ทันทีเลย ดูทีแรก เฉยๆ ดูไปเรื่อยๆ โอ้ นางเอกสดใสน่ารัก รื่นเริง ต้องดูจนจบ

คุณแม่ก็ใจดี น่ารักมาก ตัดชุด กะลาสี ให้น้องด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยมตั้งแต่ไปเลือกผ้า ทีละชิ้นเลย น้องสาวเธอก็น่ารัก ใสๆ เป็นเพื่อนกับพี่สาวเพิ่มความน่ารักเข้าไปอีก

แต่พอไป รร. อ้าว ชุด นักเรียน ดันเปลี่ยนแบบอีก แป่วววว แต่เธอก็มั่นมาก ใส่ชุดที่คุณแม่ตัดให้ไปเลย แต่ในชีวิตจริงนี่ หาเด็กที่มั่นใจขนาดนี้ยากมาก

นึกถึงตัวเอง วันที่มีเรียนพละ แล้วลืมเอาชุดพละไป ใส่เครื่องแบบนร.ปกติ คนเดียวนี่ มันแทบจะอยากกลับบ้านเดี๋ยวนั้นเลยนะครับ555

ดูภาพประกอบนี่ ขัอมูลเคลียร์ชัดเจนมาก
น้องโคมิจิ ได้นั่งที่ติดกันกับ น้องเอริกะด้วย

ตอนเจอกันครั้งแรกนี่ อย่างฮาเลย เพราะ
น้องเอริกะ กำลังนั้่งตัดเล็บ แถมเอามาดมดูว่าเป็น ฮ่องกงฟู้ด หรือเปล่า น้องโคมิจิ กลัว น้องเอริกะ จะเขิน เลยเอาเท้าตัวเองมาดมเป็นเพื่อนด้วย 555

ส่วนภาพฉบับหนังสือการ์ตูน ขาวดำ เส้นก็สวยแบบลงสี ก็งามมาก เหมือนจะใช้สีจากปากกา Yoken ดูsoft นุ่มนวลชวนฝันมาก

แต่นายแบบ ลุงกับน้า นี่ แกทำเสียชุดมากเลยนะครับ หมดกัน555

อ.เต๊ะ ไม่เคยดูการ์ตูนแนวนี้เลย ดูแล้วดีต่อใจจริงๆ ถ้าเป็นสมัยวัยรุ่นละก็ ต้องไปซื้อชุด กะลาสี กระโปรงสั้นๆ
เสื้อรัดๆ มาใส่แบบลุงในรูปบ้างแล้วละครับ 555

โดย: multiple

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:46:56 น.

ชอบตามด้วยจ้า

โดย: อุ้มสี

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:6:18:46 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:6:45:07 น.

โรงเรียนนี้เป็น รร หญิงล้วนด้วยใช่ไหมครับ ชอบที่สังเกตรู้ว่าโคมิจิ เลขที่ 1 จากการท่องเลขที่เพื่อน อย่างละเอียด เท่มาก
ดูแล้วผมว่าน่าจะให้ฟีลสมัยมัธยม ไม่ได้ยินคำว่าเลขที่มานานแล้ว ไหนจะชมรมต่างๆ โคมิจิก็หวานๆ อยู่การแสดง
สำนัดพิมตอนนี้ก็หนักครับ คนหันมาอ่านออนไลน์กันเยอะ ก็ต้องไปเน้นขายลิขสิทธิ์ออนไลน์ แต่ก็โดนเอาไปปล่อยต่อกันอีก สรุปขายไมาได้เหมือนเดิม โลกเปลี่ยนไปมากจากยุคที่พกหนังสือการ์ตูนไป รร แอบครูไม่ให้ยึด ขาอ่านแบบเล่มยิ่ง niche ยิ่งหาอ่านยากครับ

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:8:09:50 น.

เป็นอนิเมะแนวหวานๆเลยนะคะ
ลายเส้นสวย ทั้งในมังงะและอนิเมะเลยค่ะ

พึ่งรู้ว่าชุดนักเรียนมีสองแบบ
อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมานานไม่เคยรู้เลย555
สวยทั้งสองแบบนะ แต่ชอบแบบกะลาสีมากกว่า
ดูเป็นเอกลักษณ์ของนักเรียนญี่ปุ่นดี
ชอบที่โคมิจิอยากเรียนที่เดียวกับแม่น่ารักไปอีก

ภาพเปรียบเทียบชุดนี่อึ้งไปแป๊บ55
ดีนะมีภาพล้างตา

บอกตามตรงแนวนี้น่าจะไม่ถูกจริตกับเราเท่าไหร่ค่ะ^^
เราชอบแนวเลือดสาด ล่าสุดดู Blood C โหดได้ใจจ้า

ถึงยังไงก็ยังชอบอ่านแบบเล่มมากกว่านะ
แต่ก็ไม่ค่อยได้ซื้อแล้ว เน้นสะดวกอ่านในแอปแหละค่ะ
ทุกวันนี้ยังตามซื้อเดธโน๊ต กับซามูไรดิปเปอร์เคียว(เก่าได้อีก) ยังไม่ครบเลยค่ะ 55
หลายเรื่องมีแต่เล่มเศษๆ

ชอบชุดเสื้อเขียวของโมกะ ในโรซาริโอ้แวมไพร์นะ พอดีชอบสีเขียวด้วยมั้งคะ ^^

โดย: NENE77

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:13:04:50 น.

สวัสดีค่ะคุณต่อ

ขอบคุณมากนะคะที่ร่วมอวยพรให้น้องป่านค่ะ

เรื่องฟื้นฟูร่างกายนี่สำคัญเลยนะคะ
พี่เองนี่จะยังไงไม่รู้เลยค่ะ
คาดว่าออกไปคงต้องไปเอ็กเรย์ปอดกันล่ะค่ะ

สุขกายสบายใจนะคะคุณต่อ

โดย: tanjira

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:15:47:20 น.

พี่ก๋าเขียนร่างแรกในกระดาษรีไซเคิลเหมือนกันครับ
ตอนคัดลงสมุดก็จะรีไรท์อีกรอบ
พอเขียนจบเล่ม เอาไปพิมพ์ในคอม
ก็รีไรท์อีกรอบ
ขนาดรีไรท์สามรอบบางทีตอนอัพบล็อกก็ยังเปลี่ยนตลอดครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 กรกฎาคม 2565 เวลา:22:01:29 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:51:57 น.

สวัสดีครับคุณต่อ

วันก่อนแวะร้านanimate MBK การ์ตูนบงกชดูจะน้อยลงกว่าที่เคย เมื่อก่อนจะมีเล่มออกใหม่วางรวมกับ สนพ.อื่นตรงทางเข้า วันนั้นไม่มีแล้ว เหลือแต่ล็อคประจำของสนพ. ด้านใน // ในbookfriend ก็ไม่เห็นมีวาง หายากขึ้นจริงๆ ครับ แต่ในเวปอ่ะลดเยอะเหมือนกันเนาะ

จะบอกคุณต่อหลายทีแล้ว
เวลาเห็นโฆษณาขนมปังฟาร์มเฮาส์ ที่มีตัวการ์ตูน
นึกถึงคุณต่อเลยครับ ที่เคยแปะลิงก์ให้ผมดู

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา

วันที่: 24 กรกฎาคม 2565 เวลา:10:28:21 น.

ชุดกะลาสีดูดีกว่าแบบทหารเรือค่ะ
ชอบนายแบบสองคนนั้นมาก ๆ เลย

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 24 กรกฎาคม 2565 เวลา:14:23:28 น.

งาน DIY แบบไหนครับน้องต่อ
ปกติพี่ก๋าก็ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ครับ 555

หลักๆ 10 ปีที่ผ่านมาเขียนบทกวีเป็นหลักเลย
ตอนนี้ว่าจะลองสร้างงานแบบใหม่ๆดูบ้างครับ
อาจจะเป็นนิทานภาพ เพราะทำภาพเตรียมไว้เยอะมากครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 กรกฎาคม 2565 เวลา:16:56:21 น.

สวัสดีค่ะคุณต่อ พี่กิ่งมาชมการ์ตูนน่ารักๆค่ะ ในเรื่องที่รีวิวนี้พี่กิ่งชอบชุดกลาสีมากเหมือนที่อาเคบิ โคมิจิ หลงใหลเลยค่ะพี่กิ่งว่าน่ารักดี แต่น่าเสียดายนะคะ อุตส่าห์สอบเข้าเรียนได้โรงเรียนกลับเปลี่ยนชุดไปเสียแล้ว
ชุดนักเรียนโรงเรียนในญี่ปุ่นจะดูน่ารักมากนะคะ
คุณต่อรีวิวเนื้อเรื่องได้ละเอียดมากขนาดจำเลขที่นักเรียนได้เลย
พี่กิ่งดูภาพการ์ที่นำมารีวิวแล้วเรื่องนี้ภาพสวยน่าดูนะคะ แต่พี่กิ่งไม่ค่อยดูการ์ตูนค่ะขอดูในบล็อกคุณต่อก็แล้วกันนะคะ

โหวต Cartoon Blog ค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 24 กรกฎาคม 2565 เวลา:17:27:00 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:59:00 น.

จากบล๊อก
วันนี้ผมขับรถผ่าน รพ ประกันสังคมครับ
รถติดหนักมากหน้า รพ ต่ออถวเข้า รพ 3 แถว เพราะ รพ จะตรวจเคส โควิดแค่ 8.00-11.00 จำกัดคิว ถ้าช้าก็ต้องมาวันอื่นอีก ยาก็จะไม่ได้ จริงๆ คือไม่มีหรอกครับยา มีแค่ พารา ยาละลายเสมหะ ยาแก้ไอน้ำ ยาลดน้ำมูก นี่แหละครับ

อาหาร รพ ไม่อร่อยครับ แล้วผมว่าบางทีก็ไม่ได้ถูกโภชนาการเท่าไหร่หรอกครับ แค่จืดๆ คนป่วยกินแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง

ลุงก็บอกนะ ว่าไม่ชอบก็ไปอยู่ที่อื่น 555555

เรื่องหลานร้องไห้ ผมทนให้เค้าร้องไห้หนักไม่ได้ครับ ตั้งแต่เกิดไม่ค่อยปล่อยร้อง ก็หันเหความสนใจเอา ตอนนี้ก็คุยกันพอรู้เรื่อง

ติดท้ายติดกันหมดครับ แต่คุ้มค่าที่ดูแลหลานได้เต็มที่

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 25 กรกฎาคม 2565 เวลา:11:30:23 น.

งานของพี่ก๋าก็กระจัดกระจายอยู่ตามรุ่นน้องบ้าง เพื่อนบ้าง
แล้วเมือ่ก่อนยังไม่มีกล้องเอาไว้เก็บภาพด้วย
เสียดายเหมือนกันครับ
โดยเฉพาะธีสิส
รุ่นน้องขนกลับไปหมดเลย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 กรกฎาคม 2565 เวลา:20:27:21 น.

น่ารักทุกตัวเลย

โดย: อุ้มสี

วันที่: 25 กรกฎาคม 2565 เวลา:21:08:29 น.

อือ งานภาพน่าร้ากกกก ♥

ไม่ค่อยได้ดูแนว slice of life เท่าไหร่ (ชอบที่เนื้่อเรื่องเข้มข้น ไปเร็วๆ) แต่ชอบดูภาพประกอบการ์ตูนแนวนี้นะครับ เห็นแล้วสบายใจ
เข้าโรงเรียนเพราะชุดกะลาสี โครงเรื่องมันคือแค่เนี้ยเลยอะ!? แต่การ์ตูนแนวนี้ใส่รายละเอียดและสร้างตัวละครให้เราติดตามกันได้เรื่อยๆเลย
การแต่งไม่เหมือนเพื่อนอยู่คนเดียวรู้สึกไม่ปลอดภัยเลย ถ้าเจอครูพูดไม่รู้เรื่องคงต้องโดนเอ็ดวันละหลายรอบ บ้านเราอย่างวิชาลูกเสือหรือ รด. ต่อให้แต่งถูกชุดแต่พร็อพไม่ครบก็โดนทำโทษอีก
นายแบบชุดนักเรียนทึนทึกมากครับ

กะลังจะถามว่าเรื่องนี้ lc ค่ายไหน พุดโธ่....ค่ายนี้เองเรอะ

โดย: ชีริว

วันที่: 25 กรกฎาคม 2565 เวลา:21:55:12 น.

การ์ตูนภาพสวย เนื้อเรื่องน่าติดตามและได้ข้อคิดดีๆด้วยนะคะ
เคยดูรายการที่พาชมร้านรับตัดชุดนักเรียน นักศึกษาในญี่ปุ่น
จากที่เห็นว่าน่ารักดีแบบผิวเผินก็ได้เห็นรายละเอียดทั้งแบบและสีสันจำนวนมาก
น่าทึ่งค่ะคุณต่อ
ขอบคุณที่แนะนำการ์ตูนเรื่องนี้นะคะ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:0:46:44 น.

น่ารักครับ

โดย: SertPhoto

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:2:14:17 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:38:56 น.

ไว้จะแนะนำเรื่องนี้ให้ซีบ้างค่ะ

โดย: kae+aoe

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:8:18:55 น.

อื้อหือ น่ารักทั้งนั้นเลยนะครับ

โดย: The Kop Civil

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:10:37:36 น.

ชอบชื่อ มังเกตสึ เหมือนกัน ส่วนบ้านของอาเคบิก็น่ารักมาก
มันเหมือนเป็นบ้านทรงเล็กแต่ขนาดใหญ่เลย
ปัจจุบันน่าจะหายากแล้วจริงๆ น่ะแหละที่จะใจกล้าแต่งตัวแปลกแยกอยู่คนเดียว แต่ชุดนักเรียนญี่ปุ่นก็น่ารักทั้งสองแบบเลย
ภาพล้างดี ดีกว่าภาพต้นฉบับเยอะ 555+

ขอบคุณที่แวะไปส่งกำลังใจที่บล็อกเน่อออ
โชคดีที่ได้ฟาวิจริงๆนั่นแหละ แต่ก็เกือบจะไม่ได้เหมือนกัน
คิดเห็นเหมือนกันว่าโลกแม่มไม่เหมือนเดิมแล้ว
แล้วมันก็จะมีไอโรคนั่นโน่นนี่มาใหม่เรื่อยๆ
อยู่ยากมากขึ้นทุกที ต่อไปถ้ามีซอมบี้
ที่เป็นอาการกลายมาจากพวกโรคเหล่านี้
ก็จะไม่แปลกใจแล้วอ่ะ

ปล.เหนื่อยกับคำว่ายามีพอเพียง
ตอนนี้ มีแบบกระจายยาไม่ตามร้านยาด้วย
ยามีเยอะ แต่ขอไม่เคยได้ บ้าบอ..

โดย: nonnoiGiwGiw

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:11:07:31 น.

จากบล๊อก

ผมเห็นภาพรถติดหน้า รพ นี่คำเดียที่ผมคิดในตัวคือ This city has fallen เป็นชื่อหนังแฟรนชาย เลยฮะ 55555555555 รู้เลยว่าตอนนี้มันหนัก และระบบบริหารมันกำลังล่มสลาย

ผมมี Connection มีกำลังทรัพย์ มีความรู้ มีความพร้อมปะทะ คิดดูสำหรับคนอีกมากมายที่เค้าไม่ได้พร้อม เค้าจะทำยังไง เค้าจะฝากชีวิตตัวเองกับครอบครัวไว้กับรัฐได้หรอ เค้าป่วยเค้ายังต้องมานั่งลำบากรอคิด 4-5 ชั่วโมงก็ไม่ใช่แล้ว

บางคนบ่นว่าเหนื่อย แต่ก็ไม่ออกไปซักที บางทีคนรุ่นใหม่ก็อาจะทำได้ดี มีมุมมองที่กว้างขึ้นได้ คนเก่าต้องเปิดใจให้คนรุ่นใหม่บ้างครับ

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:14:16:41 น.

พี่ก๋าในวัย 47
กับตอนอายุ 27
เหมือนคนละคนกันเลยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:15:24:08 น.

สวัสดีครับคุณต่อ

ขอบคุณที่แวะไปคุยกันและส่งกำลังใจให้นะครับ

ช่วงลิขสิทธิ์แรก VBK สตาร์ทรวมเล่ม 30บาท แบบเล่มหนา ปกชั้นเดียว(ไทยประดิษฐ์เอาสองเล่มต้นฉบับมารวมกัน) ตามมาด้วย เล่มปกติ 25 บาทปกสองชั้น ผมชอบรุ่นนี้มากๆ เลยครับ กระดาษกำลังดี กระดาษปกก็หนา แข็งแรง ดีเลย รุ่นนี้บางเล่มที่ผมเคยโดนน้ำฝนสาด สภาพเมื่อแห้งก็โอเคอยู่นะครับ

ได้ชมลิงก์ที่แปะให้แล้ว
อารมณ์เหมือนรายการเกมส์โชว์เลยครับ
คุณต่อก็เจ๋งอยู่นา ไปร่วมเล่นเกมส์ด้วย
ผมเห็นมีสตรีมเล่นเกมอื่นๆ เพียบเลย
คุณต่อก็เข้าไปร่วมสนุกบ่อยๆ ใช่ไหมครับ

ส่วนผู้ชนะในเกมนั้น ฟุมิจังยังบอกว่าแซงทางโค้งมาเลย

ฟาร์มเฮ้าส์บัตเตอร์สก็ตอร่อยดีนะครับ
แบบโอวัลตินก็ด้วย กินเปล่าๆ ก็อร่อย

โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:15:55:30 น.

จากบล๊อก

หนักจิงครับ สำหรับผมคือผม Sensitive กับการติดไวรัสอยู่แล้ว ติดอะไรมาจะกระตุ้นให้หลอดลม Sensitive กับสิ่งกระตุ้นมากขึ้น หลัก ๆคือเพราะผมเป็นหอบอยู่แล้วด้วย ครั้งนี้ผมเองก็กำลังป่วยอยู่ พอเจอโวรัสเติมเข้าไปเลยหนักมาก จังหวะนั้นรู้สึกจะตายจริงๆ แต่อย่างที่บอก....หนี้ขนาดนี้ ยมบาน ยังไม่เอาเลยครับ เหม็นหนี้ 55555

เน็ตไม่หมดๆๆ 555555 เนตผม unlimited ไม่ down speed เคยไปเปิดเนตบ้านสำหรับบ้านใหม่ ที่ช้อป ใส่เสื้อกีฬา กางเกงขาสั้นไป พนักงานมองเมินๆ ถามว่า "พี่ใช้โปรมือถือรายเดือนไหมละ เติมเงินไม่มีโปรเนตบ้านให้นะ" ผมบอกว่า "ใช้ครับ" พนักงานบอก "ถึงเดือนละ 399 รึป่าว" ผมก็หน้าเซ็งเลยไม่ชอบคนพูดจาไม่ดีใส่ แบบไม่มีหางเสียง เลยบอกว่า "รายเดือน1090 2 เครื่องครับ ติดเนตได้รึยัง" พนักงานก็ไหว้สวยเลย "ได้ค่ะพี่ มีโปรนี่ๆๆๆ หนูแนะนำอันนี้ แถมกล่องดูหนังด้วย" ปกติผมไม่ขี้อวดนะแต่คราวนั้นหมั่นไส้ "ไม่เอาครับ ผมใช้กล่อง Apple TV เนตบ้านพี่เอา 500/1000 เอาแรงสุด พี่จะใช้สตรีมเกมส์กับ smart TV 2 เครื่อง แต่พี่ไม่อยากได้เซลล์เด็ก" ไอ่เด็กนั่นก็น่าเสีย รุ่นพี่มันก็มาดูแลผมแทน ไหว้สวยเช่นกัน........โคดหงุดหงิดเลย

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:16:41:55 น.

สวัสดีค่ะคุณต่อ

พี่น่ะพยายามแล้วค่ะมันสุดฝืนจริงๆเลยทิ้ง
ก็เสียดายค่ะ แต่ไม่ไหว 555

จริงค่ะตื่นเช้าทำอะไรได้เยอะ
อย่างน้อยช่วงนี้ก็ได้ตื่นมาอ่านมาเล่นบล็อกค่ะ

พี่ว่าหลังจากกลับบ้านไป
คงจะตื่นเช้ามาเดินออกกำลังค่ะ
คิดไว้นะคะ แต่จะทำได้ไหม
ไว้พี่มาเล่านะคะ ^^

สุขกายสบายใจค่ะคุณต่อ

โดย: tanjira

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:17:19:42 น.

ข่าวเย็บคำด่าติดกับเสื้อเด็กเลวร้ายมากครับ อยากให้จัดการครูพรรค์นี้ให้เด็ดขาดหน่อย
ครูแบบนี้ก็เยอะจริงๆนะ สมัยเราเด็กๆ พอนึกย้อนไปแล้ว ครูพวกนั้นก็มนุษย์ห่วยๆ นี่แหละ แต่เราถูกสอนให้เชื่อฟังแบบไม่ต้องคิดตาม แต่ยุคนี้มันไม่ใช่

ถ้าช่วงนี้จัดหนักยูกิโอได้จะเหมาะมากเลยครับ ถือเป็นการไว้อาลัยให้คนแต่งด้วย
ปรับเนื้อหาสักหน่อยแล้วรีบเข็นออกมาเถอะครับ ปีหน้าค่อยหาเรื่องใหม่
(เชนซอว์แมนจะเป็นอนิเมปลายปีนะ สนใจมั้ย มันมีความ slice of life นะเออ 555)

โดย: ชีริว

วันที่: 26 กรกฎาคม 2565 เวลา:21:55:00 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:43:17 น.

ทำอาหารตามหนังสือก็นึกขอบคุณคุณต่อทุกครั้งค่ะ
ตอนแรกเห็นมีหน่อไม้กับถั่วงอกก็สงสัยค่ะว่าจะเข้ากันได้ยังไง
แต่พอทำออกมาแล้ว ชอบมากค่ะ
ได้ไอเดียจากหนังสือและปรับใช้ของที่มีก็ทำให้ได้ลองทำเมนูใหม่ๆดีนะคะ

ขอบคุณกำลังใจค่ะคุณต่อ

โดย: Sweet_pills

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:9:26:18 น.

คุณต่อรีวิว Akebi's Sailor Uniform ละเอียดมากครับ
มีการจำแนกความแตกต่างระหว่างมังงะกับอนิเมะด้วย
ผมไม่ได้ดูอนิเมะ แต่เคยมังงะอ่านอยู่นะ (แต่ไม่ได้ตามติดขนาดนั้น)
น่ารักดีครับ สไตล์เรื่องดำเนินชีวิตประจำวันไปเรื่อย ๆ
ผมจัดให้เป็นแนวเดียวกับเรื่อง Super Cub สาวขี่มอไซค์ฮอนด้า น่ะ

(ผมไม่ได้คิดเองคนเดียวว่าบรรยากาศ 2 เรื่องนี้มีอะไรคล้ายกันจริง ๆ
คนวาดมังงะ Akebi ก็วาดภาพประกอบ Super Cub ฉบับนิยายด้วยนะ ^^)

เรื่อง สนพ. อย่าเพิ่งสิ้นหวังไปครับ ^^"
บวก First Page Pro เพิ่มเป็นทางเลือกอีกตัวก็ได้ ก็มีแววอยู่นะ
เห็นทำมังงะ วันจันทร์คือวันดึ๋งดึ๋ง (Getsuyoubi no Tawawa) ด้วย
ผมว่าแนวเรื่องคล้าย Akebi อยู่เหมือนกัน อาจเป็นม้ามืดก็ได้

โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:17:11:57 น.

ภาพแรกพี่ก๋าวาดล้อเลียนตัวเอง
ภาพที่เหลือก็วาดในช่วงเรียนลาดกระบังหมดเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:17:25:32 น.

ขอบคุณคุณต่อสำหรับคอมเมนต์ที่บล๊อกครับ ^^

ผมนึกอยู่นานแต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าที่คุณต่อเขียนว่า @Club คือนิตยสารอะไร
ไม่รู้ว่าเป็นนิตยสารเกี่ยวกับอนิเมะหรือเปล่าครับ ผมไม่เคยเห็นจริง ๆ
ผมรู้จักแต่ a-Club ที่เป็นนิตยสารโมเดล อันนี้เขียนด้วยตัว a
เพราะเค้าตั้งชื่อให้คล้าย B-Club ที่เป็นนิตยสารโมเดลญี่ปุ่นน่ะครับ ^^"

โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:18:02:29 น.

ล.ป. (ลืมไป)

ผมมีนิตยสาร Anime ฉบับปฐมฤกษ์ด้วย อันนี้แรร์มั้ยครับ

โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:18:18:30 น.

จากบล๊อก
5555 ผมเป็นคนออกตัวไวครับ
ป่าวหรอ พรุ่งนี้วันหยุด คงจัดบ้านทั้งวันไม่มีเวลาอัพ เลยจัดซะก่อนเลย

ผมเห็นด้วยนะว่า จะเขาหรือทะเลไม่สำคัญเท่าไปกับใคร
เอาจริงๆ ผมไบโพล่าหน่อยๆ ผมชอบพัก รร หรูนะ 5 ดาว พลูวิลล่าเลยงี้ แต่ถ้าไปกับแก๊งเพื่อนผู้ชายๆ จะชอบไปลำบากๆ ลุยๆ หน่อย รู้สึกสนุกดี แต่ไม่เต้นท์นะครับไม่ไหว ขอฉี่ง่ายไม่ค่อยชอบแนว outdoorเท่าไหร่

ผมเข้าใจเลยเรื่องขี้ร้อน ผมขี้หนาว อยู่ออฟฟิศนี่ใส่แจ๊คเก็ตเดินไปเดินมา

ผมชออ่านเม้น เม้นงร้ชื่นใจเลย

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 27 กรกฎาคม 2565 เวลา:19:23:11 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 28 กรกฎาคม 2565 เวลา:5:48:21 น.

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาบล็อกนี้ครับ^^

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 28 กรกฎาคม 2565 เวลา:10:03:52 น.