สวัสดีอีกรอบครับคุณต่อ
เห็นด้วยกับ สิ่งสำคัญที่สุดของนิตยสาร
แต่ผมให้ความสำคัญกับราคา ด้วยอ่ะ อิอิ
กับรุปเล่มที่น่าสะสมดึงดูด

เมื่อวานก็มีแจกจ้ะ แต่เค้าให้กรอกข้อมูลอะไรไม่รู้ พี่มัวแต่ถ่ายรูป ไม่สะดวกถือกลับด้วย...

ถ้าไปเสาร์-อาทิตย์ คนน่าจะมหาศาล

พี่ชอบลายเส้นของการ์ตูนสมัยก่อน ชื่อ ยามาโตะ วากิ (ถ้าจำไม่ผิดนะ) ถ้ายุคนี้เห็น CLAMP ที่ถูกใจหน่อย แต่ที่ต่อเอามาลง...ภาพที่สอง นี่ก็สวยนะ

เข้ามาทักทายคะ รูปสวยดีนะคะ

สวัสดีค่ะ นิตยสารญี่ปุ่นของจีนน่าสนใจมาก
พิมพ์สีทั้งเล่ม แถมไม่มีโฆษณาอีกต่างหาก
แบบนี้น่าอ่านนะคะ
(แถมบางฉบับมีดีวีดีอีกด้วย สุดยอดจริงๆ ค่ะ)

โหวๆๆ ภาพที่สกรีนบนดีวีดีคงจะเรียกเรตติ้งได้ดี อิอิ ทำให้คนที่ไม่รู้จะเลือกเวอร์ชั่นธรรมดาหรือลิมิเต็ดคิดหนักเลยนะเนี่ย

เห็นด้วยกับเรื่องการตัดคูปองในหนังสือครับ ว่าควรจะไม่ให้เสียเนื้อหาของหนังสือออกไป ทางคนผลิตหนังสือน่าจะส่งเสริมให้คนอ่านเกิดความรักหนังสือ ซึ่งจะเกิดผลดีต่อแวดวงหนังสือในโอกาสต่อๆไป

น้องต่อเขียนรีวิวได้น่าสนใจมากเลยครับ

ter_pt - สำหรับราคาก็สำคัญ จะว่าไงดี ถ้าราคาถูกคุณภาพด้อย แบบนั้นผมก็ถือว่าแพงครับ

สายหมอกและก้อนเมฆ - ยามาโตะ วากิ เก่ามากเลยครับ

We Are FroM BeLGiUM - ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ

diamondsky - ของแถมต้องถือว่าเยอะเลยครับ

พี่ตี๋ - ช่างสังเกตดีครับ โดยทั่วไปต่อให้ยังไม่เห็นภาพที่สกรีนบนดีวีดี ถ้าเลือกได้หลายคนก็อยากได้แบบลิมิเต็ดมากกว่าเพราะของแถมมันเยอะกว่า

เรื่องตัดหนังสือขึ้นชื่อว่านิตยสาร มันก็เหมือนกับของใช้แล้วทิ้ง อ่านเสร็จก็ทิ้งแบบหนังสือพิมพ์ ผู้ผลิตทั้งหลายน่าจะคิดกันแบบนี้เลยไม่ได้ใส่ใจในจุดที่ผมกล่าวถึง แต่ถ้าถามผู้ผลิตว่า อยากเห็นนิตยสารของเขาที่ชั้นหนังสือ หรือกองขยะมากกว่ากัน ตรงนี้คงตอบได้ไม่ยาก

พี่ก๋า - ผมชอบเอามาเปรียบเทียบกับของเราน่ะ บาง

ว้าววววววววว

มะไหวแล้วครับ วันนี้เจอแต่ของสวยงาม

มะไหวแล้ว ฮ่าๆ

----------

เรื่องนั้น ตลกร้ายครับ

กินแล้วหน้าดำเหมือนลุงเทพทำไง? ฮ่าๆ

สวัสดีค่ะคุณต่อ

เริ่มหล่ะน้า ทั้งเพลงฟังออกคำเดียว หนีฮ่าว เยี่ยมจริง 555 เพลงน่ารักเข้ากับนิตยสารเลยค่ะ

ต่อมาพออ่านว่าเป็นนิตยสารญี่ปุ่น เอ่อ อ่าเกิดคำถามในใจทันที เขาขายได้เหรอค่ะที่จีน (ถามอะไรงี่เง่าอย่างนี้ถ้าขายไม่ได้จะมีหนังสือเหรอเนอะ) แต่ได้ยินว่าเขาแอนตี้ญี่ปุ่นมะใช่เหรอ เหอเหอ หรือเราจะเข้าใจผิดซะแล้ว

สำหรับเมืองไทยยังไม่เคยเห็นนิตยสารทำนองนี้ของญี่ปุ่นเลย จะมีก็นิตยสารดาราญี่ปุ่นที่พิมพ์โดยคนไทยมากกว่า แต่ก็เท่านั้นอ่านครั้งสองครั้งก็เบื่อซะแล้ว

แต่ถ้าเทียบเคียงกับนิตยสารไทยแล้ว โอ๋ว่านำหลักของคุณต่อมาใช้พิจารณาการให้คะแนนได้เหมือนกัน นิตยสารไทยน่ารำคาญสุดก็ตรงโฆษณาเพียบ เนื้อหากระจิดริด ข้อเท็จจริงยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่ แล้วก็จริงดังว่าเวลาคอมเม้นท์กลับไปไม่มีการปรับปรุง เงียบฉี่อย่างกะป่าช้า

แล้วแบบสอบถามก็ติดกับหน้าที่เราไม่ต้องการฉีกออกมา ไม่ยอมทำแบบสอบถามแยกออกจากตัวเล่ม

วันนี้พอเท่านี้ก่อนดีกว่า ฟังเพลงของคุณต่อสิบรอบแล้วก็ยังคอมเม้นท์ไม่เสร็จซะที ถ้าเป็นเทปคงพังไปแล้ว 555

อืม...หมวดการ์ตูน
โหวดให้เลยครับ

ตัวการ์ตูนน่ารักดีค่ะ เห็นทีไรก็ชอบทุกทีเลย
เคยมีสะสมหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นเยอะมากค่ะ
เล่มทีชอบมากคือคำสาปฟาร์และไมจิตพิมาต
เก็บจนที่บ้านถาม จะย้ายไปเก็บที่ห้องเก็บของได้ไหม คริ คริ
ขอบคุณเรื่องโหวตค่ะคุณต่อวาเองก็จิ้มใหคุณต่อ
และเพื่อนๆแบบเงียบเคยบอกแต่คิดว่าเหมือนทวงให้โหวตกลับค่ะ
ตอนนี้ถ้าเพื่อนคนไหนมาบอกโหวตให้ถ้าบลอกเขาน่าให้
ก็จะตอบกลับค่ะแต่ส่วนใหญ่ก็จะแบบเงียบๆค่ะ
วาเองคิดว่าบลอคมีคุณค่ากว่าการฉันโหวตให้เธอเธอจิ้มให้ฉันค่ะ
ขอบคุณคุณต่อมากๆนะคะที่มาอวยพรให้ค่ะ
ถือว่าเป็นปีแรกเลยที่เปิดวันเกิดกับเพื่อนบลอคค่ะ
มีความสุขมากๆ เลยค่ะ
เดือนคุณต่อเป็นคนนิ่งมากๆเลยนะคะ
หวังว่าคงไม่มีอะไรที่วาจะทำให้คุณต่อเป็นกระทิงดุ และดุกันนะคะ

ลืมได้ไงค่ะนี่เป็นทางการซะหน่อยค่ะ

การ์ตูนญี่ปุ่นนี่ ช่างเซ้กซี่จังเลยนะคะคุณต่อ

มิน่า คนไทยถึงได้ชอบอ่านกันนัก

อ่านไปแล้วจินตนาการดีซะเนี่ย ฮี่ๆ

สวัสดียามเช้าครับน้องต่อ

ลายเส้นการ์ตูนของทางโน้นเค้ามีเอกลักษณ์นะค่ะ
ดูอ่อนช้อย ไม่แข็งกระด้าง ชอบตรงนี้ล่ะค่ะ
แต่ว่าสมัยยังเด็กกับมาเริ่มสาวๆ นี่ ก็ไม่ค่อยได้อ่าน
แล้วล่ะค่ะ แต่เห้นแล้วนึกถึงเพื่อนเลยค่ะ ขานั้นน๊า
ชอบการ์ตูนแนวนี้มากเลยอ่ะค่ะ ...

เดี๋ยวนี้การ์ตูนพัฒนาไปไกลจนผมตามอ่านแทบไม่ทันเลยครับ
มีหลายเรื่องมากๆ


ปล.คุณต่อผมไม่ได้คิดมากหรอกครับ อิอิ ^^



อรุณสวัสดิ์นะครับคุณต่อ ^^

เป็ดสวรรค์ -

oa - ถ้าเป็นคน (มนุษย์) คนจีนบางส่วนเกลียดคนญี่ปุ่นอย่างมาก แต่ถ้าเป็นสินค้า รถยนต์ ภาพยนตร์ การ์ตูน ฯลฯ ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรครับ ดังนั้นเข้าใจถูกต้องแล้วครับที่ว่าคนจีนเกลียดคนญี่ปุ่น แต่คนจีนไม่ได้เกลียดผลิตภัณฑ์ญี่ปุ่นครับ

เมืองไทยก็พอมีครับ คนนอกวงการอาจไม่ค่อยทราบแต่พอมีบ้าง หลักที่ผมนำมาเขียนสามารถประยุกต์ใช้ได้กับนิตยสารแทบทุกชนิด เรื่องโฆษณาผมเข้าใจว่าที่มีโฆษณาก็เพื่อให้ราคาขายถูกลง แต่สิ่งสำคัญคือ ข้อมูลที่ถูกต้อง ไม่ใช่มั่วหรือเดา

แบบสอบถามไม่แยกออกจากตัวเล่ม ผมไม่เคยว่าเลย แต่ที่สำคัญคือ แผ่นที่เป็นแบบสอบถามอีกด้านควรเป็นโฆษณา เราจะได้ตัดโดยไม่เสียดาย น้อยครับที่นิตยสารจะฟังความคิดเห็นในจุดนี้ของเรา หลายๆ ที่อ้างเรื่องความยากลำบาก บางที่ตัดพ้อว่าคุณไม่เข้าใจถึงความยากลำบาก ผมไม่มีหน้าที่ต้องเข้าใจหรอก ถ้าไม่ได้มาตรฐานตามที่ต้องการผมก็เลิกซื้อก็แค่นั้นเอง ซึ่งบอกตามตรงเลยว่ามาตรฐานที่ผมพูดถึงก็คือ 4 ข้อที่ผมพูดไปในบล็อกแหละ มาตรฐานต่ำจะตาย ความจริงไม่ควรเรียกว่ามาตรฐาน เพราะมันคือสิ่งที่นิตยสารทั่วไปควรทำให้ได้

ก็แค่นิตยสาร อ่านจบก็ทิ้งอาจมีผู้ผลิตหลายท่านคิดแบบนี้ แต่ก็จงรู้ไว้ว่าอย่างน้อยๆ มีตรงนี้หนึ่งคนที่ไม่ทิ้งหนังสือง่ายๆ ผู้ผลิตนิตยสารจะมีความสุขกับแบบไหนมากกว่ากันระหว่างเห็นนิตยสารของเขาที่ชั้นหนังสือ หรือเห็นที่กองขยะ

panwat - ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ

Sweety-around-the-world - คำสาปฟาโรห์ เก่ามากเลยนะครับ ส่วนใหญ่ผมโหวตเงียบมากกว่า มาเงียบไปเงียบ

Rinsa Yoyolive - คนไทยชอบการ์ตูนญี่ปุ่นจริงๆ ครับ ทางนี้คิดไปไกลแล้ว คนไทยชอบดูหนังมากกว่าครับ เรื่องหนังญี่ปุ่นคงต้องถามคุณ เป็ดสวรรค์ (อย่าถามนะว่าหนังอะไร)

พี่ก๋า - สวัสดีครับ

JewNid - ^^

Great_opal - เดี๋ยวนี้การ์ตูนเยอะจริงๆ ครับ ดูจบ อ่านจบก็จบกันไป น้อยเรื่องที่จะสร้างความประทับใจให้ได้

เริงฤดีนะ - อืม ราคาหนังสือการ์ตูนสมัยนี้ก็พงจริงๆ แหละครับ

ดูรูปแล้วรู้สึกมันจะออกแนวเซะซี่นะคับ

สวัสดีครับคุณต่อ

ผมเคยดูในทีวี รายการอะไรจำไม่ได้ เขาทำน้ำตะลิงปลิงขาย ยังส่ายหน้าเลยว่ากินเข้าไปได้อย่างไร เพราะลำพังผลดิบมันเปรี้ยวมากๆ แต่พอทดลองเอามาปั่นดู ผสมสับปะรด เอ๊! ไม่เปรี้ยวแฮะ น้ำตาลก็เติมนิดเดียวเอง แปลกเหมือนกันนะ

ส่วนรสชาติ จะให้อร่อยเหมือนน้ำฝรั่ง น้ำแตงโต น้ำส้มคั้นนั้นเป็นไปไม่ได้ครับ

เข้ามาอ่านหาความรู้
นิตยสารพวกนี้ไม่ค่อยผ่านสายตาป้าโซเท่าไหร่ ใกล้เกลือกินด่างน่ะคุณต่อ..

"ไม่คำนึงถึงลิขสิทธิ์" อ่านตรงนี้แล้วนึกถึงรายการที่พาไปทัวร์เมืองจีน แหล่งก็อปปี้สารพัด ดูยี่ห้อที่ขายแล้ว หน้าตาเหมือนกันเดี๊ยะ แต่ชือต่างกันนิดเดียวเท่านั้น ที่น่าขำก็คือ.. คนขายคนจีนบอกว่าเขาเป็นต้นตำรับสินค้านั้นๆ ญี่ปุ่นต่างหากที่เป็นคนทำเลียนแบบ??

สวัสดีคยามเย็นค่ะคุณต่อ

โอ๋ว่าแล้วเชียวว่าทำไมคอมเม้นท์คุณต่อสั้นจริงแฮะ มาอ่านต่อที่บ้านคุณต่อนี่หล่ะค่ะ เลยเข้าใจ ถึงบางอ้อพอดี

เห็นจะจริงนะค่ะเรื่องเกลียดคนญี่ปุ่น แต่ชอบผลิตภัณฑ์ญี่ปุ่น หรือเกลียดฝรั่งเศสแต่ชอบใช้น้ำหอม แม้แต่เกลียดอเมริกาแต่ใช้iPhone แบบสุภาษิตไทยว่า เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลแต่กินน้ำแกง 555 โอ๋ก็เป็นค่า เกลียดฝรั่งแต่ของใช้ในบ้านกว่าครึ่งมาจากซีกโลกนั้น ทำงัยได้หล่ะค่ะ นวัตกรรมเขาไปเร็ว แล้วประสิทธิภาพก็ดีซะด้วย

อ้ะส่วนที่ว่ามาตรฐานของคุณต่อนะมีแค่ 4 ข้อเท่านั้นเอง แต่ว่าถ้าเจ้าของหนังสือมาเห็นคงตาโตค้อนขวับ เพราะ 4 ข้อของคุณต่อมันสำมะคัญสำหรับผู้อ่าน แต่เป็นความยากลำบากของผู้จัดทำที่จะต้องทำให้ได้ 555

อย่าว่าแต่คุณต่อเลยค่ะที่ชอบเก็บ โอ๋ว่าเพื่อนบล็อกหลายคนก็ชอบ ตอนเลิกอ่านการ์ตูนก็ไม่เคยเอาไปชั่งกิโลขายเลย แม่ร่ำ ๆ จะหิ้วไปให้ได้ ต้องบอกแม่เลยว่าถ้าทิ้งนะจะงอนเป็นปีเลย ตอนนี้ก็ยังอยู่ครบ มีห้องเก็บเฉพาะเลยทีเดียว แต่ห้องดันรั่วน้ำเข้า หงุดหงิดมากมายตอนนี้ต้องซื้อกล่องพลาสติกเกรดเอมาเก็บหนังสือ เพื่อป้องกันน้ำ ฝุ่น แสงแดด ความร้อน ความชื้น พ่อเริ่มทนมะไหวแล้วจะให้ไปแบกะดินขายเป็นหนังสือมือสอง เพราะตอนนี้มันไม่ได้มีแค่การ์ตูนแล้ว ทั้งนวนิยาย หนังสือธรรมะ นิตยสารท่องเที่ยว การกีฬา ถ้าครบพันเล่มเมื่อไหร่รวมรายชื่อขึ้นบล็อก 555 (ล้อเล่นค่าขนาดตอนนี้จะจัดให้เป็นหมวดหมู่ยังยากลำบากเพราะเล่นมีเพิ่มทุกวัน)

ไม่ใช่แค่คุณต่อคนเดียวหรอกนะค่ะที่ชอบความคลาสิคของหนังสือ โอ๋ก็ชอบอ่านหนังสือมากกว่าทางอินเตอร์เน็ต ทุกวันนี้ยังเขียนจดหมายหาเพื่อนอยู่เลย ถึงจะคุยทาง Facebook ด้วยก็เถอะนะ เรียกว่าขอให้ได้เขียนก็พอใจละ มันได้อารมณ์มากกว่ากันเยอะเลย

ไม่อยากบอกเล้ยยยย ว่านิสัยเสีย คอมเม้นท์ทีก็ลื่นไถลไปไกลสุดขอบจักรวาลแล้ว ถ้าจะให้เขีนนต่อยังได้เลยนะเนี่ย แต่เอาเป็นว่าคุยกันวะละนิด จิตแจ่มใสละกันนะค่ะ

ปล1 ถนนสายนี้มีตะพาบของน้องก๋ายังไม่ออกเหรอค่ะ รออ่านค่า

ปล2 คาดว่าเพลงนี้ไม่นานโอ๋ต้องร้องตามได้แน่ ๆ ฟังไปพิมพ์ไปหลายสิบรอบ 555

แปลกหูแปลกตาดีค่ะคุณต่อ ชอบแฮะ

ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกันนะคะ

นี่ถ้าอ่านภาษาจีนเก่งๆ จะขนการ์ตูนมาอ่านบ้าง อิอิ


เดี๋ยววันจันทร์โหวตได้แล้วจะมาโหวตให้นะคะคุณต่อ สาขาการ์ตูนเนาะ




อืมม์..ที่จริงไหว้พระเก้าวัด จะครบๆ คงต้องมีรถส่วนตัวไปเองหละค่ะ คมนาคมสาธารณะไม่สะดวกจริงๆ ด้วยหละ แหะๆ

แล้วก็ถ้าเอาให้ครบแล้วไม่เหนื่อยมาก ต้องไหว้ทั้งวันค่ะ ไม่งั้นเหนื่อยเกิ๊น (อย่างของชม.นี่ เราใช้แค่ครึ่งวันค่ะ เหนื่อยไปอ้ะ แล้วก็พลาดหลายอย่างเลยค่ะ

หมวดการ์ตูนนะคะคุณต่อ

ไปเปิดร้านก่อนนะคะ เดี่ยวมาอ่านอีกรอบ

แอมอร

สวัสดีจ้ะต่อ

ยามาโตะ วากิ....เก่ามากกก

แต่ต่อยังรู้จักนะ อืมมม...

สวัสดีค่ะคุณต่อ ส่วนตัวชาลีรู้สึกว่า
เส้นลายวาดการ์ตูนญี่ปุ่นสมัยก่อนสวยกว่านี้นะคะ

เรื่องแบบสอบถาม ชาลีก็ชอบนะคะ
ทำเล่นๆ สนุกๆ แต่ก็ไม่ทุกหัวข้อค่ะ
เลือกทำเฉพาะหัวข้อที่ตัวเองชอบน่ะค่ะ

มีเมนูแซ่บๆ มาฝากด้วยค่ะ

จีนทำได้ทุกอย่างจริงๆนะเนี่ย

The Queenslander - แนวโมเอะครับ

ปลายแป้นพิมพ์ - ก็คงต้องเอาไปผสมแหละครับ ไม่งั้นคงดื่มได้ยาก เปรี้ยวเกินไป

ป้าโซ - ประเทศจีนกว้างใหญ่เจอเรื่องแปลกๆ แบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ ว่างๆ ป้าโซเอาหนังสือของลูกป้าโซมาเปิดๆ ดูสิครับ

oa - อ่านความคิดเห็นของคุณโอ๋แล้วสะดุ้ง ไม่คิดว่าที่ผมพูดถึงมาตรฐาน 4 ข้อมันจะไปทำให้ผู้ผลิตไม่พอใจได้ มันเป็นสิ่งที่ควรทำได้ไม่ใช่เหรอ ไม่เป็นไรนำไปขยายความเพิ่มเติมอีกครั้งก็แล้วกัน

ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไปวันที่ 4 มีนาคมครับ

สาวไกด์ใจซื่อ - เห็นนิตยสารแบบนี้ของจีนก็รู้สึกแปลกดีเหมือนกันครับ

แอมอร - ไปกินข้าวก่อนเดี๋ยวกลับมาอ่านอีกที

สายหมอกและก้อนเมฆ - ไม่รู้จักครับ ไปเปิดหาข้อมูล เห็นลายเส้นก็พอเดาได้ครับ

sierra whiskey charlie - ยุคสมัยมันก็เปลี่ยนไป ผมว่ามันสวยคนละแบบ ตรงนี้ก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละคนครับ สำหรับแบบทดสอบก็ทำเล่นขำๆ ถึงผมจะบอกว่าไม่ชอบ แต่ไม่ได้เกลียดครับ

น้องผิง - จีนทำได้ทุกอย่างจริงๆ อย่างที่น้องผิงให้ความเห็นครับ และหลายๆ อย่างทำได้ดีด้วย

สวัสดีค่ะคุณต่อ ชื่อมาดอนน่า อันนี้ของสูง
แปลว่า พระแม่มารีค่ะ (แม่ของพระเยซู)
ไม่มีใครที่อิตาลีเอาชื่อนี้มาตั้งชื่อลูกสาวกัน อิอิอิอิ
เจ๊มาดอนน่าเธอซ่าส์เองค่ะ
ปล. บรรยากาศคึกคักสุดยอด เรียกคนมาดูเยอะจริงๆ ค่ะ

คอมใช้ได้แล้วค่ะ
ต้องลงโปรแกรมใหม่
ก็ไม่รู้ว่าไวรัสจะมาเยี่ยมวันไหนอีกค่ะ
รอบนี้ น้องสาวนำเข้า
รอบหน้าไม่รู้ใคร
แต่โดนอีกแน่ๆเลย

การ์ตูนญี่ปุ่นนี่น่ารักจังเลยค่ะ
1 โหวตให้การ์ตูนค่ะ

สู้ๆ ทาเคชิ

โอ้โห้... มีรูปตัวการ์ตูนสาวๆเพียบเลย ชอบครับ

หอมกร - เช่นกันครับ

diamondsky - ต้องขออภัยอย่างสูง ดูเหมือนจะล้อเล่นจนไปลบหลู่ท่านเลย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมไม่มีเจตนาเลยครับ


คุณดีดี - ยินดีด้วยนะครับที่คอมพิวเตอร์กลับมาแล้ว

ข้ามขอบฟ้า - ขอบคุณสำหรับทุกคะแนนครับ

Don't try this at home. - ดีใจด้วยครับที่ชอบ

คำชี้แจ้งเพิ่มเติมสำหรับผู้สนใจ

ขอขยายความสำหรับสิ่งสำคัญที่สุดของนิตยสาร 4 ข้อ ที่กล่าวถึง ขอยกมาพูดอีกที


1. ข้อมูลรวดเร็ว ไม่ล้าสมัย
- ข้อนี้ในปัจจุบันอาจทำได้ยาก เพราะอินเทอร์เน็ตข้อมูลอัพกันวินาทีต่อวินาที ดังนั้นข้อนี้ถ้าไม่ช้าจนล้าสมัยก็ถือว่าผ่านแล้วครับ ผมไม่เรื่องมากหรอก


2. ความถูกต้องของข้อมูลต้องค่อนข้างสูง
ขอยกตัวอย่างดังนี้ "ถามว่าบล็อกของนายต่อ ได้รับรางวัลอะไร"
- ถ้าตอบว่า Best Klaibann Blog แบบนี้ ข้อมูลถูกต้อง แต่ไม่ชัดเจน

- ถ้าเพิ่มเติมคำตอบเป็น Best Klaibann Blog อันดับที่ 3 อันนี้ถือว่าผ่าน (ผมให้ผ่าน เพราะตอบถูกต้อง)

- ถ้าเพิ่มเติมคำตอบอีกว่า โดยได้รับในปี 2553 ที่ผ่านมา อันนี้ถือว่าละเอียด (สามารถละเอียดได้มากกว่านี้)

- แต่ถ้าตอบว่า Best Photo Blog แบบนี้ถือว่ามั่ว ซึ่งก็เคยมีนิตยสารของไทยบางเล่มมั่วข้อมูลแบบนี้ คือมั่วได้ชุ่ยสุดๆ จะชุ่ยก็ควรมีขอบเขตบ้าง


3. เวลาในการวางจำหน่ายตรงกันทุกเดือน อาจคาดเคลื่อนได้เล็กน้อย 1-2 วัน
- ที่ประเทศจีนนิตยสารเล่มดังกล่าวที่เอามารีวิวทำได้นะครับ วางแผงทุกวันที่ 14 ของเดือน ผมมองว่านิตยสารควรให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ วางแผงก่อนกำหนดได้ แต่เลยกำหนดนั้นไม่ควร ลองหนังสือพิมพ์วางแผงช้าไป 2-3 ชั่วโมงก็แย่แล้วครับ


4. ตอบจดหมายด้วยข้อมูลจริง ไม่ใช่ตอบเล่นๆ แบบขอไปที หรือขี้เกียจตอบ แม้ว่าจะเป็นคำถามที่เคยมีคนเคยถามมาแล้วก็ตาม
ยกตัวอย่างง่ายๆ คำถามคือ "ตัวละครที่บล็อกนี้ใช้แทนภาพแสดงตัวเองมาจากการ์ตูนเรื่องอะไร? และชื่ออะไร?"
- คำตอบที่สมควรตอบคือ ตัวละครดังกล่าวมาจากการ์ตูนเรื่อง Lucky Star ชื่อ Izumi Konata แบบนี้ถือว่าตอบตรงประเด็น ผ่าน

- ถ้าเพิ่มคำตอบเข้าไปอีกว่า เป็นนางเอกของเรื่อง และวงเล็บไว้หลังชื่อว่า 泉 こなた (ชื่อภาษาญี่ปุ่น) แบบนี้เรียกว่าละเอียด (สามารถตอบได้ละเอียดมากกว่านี้)

- แต่ถ้าตอบว่า แล้วท่านผู้อ่านคิดว่าชื่อเรื่องอะไรล่ะครับ ใครๆ เค้าก็รู้ทั้งนั้น ตอบไปก็หลายครั้งแล้วลองไปดูคำตอบเล่มเก่าๆ ดู แบบนี้เรียกว่าตอบเล่นๆ แบบไม่อยากตอบ ผมมองว่าคนที่ถาม ถามเพราะเขาอยากจะรู้ เพราะต้องไม่ลืมว่าการเขียนจดหมายย่อมมีค่าใช้จ่าย เสียเวลา แต่ถ้าได้รับคำตอบแบบนี้ เป็นใครก็คงรู้สึกแย่...

ไม่เป็นไรค่ะคุณต่อ คำว่า "มาดอนน่า"
คนอิตาเลี่ยนใช้เยอะเหมือนกัน เป็นคำสบถ น่ะค่ะ
(แต่ต้องระวัง พูดต่อหน้าเด็กๆ ไม่ดี)
คงคล้ายภาษาไทยว่า แม่มมมม ประมาณนั้นน่ะค่ะ อิอิอิ

เข้ามาเยี่ยมครับ...
มาแล้วอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง..
สมัยที่ผมบ้าเรื่อง ดรากอนบอล..ตามดูตามอ่านเกือบจะทุกตอน..ชอบโงกุล..พลังเต่า..อิอิอิ...

บล๊อกเยี่ยมมากครับ..

หวัดดีครับน้องต่อ

แล้วการ์ตูนของไทยอ่ะ
อ่านเสร็จแล้ว มือดำ หน้าหลุดมั่ง ไม่ก็พิมพ์ผิด 555

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณต่อ

สวัสดีค่ะคุณต่อ..สารภาพว่าไม่ได้อ่านการ์ตูนมานานแล้ว 555+ แต่มาสะดุดขำตรงที่บอกว่า..

จุดแข็งของนิตยสารการ์ตูนญี่ปุ่นของจีนทุกยี่ห้อคือ ไม่มีโฆษณา ส่วนมากพิมพ์สี่สีทั้งเล่ม และละเมิดลิขสิทธิ์..นี่ล่ะ..

ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่คนจีนทำไม่ดั้ยยย..

.........

สงสัยท่าจะจริงอ่ะเนอะ

diamondsky - เข้าใจแล้วครับ

คนอุบล - อืม... ... สมัยก่อนก็ต้องดราก้อนบอลนี่แหละ ติดกันงอมเลย

พี่ก๋า - สวัสดีครับ

พี่สองพี - ก็ต้องแก้ไขกันต่อไป เราก็ได้แต่แสดงความคิดเห็นไปที่สำนักพิมพ์เพื่อให้เขาปรับปรุง บางที่ก็รับฟัง และพยายามปรับปรุง บางที่ก็ไม่รับฟัง ถ้าทนไม่ไหวก็คงต้องเลิกซื้อ ซึ่งถ้าเป็นอย่างกรณีสุดท้าย สำนักพิมพ์แพ้ครับ เพราะเราๆ ยังหาอ่านในอินเทอร์เน็ตได้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงชอบในรู้แบบของหนังสือมากกว่าอยู่ดี

i'm not superman - มันเป็นจุดแข็งของทางนั้นจริงๆ ครับ ขอแปลความคำว่าละเมิดลิขสิทธิ์ให้ชัดเจนมากขึ้นนะครับ

คำว่าละเมิดลิขสิทธิ์ที่กล่าวถึงในที่นี้ พูดง่ายๆ ก็คือ ก๊อปปี้น่ะแหละ แผ่นก๊อป ถ้าเทียบความเหมือน เหมือนแทบจะแยกไม่ออก

พี่ก๋าว่าบางทีก็ต่างคนต่างกลัวนะน้องต่อ
คนโบกก็เสียวครับว่าคนขับจะเป็นคนที่ขับดีหรือเปล่า
ส่วนคนขับก็น่าจะกลัวว่าคนที่รับมาเป็นคนดีรึเปล่า 555

ผมชอบความเห็นยาวๆของพี่จังครับ

ฮี่ๆ

ประเทศไทยเรา มันต้องรอให้เสื่อมสุดๆก่อน

แล้วมันก็จะถึงจุดเปลี่ยนแปลงของมันเองล่ะครับ

แต่นานจังเนาะ

เห็นแล้วอึดอัด

ภาพที่เอามาลง รู้สึกว่าแม้วจะไปเปิดงานอะไรซักอย่าง น่าจะเป็นวิสาขะ

น้าแม้วนี่ เป็นศิษย์ครับ แต่คงยังพอมีสติอยู่บ้าง

เฮ่อๆ

ลองเข้าอากู๋ แล้วค้น ธรรมกาย ทักษิณ ดูนะครับ

หวัดดียามเช้าครับน้องต่อ

สวัสดียามเช้าค่ะคุณต่อ
ไปเที่ยวไหนคะวันนี้

แพงกว่าที่คิดนะเนี่ย เทียบกับค่าครองชีพจีนแล้ว
แต่เพิ่งรู้ว่าจีนก็มีนิตยสารแบบนี้ด้วย โมเอะจ๋ายิ่งกว่าของไทยอีก แนวนี้ผมอ่านไม่ไหว เป็นภูมิแพ้โมเอะ
ภาพ Type-moon เอา Phantas Moon นำหน้า ซึ่งจนบัดนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยว่ายัยนี่เป็นใครจากเรื่องไหน 555

ไม่ได้อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมานานเป็นชาติแล้ว เรื่องในบล็อคนี้ไม่รู้จักเลย แต่เมื่อก่อนชอบนะคะ ทั้งดูทั้งอ่านเลย แต่พอ ตอนเอ๊าะ ๆ จะตามดูประจำ อย่าง แคนดี้จอมแก่น (เก๋าไปมั้ยเนี่ย )

ส่วนหนังสือการ์ตูนเรื่องที่ชอบที่สุดก็คือ ไออิกับมาโคโต้ (นี่ก็เก่าได้ใจเหมือนกัน ) ซื้อมาอ่านแล้วชอบมาก ยังเก็บไว้จนเดี๋ยวนี้เลยคะ

แต่ดูลายเส้นและการลงสีการ์ตูนในบล็อคก็ชอบนะคะ สวยดี ชอบรีวิวที่คุณต่อเขียนด้วย ได้รู้เรื่องการ์ตูนญี่ปุ่นของจีนแบบเต็ม ๆ เลย

สวัสดียามเย็นครับคุณต่อ

คุณต่อชอบการ์ตูนจริงๆ เลยนะครับ

สวัสดีตอนค่ำมืดแล้วครับ

สองทุ่มนี้ ทำอะไรดีหนอ

ดี.แว๊บบบบเข้ามาโหวตการ์ตูนค่ะ
ฝันดีนะคะคุณต่อ

เพลงคึกคักจังเลยจ้ะ

หวัดดีครับน้องต่อ

มาโหวตหมวดการ์ตูนให้นะคะคุณต่อ

พี่ก๋า - มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ต่างฝ่ายต่างกลัว

เป็ดสวรรค์ - ความจริงผมยังไงก็ได้ บ่นไปก็เท่านั้น แต่เห็นแล้วมันก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเหมือนกัน ขอบคุณที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติม ถ้าแกเยสติคงหมดตัวไปแล้วล่ะ

คุณดีดี - ไม่ได้ไปไหน

ชีริว - ก็ถือว่าแพงพอสมควรเมื่อเทียบกับค่าครองชีพ แต่จะว่าไงดี ก็ต้องดูเป็นเมืองๆ เหมือนกัน เพราะอย่างพวกปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ ค่าครองชีพสูงกว่าหลายๆ เมืองเหมือนกัน แต่ขณะเดียวกันถ้าเป็นที่ปักกิ่ง (แหล่งผลิต) ซื้อที่นั่นเท่าที่เคยได้ยินมา มีส่วนลดอีกต่างหาก ที่คุนหมิงร้านที่ซื้อประจำลดแค่ 5% เอง

แพ้โมเอะเหรอครับ นิตยสารของจีนถึงขั้นแยกโมเอะออกมาเลย ^^ มีโอกาสจะแนะนำนิตยสารการ์ตูนญี่ปุ่นของจีน แบบธรรมดาๆ บ้างละกัน

haiku - แต่ละเรื่องที่พูดถึงนี่เก่าได้ใจจริงๆ

กลิ่นดอย - ชอบการ์ตูนจริงๆ ครับ

เป็ดสวรรค์ - เมื่อวานไปดูดาวครับ เผื่อจะเห็นจานบิน

ข้ามขอบฟ้า - คึกคักดีใช่มั้ยครับ

สาวไกด์ใจซื่อ - ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตนะครับ