| No. 811 ปั่นจักรยานขึ้นเขาระนอง(เหนื่อยโคตร) แล้วก็... |
ประจำ จันทร์ - อาทิตย์
 |
บันทึกการเดินทางของ หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือน จากกรุงเทพ ไป พังงา ด้วยจักรยาน (ตอนที่ 9 ) |
| (ช่วง ระนอง - พังงา) |
| วันนี้ก่อนออกจากเมือง ระนอง ผมว่าจะแวะชมสถานที่สำคัญสักหน่อย |
ไม่อยากผ่านไปเฉย ๆ แบบเมืองผ่านนะครับ เปิดเน็ตดู เขาแนะนำพระตำหนักที่ประทับจำลองที่สร้างเลียนแบบตัวจริง
 |
สมัยรัชกาลที่ห้า พระตำหนักนี้ หมาป่าไปหลังจากกินข้าวแล้ว ประวัติว่าสมัยก่อนก่อนเจ้าเมืองระนองคนแรก |
| พระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดี (คอซูเจี้ยง ณ ระนอง) ท่านสร้างไว้รับเสด็จ ร.5 ที่เสด็จประพาสเมืองระนอง ตอนหลัง |
| ได้ทรุดโทรมผุพังไป... เมืองระนองยุคหลังก็มาสร้างใหม่ให้เป็นอนุสรณ์เหตุการณ์สำคับของจังหวัดเมื่อครั้งกระโน้น |
| |
| จากพระตำหนักนี้ผมว่าจะไปจวนเจ้าเมืองระนองที่ตระกูลของท่านคอซูเจี้ยงอยู่ |
| ถามนักเรียนชายประจำจังหวัดที่มา แอบสูบบุหรี่ตรงพระตำหนัก น้อง ๆ บอกว่าให้ตัดขึ้นเนินเขาไปเลย ผมบอกเหนื่อย |
| ขี้เกียจขึ้นเนิน น้องบอกงั้นให้ขี่อ้อมลงไปทางโรงเรียนหญิง ตอนแรกนั้นน้องเขา งง ๆ นะครับ เมื่อถามถึงสถานที่ |
จวนเจ้าเมือง น้องเขาบอกว่าเคยเห็นแต่วัดเก่าอยู่แถวนั้น
|
| แต่เมื่อหมาป่าไปถึง ก็รู้ว่านั่นแหละคือจวนเจ้าเมือง คือบ้านเจ้าเมืองสมัยก่อนจะมีกำแพงมีค่ายหอประตูรบ |
ด้วยว่าสมัยก่อนหากมีการกบฏแข็งข้อของกุลีจีนที่มาขุดแร่ก็ต้องมีการปราบปรามกัน ตัวบ้านเจ้าเมืองก็เลยต้องมีกำแพง
 |
ล้อมหนาแน่น เด็ก ๆ ด้วยความเป็นคนในพื้นที่เลย ไม่ได้สนใจประวัติของจังหวัดตัวเองเท่าไหร่เลย |
| เลยไพล่นึกว่าเจ้าอาณาเขตที่มีกำแพงศิลาแลงล้อมนับสิบ ๆ ไร่นั้นเป็นวัดร้าง |
|
| ทุกวันนี้ลูกหลานของตระกูล ณ ระนอง บางคนก็ยังมีบ้านอยู่ในบริเวณของจวนเจ้าเมืองเก่านี้ครับ |
| และก็มีคนนอกไปปลูกบ้านเรือนอยู่รอบนอก ๆ จวนด้วย มีอาคารเล็ก ๆ ติดรูปของสมาชิกประจำตระกูล มีป้ายชื่อให้ |
ลูกหลานได้บูชาดังภาพ
|
| เสร็จจากบ้านเจ้าเมือง ผมก็ขี่ออกนอกเมืองมุ่งลงใต้ วันนี้กะว่าจะไปให้ถึงเขตจังหวัดพังงา |
แต่ต้องหากาแฟสดกิน เรียกแรงก่อนนะครับ ในเมืองระนองหาร้านกาแฟสดไม่เจอ ขี่มานอกเมืองมีร้านขายกาแฟสด
 |
แต่ผมไม่ได้หยุดด้วยกะเอาจากประสพการณ์ว่าเมื่อเราขี่ออกนอกเขตดาวน์ทาวน์สักพัก เดี๋ยวก็ต้องเจอปั้ม ปตท. ที่ต้องมี |
| ร้านกาแฟอเมซอนอยู่ก่อนเดินทางบนไฮเวย์ต่อไปอีกยังอำเภอถัดไป |
แต่ ณ เวลานี้วันนี้ ระนองไม่มีปั้ม ปตท.เขตริมเมืองที่มีร้านการสดครับ
|
| กลั้นใจขี่มาเรื่อยเจอติดป้ายขายกาแฟสด แวะเข้าไป คุณผู้ชายเจ้าของร้านบอกเมียที่เป็นคนชงกาแฟป่วย ไม่ได้ขาย |
| มาสักพักหนึ่งแล้ว ขี่ต่อมาเห็นร้านขายกาแฟโบราณกะว่าจะเล่นกาแฟแบบถุงโบราณนี่แหละ แต่มันสายแล้วแม่ค้าบอก |
| เหลือแต่เนสกาแฟ โอยย.... ขี่ต่อไปจนถึงปั้ม ปตท. ตำบลหงาวนั่นแหละครับ กว่าจะมีกาแฟสดให้กิน |
| เพื่อนนักจักรยานที่ติดกาแฟสดหากจะขี่ลงมาทางนี้ เตรียมตัวรับภาวะขาดกาแฟสดไว้ให้ดีนะครับ |
| |
| ทางที่ผ่านจากบ้านหงาวมาเริ่มแคบ ลงจากสี่เลนเป็นสองเลนสวน หมาป่าขี่ไปขี่ไปชักเริ่มล้าที่สุดก็มาได้แค่ 67 กม. |
ต้องหยุดพักที่อำเภอกะเปอร์ของจังหวัดระนอง ไปไม่ถึงเขตพังงาดังที่ตั้งใจ หยุดกันตั้งแต่บ่ายสามล่ะครับ
|
| เข้าที่พักชื่อ ดีดี รีสอร์ท แยกเข้าซอยจากถนนใหญ่มีขึ้นเนินไปอีกพอได้เหงื่อ ระทางสะสมที่ 752 กม. |
|
| เสาร์ที่ 8 มีนาคม วันที่เก้าของการเดินทาง |
|
| ออกจากกะเปอร์สาย ๆ กินข้าวเช้าแล้วออกจากเขตดาวน์ทาวน์มานิดเดียวสักประมาณเจ็ดแปดกิโลเมตรก็เจอภูเขาเลยครับ |
| ทางชันอืดหนืดยาวพอควร ผมต้องเริ่มสับจานหน้า ลงจานเล็กสุดส่วนเฟืองหลังลงไปเฟือง 4 เฟือง 3 บ้างเหนื่อยกว่าเขาน้ำตก |
ก่อนเข้าเมืองระนองมาก ด้วยว่าทางชันมันยาวกว้าง
 |
กลั้นใจขี่มาถึงจุดสูงสุดของเขา มีศาล มีศาลาที่พักริมทางมีโต๊ะม้าหิน ต้องแวะหยุดจิบน้ำและนั่งเย็น ๆ ให้เหงื่อระเหย |
| ผมก็หมาป่าล้วงกระเป๋าจะจดบันทึก ปรากฏว่าหาสมุดที่จดรายละเอียดแรมทางมาร่วมสัปดาห์กว่าไม่เจอ |
| ค้นควั่กเท่าไรก็หาไม่เจอ ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มด้วยว่าถ้าขาดสมุด |
| ใช้ความทรงจำสำหรับทริปยาวขนาดนี้น่าจะใช้ได้กระพร่องกระแพร่งมาก |
| |
| นึกย้อนหลังไป ตอนกินข้าวเช้าก็ยังแน่ใจว่า ยังควักสมุดขึ้นมาจดรายการอาหารกับราคา เลยเดาว่าลืมสมุดไว้ที่ร้าน |
| ข้าวเช้านั่นเอง หัวคิดเป็นพัลวันว่าจะกู้สมุดคืนมาอย่างไร จะขี่กลับไปเอามั๊ย แต่ไอ้ความเหนื่อยตอนขี่ขึ้นเขามา |
| ก็ชวนให้ท้อจริง ๆ ครับ เพราะหมายความว่าขี่ย้อนไปและขี่ขึ้นมาใหม่ก็ต้องเหนื่อยซ้ำเดิมคูณสอง |
| |
| อีกทางเลือกหนึ่งคือ โทรกลับไปที่พักกะว่าจะอ้อนวอนให้เขาเอามอเตอร์ไซค์ลงไปเช็คสมุดที่ร้านข้าว แล้วขี่ขึ้นมาให้บน |
| เขา สงสัยต้องเอาทางนี้ก่อนละ |
| แต่พอวนเดินไปมากลับมาที่โต๊ะหินในศาลาก็เจอสมุดวางอยู่ โอยดีใจจนตัวสั่นครับ แสดงว่าก่อนหน้านั้นควักสมุด |
| ออกมาแล้ววางไว้บนโต๊ะแต่เดินไปมา โดยขาดสติว่าทำอะไรทิ้งไว้ รอดไปได้อีกคราวนี้นะ หมาป่าขี้ลืมตัวนี้ |
| |
| สักพักก็มีพระธุดงค์หนุ่มเดินเข้ามาแชร์ศาลาที่พักด้วย ด้วยความที่พระอ่อนวัยกว่าผม จะเรียกว่าหลวงน้องนะครับ |
| หลวงน้องธุดงค์มาจากสวี เดินข้ามเขามา หลวงน้องบอกว่าเมื่อคืนค้างที่กะเปอร์เหมือนหมาป่านั่นแหละ |
| และออกมาแต่เช้าตรู่ ตอนนั่งศาลาริมทางก็เห็นหมาป่าขี่ผ่านมาแต่ หมาป่าไม่เห็นหลวงน้อง แล้วหลวงน้องก็เดินขึ้นเขา |
ตามถนนมาเรื่อยมา จนมาเจอหมาป่าพักเหนื่อยนี่แหละ
ข้างล่าง เป็นภาพ แทนนะครับ
|
|
| ท่านบอกว่าตอนเดินข้ามเขาจากฝั่งอ่าวไทยมานั้นเจอช้าง เจอวัวแดงในป่า แต่ที่ทำความเจ็บปวดมากที่สุดหคือ ฝูงเห็บ |
| ในป่าท่านว่าจะไปคุระบุรีที่อยู่ข้างหน้าและต่อไปตะกั่วป่า |
| ผมถวายปัจจัยหลวงน้องเพื่อสนับสนุนการธุดงค์ครั้งนี้แล้วก็ กราบลาขี่ต่อมาตอนสายมากแล้ว |
| ต่อจากเขากะเปอร์ก็มาถึงอำเภอสุขสำราญ นี่เป็นอำเภอสุดท้ายของระนองก่อนจะเข้าเขตจังหวัดพังงาครับ |
| |
| หมาป่ามาถึงตอนเที่ยงกว่า ๆ อำเภอนี้พี่น้องชาวมุสลิมอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากครับ ร้านอาหารข้างทางเป็นอาหาร |
| มุสลิมหมดเลย ผมนั้นแพ้กลิ่นเครื่องเทศอาหารมุสลิมเลยต้องอาศัยอาหารไมโครเวฟร้าน 7-11 ของปั้ม ปตท. |
| รองท้องไปก่อน |
| ระหว่างทางก่อนมาถึงสุขสำราญเจอนักจักรยานฝรั่งกลุ่มใหญ่ขี่แซงไป เป็นกลุ่มทัวรที่จัดเฉพาะการขี่จักรยาน |
| มีรถเซอร์วิสขับตามมาด้วย ดูสติกเกอร์ข้างรถเป็นธุรกิจที่ตั้งอยู่ในภูเก็บ |
| คงจะนัดหมายกันลงเครื่อง ขี่จากระนองแล้วไปจบทริปที่ภูเก็ตด้วยการขี่ล่องลงมา มีจักรยานไปรอที่สนามบินระนอง |
| ทั้งกลุ่มเป็นเสือหมอบครับ ขี่กันได้เร็วขนาด ตอนแซงผม เด็กหนุ่มฝรั่งยังหันมายิ้มพูดยั่วกับหมาป่าเป็นภาษาไทยว่า |
| เร็ว ๆ |
| ด้านขวาตลอดทางจากกะเปอร์จะเป็นฝั่งทะเลอันดามันมีนากุ้งมาตลอดทาง แล้วเข้าเขตพังงาในที่สุดครับ |
| พังงาเป็นเขตของอำเภอคุระบุรี |
| เขตพังงานี้มีข้อสังเกตอย่างหนึ่งคือ เขาจะเรียกถนนเล็กแยกจากถนนเส้นประธานว่า "ซอย" ซอยนั้นซอยโน้นซอย |
| นี้ที่บ้านหมาป่าที่กรุงเทพอยู่ซอยอุดมสุข ยังขี่มาเจอซอยตัวเองที่พังงา |
| ช่วงขี่เข้าพังงาก่อนถึงคุระบุรี ถ้านักจักรยานสูดอากาศจะได้กลิ่นปลาแห้งลอยอวล อยู่เป็นกลิ่นประจำถิ่นนะครับ |
| บอกได้ว่าแถวนี้ทำมาหากินอะไรเป็นหลัก |
|
| หมาป่าเดียวดาย จะนอนได้หรือเปล่า.....? กลิ่นอวล |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L |
| st. ผู้เข้าชม 1,528,292 |
| = |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์นิดจะได้แวะไปเยือนครับ |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
อ่านจบนึกถึงคำว่า
"นักปั่นน่องเหล็ก" ขึ้นมาทันทีเลยครับ
สุดยอดมากๆ
ระทางสะสมได้ 752 กม.แล้ว