| No. 805 ตัดใจไป...สู่ป่าทึบ |
| |
 |
เล่าต่อนะครับ ผมชื่อเสรี เพื่อน ๆ เรียกผมว่า เสธ...แหะ ๆ ทำงานตู้สะเบียงรถไฟ กินนอนบนตู้รถไฟเป็นหลัก มีหน้าที่ขาย |
อาหารเหล้า เครื่องดื่มมีเฮียสมานรับสิทธิ์จากรถไฟขายของ
|
| วันนั้นคนบนรถเยอะ เหล้าที่เราเตรียมมาหมด ไม่พอ ผมวิ่งลงไปซื้อจากร้านค้าตอนรถไฟรอหลีกทาง |
| แต่เหล้าแม่โขงหมด ได้เหล้ากวางทองมาแทน ลูกพี่ก็เฮียหมานสั่งให้เทเหล้ากวางทอง |
| ใส่ขวดแม่โขงแบนไปเสิร์ฟแทน ผมก็จำใจ แหะ ๆ ต้องทำตาม |
| |
| เฮ้ยน้อง แม่โขงแบนนี้ไงเปิดขวดมาละ ปลอมเปล่า |
| เปล่า - ปลอมครับพี่(ผมพูดตรงนะครับ แต่ทิ้งช่วงก่อนพูดว่า ปลอม มิได้มุสานา) |
สุราทุกยี่ห้อไม่ควรดื่มมากนะครับ ทำลายสุขภาพ
|
| เหลือแต่โขงกลม เลยเทใส่ขวดแบนมาให้ ผมดูออกว่าพี่เก๋า ชิมนิดก็รู้ว่า โขงหรือฮันเดรด |
| อีตา จ.ส.อ.ผู้นี้ หงึกคอยอมรับสมอ้าง หุ หุ เทใส่ฝาจิบนิด ยังไม่แน่ใจ จิบครั้งที่สอง |
| |
| เออ ใช่แม่โขง ลิ้นพี่นะไม่ใช่คุย แน่นอนที่สุดเอ็งไปเอาเนื้อน้ำตกมาอีกจาน |
| ครับพี่ |
| ว่าแล้วผมรีบเดินไปที่ห้องครัว เลื่อนประตูปิดแล้วก็เอามือกดท้อง ปิดปากหัวเราะ หุ หุ |
| |
| ผมงี้นับถือ เฮียหมาน ซะจริง ๆ คอยสอนทริค เอ้ยแนะนำในสิ่งที่ดีสำหรับตนเอง คนอื่นไม่รู้ก็ไม่เป็นไร |
| คงไม่บาปนะครับ โปรดอย่าถามว่าเฮียหมาน นามสกุลอะไร โดยจรรยาบรรณ |
| ผมบอกไม่ได้จริง ๆ 555 |
| |
| ปีต่อ ๆ มาเฮียหมานก็ไม่ได้ต่อสัญญาสัมปทานขายของบนรถไฟ ผมก็ต้องระเห็จไป |
| ทำงานอีกแห่งกับเสี่ยโรงไม้ ได้พี่มุ้ยพ่อครัวตู้สะเบียง หนวดงามหนีบผมไปทำงานด้วย |
เช้ามืดวันหนึ่ง
|
| เสียงน้ำในลำห้วยไหลดังเบา ๆ ด้านหัวนอน ลืมตามองหลังคามุ้งที่มืด |
| อากาศหนาว ต้องเอาหัวแม่เท้าซุกเข้าผ้านวมที่หนา ม้วนกลับจนแน่นให้หายเท้า |
| เย็นได้พักใหญ่ส่วนหน้าอกเอาหมอนแบน ๆ วางบนอกใต้ ผ้านวมอีกชั้น ทำให้อุ่น |
| |
| นึกเรื่องราวที่ผ่านมา ทำงานบนตู้เสบียงรถไฟ พบปะผู้คนมากมาย เสียงตะโกนข้ามหัว |
| ไปมาเป็นประจำ เป็นชีวิตที่วุ่นวายแต่ก็สนุก แต่ความเป็นส่วนตัวไม่มีเลย |
| |
| เสี่ยเจ้าของโรงไม้ในเมือง ให้ผมกับพี่มุ้ย เดินทางมาทำงานในปางไม้ในป่าลึก ต้องนั่งรถพิคอัพ |
| ผ่านบ้านแยง บ้านหนองกะท้าว เข้าตัวตลาดนครไทย รถต้องปีนเขาขึ้นลง หลายชั่วโมง |
| ขับผ่านป่าไม้ นาน ๆ จะพบบ้านสักหลัง ผ่านบ้านทับสะแกด้านซ้ายมือ จะไปบ้านปางเมี่ยง |
โชเฟอร์เลี้ยวขวา เข้าสู่ อ.ชาติการเป็นป่าทึบ
|
 |
ไม่นาน ก็เข้าสู่ปางไม้ของเสี่ย เป็นลานกว้างเกือบสี่ไร่เลยไปเห็นไกลออกไปเป็นที่รวม |
| หมอนไม้ บริเวณปางอยู่บนตลิ่งสูงติดกับลำธารที่อยู่ข้างล่าง น้ำใสไหลผ่านก้อนหินใหญ่เล็ก |
| เกิดเสียงตลอดเวลา |
| |
| บ้านพักเตี้ยเกือบติดพื้น ปลูกเรียงรายหลังคามุงด้วย หญ้าคาที่จับเป็นตับหลายหลังเป็นที่อยู่ |
ของคนงานและ หัวหน้างานบางคนมีบ้านพักหลังใหญ่ ปลูกสูงกว่าบ้านหลังอื่น
|
| หลังคามุงด้วยสังกะสีทับด้วยตับหญ้าคาอีกชั้น กันไม่ให้ร้อน ข้างล่างเป็นที่เก็บอาหารแห้ง สด |
| ข้างบนมีห้องสำหรับ ผจก.ปางไม้ พี่วิโรจน์ นอนพักส่วนที่เหลือเป็นห้องโล่ง ผมกับพี่มุ้ยเข้าพัก |
หลังนี้คงจะเป็นไปด้วยว่า พี่มุ้ยได้รับคำสั่งให้อยู่ช่วยพี่วิโรจน์ และทำหน้าที่แทนเวลา ผจก.ไม่อยู่
|
 |
| |
| พี่มุ้ย เลยต้องติดสร้อยห้อยตาม ผจก. เผื่อเรียนรู้การทำไม้ ส่วนผมเสรีเลยได้ใบบุญนอนพักที่นี่ |
| หน้าที่ของ เส... เหรอ ไม่พ้นเรื่องอาหาร |
| เปล่า ๆ อย่าเข้าใจผิดว่า ไม่ต้องเสริฟอาหารแบบบนตู้สะเบียงรถไฟแล้วได้เลื่อนชั้นเป็น ผช.กุ๊ก |
| ก็ ลูกกระเป๋งพ่อครัว ที่มีหน้ายิ้มแต่ตาแดงก่ำตลอดเวลาพี่แกกรึ๊บน้ำพรรค์นั้นเป็นประจำ แก้เหงา |
| |
| |
| เช้านี่สินะ จะต้องขับรถเข้าเมือง ต้องลุกเตรียมตัวเดินทางต้องขับรถไปเอาอาหารแห้งอาหารสด |
| |
| โรงไม้ในเมืองจัดซื้อไว้ให้ กลับมาปางไม้ เลยได้แวะเยี่ยมน้องไพ นัยตาสวยบ้าง |
| ส่วนพี่มุ้ยเหรอ ไม่ค่อยได้เข้าเมือง สู้เสรีไม่ได้ยกเว้นวันนี้ จะต้องนำบัญชีไม้ กับเรื่องราวต่าง ๆ |
| ที่ ผจก.ปางไม้ทำแล้ว พี่มุ้ยจะไปรายงานปากเปล่าให้เสี่ยฟังวันนี้เลยไปด้วยกัน |
| |
| ขื้นรถสตาร์ตยังไงก็ไม่ติด ดังแชะ ๆ ไฟในแบตเตอรี่หมดเจออุปสรรคจนได้ รถเหลือคันเดียว |
เป็นรถหกล้อบรรทุกของเต็มเกิดเกเร จะเข็นก็ไม่ได้ไม่มีคนงานพอ มีสายพ่วงแต่รถอีกคันไม่มี ยุ่ง..เลย
|
 |
ไฟแบตหมด รถไม่เหลือสักคัน รออีกคันดีไหมพี่ |
| |
| รอไม่ได้ เฮ้ยเมิงเอาขอนไม้หนุนล้อหน้าให้แน่นพี่มุ้ยชี้ไปที่คนงาน |
| ไอ้สี เอาแม่แรงตัวใหญ่สอดใต้พื้นรถใส่ท้ายรถ เอาแผ่นไม้รองล่างด้วย นั่นแหละแม่แรงจะ |
| ได้ไม่จม มึงขึ้นแม่แรงให้สูงสุด |
| คนงานชื่อสี แย๊กแม่แรงไม่กี่ที ท้ายรถหกล้อที่บันทุกของเต็ม ค่อย ๆ ยกสูงขึ้น |
| เฮ้ยเส ใส่เกียร์สองรออยู่บนรถ พอกูสั่งให้ตีไม้หน้ารถคอยจับพวงมาลัย รถเคลื่อน เมิง |
| เหยียบคันเร่งไว้เลย เข้าใจ๋... |
| ได้เลย ลูกพี่ |
| ไอ้สี ไปหน้ารถ เข้าด้านซ้ายมือ เอ้าเอาค้อนปอนด์ใหญ่เตรียมตีขอนไม้ที่หนุน ให้แรงหลุด |
| ไปจากล้อ กูนับถึง 3 ตีเลย |
| หนึ่ง สอง ซ้ำ |
| เป๊ะ ขอนไม้หนุนหน้าล้อรถหลุด รถที่หนักยกท้ายสูงพุ่งดันไปข้างหน้าอย่างแรงเพลาหลังหมุนติ้ว ทันที |
| ผมสะดุ้งสุดตัว เสียงรถดังหึ่ม เหยียบคันเร่ง บรึ้น ๆ รถวิ่งไปข้างหน้าได้นิด รีบปลดเป็นเกียร์ว่าง |
| เร่งเครื่องจนเดินเรียบ ยกมือขวาขึ้นชู โอเล่ ติดแล้วเว้ย 555 |
| |
| พี่มุ้ย กระโดดขึ้นรถด้านซ้าย ผมเร่งเครื่องให้แรงแล้วผ่อนเบา เข้าเกียร์หนึ่งดังกึ๊กปล่อยคลัช เร่งรถวิ่ง ขึ้นลง |
| พี่มุ้ยรถเก๋งไฟแบตไม่มีทำแบบนี้ได้ปะ |
| ได้เฉพาะเครื่องดีเซล ใช้แรงอัดกระบอกสูบเกิดความร้อน จุดระเบิดดีเซล...เฮ้ย ๆ ดูทางซิ ทางลงดอย |
| ทางโค้ง ฉิบ.ห.... แล้ว |
| อะไรจะเกิดขึ้น...โปรดติดตามตอนต่อ.....ครับ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,522,090 |
| st ผู้เข้าชม 1,519,308 |
| = 2,782 |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์นิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
สวัสดีครับ
โห...ประสบการณ์ชีวิตหลากหลายอาชีพดีแท้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
กวางทองผมไม่ทันเห็นเลยครับ
รู้จักแม่โขง แสงทิพย์ แต่ไม่ได้กินครับ
เคยจิบแล้วมันขมก็เลิกไปครับ 555
เมื่อวานรถของน้องสาวผมก็แบตหมด
เล่นไม่เติมน้ำเลย จนน้ำในแบตแห้งขอด
ผมต้องขับรถไปช่วยจั๊มพ์แบตกับมาดามตอนเที่ยงคืน
ดีที่ไปดับที่หน้า 7-11 ครับ