| No. 876 สิ่งที่เคยพลาดไป (ตะพาบ) |
| |
| ปลายฤดูหนาวเราเดินเข้าป่าที่เชียงใหม่ใกล้ ออบขานขณะนั้นสภาพป่าดี เราหวังจะไปค้างริมลำห้วยที่มีน้ำไหลนิด ๆ |
| ขณะนั้นยังไม่มีคำสั่งห้ามเข้าป่า เราระวังตัวกลัวหลงเลยหักกิ่งไม้ตามนิยายที่เคยอ่าน |
| ไว้แต่ก็หลงทางหาทางกลับไม่ได้ ยิ่งเดินยิ่งเข้าป่าลึก เลยตกลงค้างคืนกันก่อน กลางคืนน่ากลัว |
| การเดินป่าในครั้งนั้น เลยรู้ว่า พลาดไปแล้ว แต่จะเป็นเช่นไร ติดตามต่อนิด อาจจะไม่ตื่นเต้น แต่ผมเหนื่อยมาก 555
เราต้องวิ่ง แล้วก็วิ่ง
| |
| รอบกายมืด ไกลออกไปเกือบ สามสิบเมตรแสงจันทร์ส่องลอดใบไม้สู่พื้นเห็นพุ่มไม้ก้อนหินเลือนราง เสียงเดินย่องของ |
| สัตว์แล้วหยุดครู่หนึ่ง เริ่มมีเสียงเดินช้า ๆ ไปขวามือของต้นพลวงใหญ่ |
| กลิ่นสาบสัตว์ลอยมาให้ได้กลิ่นนิด ๆ ร่างของสัตว์ตระคุ่มโผล่ต้องแสงจันทร์ ดูไม่รู้ว่าเป็นสัตว์อะไร |
| |
| อึดใจ เสียงครูฉัตรขยับตัว พร้อมกับตบมือดังลั่นพร้อมกับเสียงสะบัดตัวของสัตว์วิ่งหนีไปในความมืด คงจะหลายตัว |
| ตัวไรครู |
| หมูป่านะ มันออกหากิน |
| เฮ้อ โล่งอกไปทีครู 555 เล่นเอาเหงื่อตก เอ้า นพ กับโตตื่นแล้ว |
| เสือเหรอมาเหรอพี่ไวน์ |
| เปล่าหมูป่า เอ..ครูปกติหมูป่ามันออกหาอาหารตอนดึกเหรอ |
| มันมักจะออกหากิน ตอนเช้ามืดเป็นส่วนใหญ่ บางทีครูเคยเจอมันมาตอนห้าทุ่มนะ |
| แถวไหนครับครู |
| โน่น ครูไปนอน ในดอยหลังสวนสัตว์ ไนท์ซาฟารี ลึกเข้าไปไกล คุณไวน์จำได้เปล่าที่เราไปส่องไก่ป่าแล้วหลงทาง |
| จำได้จำแม่นด้วย เราไปแล้วไม่มีน้ำกิน หิวกันแทบแย่หลงทางเกือบทั้งวันไปโผล่ห่างจากจุดเดิม 7 กม |
| ตอนนี้ไม่มีอะไรมาแล้ว นพ กับโต ไปนั่งดูพระจันทร์ก็ได้นะ |
| ไม่เอาแล้ว ครู ชักเสียว กลัวมันมาอีก |
| ไม่มาแล้ว เราคุยกันดังแบบนี้ เปิดหนีไปหลาย กม. แล้วโต กลัวอะไร |
| ก็..เสือ....นะ |
| ถูกล่าจนเกลี้ยงป่า จะมีก็เสือปลา จริงแล้วมันเป็นแค่แมวป่า ยังพอมีอยู่บ้างกับหมี |
| แต่เอ...กลิ่นควันไฟทำไมมันแรงมาก สงสัยไฟจะไหม้ป่าแต่คงไกลนะเรานอนต่อไม่มีอะไรแล้ว |
เสียงไก่ป่าร้อง ไกลแสนไกล
เสียงน้ำไหลเบา ๆ อากาศเย็นครอบคลุมไปทั่ว เสียงขยับตัวรูดซิปถุงนอน |
| เอ้าโตตื่นแล้ว |
| นพจะเข้าป่าเหรอ |
| ครับข้าศึกโจมตีอุ้ย โตเดินไปด้วยกัน ชักเสียววะ |
| แสงแรกของวันเริ่มสาดส่อง เห็นโต กับนพกำลังเดินขึ้นจากลำห้วย |
| โต นพเช้านี้อยากกินอะไร |
| ปาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้ 555 |
| ฝันไปก่อนเถอะโต เช้านี้อย่ากินเลยอาหารจีน |
ไหนครูว่าจะทำอาหารฝรั่งให้กิน
|
| อ้าวนี่ไง ผักกูดแทน หน่อไม้ฝรั่ง ปกติเขาต้ม แล้วช้อนให้สะเด็ดน้ำเคล้าเกลือเนย กินกับสเต็กของเราเป็นไง |
| | อร่อยดีครู ปลาทูน่าที่เคล้าคลุกไปกับผักกูดต้ม เข้าท่า เค็มนิด ๆ | |
| เอ้าโตชอบ แล้วนพ ชอบอะไรบ้างละ เห็นกินไม่หยุด | |
| 555 ชอบหมดแหละ ใข่คน นี่ก็อร่อย ผมไม่เห็นครูเอาไข่มาซักฟองเก็บไข่ไก่ป่ามาเหรอ |
| อ๋อ เป็นไข่ผงสำเร็จรูปนะ เพื่อนจากกรุงเทพเอามาฝากหลายซอง |
| มันเป็นไงครู ไม่เคยรู้เรื่องเลย | |
| คืองี้ โรงงานผลิตเขาคงต้มไข่แดงไข่ขาว แล้วทำให้แห้งโดยความเย็นมั้ง พอป่นแล้วก็แพคใส่ถุงขายถุง 180 บาท |
ถุงเล็ก 49 - 69 บาทก็มีเอามาผสมน้ำนิดเทใส่น้ำมันนิด ตั้งไฟคนเหยาะเกลือหน่อย ครูว่าพอกินได้นะ
เพื่อนที่ กท. บอกว่ามีขายหลายที่ แบ่งเป็นไข่ขาวผง สำหรับผสมเบเกอรี่ หรือไม่ก็ไข่แดงกับไข่ขาวผสม สำหรับคน บางยี่ห้อ
เขาเน้นให้ สัตว์เลี้ยงพวกหนูแฮมฯ นก
|
| เช้านั้น กินผักกูดเคล้าเกลือปลาทูน่า กับขนมปังหัวกระโหลก จิ้มกินกับไข่คน นุ่มหมดไปสองแถวก็หมดเลยแหละ |
| ก็พวกเรา เคยกินแต่ข้าวเหนียวกะ ข้าวสวยนี่นา |
| โตกับนพ ช่วยกันม้วนผ้ากันฝน รวมกับถุงนอน หม้อข้าวสนามขึ้นสพายหลัง ครูฉัตรตักน้ำในห้วยมาราดกองไฟจนดับ |
| แต่ละคนแบกเป้ ถุงนอนเครื่องใช้ส่วนตัว ที่ลืมไม่ได้ก็กระติกน้ำต่างเดินขึ้นดอยไปเรื่อย ๆ บางครั้งลุย |
ข้ามลำห้วย อากาศที่เคยเย็นตอนกลางคืน กลับร้อน เสียงหายใจเริ่มดัง
|
| เราจะเดินไปไหนครับครู |
| จะพาพวกเราไปหุบเขา ที่เย็นสบาย อยู่ห่างจากที่เราเดินอีกนานหน่อย ครูเคยไปมาแล้ว 2 ครั้งกับเพื่อนกลางคืนหนาว |
| ที่ว่าหนาว ฤดูหนาวเหรอครู |
| ไม่หรอกเดือนนี้แหละ เช้ามาจะมีหมอกปกคลุม คงมีความชื้นสูงกว่าจะเห็นแสงแดดโน่น เกือบสี่โมงเช้า พรรณไม้แปลก |
| น้ำในลำห้วยมีตลอด กะว่าจะพักอยู่ที่นั่นสักคืนแล้วค่อยกลับ โตกับนพ เดินไหวหรือหรือเปล่าละ |
| ยอหอ ครู เสียดายพี่ไวน์ เอากล้องมาแต่ถ่ายไม่ได้ |
| เออ..ไม่ต้องมาเยาะ...เราอุตส่าห์เสียบชาร์ตไฟไว้ ตรงปลายเท้าดันลืมเอาแบตเตอรี่มาซะนี่ |
| เราเดินในป่า อยู่ส่วนไหนของป่าออบขานครับครู |
| อ๋อ..ขวาดอยสูงชัน จะเป็นเทือกดอยอินทนนท์ แต่เราจะมุ่งไปอีกไกลป่าไผ่เยอะน้ำไม่ค่อยมีเติมน้ำในกระติกให้เต็ม |
| ไว้ก่อนช่วยกันเก็บผักหวานไปด้วย |
| ที่เดินขึ้นดอยที่สูงชัน ความร้อนเพิ่มขึ้น เหงื่อผุดขึ้นเต็มหลัง |
| ครูตอนนี้เริ่มหิวผมว่าหาอะไรกินกันก่อน ขนมปังหมดจากท้องแล้ว |
| เอาซิ กลั้นใจเดินไป ซอกดอย ตรงนั้นมีใบไม้เขียวน่าจะมีน้ำล้างหน้าล้างตัว เราแกงผักหวานป่ากิน เราพักสักชั่วโมง |
จะได้กินข้าวนอนพักกันหน่อยก็ดี
 |
| เราเดินไปพัก ตรงแอ่งน้ำซับ ใต้ป่าไผ่ ร่มครึ้ม เอาผักหวานป่าที่เก็บมาตลอดทางเทรวมกันบนใบตองตึงก็ใบพลวงสีอ่อน |
| นพ จัดการเก็บกิ่งไม้แห้งมากอง ก่อไฟ โตหาก้อนหินทรงแหลมมาวางเป็นสามเส้า |
| น้ำซับไม่สอาด มีน้อยแถมมีกลิ่นเหม็นทำไงดีละครู จะแกงคงกินไม่ลง |
งั้นเอากระติกของครูกับของคุณไวน์เทใส่แทนก็แล้วกัน
|
| นพเอาหม้อมีเนียมใหญ่ตั้งบนเตาที่ร้อนฉ่า ครูใช้ช้อนตักน้ำพริกแดงใส่ไปสองช้อน |
| เหยาะน้ำไปนิดแล้วคน แก้ห่อพลาสติกห่อเนื้อวัวย่างแล้วฉีกเป็นเส้น โปรยลง คนกับน้ำพริกจนกลิ่นหอมเติมน้ำจากกระติก |
| เกือบครึ่ง รอเดือด |
| โต นั่งเด็ดยอดผักหวาน วางไว้บนใบพลวง ใบแก่โยนทิ้ง |
| เอ..คุณไวน์กลิ่นไฟของเรา ทำไมมันแรง แบบนี้ |
| ไม่ใช่ของเราหรอกครู ผมว่าจากที่อื่นนา โน่นครูควันขึ้นทางซ้าย |
| ว้า ไม่ดีเลย ใครมาพักแล้วไม่ดับไฟ เดี๋ยวได้ยุ่งกัน |
| นั่นมาอีกทางแล้วครู ขวามือก็มี ไม่ดีแล้ว สงสัยจะกินข้าวเที่ยงไม่ได้ |
| เก็บของใส่เป้ให้หมด |
| นพรีบเทหม้อแกงทิ้ง แล้วรีบปล่อยหม้อทิ้ง คงจะร้อน คว้าเป้ใส่หลังเอากิ่งไม้สอดหูหม้อ วิ่งตามกันขึ้นดอยเสียงไฟลาม |
เลีย ดังตามขึ้นมา ไอร้อนตลบ มาพร้อมควันไฟพวกเราต่างวิ่งขึ้นดอย ลงแอ่งดอยสลับกันไป
 |
อย่าวิ่งไปทางนั้น ไฟมาทางขวาอีกทางแล้ว ฉีกไปทางซ้ายดีกว่า เสียงหายใจดังฟืดฟาดกันทุกคน ควันไฟ |
ใบไผ่ที่ไหม้ดำ ถูกลมพัดตกมาตลอดเวลา ยิ่งวิ่งหนียิ่งหิวน้ำ คอแห้งเป็นผง
 |
กว่าครึ่ง ชม.ที่เราวิ่งหนีขึ้นดอย แล้วฉีกไปทางซ้ายมือ แล้วต่างคนต่างนั่ง ยืนขาสั่นผับ ๆ เปลวไฟร้อนไล่ตามหลังมาติด ๆ |
| ใบหน้าแต่ละคนเปื้อนดำจากเขม่าใบไม้ที่ถูกเผาปลิวมาใส่ |
เฮ้ยวิ่งลงแอ่งดอยดีกว่า
ต่างคนต่างวิ่ง ล้มลุกแล้วรีบพยุงตัวยืนตระกายลง ความร้อนเริ่มคลายลงไม่ถึงครึ่ง ชม.เราก็ลงมาสู่แอ่งดอยทรุดตัวลงกับน้ำในห้วย
น้ำที่ตกค้างในลำห้วยแม้จะน้อยแต่ก็ทำให้เราสดชื่นมีกำลังขึ้น
|
หลังจากปลอดภัยแล้ว ก็นึกถึงที่เราพลาดไปคือวิ่งขึ้นที่สูง ตายลูกเดียว
|
อย่าให้เหมือนไฟป่าที่เชียงใหม่เมื่อไม่กี่วันมานี้นะครับ เกือบร้อยทั้งร้อยไฟไหม้ป่ามาจาก มนุษย์ ถ้าเข้าป่า
หุงข้าวทำอาหารแล้วจะต้องดับไฟให้สนิท ราดด้วยน้ำทุกครั้ง งดเผาหญ้าทำไร่เพราะจะลามไหม้ป่าได้
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L |
| st. 1,654,854 |
| = |
| ขอบคุณที่แวะมาเยือนกรุณาทิ้ง ร่องรอยไว้นิด จะได้กลับไปเยี่ยนเยียนได้ถูกคนครับ |
Diarist |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
20 กว่าปีที่แล้ว
ผมรับน้องกันที่ออบขานนี่ล่ะครับ
ตอนนั้นคนเที่ยวยังไปไม่ถึง
ครองป่าเลย 555
ไฟป่าน่ากลัวมากๆเลยนะครับ
อ่านจากที่พี่ไวน์เขียน
ประสบการณ์และการตัดสินใจในภาวะฉุกเฉิน
เป็นสิ่งที่สำคัญมากจริงๆครับ