| No. 797 มิ่งมิตร ระดับที่แตกต่่าง…? (ตะพาบ) |
เป็นภาพเรียกน้ำย่อย... เรื่องข้างในจะเป็นแบบไหนคลิ๊กอ่านต่อได้เลย
 |
หลายวันก่อนเห็นโจทย์จาก อีตาต่อผู้ดูแลกลุ่มตะพาบ ว่าให้เขียนตามที่ JinnyTent บอกไว้ เรื่องมิ่งมิตร นั่งนึกแพล๊บ ฯ |
| นึกถึงร้านมิ่งหลี ร้านอาหารที่ตั้งมานานแถวหน้าพระลาน เป็นที่ชุมนุนของนักเขียน อาจารย์มหาลัย นักคิด |
| มีคนเขียนถึงการต้อนรับของร้าน หลายแบบ หุ หุ ดูในเวฟพี่พันติ๊ปก็มี วันนี้เพียงเกริ่นเท่านั้นครับ |
| |
| หลายสิบปีมาแล้วผมย้ายไปทำงานประจำที่อุบลราชธานี ได้ไปกินข้าวต้มอยู่ร้านหนึ่งบ่อยครั้งลูกค้าเต็มทุกครั้ง |
| คนทั่วไปเรียกว่า ข้าวต้มประสาท อยู่ฝั่ง อ.วารินชำราบ อุบล มีเพียงแต่น้ำมูลขวางกั้น คล้ายกรุงเทพ มีแม่น้ำเจ้าพระยา |
| ขวางกั้น ธนบุรี... เคยมีนายตำรวจใหญ่ที่เพิ่งย้ายไปรับตำแหน่ง ลูกน้องพาไป สั่งอาหารเยอะหลายอย่าง |
| ลื้อสั่งมั๊กเกิงปาย ให้คนอื่นแหลกมั่ง (เจ้าของร้านพูด) |
| ทำเอาสารวัตรใหญ่ หน้าแดงก่ำ จนกระทั่งลูกน้องกระซิบ ท่านก็พยักหน้าส่ายหัวไปมาแล้วก็ หัวเราะขื่น ๆ |
| |
| อีกแห่ง แป๊ะขายตือฮวนประสาท ซอยต้นสน เพลินจิต กรุงเทพนี่แหละ |
| อยู่ใกล้ที่ทำงานเดิมของผมไป ใหม่ ๆผมยืนรอสั่งตือฮวน กลัวคนอื่นแซงคิวสั่งก่อน คนอื่นเขายืนรอสั่งห่าง ๆ ผมเลย |
| เลยรีบยืนชิด สั่งด้วยเสียงหล่อปานกลาง หุ หุ |
| แป๊ะตือฮวน 2 ชาม |
| ไม่ขาย ไม่ล่ายเวลาขาย ว่าแล้วแป๊ะก็สะบัดหน้าพรึ๊ด ทำเอาผม งง..เต็ก อะไรว้าเราตั้งใจจะมากิน แสดงหน้า |
| ไม่เป็นมิตรซะเลย |
| ทั้งสามร้านที่กล่าวถึง เป็นอุปนิสัยส่วนตัวของเขา จริงแล้วคงไม่มีอะไรหรอก อาศัยว่าอาหารทั้งสามร้านอร่อยสุด ๆ |
| ขายไม่แพง ราคาคบได้ เคยคุยกับเจ้าของบ้างในเวลาที่เขาว่าง จึงรู้ว่านิสัยจริงแล้ว ดีมาก ๆ |
| ดูภายนอก ไม่เป็นมิตร เท่าใด หุ หุ |
| |
| เรื่องต่อไปไม่พ้นร้านอาหาร ผับบาร์ เพราะต้องพบปะแขก เพื่อนร่วมงานโดยเฉพาะคนกลางคืนที่ใคร ๆ รู้หรือคิดว่า |
| เป็นงานสีเทาดำ ตัวผมเลยเป็นคนสีดำไปด้วย หุ หุ |
| |
| หลังเลิกงานประจำ จะทำงานผับบาร์ภัตตาคาร เป็นกิจการที่ละเอียดอ่อน ต้องหูตาไว ต้องคลุกคลีอยู่บ้างอีกอย่างชอบ |
| ที่นั่งเช็คเอกสารส่วนใหญ่จะนั่งในเคาเตอร์แคชเชียร์ หรือไม่ก็เคาเตอร์บาร์ |
| เอกสารบัญชี พนง.ของผมจะไปรับ และทุกสิ้นเดือนจะไปตรวจนับสินค้าคงเหลือ เพื่อทำบัญชีกำไรขาดทุน |
ภาพแทนนะครับ
|
| แต่ละแห่งผมไปเดือนละสองครั้ง ไปมากกว่านั้นไม่ไหว เมา.... 555 เหล้าเชลยเยอะมาก นั่งเช็คเอกสารที่ควรรู้ |
| แคชเชียร์จะเสริฟน้ำ แต่ถ้าไปนั่งในเคาเตอร์บาร์ บาร์เทนเดอร์จะเสริฟน้ำพรรค์นั้น 1 แก้ว..ก่อน |
| ระหว่างนั้นบ๋อย เด็กเสริฟชายหญิง กัปตันจะเดินมายกมือไหว้ แล้วพวกเขาต่างช่วยกันกวาดพื้น ถูพื้นบางพวกก็เช็ดโต๊ะ |
ก่อนร้านจะเปิด
|
| พอได้เวลาก็ไปทำความสะอาดตัว เช็ด ๆ ตัวกับจักกะแร้ หุ หุ เปลี่ยนเสื้อ บางคนก็แต่งหน้าทาปาก |
| แล้วก็ทะยอยไปรับอาหารที่ครัว มาทานกัน ถ้าพ่อครัวทำอาหาร พนง.พวก ต้ม แกง ผัดก็กินกันเงียบ ๆถ้าวันใดมีอาหาร |
| อีสานพวกเขาชอบ ต้มเปรอะ ส้มตำอะไรพวกนี้ เผ็ดเป็นหลัก... |
| |
| ส่วนผมจะให้ผมกินอาหารแบบพวกเขา ไม่เอา..ครับ เผ็ด..ๆๆ เกินไปกินไม่ได้ พ่อครัวแต่ละที่จะ ผัดมักกะโรนี หมูกระเทียมพริก |
| ไทย ผัดราดหน้าทะเล ข้าวผัดปูเนื้อกรรเชียงปูเพียบ ผมก็กินไปงั้น ๆ เบื่อมากหลายครั้งเข้า |
| เกือบทุกที่เริ่มรู้ใจ ทั้งแคชเชียร์ หรือไม่ก็บาร์เทนเดอร์จะไปสั่งอาหารที่ครัว ยกมาเสริพที่โต๊ะทำงาน นี่ครับ กะเพราหมูกรอบ |
| |
 |
| |
| ของมันชอบนี่นาหลังกินอาหารนั่งเช็คงานไป จะมี พนง.เสริฟมาเอียง ๆ มองพอผมเงยสบตา ก็แถเข้ามา |
| ป๋า ยืมตังค์หน่อย |
| ฉันไปเป็นผัวแม่แกเมื่อไรวะ มาเรียก ป๋า |
| น่าป๋าใจดีเรียกพี่ไวน์ก็ได้ หนูยืมสองพัน |
ทะลึ่งมากนะเอง เอาไป 500 ศุกร์ที่แล้วผัวแกก็ยืมไป ยังไม่คืน....
|
| พนง.ในร้านมักจะเป็น ผัวเมียกัน เมียเสริฟ ส่วนผัวก็เป็นคนยกอาหาร.... พวกนี้อยู่ใกล้ชิดคงจะเหล่กันอยู่แล้ว |
ตอนร้านเลิกเดินกลับ ซ้อนมอไซค์ไปด้วยกัน
|
| พนง.ในร้านจะได้รับเงินเดือนต่ำ ไม่กี่พันบาท แต่พวกเขาจะได้รับส่วนแบ่งติ๊ป เขาเรียกกันแบบนี้นะครับ |
| จะเป็นติ๊ปรวม เมื่อเช็คบิลเก็บเงินโต๊ะที่เขาเรียกเช็คบิล ลูกค้าจะวางเหรียญ ให้บนถาดหลายเหรียญ บางคนเห็น |
เหรียญแค่ 4 อันก็ควักแบงค์ 20 วางให้ ถ้าคนไหนเมาหน่อย ควักใบร้อยบาทวางให้ หุ หุ
|
|
| พนง.เก็บเงินจะนำไปส่งให้แคชเชียร์ แล้วเทติ๊ปใส่ตู้หน้าเคาเตอร์ดังกราว 555 แต่ละแห่งแบ่งจ่าย 15 วันครั้ง |
| บางร้านทุกวันอาทิตย์หลังร้านปิด |
| รวมแล้วแต่ละเดือนบ๋อยจะได้รับเงินเดือนที่น้อยนิด แต่ติ๊บเยอะ รวมแล้วหมื่นกว่าบาทถ้าให้แสนบาทต่อเดือนเดี๋ยว |
จะเหมือนคนนั่งหลับในสภา อุ๊บ...ซ์
|
| เป็นหลักในบริหารของเจ้าของเขาต้องการให้ พนง.เอาใจลูกค้าบริการให้ดีที่สุด ลูกค้าจะได้เข้าเยอะ ๆ บ่อย ๆ |
แคชเชียร์มักจะทอนเงินเป็นเหรียญเยอะหน่อย ไม่ใช่เหรีญญ 1 บาทนะเออ 555
|
| เหรียญสิบบาทเป็นหลัก ลูกค้าชายจะเมาหรือสงสารผลักถาดให้เอาไปเลยบางคนใจดีควักใบร้อยบาทวางให้ในถาด |
คงคิดว่าเป็นใบยี่สิบบาทเสร็จโก๋...แต่ถ้าเมียลูกค้าไปด้วย แหะ ๆ จะเก็บเหลือเหรียญเดียว เศร้า..เลย
|
| พนง.เสริฟบางคนเก่งเอาใจลูกค้าจะยืนชงเหล้า ชงเครื่องดื่มให้ตลอดเวลาเลยมีโอกาศยืนชิดโต๊ะคุยกับลูกค้า |
| บางโต๊ะลูกค้าที่มาบ่อย จะนัดเพื่อนมาสังสรรค์ ถ้าจำหน้าว่าเคยเห็น |
| พนง.เสริพเห็นหน้ารีบยกมือไหว้ ยืนรอให้เขานั่ง แล้วก็รีบพูดดังได้ยินทั้งโต๊ะ ท่านไม่ค่อยมาเลย |
| |
| ลูกค้าอมยิ้ม เออวะงานยุ่งหน่อย เพื่อนคนอื่นต่างแสดงท่าที่ยกย่องว่า หมอมาบ่อยเป็นลูกค้าประจำ |
| เป็นความภูมิใจของลูกค้า |
| ผมกระซิบถามบ๋อยลูกค้าประจำเหรอ.....เปล่าพี่เคยมาครั้งเดียว...อิ อิ |
อ๋องี้เอง ว่าทำไมเขายัดเงินใส่กระเป๋าแก น่าจะเยอะกว่าติ๊บบนถาดนะ
|
| แหะ ๆ เทคนิคเฉพาะตัวนะพี่ไวน์...ลูกค้าเขาถามเรื่องติ๊บเลยบอกว่า เป็นติ๊บรวมร้านจะแบ่งให้เท่า ๆ กัน |
ถ้ายัดใส่กระเป๋า ถือว่าเป็นตี๊บส่วนตัวไม่ต้องแบ่งครับ
|
| พนง.ในร้านมีรายได้ ใช้ได้เลย มากกว่าที่ผมรับจากร้านแต่ละเดือนซะอีก |
แต่พวกน้อง ๆ เขาชอบกินดี อาหารจากครัว พนง.เขาจะไม่ค่อยกิน โทรสั่งพิชซ่า สั่งกุ้งเผา หรืออาหารจากที่อื่น
|
| มากินกันก่อนทำงาน เงินเลยไม่ค่อยเหลือ บางคนก็ส่งให้พ่อให้แม่ ให้เมียที่บ้าน หรือลูกที่ ตจว. |
| เลยหาเรื่องยืมเงินผมบ่อย แต่ผมก็ให้ยืมเท่าที่จำเป็น แหะ ๆ เงินเดือนผมน้อยวก่าพวกเขานี่นา |
|
| บางครั้งผมไปทำงานภัตตาคาร ผับหรือบาร์ พนง.เห็นจะรีบเข้ามาไหว้แล้วจับมือเขย่าดีใจที่ได้ร่วมงานกันอีก |
| ส่วนผมก็ งง.. มันเคยอยู่ร้านไหนหว่า 555 |
| พวกเขาเปลี่ยนงานบ่อยมาก ที่ไหนมีแขกเยอะเขาก็ไปสมัครทำงาน จะได้รับส่วนแบ่งติ๊บเยอะ ๆ |
| |
| เพื่อนหลายคนคิดว่าอาชีพทำบัญชี คงคิดว่าน่าเบื่อหน่าย จริงก็ใช่ แม้น่าเบื่อแต่ ก็เป็นอาชีพทำรายได้ค่อนข้างดี |
| แต่ก็น้อยกว่าคนค้าขาย หรือพ่อค้า |
| ผมได้ลูกค้าเพิ่ม เจ้าของเดิมหรือเพื่อน ๆ ที่จะเปิดกิจการเพิ่มใหม่หรือมีปัญหาเรื่องภาษีเลยติดต่อให้ผมทำงาน |
พวกเขาช่วยเหลือผมมาตลอด
|
| ที่ไม่น่าเชื่อ น้อง ๆ แคชเชียร์หรือบาร์เทนเดอร์ช่วยให้ผมได้งานเพิ่มน่าจะกว่า 10 กว่าบริษัท..พวกเขาจะคุ้นเคยกับ |
| นายจ้างใหม่ที่ยังไม่มีคนทำบัญชีดูแล การเสียภาษี เขาจะเชียร์ ผมเลยถูกเรียกตัวจากนายจ้างคนใหม่ และไม่เคยพลาด |
| ได้ทำงานเพิ่มตลอด เพราะน้องมิ่งมิตร |
| ผมมีสินน้ำใจให้น้อง ๆ หลายคนไม่ยอมรับสินน้ำใจเขาบอกว่า เคยช่วยเขาหลายอย่างไม่ขอรับ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,509,363 |
| st.ผู้เข้าแวะเยือน 1,508,623 |
| = 740 |
| |
| ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน มาเม้นท์ทิ้งร่อยรอยไว้จะได้ไปทักทายครับ |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
อ่านจนจบ
ผมรู้สึกถึงคำว่า "หัวใจของการบริการ" เลยครับพี่
ที่เชียงใหม่สมัยก่อนก็มีหลายเจ้าทีเ่ป็นแบบนี้
คือเจ้าของร้านพูดไม่ดี
แรงสุดก็เป็นร้านข้าวเหนียวชื่อที่ขายตอนกลางคืน
ทะเลาะกับลูกค้าจนชักปืนออกมายิงลูกค้าเลย
จุดเริ่มก็คือพูดจาไม่ดีใส่กัน
ตอนนี้ถ้ายังคงเอกลักษณ์การพูดไม่ดี
ผมว่าเหนื่อยแน่ๆครับ 555
ขนาดร้านอาหารที่บริการดี พูดจาเพราะยังทยอยปิดตัวลงเยอะมาก
ปีนี้เศรษฐกิจพังพาบจริงๆครับพี่
ร้านอาหารปิดตัวลงเยอะ เพื่อนผมเป็นเจ้าของร้านอาหาร
ก็ปิดร้านไปเรียบร้อยแล้ว สรรเสริญนายกฯทุกวันครับ 555