กว่าจะมาเป็นสโคนแสนอร่อย
กว่าจะมาเป็นสโคนแสนอร่อย ท่านผู้อ่านที่นิยมชมชอบ ในการทานสโคน ท่านเคยรู้บ้างไหมว่า สโคนกรอบนอกนุ่มใน ทานตอนร้อนๆ ผ่าครึ่งแล้วทาแยม หยิบเข้าปาก รสหวานของแยม บวก ความกรอบของสโคน ช่างอร่อยหาคำบรรยายไม่ได้ สโคนที่เรารับประทานตามห้างร้าน โรงแรมหรูๆนั้น มีที่มาและกระบวนการผลิตยังไง วันนี้ถ้าท่านทราบเรื่องจริงจากสกูปพิเศษ ของทีมงานป๋าเต๊ะ แล้ว ท่านจะยังกล้ากินสโคนเหล่านี้อีกต่อไปหรือไม่ ติดตามชมได้ ณ บัดนี้เลยครับ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ป๋าเต๊ะ คู่แข่ง ป๋าแหงม ได้รับแจ้งจากสายข่าวว่า มีโรงงานเถื่อน ลักลอบผลิตสโคน อยู่กลางกรุง กำลังผลิตวันนึงเป็นหมื่นลูก ที่สำคัญ คาดว่าจะมีการใช้แรงงานเด็กต่างด้าว ป๋าเต๊ะจึงคาบข่าวไปบอกป๋าไวน์คนหล่อ นักสืบเอกชน จอมขุดคุ้ย ชื่อดังย่านอ่อนนุช วางแผนกัน เพื่อจะเปิดโปง โรงงานเถื่อนที่มีการใช้แรงงานเด็กแห่งนี้ทันที ป๋าไวน์จึงดำเนินการติดต่อ ล่อซื้อสโคน ป๋าเต๊ะ ช่างภาพข่าวอาชญากรรม ทำหน้าที่ซ่อนกล้องเข้าไปแอบถ่าย 10โมงเช้า วันอาทิตย์ฝนตกพรำๆ ป๋าเต๊ะ และป๋าไวน์ ก็มาปรากฎตัวอยู่หน้าโรงงานขนาดใหญ่พื้นที่ประมาณไม่ต่ำกว่า2ไร่ มีรั้วรอบขอบชิดมองจากภายนอก ก็เหมือนกับบ้านธรรมดา ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นโรงงานสโคนเถื่อนไปได้ โรงงานแห่งนี้ใช้กลอุบายเปิดเป็นโรงเรียนสอนทำสโคนบังหน้า แต่แท้จริงแล้วจะเป็นอย่างไร เชิญท่านผู้อ่านตามป๋าเต๊ะมาติดๆเลยครับ เมื่อย่างเท้าเข้าไปภายในโรงงาน ป๋าเต๊ะ กับ ป๋าไวน์ ถึงกับต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็นในห้องแรก เตาอบเดินเครื่องเต็มที่ทุกเตา สโคนวางเรียงรายเต็มไปหมด แทบไม่มีทางเดิน 
ป๋าเต๊ะ กับป๋าไวน์ แอบหยิบสโคนเข้าปากคนละลูก เพื่อตรวจสอบสารพิษและ สิ่งเจือปน แถมเอาซ่อนไว้กระเป๋ากางเกงอีก เพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐาน แล้วพากันเดินสำรวจโรงงาน พบว่ามีห้องต่างๆมากมาย จนกระทั่งมาพบ ดญ คนแรก 
ดญ.อุ้ม เจ้าการะเกด ดวงตาใสแป๋ว ผู้ยังไม่รู้ชะตากรรมมากับคุณอุ้มผู้ปกครอง ป๋าเต๊ะแยกกับป๋าไวน์ ทำการสำรวจ พบว่าห้องต่อมาเป็น ห้องอบรม สอนการทำสโคนให้เด็กที่มาใหม่ 
ครูบุ๊ง เสื้อแดง เป็นครูที่ทางโรงงานจ้างมาสอนเด็กๆทำสโคน ทีมงานป๋าเต๊ะ เข้าใจว่าไม่น่าจะมีส่วนรู้เห็น เด็กหญิง3คนที่เห็น ก็มี ดญ เมย์ ดญ เปี๊ยก แล้วก็ ดญ ดา ที่น่าสงสารที่สุดก้คือ ดญ เปี๊ยก ยังเล่นโทรศัพท์อยู่เล้ย ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเอาเสียเล้ย อิอิ 
ดญ เปี๊ยก จากเด็กน้อยร่าเริง สดใส พูดเป็นต่อยหอย ต้องมาทำสโคน วันละ18 ชม. กลายมาเป็นเด็กน้อยผู้เงียบขรึม น่าสงสารจริงๆเล้ย 
เถ้าแก่เนี้ยคุณพี่โส่ย เจ้าของโรงงาน ตรวจขั้นตอนการผลิตอย่างเข้มงวด 
ดญ เปี๊ยก เหยื่อโรงงานเถื่อน กับผลงานสโคนแสนอร่อย ที่จริงยังเป็นเยาวชน น่าจะมีไอ้โม่งปิดหน้าเสียหน่อย อิอิ 
เถ้าแก่เนี้ยคุณพี่โส่ย ถ่ายรูปสโคน อัพขึ้นเวป เตรียมส่งขายโซมาเลีย 
นักเรียนรุ่นเล็กอายุน้อยสุด หลานปริม คุณป้าหนึ่ง ต้องหลอกล่อว่า จะพามาว่ายน้ำ ถึงยอมมา 555 
โฉมหน้าบรรดาแม่ครัวของโรงงานแห่งนี้ กำลังเตรียมอาหารเลี้ยงเด็กๆ สภาพห้องครัวติดเหล็กดัดอย่างแน่นหนา เพื่อป้องกันการหลบหนี ในห้องครัวอันร้อนอบอ้าว พบ ดญ ดา เจ้าเก่า ไม่วายโดนใช้อีกตามเคย 555  
แม่ครัวโอศรี ถูกจับมาอยู่โรงงานแห่งนี้ตั้งแต่เด็กกำลังทำส้มตำหลอด มีแต่ผักล้วนๆป๋าเต๊ะไม่กล้าพูดมาก เกรงใจมีดในมือ555 แม่ครัวเย็นตาโฟ พี่บิ๊ ก้ถูกจับมาเช่นกัน ถูกบังคับให้ทำแต่เย็นตาโฟ มาตั้งแต่อายุ 14 ไม่ค่อยถูกกับ แม่ครัวโอศรี วันๆแทบไม่มองหน้ากัน เพราะผิดใจกัน ตอนทำ workshop ข้าวต้มมัดเลี้ยงเด็กๆ เมื่อเดือนก่อน 555 ป๋าเต๊ะเดินสำรวจ ข้าวปลาอาหารที่เด็กๆได้กินวันละมื้อ เพื่อประทังชีวิตน่าสงสารที่สุด มาดูกันว่ามีอะไรบ้าง 
อาหารหลักกินทุกวันก้คือ ส้มตำหลอด มีแต่แป้งกับผักล้วนๆ อิอิ 
เป็ดย่างจานนี้ หน้าตาสวยงาม แต่จริงๆเป็นของปลอม ทำจากเรซินเหมือนของจริงมากๆ 555 คุณพี่แหม่ม หุ้นส่วนโรงงาน จัดหามา 
ไก่ทอดจานนี้ก้ปลอมเหมือนกัน เหมือนสุดๆ ป๋าเต๊ะอดใจไม่ไหว ต้องหยิบมาแทะ มาดูดเล่น อิอิ 
เย็นตาโฟแสนอร่อยชามนี้ฝีมือ แม่ครัวพี่บิ๊ 3เดือน เด็กๆ ถึงจะมีโอกาสได้กินที 
สองป้ากับหลาน ต้องแย่งกันจกข้าวเหนียว เพื่อเอาชีวิตรอดไปวันๆ สังเกตทั้งคู่ แก้มป่องมาก เพราะอัดแน่นไปด้วยข้าวเหนียว 555 
คุณอ้อมแอ้ม ผู้ปกครอง ดญ อุ้ม เจ้าการะเกด ร่วมเดินทางมา เพื่อทลายโรงงานสโคนเถื่อนแห่งนี้  
ซ้าย คุณพี่แหม่ม สปอนเซอร์ใหญ่ใจดี เอื้อเฟื้อ เป็ดย่าง ขวา ครูบุ๊งขณะไล่งับ เอ๊ย ไล่จับแมลงวัน แสดงถึง สภาพแวดล้อมภายในโรงงาน ที่ไม่ผ่าน iso 14000 
สภาพการกินอยู่ในโรงงาน แออัดยัดเยียด ดญ เปี๊ยกน่าสงสารที่สุด นั่งหาวเรอ เพราะกินไม่ทันเพื่อน 555 
ต้องขอขอบคุณน้องเมย์ สายของเรา ที่ส่งพิกัดgps ที่ตั้งโรงงานมาให้ ทำให้ทีมงานป๋าเต๊ะ และป๋าไวน์สุดหล่อ สามารถบุกทลายโรงงานสโคนเถื่อนแห่งนี้ได้  
ซ้าย รอยยิ้มอันดีใจครั้งแรกของ ดญ ดา หลังจากหลุดพ้นการทารุณ จากโรงงานแห่งนี้มาได้ ถึงแม้จะเสียนิ้วไป2นิ้ว ก็ตาม ขวา ไอติมมื้อแรกในชีวิต ของ แม่ครัวพี่บิ๊ เพราะถูกจับมาเป็นแม่ครัว ตั้งแต่อายุ 14 อิอิ 
รอยยิ้มมีความสุขของคุณครูและผู้ปกครอง หลังทีมงานเข้าให้การช่วยเหลือ 
ป๋าไวน์ กับรอยยิ้มอย่างมีความสุขของเด็กๆ ที่ช่วยเหลือออกมาได้ Happy Ending จบแล้วจ้า สุดท้ายทางทีมงานmultiple blog ต้องขอขอบคุณนักแสดงทุกคน ที่สละเวลาอันมีค่า เพื่อสร้างสรรค์ ภาพยนต์ต่อต้านการใช้แรงงานเด็กและสตรีเรื่องนี้ สถานที่ฉากโรงงาน และ พรอบประกอบฉาก เอื้อเฟื้อโดย คุณพี่โส่ย ผู้แสนจะใจดี เจ้าเก่า ข้าวปลาอาหาร ขนมนมเนยต่างๆ ขนมาจากนักแสดงผู้มีจิตอาสาทุกท่าน ทีมงานmultiple blog โดยเฉพาะ ป๋าเต๊ะ มีความสุขและอิ่มหนำสำราญ ตลอดการถ่ายทำภาพยนต์ชุดนี้
เรื่องราว เนื้อหา บทพูดในภาพยนต์ ชุดนี้ เป็นเรื่องที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น ห้ามมิให้ผู้หนึ่งผู้ใด นำมาฟ้องร้อง ป๋าเต๊ะโดยเด็ดขาด อิอิ และถ้าข้อความใดล่วงเกิน เป็นที่ขุ่นเคืองใจนักแสดงทุกๆท่าน ป๋าเต๊ะ ต้องขอกราบขออภัย มาณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ขอบคุณท่านผู้ชมทุกคนที่ติดตามผลงานของป๋าเต๊ะตลอดมา ขอให้โชคดีมีความสุขทุกคนนะครับ
ขอบคุณเพลงประกอบ Bakery Love จาก YOUTUBE
| Create Date : 07 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 11 ตุลาคม 2559 18:22:20 น. |
|
319 comments
|
| Counter : 8874 Pageviews. |
 |
|
เล่าได้อร่อยจริงๆ คาดว่าทีมงาน multiple คงต้องกลิ้งกลับบ้านแหงๆ 
ของหายอยากได้คืน แงๆๆๆๆ
มันแน่อยู่แล้วล่ะ mulitiple!!! 
อิอิอิ
![[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]](http://comment-thai.com/photo/4090.gif)
นึกภาพ อ.เต๊ะ ตอนนั้น.....!?? 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
