ช้า...จนแทบขาดใจ

เมื่อก่อนไม่มีอินเทอร์เน็ต พวกเราก็อยู่กันได้ ทำงานกันได้นะ แต่พอมีอินเทอร์เน็ตเข้ามาในชีวิตการทำงาน แม้จะไม่ได้ใช้โดยตรงก็ขอให้ได้เปิดทิ้งไว้เพื่อความสบายใจ

แต่หากวันไหนที่มีงานทำแต่อินเทอร์เน็ตใช้ไม่ได้นะ แอบดีใจ เพราะจะได้ตั้งใจทำงานไม่วอกแวกไปเล่นเน็ต และวันนี้จะได้งานเยอะเป็นพิเศษ แต่ถ้าต้องการเปิดกูเกิลแล้วไม่สามารถทำได้ โหยย...หงุดหงิดๆ พาลจะไม่อยากทำงานเอาซะอย่างงั้น (เปรียบประดุจกูเกิลคือแหล่งหากินของคนทำงานที่มักง่ายอย่างเราเลยทีเดียว 555)

และยิ่งวันไหนว๊าง ว่าง ว่างสุดๆ (อย่างเช่นวันนี้) แล้วล่ะก็ อินเทอร์เน็ตคือที่พึ่งหลักเพื่อฆ่าเวลา (คำนี้ไม่ควรใช้---แต่นึกไม่ออกว่าจะใช้คำไหนดี) ที่เวิร์กที่สุดแล้ว แต่...โลกนี้มักไม่มีอะไรที่สมหวังหรือสมบูรณ์สำหรับเราเสมอไป

แม้แต่อินเทอร์เน็ต! เพราะช่วงนี้ระบบหลักพังทั้งองค์กรจากสายสัญญาณใยแก้วขาด จึงต้องใช้ระบบสำรองแทน เวรจริงๆ ดีนะที่เราตัดเกรดส่งเกรดเสร็จไปตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว ถ้ามาเจอช่วงนี้มีหวังปรี๊ดแตกแน่ๆ เน็ตกระท่อนกระแท่น เหมือนจะตายมิตายแหล่

งานหลักของวันนี้คือ ตั้งใจจะมาดูคลิป The Voice ซะหน่อย ก็ไม่รู้เรื่อง ติดๆ ดับๆ



กับอัปโหลดคลิปยูทูบ นี่ยิ่งไปกันใหญ่ ไม่ได้เรื่องได้ราวเลย คิดว่าวันนี้คงไม่ประสบความสำเร็จแน่ๆ



ถ้ามองโลกในแง่ดี การที่อินเทอร์เน็ตช้าก็เป็นการฝึกความอดทนที่จะ "รอ" อะไรบางอย่างได้มากขึ้น และใช้ช่วงเวลาที่รอ ก็อ่านอะไรต่อมิอะไรไปพลางๆ หรือแม้แต่มานั่งเขียน blog บ่นเช่นนี้

แต่ถ้าช้าเกินไป ขาดใจตายเลยดีกว่า...มั้ย

Create Date : 12 ตุลาคม 2555		0 comments
Last Update : 12 ตุลาคม 2555 14:59:15 น.
Counter : 1822 Pageviews.
Share Tweet