จริงๆ เรื่องความทุกข์ผมเคยอ่านในหนังสือ กล่าวถึงแผลใจว่ามันไม่มีจริง ซึ่งจริงๆ แล้วคนที่ยึดติดก็คือเรานี่แหละ

ไม่อมทุกข์ไม่อมโศกจงปล่อยวาง
อย่าให้เสียเรื่องการงานแสนสุขขี
จงมีสุขก่อนที่จะวายชีวี
เราน้องพี่มาเขียนบล็อกให้สนุกกัน

ไชโย เราก็แต่งกลอนได้ (ฮา)

ความทุกข์เข้ามา เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ทำใจให้สบายๆดีกว่านะคะ

บางเรื่องนี่รู้นะคะแต่ทำไม่ได้แหละ แหะๆ


ขอบคุณที่ไปตอบเรื่องบัลซามิกนะคะ

เอาไว้หนูจะลองทำบ้าง แฮร่...

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

พี่ซองแต่งกลอนเก่งค่ะ
แทนคำพูดได้ดี ให้ข้อคิดด้วย
ภาพในกล่องเม้น บานชื่นจิ๋วสวยงามค่ะ

แต่งกลอนเก่งค่า เมื่อก่อนสมัยเรียนยังพอแต่งได้ เดี๋ยวนี้ลืมหมดแล้วค่า

แหะ ๆ ทำไมไม่เห็นอะไรเลย ...
แต่พอคลิกขวาป้าย ๆ ดูก็อ่านได้ งงอ่ะ

เคยอ่านบลอกพี่ซองที่ต่างแดนค่ะ มีครอบครัวอยู่ที่นั่นคงไปได้บ่อยๆ พี่ซองยังแข็งแรงฟิตแอนด์เฟิร์มไปได้สบายมากค่ะ

โหวตครับคุณแม่

กลอนไพเราะครับ
มีสัมผัสที่ดีด้วย
ผมเขียนกลอนสัมผัสนอกสัมผัสในไม่ค่อยเป็นครับ 5555

นึกถึงคุณลุงแว่นเลยล่ะครับ
เวลาอ่านกลอน

เรื่องราวที่ทำให้เป็นทุกข์ลืมยากจริงๆ ค่ะ

บางครั้งต้องปล่อยวางค่ะ
ไม่งั้นความทุกข์ระทมจะเกาะกินใจเราตลอดไป


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
Insignia_Museum Diarist ดู Blog
เกศสุริยง Education Blog ดู Blog
ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

ต้นหนามแดง เผลอแป๊บเดียวก็โตค่ะแม่ซอง
ชอบที่ไม่ต้องรดน้ำบ่อยๆ แล้งๆก็งามดี

ขอบคุณที่แวะชมค่ะ

สวัสดียามเช้าครับ แม่ซอง
ตามอ่านตะพาบครับ
วางทุกข์ได้ ก็สุขเมื่อนั้นครับ

ต้องทำให้พ้นวิกฤติ มีความสุขในทุกวันนะคะแม่ซอง ^^

ขอบคุณมากค่ะ ทำให้รู้ซึ้งถึงความทุกข์

เวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งนะคะ
รอฟังผลนะคะว่าถูกใจแป้งหรือเปล่า ^__^

ตามอ่านบทกลอนของคุณซองฯ
ฝีมือก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆครับ

ส่งกำลังใจครับ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณแม่

ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ตอนเป็นวัยรุ่น
ผมมัวแต่ยุ่งกับการเรียนและการทำกิจกรรมครับ
ไม่มีเวลาให้เรื่องความรักเลย
เพื่อนผมหลายคนมีรัก และไม่สมหวังในรัก
สุดท้ายมันส่งผลต่อการเรียนและการใช้ชีวิตมากๆเลยล่ะครับ

สวัสดีค่ะแม่ซอง
ต้องขอโทษแม่ซองด้วยนะคะ
ที่มาหาแม่ซองช้าไปนิด

ช่วงหลัง ๆ มานี้
จินมีเวลาเข้าบล็อกน้อยลงค่ะ
ไปทักทายเพื่อน ๆ ต่อวันก็น้อยลงด้วย

มันยากนะคะที่จะจัดการกับทุกข์ที่เกิดขึ้นกับตัวเราได้
มันต้องรับรู้ เรียนรู้ที่จะอยู่กับก่อน
ถึงจะมีความสุข จัดการแล้วออยู่กับมัน
สำหรับจินนะ จินว่ามันง่ายกว่าที่เราจะลืม

ตะพาบวันนี้ ไม่ได้ร่วมแจมด้วยค่ะ
โจทย์ดีมาก น่าสนใจ แต่จนใจ
ตรงที่ไม่ค่อยมีเวลาทำบล็อกเนี่ยแหละค่ะ

ไว้มาทักทายใหม่น๊า

ลืมบอกไปว่า
อยากเห็นแม่ซองฯ นุ่งซิ่นจัง
จินก็เหมือนกับแม่ซองค่ะ
เห็นสวย ๆ มันอดใจซื้อไม่ได้

ตั้งแต่ลาออกงานประจำ
มาอยู่ที่ร้านเต็มตัว ไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ใส่เลยค่ะ
ไปวัดส่วนใหญ่ก็ใส่กระโปรงเอาสะดวกดี

แต่จะมีประเพณีสงกรานต์
และปีใหม่เมืองเนี่ยแหละคะ
ได้ใส่ชุดพื้นเมือง ปีละครั้ง แหะ

ขอบคุณแม่ซองที่แวะชมสวน และให้กำลังใจนะคะ ตอนนี้ก็เฝ้าดูเค้างอกงามค่ะ

เหมือนไม่ได้อ่านกลอนแม่ซองมาสักพักใหญ่ๆเลย (หรือผมพลาดไปเองก็ไม่รู้)
ทุกข์มาแล้วก็ผ่านไป เดี๋ยวความสุขก็เข้ามาสักวันเนอะครับ
ทีแรกคิดว่าจะมีกลอนหักมุมซะอีก อิอิ

เพียงชั่วครู่ที่ผ่านก็นานเนิ่น
เมื่อทุกข์เกินจะปลุกความสุขได้
สุขที่ครองมานานสั้นเกินไป
เพราะว่าไม่อยากประสบพบทุกข์ทน

สุขกับทุกข์ธรรมดามาเป็นคู่
ต้องเรียนรู้เข้าใจในเหตุผล
มองเป็นกลางว่าจะมีปะปน
และคงพ้นปล่อยวางได้ในสักวัน

.........................

สวัสดีครับแม่ซอง

มีสุขสันต์ มีทุกข์ตาม ผสมผสาน
เป็นความจริงที่ตั้งรับไปแล้วค่ะแม่ซองฯ

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่

สวัสดีค่ะแม่ซอง
สบายดีนะคะ
จริงคะ ความทุกข์ถ้าเก็บไว้ก็มีแต่ทุกข์ มองไม่เห็นความสุขข้างหน้า ก่อนนี้น้อยลืมยาก เดี่ยวนี้ดีขี้นเยอะไม่คิดมากแล้ว อะไรก็ให้ผ่านไป สบายใจกว่า