มาอ่านก่อนค่าาาาาาาาาาาาา

ชาลีว่าจะเขียนงานส่งพรุ่งนี้นะคะแม่ซองฯ

เรื่องรักๆ เกลียดๆ โกรธๆ นี่คิดว่าพอถนัดอยู่ค่ะ 55+

คืนนี้หลับฝันดีนะคะ

นั่นคุณแม่

รักมาก เกลียดมากนี่เอง อิอิ

แวะมาอ่านงานตะพาบครับ แม่ซอง

ผมยังไม่ได้เขียนเลย นานแล้ด้วย 555

ช่วงนี้เปลี่ยนงานใหม่เลยวุ่นวายกับชีวิตนิดหน่อยครับ

ขอบคุณ คุณแม่ซอง ที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อกครับ
คงสบายดีนะครับ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพนะครับ

แวะมาบอกว่าอัพบล๊อกใหม่ครับ

อยาก รู้ "ไหมมัดหมีสี่ตะกอ ทั้งจก ทั้งยก" เป็นยังไง ตามไปดูครับ บ้านคำปุน ณ อุบลราชธานี สถานที่ ที่แม้คนอุบล ก็ไม่สามารถเข้าชมได้ง่ายๆ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่


ต้องมารออ่านบล้อกคุณแม่
พร้อมเม้นท์ดีดีจากคุณครูแว่นครับ

สวัสดียามเช้าครับ..คุณแม่

ช่วงนี้ฝนตก ถนนลื่นไปไหนมาไหนระมัดระวังนะครับ
มีความสุขมากๆครับผม



ฝนตกรักษาสุขภาพนะครับ ^^

ยถาปิ มูเล อนุปทฺทเว ทฬฺเห ฉินฺโนปิ รุกฺโข ปูนเรว รูหติ เอวมฺปิ
ตณฺหานุสเย อนูหเต นิพฺพตฺตตี ทุกฺขมิทํ ปุนปฺปุนํ ฯ

เมื่อรากยังแข็งแรง ไม่ถูกทำลาย ต้นไม้แม้ที่ถูกตัดแล้ว ก็งอกได้ใหม่ฉันใด
เมื่อยังทำลายเชื้อตัณหาไม่ได้หมด ความทุกข์นี้ก็ย่อมเกิดขึ้นได้เรื่อยไปฉันนั้น

มีความสุขในการทำลายตัณหาได้ ตลอดไป...นะคะ



ทำไงจะแต่งกลอนเก่งอย่างคุณแม่ซองฯ มั่ง....น๊า

สวัสดีครับคุณแม่ซองขอรับ

ส่วนตัวแล้ว ผมโกรธตัวเองที่ไม่รู้จักความรักมากกว่านะครับ

อิๆ

อ่านแล้วนึกถึงเพลงเหมือนพี่อ้อเลยค่ะ
แต่เวอร์ชั่น บอดี้แสลมนะคะ

สวัสดีค่ะคุณอา

มาอ่านกลอนตะพาบค่ะ
ทั้งรักทั้งเกลียด ทำให้นึกถึงเพลงๆหนึ่งเลยค่ะ

แอมอร

สวัสดีค่ะแม่ซอง

โอ๋ชอบเพลงนี้มากเลยค่ะ ไม่ได้ฟังนานแล้ว ได้ฟังอีกครั้งก็ยังชอบอยู่

BG น่ารักดีนะค่ะ วัยรุ่นด้วย

อ่านกลอนพร้อมเพลง ทำให้อารมณ์พาไปไกลเลยหล่ะค่ะ แล้วฝนก็ทำท่าจะเป็นใจอีก ชักจะเข้าเค้านางเอกมิวสิควีดีโอเข้าไปทุกทีซะแล้ว

ขอไปนั่งซึมทำ MV ก่อนนะค่ะ ^_^

ยิ่งรักก็ยิ่งแค้นครับ

มีงานตะพาบฯ คิดอยู่แล้วค่ะ แม่ซองต้องส่งการบ้านแน่นอน...เพลงเข้ากันเลยค่ะ กุ้ง-ตวงสิทธิ์ เวอร์ชั่นดั้งเดิมเลย...เพราะค่ะ

เพลงพาไปเต็มๆ เลยค่ะแม่ซอง
อ่านแล้วได้เพลงเสริมก็เลยได้อารมณ์
รู้สึกกันไปสอเท่าเลยค่ะ

ขอบคุณครับ

ผมเองก็เป็นคนนึงที่ใช้โน๊ตบุ๊คไม่คล่องเลยครับคุณแม่ 555

ง่วงแล้วอ่ะครับ คุณอา อ่านมะรุเรื่อง
ไว้ค่อยมาอ่านใหม่ครับ

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีด้วยครับ

ความรักทั้งสองคนต้องมีสิทธิ์เลือกครับ
ทั้งรักทั้งเกลียด เพลงนี้ไม่ได้ยินมานานแล้ว ชอบอ่ะ

มาอ่านด้วยค่ะ
วันนี้เจอแต่ รักรัก เศร้าเศร้า ค่ะ

ฝันดีค่ะคุณแม่

แวะมาส่งแม่ซองฯ เข้านอนนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

การแต่งกลอนในยามที่สภาพแวดล้อมรอบข้างบีดรัด นับเป็นอะไรที่ท้าทายนักกลอนอย่างยิ่ง

ความบีบรัดนี่ มีหลายหลาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเวลา เรื่องของสภาพแวดล้อมรอบข้าง ฯลฯ

แน่นอนว่า นักกลอนที่ดี ไม่อาจอ้างเอาสภาพแวดล้อมรอบข้าง มาเป็นข้อแม้ให้แก่ผลงานกลอนของตัวเองเป็นแน่

ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว เคยต้องนั่งแต่งกลอนหลังเวทีคอนเสิร์ตที่แสนจะอึกทึกด้วยเสียงเพลง และต้องแต่งให้เสร็จทันคิวเพลงที่จะบรรเลงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า...

เราก็ต้องแต่ง แต่งให้ดีที่สุด แต่งให้เสร็จให้ทัน...

โหดจนจำได้ขึ้นใจ

แม้จะบอกไม่ได้ว่า งานกลอนชิ้นนั้นดีเลิศอะไร แต่ก็กล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า เราได้ทำดีที่สุดสำหรับเงื่อนไขแวดล้อมแบบนั้น...

งานตะพาบวันนี้ ก็อย่างที่เจ้าตัวออกตัวไว้ที่บ้านผม

มีความฉุกละหุกเป็นแบ็คกราวด์ไม่ใช่น้อย

ผลงานจึงออกมาแบบ "สอบตก"

เมื่อสองสามครั้งก่อน ไม่พบจุดผิดพลาดเรื่องบังคับผังสัมผัส

มางวดนี้ เจอเข้าจังเบอร์ในบทสุดท้าย...

"ไม่ขอรัก อีกแล้ว ในชาตินี้
จะสาปส่ง ความรัก ไม่สับสน..."

สัมผัสบังคับอยู่ตรงไหนเอ่ย?

และที่สำคัญเหนือกว่าเรื่องของผังสัมผัสก็คือ

กลอนวันนี้ เขียนแบบ "กลอนพาไป" ไม่ใช่ "พากลอนไป"

มันก็เลยอ่านไม่รู้เรื่อง อ่านแล้วงง ๆ ว่า เอ๊ะ ตกลงคนแต่งเขาต้องการสื่อสารอะไรกันแน่

หรือแค่เอาคีย์เวิร์ดตามโจทย์ยัด ๆ ลงไปในกลอนเท่านั้น

ไม่ต้องพูดถึงสัมผัสในที่แทบไม่เจอในบทกลอนเลย

...............

งานแบบนี้ จึงไม่อาจให้ "ผ่าน" ไปได้

จำเป็นต้อง "แขวน" ไว้แบบที่ กกต. เมืองไทยเขาชอบทำ

ก็เลยต้องให้การบ้านคนเขียนเพิ่มเติมอีกสองสามข้อดังนี้

1. ให้แก้ไขบทที่ขาดสัมผัสให้ถูกต้อง

2. ให้หาทางเพิ่มเติมสัมผัสในให้กลอนลื่นไหลกว่าที่เป็นอยู่

3. ให้แก้ไขให้กลอนบทดังกล่าว มีความชัดเจนของเนื้อหาใจกลางมากกว่านี้

ดูเหมือนโจทย์ข้อ 3 นี่ จะหนักหนาที่สุด อาจต้องแก้แล้วแก้อีก

เจอแบบนี้ คนเขียนอาจร้องไห้โฮ เพราะยากเสียยิ่งกว่าเขียนขึ้นใหม่ทั้งหมด

ก็ใช่แล้วละครับ คิดคอนเซ็ปให้แจ่มชัด แล้วเขียนใหม่ รับรองง่ายกว่าเยอะ...

(น้องชินกะดอกแก้ว)

สวัสดีตอนเช้าค่ะ

อ่านกลอนคุณแม่
อ่านลุงแว่นอธิบาย
ได้ความรู้มากๆเลยค่ะ



ดี.ส่งเมลล์ถึงคุณแม่นะคะ
2 วันนี้งานจะสาหัส
แต่มะรืนนี้คงได้วนเวียนอ่านบล็อกคุณแม่ล่ะค่ะ

สวัสดียามเช้าครับ..คุณแม่

แวะมาสายหน่อย..เพิ่งฟื้นไข้ครับ..
รักษาสุขภาพนะครับ



ป๊าเพิ่งฟื้นไข้..ขอพักอีกวันพรุ่งนี้ค่อยไปโรงเรียนนะลูก..

สวัสดียามเช้าครับคุณแม่ซอง

ดีครับ..ที่ยังเขียน ผมซะอีก ที่หายไปตั้ง 3 ครั้งแน่ะ

แวะมาดุหมอกควันไฟจากอินโดครับคุณแม่ซอง

เจอบ้างไหม ทางนู้นนนนน

สวัสดีค่าแม่ซอง

ว่าแล้วต้องอ่านกลอนดี ๆ จากตะพาบบ้านนี้
มีความสุขนะคะแม่ซอง

ขอบคุณคุณแม่ซองนะครับที่แวะไปเยี่ยม อิอิ ^^

เคยฟังเพลงนี้ครับของตวงสิทธิ์ เพราะนะครับ ตอนนั้นเขาหล่อมากๆเลย

ทุกคนมีความฝันและจะมีความสุขมากๆถ้าเป็นฝันดีนะครับ อิอิ ^^

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่


คุณลุงแว่นตรวจงานละเอียดจริงๆครับ
แถมให้คอมเม้นท์ที่เป็นประโยชน์กับคนที่กำลังหัดเขียนกลอนอย่างผมเช่นกันครับ

เเวะมาเยี่ยมครับแม่ซอง

ผมได้ดูเค้าทอผ้าน่าสนุกดีครับบ แต่ก็ได้แต่ดูครับ ขนาดแค่ดูเค้ายังตาเขียวเลยครับ เพราะงานเค้า art มากๆๆ แตะก็ไม่ได้ครับ เพราะเป็นไหมน้อย คือ ส่วนในของไหม ซึ่งราคาแพงมาก มีความมันละเอียดเเละเส้นเล็กกว่าเส้นไหมธรรมดา


วันทำงานวันสุดท้ายของอาทิตย์แล้ว
เย้..............เย้ HAppy วันสุข ครับ



หอยทาก เจ้าเอ๋ย
ชีวิตที่เดินช้าๆๆ ของเจ้า
มีสักครั้งไหมน้า ที่อยากจะเร็วกว่าใคร
มีสักครั้งไหม ที่จะเร่งรีบ
" ไม่จ๊ะ ฉันอยู่ของฉันดีแล้ว และ มีความสุขดี"
ู^_^
ปล.เอามาจากเฟสของตัวเองครับ รำพึงรำพันเป็นวันๆๆ ไป

นี่ถ้าไม่รู้จักคุณแม่

จะคิดว่า เป็นสาวน้อยกำลังอกหักคนนึงเลยนะเนี่ย

เขียนได้มีชีวิตชีวามากค่ะ

สติกำหนดลมหายใจเข้าออก
อันผู้ใดไม่อบรมให้บริบูรณ์ ทั้งกายทั้งจิตของผู้นั้นก็หวั่นไหว

ดำเนินชีวิตด้วยความสุข โดยปราศจากความหวั่นไหว ตลอดไป...นะคะ

ได้ข่าวว่าแม่ซองเดินทางอีกแล้ว

อิจฉานะคะเนี่ย

ได้เที่ยวอีกแล้ว

หนุกหนาน หนุกหนาน

เลยมาเฝ้าบ้านให้ค่ะ

ของฝากไม่ต้องนะคะ

อิอิ

สวัสดีค่ะ แม่
วันนี้กลอนและ Background หวานแหววว วัยรุ่นมั่กๆคร๊า

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

สวัสดีวันเสาร์ค่ะ แม่ซอง

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

ธัญมาส่งความคิดถึงค่ะคุณแม่

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

ก็บาปเกิดจากอารมณ์ใด ๆ พึงห้ามใจจากอารมณ์นั้น ๆ



มีความสุขในชีวิตอันกอปรด้วยอารมณ์แห่งกุศล ตลอดไป...นะคะ

เห็นแม่ซองทีบ้านคุณอุ้มวันนี้...

ยังพูดเหมือนเดิมค่ะ

อย่างทึ่ง....

แวะมาอ่านตะพาบกลอนครับ คุณแม่ซอง
ผมก็ไม่ได้ส่งการบ้านตะพาบมาหลายงวดแล้วครับ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่

ผิดนิดนึง
แต่ทั้งหมดก็เพราะนะครับคุณแม่ ^^



อรุณสวัสดิ์นะครับ ^^

ภูเขาหินแท่งทึบ ไม่สั่นสะเทือนเพราะลมฉันใด
บัณฑิตย่อมไม่หวั่นไหวในนินทาและสรรเสริญฉันนั้น

มีความสุขกับการเป็นบัณฑิต ตลอดไป...นะคะ



คิดถึง....นะคะ

สวัสดียามเที่ยงๆ ค่ะ คุณอา
ไปเที่ยวเมืองกาญจน์ สนุกมั้ยคะ

คุณแม่ซองกลับมาหรือยังคะ

มีขนมไรมาฝากบ้างป่าวเอ่ย

อังคารสวัสดิ์พิพัฒน์ผลค่ะแม่ซอง

เข้ามาเมื่อวานไม่ได้วางคำไว้หน้าบล็อก
วันนี้เลยย้อนมาอีกทีค่ะ
....................................


รักษาศีลห้าอย่างไรให้แข็งแรง.......

การรักษาศีลนั้น ควรจะต้องรักษากันทั้งที่กาย วาจา และใจ
ไม่ใช่ว่าจะรักษากันที่เพียงกาย และวาจาเท่านั้น
เพราะหากใจหมั่นคิดเรื่องทำผิดศีลแล้ว ก็ย่อมจะถือว่าศีลที่ตนเองถือนั้นด่างพร้อยได้
...”งดงาม” จาก นิตยสาร ธรรมะออนไลน์รายปักษ์ dlitemag.com...

ครนที่เจ้าชู้ผมว่าเหมือนคนที่ชอบทานอาหารรสจัด
คืออร่อยตอนกิน
แต่ทุกข์ตอนคายครับคุณแม่ 555

ยินดีกับนักเรียนที่แก้ไขกลอน แม้จะแก้เพียงข้อปลีกย่อยได้ข้อเดียวก็เถอะ

มีข้อสังเกตอีกนิดอยากฝากไว้พิจารณาดังนี้นะครับ

ว่ากันถึงการเขียนกลอน หรือเขียนความเรียงอื่น ๆ ก็เถอะ

เรามักจะค่อย ๆ ไล่อารมณ์ อย่างจะพูดถึงความผิดหวัง อกหักอะไรประมาณนี้

เรามักจะต้องเริ่มไล่อารมณ์จากน้อย แล้วค่อย ๆ เพิ่มความเข้มข้นของอารมณ์มากขึ้น ๆ

จนถึงจุดที่เราต้องการ นั่นคือไคลแม็กซ์ของเนื้อความตอนนั้น ๆ

การเขียนกลอนก็อยู่ในหลักเกณฑ์นี้ครับ

ดังนั้น การเลือกใช้ถ้อยคำ จะต้องอย่าให้หลุดจากหลักเกณฑ์ที่ว่ามา

คือเริ่มต้นจากน้อย สู่มาก และมากที่สุด...

กลอนที่แก้ไขวันนี้...

"สงสารใจ ใจเหนื่อย ใจเมื่อยล้า
ต้องผวา พาอ่อนไหว ใจสับสน
กลัวอกหัก ซ้ำสอง ต้องเสียคน
ขอจำนน เรื่องรัก แสนหนักใจ.."

เริ่มบาทแรกว่าสงสารใจ...โอเคครับ อารมณ์เริ่มนับหนึ่ง

พอมาบาทที่สอง "ผวา" และ "สับสน" อันนี้ก็ยังโอเค คือเพิ่มอารมณ์ขึ้นมาอีกสเต็ปหนึ่ง

พอมาบาทที่สาม..."อกหัก" และ "เสียคน"...

นี่แหละ คือหนักหนามาก ๆ ถึงขนาดเสียผู้เสียคนเลยละ

แต่พอมาบาทสุดท้าย กลับ "จำนน" และย้อนกลับมา "หนักใจ" เสียนี่...

แหม อารมณ์มันไม่ไล่ต่อจากบาทที่หนึ่งและสองนะครับ

มันหักหัวทิ่มลงดินซะงั้น

ไคลแม็กซ์ที่น่าจะไปถึง ก็เลยเกิดค้างเติ่งซะงั้น...

ไม่เชื่อลองอ่านดูดี ๆ

ผมว่า ถ้านักเรียนยังไม่เหนื่อยเกินไป

ลองแก้บาทสุดท้ายอีกสักหน่อย เอาให้อารมณ์พลุ่งพล่านกว่าเดิมสักนิด

กลอนจะจบได้สวยกว่านี้นะครับ...