รอบนี้ได้โจทย์จากคุณเป็ดสวรรค์ มาสองข้อ
ข้อแรกมีแค่รูปภาพประเภทคัลเลอร์ฟูล
ข้อสองให้เขียนอย่างเปิดกว้างแบบเกาะ เกาะ
คำว่าเกาะมันก็กว้างจริงๆ เกาะที่แปลว่า แผ่นดินที่มีน้ำล้อมรอบ
เรามักจะนึกไปถึงเกาะกลางทะเล
ความจริงทะเลกว้าง เกาะมีทั้งกว้าง แคบ เล็ก และยาว
เกาะอีกความหมายหนึ่ง ที่แปลว่า จับหรือยึดสิ่งใดไว้เพื่อทรงอยู่
เช่น เกาะเอว เกาะแขน เกาะขา
หรืออาการที่เข้าไปติดแน่น เช่น ปลิงเกาะ เดินเกาะกลุ่ม
ยังมีเกาะอีกหนึ่งเกาะ ที่แปลว่า เสียงเคาะ
ตกลงความหมายมันก็กว้างจริงๆ อย่างที่เจ้าของโจทย์เขาบอก
ที่นี้ก็ต้องเอามาขึ้นตาชั่งล่ะซิ เขียน ข้อหนึ่งหรือสองดีล่ะ
ข้อแรกก็ดีน่ะ ไม่กว้าง แต่มานึกว่า มันเป็นศิลปะ
ศิลปะมันก็คิดได้กว้างเหมือนกัน
บางทีมันกว้างจนเราตามไม่ทัน เหมือนมันดิ้นได้
ศิลปะแต่ละชิ้น ถ้าให้คนสิบคน มาวิจารณ์
มันก็กว้างไปสิบแบบ วิจารณ์ออกมาสิบอย่าง
เฮ้อ..มันกว้าง.....หง่ะ
จะเอาไงดี.... ลองนั่งดูภาพคัลเลอร์ฟูล
แบบว่านั่งจินตการเล่นๆ จ้องนาน นาน ภาพอดีตเริ่มชัด
ไอ้รูปแนวนี้จำได้น่ะ ชั่วโมงเรขาคณิต
(สมัยเป็นนักเรียน โง่มาก ไม่เคยเข้าใจวิชานี้เลย)
เบื่ออาจารย์ที่สอนที่ซู๊ดดดดด.....
โชคดีที่นั่งหลังห้อง ก็เลยเอาวงเวียนมานั่งหมุนเล่น
มีทั้งวงเล็กทับวงใหญ่ วงกลางทับวงเล็ก เต็มหน้าสมุด
แก้เซ็งไปได้ หายเบื่อหน้าอาจารย์ไป
ตอนนั้นอารมณ์ยังไม่เกิด พอถึงวิชาศิลปะ
อาจารย์บอก นักเรียนวาดรูปอะไรก็ได้
วันนี้อาจารย์ขี้เกียจสอน
นักเรียนก็ขี้เกียจเหมือนกัน เลยหยิบเอาสมุดเรขาคณิต
มาระบายสีตามช่อง แบบคัลเลอร์ฟูลเหมือนคุณเป็ดสวรรค์
ภาพก็เลยออกมาแนวเดียวกัน เพิ่งรู้ว่ามันเป็นศิลปะแบบง่ายๆ
ซึ่งคุณเป็ดสวรรค์ บอกว่า เป็น ภาพแนวแอ๊บแตก
แอ๊บก่อนแล้วจึงจะมาแตก คงเช่นนั้นล่ะมั๊ง
เรื่องศิลปะ บางทีมันว่ายาก แต่งบางทีดูแล้วมันแสนง่าย
ทำให้นึกไปถึง ศรีธนญชัย เมื่อคราวโดนท้าให้วาดรูป
คู่แข่งวาดรูป มังกรตัวใหญ่ แสนวิจิตรพิศดาร
แต่ศรีธนญชัยของเราเก่งกว่า วาดงูได้ 5 ตัว
ท่านจิ้มหมึกครั้งเดียว ด้วยปลายนิ้ว ทั้งห้า
แล้วลากไปมาลงบนแผ่นหนัง (แบบพู่กันเดียว ของคุณกะว่าก๋า เลยอิ อิ)
คู่แข่งไหนเลยจะสู้ได้ เพราะได้แค่ตัวเดียว
เห็นไม๊ล่ะ...ว่ามันง่ายๆ ก็เป็นศิลปะได้
เราแหงนหน้าขึ้นมองดูเมฆบนท้องฟ้า
เราก้มหน้าลงไปมองดูทะเล
หรือเรามองสีกระด่างกระดำบนฝาพนังของห้องน้ำสาธารณะ
เราจินตนาการให้เป็นศิลปะได้
ตกลงว่ามันก็กว้างมากกว่าเกาะไปซะแล้ว
หรือว่าเราเป็นแค่สินละเปรอะ เพราะคิดแบบมั่วๆ
ไม่ได้การ ขืนเขียนเรื่องศิลปะแบบนี้
คนคงคิดว่าความรู้แค่หางอึ่ง
แต่ดันทุรังจะเป็นปราชญ์
อย่ากระนั้นเลยเปลี่ยนใจมาเขียนเรื่องเกาะดีกว่า
อ้าว....มานั่งชั่งว่าเขียนข้อหนึ่งหรือข้อสองดี
หน้ากระดาษเต็มพอดีพี่น้อง เต็มโควต้า !!!!
เอาตัวรอดแบบศรีธนญชัย คงไม่ว่ากัน 55555
คุยกันท้ายเรื่อง
แอบขโมยกุศโลบายที่คล้ายๆของ "น้องแพม (mastana)" มาใช้
แถมยังมีแซว "คุณกะว่าก๋า" อีกหน่อย อย่าถือสานะคะ
พอดีงานเข้าตั้งสองสามงาน หัวหมุนเหมือนกันค่ะ
นิ้วระบมเพราะจิ้มโหวดหลายงาน เลยจิ้มงานเขียนไม่ค่อยไหว
เอาไว้ค่อยแก้ตัวงานหน้าแล้วกัน
สวัสดีค่ะ พี่น้อง
(เห็นไม๊ว่ามาแนวเพื่อชีวิตซะด้วย อิอิ)
ขอบคุณ BG สวยจากเย็นตาโฟ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
เอาตัวรอดเก่งมากค่ะคุณแม่
แต่เพียงบรรยาย เรื่อง ที่มา ที่ไป ..ความกว้างก็ถือว่าได้คิดแล้วน่ะค่ะ
อ่านแล้วก็คิดได้เหมือนกันค่ะ......
ต้องมองอะไรให้กว้าง ให้ลึก ให้ละเอียด
มันจะบรรยาย และ แฝงอะไร ได้มากกว่าที่คิดจริงๆๆ ค่ะ
อ่านแล้ว...ชอบแล้วค่ะ