ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 109
เรื่อง เข้าใจชีวิต จาก Thaichinese.net
ฉันเป็นคนที่ 6978
มีเศรษฐีคนหนึ่งป่วยเป็นโรคชนิดหนึ่งที่ไม่มีทางรักษาได้
เขารู้สึกเสียใจมากที่อีกไม่นานก็ต้องจากโลกนี้ไป
ตอนหลังเขาได้พบกับหมอจีนชราที่มีชื่อท่านหนึ่ง
หลังจากที่หมอได้แมะชีพจรของเศรษฐี
แล้วบอกว่า โรคนี้นอกจากวิธีการรักษาวิธีนี้แล้ว วิธีอื่นไม่มีทางรักษาให้หายได้
ไม่ว่าจะใช้ยาขนานใดก็ตาม
ข้าฯจะมอบใบสั่งยาสามขนานให้ ขอให้เจ้าทำตาม
เมื่อปฏิบัติตามใบสั่งหนึ่งแล้วถึงเปิดใบสั่งต่อไปจนครบ
เมื่อเศรษฐีกลับมาถึงบ้าน ก็เปิดใบสั่งยาใบที่หนึ่ง
ในนั้นเขียนไว้ว่า ขอให้เจ้าไปชายหาดที่ใดที่หนึ่งสักแห่ง
แล้วนอนบนหาดทราย 30 นาที ทำติดต่อกัน 21 วัน
เศรษฐีอ่านแล้วเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ปฏิบัติโดยดี
ในที่สุด เมื่อนอนบนหาดทรายแล้วนอนทีก็สองชั่วโมง
เนื่องจากที่ผ่านมาเขางานยุ่งมาก
จึงไม่เคยรู้สึกสุขสบายเช่นนี้มาก่อน
นอนฟังสายลม คลื่นซัดเบา ๆ เสียงนกทะเลร้อง
ในใจจึงรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
วันที่ 22 เขาก็เปิดใบสั่งยาใบที่สอง
ในนั้นเขียนไว้ว่า ให้หาปลา กุ้ง หรือหอยบนชายหาดจำนวน 5 ตัว
แล้วนำพวกมันปล่อยคืนสู่ทะเล ให้ทำติดต่อกัน 21 วัน
เศรษฐีอ่านแล้วเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ปฏิบัติโดยดี
ในที่สุดทุกครั้งที่นำปลา หรือหอยปล่อยคืนสู่ทะเลนั้น
เขารู้สึกซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก
วันที่ 43 เขาก็เปิดใบสั่งยาใบที่สาม
ในนั้นเขียนไว้ว่า ให้หากิ่งไม้อะไรก็ได้มาสักก้าน
แล้วให้เขียนอะไรก็ได้ที่รู้สึกโกรธ ไม่พอใจลงบนหาดทราย
เมื่อเขาเขียนเสร็จได้ไม่นาน
คลื่นก็ซัดขึ้นมาชะล้างตัวหนึ่งสือเหล่านั้นหายหมด
ทันใดนั้นเขารู้สึกสะเทือนใจจนร้องโฮออกมา
เมื่อกลับไปถึงบ้าน เขารู้สึกโล่ง สุขสบายกายทั้งตัว
รู้สึกปลอดโปร่งและอิสระอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
แม้แต่ความตายก็ไม่รู้สึกกลัวอีก
ที่แท้ ก็เพราะว่าคนเราไม่เข้าใจสามประการต่อไปนี้
ชีวิตจึงไม่มีความสุข คือ
พักผ่อน
การให้
ปล่อยวาง
ความโลภคือยาพิษชนิดหนึ่ง
ความต้องการของคนเราไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อมีชีวิตที่มั่นคงแล้วยังแสวงหาความสุขสบาย
ได้ชีวิตที่สุขสบายแล้วยังแสวงหาความฟุ้งเฟ้อจากการเสพสุขจากวัตถุ
ตราบใดที่ความต้องการของคุณยังไม่สิ้นสุด
คุณก็จะไม่มีวันที่จะพบกับความสุข
หลักในการดำเนินชีวิตนั้น
ผู้ที่รู้จักพอคือผู้ที่มีความสุข การเห็นคุณค่ากับสิ่งที่มีอยู่
คุณก็จะพบว่าตัวเองคือบุคคลที่มั่งคั่งที่สุดในโลก
ขอขอบคุณเจ้าของบทความค่ะ
บันทึกท้ายเรื่อง
แม่ซองฯว่าบทความนี้ ถือเป็นความเชื่ออย่างหนึ่ง
แต่เรื่องของความเชื่อบางทีก็เชื่อกันแบบผิดๆ
และบางคนก็ไม่ยอมจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองไม่เชื่อ
เพราะฉะนั้นความเชื่อก็ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง
พิสูจน์แล้วถึงจะเชื่อ
สุดท้ายความเชื่อเป็นเรื่องทั้งดีและไม่ดี
พิสูจน์ก่อนนะคะก่อนจะเชื่อ
(จะเกี่ยวกันไม๊นี่ อิอิ)
| Create Date : 10 กรกฎาคม 2557 |
| Last Update : 11 กรกฎาคม 2557 6:15:13 น. |
|
31 comments
|
| Counter : 1321 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
