ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 136 "เขียนบล๊อกถึงแม่ให้โลกรู้"
เขียนบล็อกถึงแม่ให้โลกรู้
อยากตะโกน กู้ร้อง ให้ก้องฟ้า อยากจะหา คำสุดซึ้ง ที่ยิ่งใหญ่ อยากจะกอด แนบรัด รัดรึงใจ อยากซบไหล่ อันอบอุ่น ที่คุ้นเคย
เธอมีสุข ยามเห็นเรา สุดหรรษา เธอโศกา เมื่อมีทุกข์ ยากเฉลย เธอรับฟัง ทุกเรื่องราว ไม่ละเลย เธอไม่เคย เอ่ยคำ ให้ช้ำใจ
เธอเป็นครู พร่ำสอนสั่ง ทุกสาขา เธอดูแล เฝ้ารักษา ยามป่วยไข้ เธอคนนี้ ทำให้ฉัน อบอุ่นใจ เธอใช่ใคร คือแม่พระ ผู้ยิ่งยง
ได้ลิขิต ขีดเขียน เรื่องของแม่ เพื่อเผยแพร่ ความยิ่งใหญ่ แสนสูงส่ง ให้โลกรู้ ว่าความรัก ที่ยืนยง และมั่นคง คือความรัก ของแม่เอย
เขียนตอนท้ายเรื่อง
ช่วงนี้อารมณ์แปรปรวน รู้สึกเบื่อไปหมด โดยเฉพาะบล๊อก อิอิ แต่อยากเขียนตะพาบมากเลย ครั้นได้เวลาเขียนจริงๆ กลับเขียนไม่ออก ตั้งหลักอยู่หลายวันมาก แต่มันก็เสร็จจนได้ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น แม่สอนไว้ค่ะ
ป.ล.วรรคแรกเป็นอินโทรฯ (INTRODUCTION) นะคะ อิอิ
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านค่ะ
Create Date : 13 สิงหาคม 2558 |
Last Update : 15 สิงหาคม 2558 15:06:20 น. |
|
53 comments
|
Counter : 1949 Pageviews. |
|
|
|
นี่ขนาดอารมณ์เบื่อๆนะคะเนี่ย
แบบกลั่นออกมาจากใจเลยเขียนได้ดีนะคะคุณแม่