ผมทำไงให้นักโทษ....หนีทหาร....มอบตัว

หลังจากที่ไปกินเหล้ากับรุ่นพี่
แล้วลูกแกที่หนีทหารก็แวะมาคุย
เจ้านีครบสูตร ขนาดเอาเหล็กเส้นตัดตรวนหนีออกมาได้
เค้าเหมือนรู้ทุกเรื่อง บอกจะกลับหลายครั้ง สุดท้ายก็เหมือนเดิม
รุ่นพีก็เครียดเรื่องนี้ แล้วก็พาลไปทุกเรื่อง
แต่ทุกคนก็เหมือนกัน
... ไม่มีใครฟังเขา
แต่เจ้าดีนมาคุยกับผมพราะ
.............. ผมให้เขาได้พูด

คนเรานะ แ้ท้จริงอยากดีเสมอ
ไม่ว่าจะดีในชนหมู่ซึ่ง ชนหมู่นั้นคนหมู่มากจะว่าเลวก็ตาม
ก็เพราะคนเป็นสัตว์สังคม
ก็นั่นหละคำแรกในกรุอ่านคือ ........... จงอ่าน
ผมจึงให้เขาได้พูด และผมได้ฟัง

ผมยิ้ม ผมฟัง ผมคุย เขาหัวเราะ
รุ่นพี่กินเหล้า ร้องไห้
เขาพูด... ไม่อยากเห็นน้ำตาป๋า

ผมบอก อิสลาม อาจจะสอนคุณว่าแบบใดก็ตาม
คุณอาจทำผิดจะขออภัยอัลลอฮ์แล้วเริ่มใหม่
ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรก็ได้ เพื่อความดีที่ยิ่งกว่า
แต่คนพุทธโดนสอนไว้ว่า
คนเราทำอะไรไว้ต้องได้รับในสิ่งนั้น
กรรมนะมีจริง..
ถ้าโชคดีชาตินี้คุณก็ได้ชดใช้
ถ้าโชคร้าย หลังความตาย
คุณก็ต้องไปรับอะไรที่มากกว่า
หรืออาจจะจนนิรันด์
และแน่นอน แท้จ่ริิงศาสนาใดๆก็สอนแบบว่า
"เกิดเป็นคนต้องรับผิดชอบ ไม่ว่าจะถูำกรึผิด"
ขออภัยแล้วก็ต้องรับผลไม่ใช่หายกันไป
เพราะคำว่าถูกรึผิดมักไปเกี่ยวพันกับ ใครได้ผลประโยชน์ก็ว่าดี
ใครเสียผลประโยชน์ก็ว่าเลว.. คนเราจึงต้องมีความบริสุทธิ์ใจเป็นสำคัญ
และนั้่นคือสิ่งที่ศาสนาพุทธสอนได้ดีกว่าใคร
ผมจึงไม่กลัวจะเปื้อนจะบาปซะบ้าง
ตราบที่ผมยังกล้าชดเชยและรับผิดชอบสิ่งที่ทำ

สิ่งที่ป๋าเคยทำ ดีนก็ทำยิ่งกว่า ทั้งที่ป๋าก็เตาฮบัต(สำนึก)แล้ว
แล้วไม่คิดหรือ สิ่งที่ดีนกำัลังทำ... ดีนจะไมเจอสิ่งที่ยิ่งกว่า
ดีนอยากมานั้งน้ำตาเเป็นเลือดยิ่งกว่านี้หรือ ฯลฯ
ที่สุดคือ.. คนเราเป็นคนได้ก็ต้อง
"รับผิดชอบกับสิ่งที่ทำได้ไม่ว่าจะดีรึเลว"
ผมรู้ว่าดีนนะใจออ่น.. แต่เนี่ยแหละ โอกาศ
ที่จะฝึกตนให้ใจเข้มแ็็ข็ง
...
เขาตอบ อาคุยกับป๋าให้พาดีนไปมอบตัวได้มั๋ย
...
ผมตอบ คนเราลูกผู้ชายแท้จ่ีริงไม่ใช่่แค่บ้าไปเอาชนะใคร
แต่ต้องชนะความกลัวความอยากของตัวเองก่อน
ลองเดินเข้าไปน้อมรับโทษจากผู้กอง
เชื่อมั๊ย จะได้รับโทษน้อยกว่าคนที่เข้าไปต่อรอง
เพราะเราเป็นคน และเพราะเราเป็นลูกผู้ชาย
กล้าทำกล้ารับผิด ยอมชดเชยกับความผิดนั้น
เช่นยอมติดคุกชดเชยความผิด ฯลฯ
คนเราจะปื้อนซะบ้างก็ไม่ตาย แต่ขอให้
ความแปดเปื้อนนั้นล้างได้ก็แล้วกัน ลองดู
ไม่ใช่แบบแฟนเก่าผม นั่นขนาดเธอเป็นหมอ
เป็นลูกคนเขียนหนีังสือศ่าสนาอิสลามเที่ยวสอนใคร
แม่เป็นครูสอนคนโน้นคนนี้ สามีเธอเป็นคนมีหน้าตา
พ่อเป็นลูกตระกูลศาสนาแข็งๆในสามจังหวัดภาคใต้
จะบูดู รึ บูรฮัน ไม่ว่าจะวาฮิ รึว่าว่า
จะสา(รู้สึก)ว่า สาและ รึสาว่าอะไรก็ตาม
ทุกวันนี้ผมยังพูดได้มั๊ยว่าเขากับสามีเขาชั่วชาติ
..เจ้าดีนพยักหน้า หงึกๆ
ใช่ครับอา ผมเป็นผู้ชายผม เป็นคน ผมไม่กล้าทำแบบเขา
สาอะไรก็ตาม ไม่ด้านเอาศาสนาบังหน้า
เพราะอัลลอฮ์ไม่รับรองสาว่า เพราะสาคือความรู้สึก
รู่ว่าตนว่าถูกและดี แต่ตามหะดิษกุดซีย์
อัลลอไม่รับรองสิ่งที่ทำตามหน้าตา ตามไมตรี
พระองค์รับรองแต่สิ่งที่ทำตามความบริสุทฺธิใจต่อพระองค์เท่านั้น
ก็พระองค์ร่ำรวยและมีเกียรติ(อัลลอฮอัคบัต)เกินกว่าจะมีหุ้นส่วนได้
เพราะท่านอยู่ในจิณตณาการของบ่าวท่าน หากจิณตภาพดี ก็ดี
จิณตภาพชั่วเขาก็เป็นตามกำหนดการนั้น
เป็นคนนอกจากกล้ารับผิดแล้ว ต้องรับผลด้วย
...
จากนั้นผมก็หาทางออกเนียนๆให้มอบตัว
ผมบอกเขาไม่ต้องไปต่อรองอะไร อ้ารับคำลงโทษมาแล้วกัน
แล้วเชื่อเถอะ โทษจะน้อยกว่าที่ควรจะได้รับ
ซึ่งผมก็ไม่คาดหวังหรอกครับว่าเขาจทำ บอกแต่ผมอยู่ข้างๆเขา
...
แล้ววันนี้ .. อาครับขอบคุณ
ดีนเข้ากรมแล้ว
ดีนบอกให้ผู้กองใส่ตรวนดีน แต่ผู้กองหัวเราะ

ก็นั่นแหละครับคนเราถ้าเลือกแต่สิ่งที่ถูก ที่ีสะอาด
แท้จริงเราอาจจะกลายเป็นคนโสโครกมากๆ
แต่ถ้าเราเลือกจะเดินหน้ารับกับความสกปรกที่เข้ามา
"พลอยดีต้องมีตำหนีิ"
ยอมเปื้อนเพื่อจะล้างความเปื้อนแบบทีใครก็ว่าเราไม่ได้ซะบ้างก็ดีกว่า
ตายโดยที่ยังมีใครพูดได้เสมอๆว่า ..เลว
เกิดเป้นคนคิดว่าหลังความตายมีอะไรซะบ้างเหอะ

ผมดีใจครับที่ทำให้ซักคนทำตามสิ่งสมควรบ้างแม้ตัวเขาเองรึบางคนจะว่า
แต่คนเราจะเปื้อนซะบ้าง แต่ขอให้เปื้อนนั้นเราล้างมันได้ด้วยเถิด
นอกจากรับผิดก็ต้องยอมรับผล อย่าให้เป็นคราบฝังลึก แง่บๆ

Create Date : 16 พฤษภาคม 2553		8 comments
Last Update : 16 พฤษภาคม 2553 3:06:12 น.
Counter : 1280 Pageviews.
Share Tweet