วันที่ 14 มีนาคม 2552 วันนี้อินชอนก็อยู่บ้านตามปกติได้เล่นกับพ่อเอ๋และแม่

ปูกับป้าปลาอยู่ทีี่บ้าน พอเย็นๆเราก็ไปหาลุงเคิลที่โรงพยาบาลเกษตรฯเหมือน

ทุกๆวันที่ผ่านมา วันนี้แม่มีอาหารไปให้ลุงเคิล เลือกอาหารที่ลุงเคิลชอบไปให้

ลุงเคิลเลือก เพราะเวลาที่ลุงเคิลป่วยแบบนี้ลุงเคิลคงจะเบื่ออาหาร แม่เลือก

ข้าวต้มปลากระพงเพราะคิดว่าเนื้อปลาย่อยง่ายน่าจะเหมาะกับลุงเคิลร่างกายจะ

ได้เผาผลาญได้ง่ายซึ่งลุงเคิลก็เคยชอบหม่ำตอนไม่ป่วย สอง แม่เลือกต้ม

ข้าวต้มหมูใส่ไข่และใส่ผักต้มจนเละ เพราะถ้าลุงเคิลพอทานได้อย่างน้อยก็น่า

จะได้พลังงานให้กับร่างกายที่รับยาไปมากได้ สุดท้ายแม่เลือกอาหารเม็ด

สำหรับหมาอ้วนและอายุมากที่ลุงเคิลเคยหม่ำเป็นประจำใส่กระปุกข้าวไปป้อน

ลุงเคิล แต่ว่าก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะลุงเคิลหม่ำไม่ลงเลยและเริ่ม

อาเจียนออกมาปนเลือดนิดๆพร้อมกับมีเสมหะเหนียวและข้น แม่สงสารลุงเคิล

ของเราจัง ถ้ายังหม่ำอะไรไม่ได้แบบต้องแย่แน่ๆเลย ถึงแม้นหมอจะบอกว่าน้ำ

เกลือที่ใส่ให้ลุงเคิลไปช่วยได้ให้ลุงเคิลอิ่มไม่หิวและมีแรงก็ตามเถ่อะ ยาที่ให้ลุง

เคิลก็เย่อะเหลือเกิน กระเพาะที่เหมือนกระเพาะคนชราจะรับได้หรือปล่าวน๊า

และนานแค่ไหนนะ หมอก็ยังคงบอกว่าลุงเคิลไม่เป็นอะไรหรอก ( แม่ก็ได้แต่

คิดว่าคงเป็นไปตามที่คุณหมอพูดนะ เพราะถ้าแม่รู้ว่าลุงเคิลจะไม่ไหวเมื่อไหร่

แม่จะได้พาลุงเคิลกลับบ้านตามความต้องการของลุงเคิลทันทีและใช้ชีวิตของ

ลุงเคิลให้มีความสุขให้มากที่สุดกับคนที่ลุงเคิลรัก ซึ่งนั้นก็คือครอบครัวของเรา

เพราะเวลาไม่ว่าจะเป็นชั่วโมง นาทีหรือวินาทีที่ผ่านไปมีค่ามากที่สุดในช่วง

เวลาที่ผ่านมานี้ไม่ว่าจะทั้งความรู้สึกของแม่และลุงเคิล ) วันนี้ก่อนที่เราจะออก

จากบ้านกันแม่พาลูกๆของลุงเคิล พี่กังฟูน้อย กับพี่หัวเทียนบอด ( พี่ดำแด )

สองพี่น้องมาเยี่ยมลุงเคิลด้วย เพราะตั้งแต่ลุงเคิลป่วยดูพี่ๆเหงาหงอยไม่ค่อยจะ

หม่ำอะไรเลย และลุงเคิลก็จะได้มีกำลังใจขึ้นมาบ้าง แม่เห็นพ่อลูกเค้าทักทาย

กันก็พลอยมีความสุขและมีกำลังใจขึ้นมาบ้างเหมือนกัน อ้อ!ตอนกำลังเดินทาง

มาเยี่ยมลุงเคิล ช่วงที่อยู่ในรถพี่เสือน้อยอินชอนกับแม่นั่งหลังรถ ลูกเล่นกับแม่

และอารมณ์ดีมากเลย เมื่อแม่บอกว่าวันนี้เราไปเยี่ยมลุงเคิลกันน๊าไปทุกคนเลย

โน๊ะ อินชอนก็ยิ้มและหัวเราะใหญ่ทำท่าทางดีใจใหญ่เลย และบอกไชโยๆแม่ก็

เลยหยิบกล้องคู่ใจมาถ่ายรูปของลูกในอิริยาบทต่างๆนี้ไว้ แต่พอทำสไลด์ภาพ

แม่ก็สมองเบลอเชียวไสด์ซ้ำไปซ้ำมาจนภาพซ้ำอีรุงตุงรังไปหมด อิๆๆ ตอนที่

เราไปเยี่ยมลุงเคิล ป้าปลากับพี่น้องก็ปอกมะม่วงไปหม่ำกันด้วย ( ทำยังกับไป

ปิคนิค ) ก็พยายามไม่ให้สถานการณ์ตึงเครียด ลุงเคิลจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเอง

ป่วยด้วยค่ะ ไม่อยากให้ลุงเคิลเครียดมากไปกว่านี้  มีช่วงนึงพี่ดำแดก็จะเข้ามา

หาแม่และแหย่ลุงเคิลเล่น ลุงเคิลห่วงแม่ ก็เลยแยกเขี้ยวใส่พี่แด ประมาณว่าช่วง

นี้ป่วยอยู่อารมณ์ลุงบ่จอย อย่าเพิ่งมาแย่งความรักของแม่ไปนะคะ อะไร

ประมาณนั้น ฮ่าๆ (ช่างขี้อ้อนแม่จริงๆนะครับน้ำหนุน หุๆ ) พอแม่พาลุงเคิลเดิน

เล่นและขับถ่ายเสร็จ ( แต่วันนี้ลุงไม่ยอมอึเลย คงเพราะหม่ำข้าวไม่ลงด้วยเลย

ไม่มีอะไรออกมานอกจากฉี่ ) แม่กับพ่อพาลุงเคิลไปส่งที่ห้องฝากเลี้ยงเหมือน

เดิม แต่ลุงเคิลทำท่าไม่อยากเข้าไปห้องนั้นอีกเลย พ่อเอ๋เลยเข้าไปลูบหัวลุงเคิล

และให้กำลังใจลุงเคิลว่าเดี๋ยวจะมาใหม่ แม่ให้สัญญากับลุงเคิลทุกครั้งว่าจะมา

หาลุงเคิลและถ้าลุงเคิลอาการดีขึ้นจะให้ลุงเคิลกลับบ้านทันที อยากให้ลุงเคิลรับ

รู้นะครับ ว่าที่แม่กับพ่อและทุกๆคนทำไปทั้งหมดเพราะเป็นห่วงลุงเคิลนะครับ

แม่กับพ่อไม่เคยกังวลกับเรื่องค่าใช่จ่ายว่าจะเท่าไหร่ซะด้วยซ้ำ แถมยังรู้ว่ามี

น้ำใจจากน้าโจพลังชีวิตและเพื่อนๆน้องๆที่บล็อกแก็งค์จะช่วยกันประชาสัมพันธ์

หาตัวยาจากประเทศอังกฤษมารักษาไมเคิลของแม่อีกด้วย เลยทำให้แม่มีกำลัง

ใจขึ้นมามากทีเดียวไมเคิลคร๊าบ ขอเพียงแต่ว่าขอให้ลุงเคิลอยู่กับครอบครัวของ

เราให้นานที่สุดตามอายุขัยก็พอ หลังจากส่งลุงเคิลเข้านอนเสร็จพวกเราก็กลับ

บ้านกัน ขอบคุณลูกอินชอนลูกรักของแม่ที่เกิดมามีนิสัยรักสัตว์และสงสารคน

และเห็นใจพร้อมจะช่วยเหลือและให้กำลังใจคนและสัตว์ที่ด้อยกว่าด้วยความตั้ง

ใจจริงๆนะคะลูก แม่อยากบอกหนูว่าไม่ว่าหนูจะเคยดื้อหรือซนกับแม่ขนาดไหน

แต่สิ่งนี้ความมีน้ำใจของหนูทำให้แม่รู้ว่าลูกของแม่จะเป็นเด็กดีเป็นคนดีของ

สังคมได้ในอนาคตแน่นอน แม่ภูมิใจในตัวลูกจริงๆค่ะ อินชอนลูกรักของแม่ แม่

ขอให้คืนนี้นอนหลับฝันดีนะลูกนะอินชอน