วันที่ 5 กันยายน2552อินชอน  จ๋าอินชอนลูกรักของแม่แม่ใจจะขาด แล้วลูก

เอ๋ย ที่แม่ส่งลูกไปอยู่กับคนใจร้ายที่ทำร้ายจิตใจเด็กเล็กๆอย่างอินชอนได้ลงคอ

ลูกจ๋าแม่กับพ่อและป้าขอโทษนะคะลูกที่ส่งลูกไปเจอเหตุการณ์เลวร้ายขนาด

นั้น หัวใจของลูกคงบอบช้ำจากการกระทำของผู้ใหญ่บางคนที่อยู่ในคราบของ

คำว่า " แม่พิมพิ์ของชาติน่าดูเลยซินะ " เมื่อวันที่ 1 กันยายนที่ผ่านมาแม่กับพ่อ

และป้าได้พาลูกรักของแม่ไปติดต่อเรื่องเรียนของลูกที่โรงเรียนสองภาษาแห่ง

หนึ่งแถวราชพฤกษ์อินชอนเคยไปดูแล้วช่วงปิดเทอม พออินชอนไปถึงดีใจใหญ่

เลยเรียกว่าโรงเรียนหนูนิดๆ ( โรงเรียนในนิทานที่แม่เล่าให้ลูกฟังก่อนนอนทุก

คืนว่าที่โรงเรียนมีเพื่อนมากมาย มีครูใจดีทุกคน และพร้อมที่จะสอนให้ลูก

ฉลาดและเป็นเด็กดี เพราะโรงเรียนเปรียบเสมือนบ้านที่สองของลูก ) โรงเรียน

ที่นี่ยังเหมือนเดิมน่าเรียน ครูทุกๆท่านน่ารักต้อนรับครอบครัวของเราด้วยความ

อบอุ่น อินชอนไปดูครูชาวต่างชาติผู้ชายกำลังสอนพี่ๆอนุบาลอยู่ครูสอนด้วย

ความสนุกเด็กๆยิ้มแย้มกันทุกคนเลย ดูมีความสุขมากๆ ที่เรียนก็น่าเรียนมากๆ

เลยค่ะสะอาดมากๆหนังสือเครื่องดนตรีครบครัน ปล่าวหรอกนะคะแม่ไม่ได้มี

ผลประโยชน์อะไรกับโรงเรียนหรอกนะคะ แม่เพียงแต่พูดไปตามที่แม่เห็นและ

ได้สัมผัสมาแล้วนะคะ เฮ้อ!อินชอนจะมีวาสนาได้เรียนในที่ดีๆอย่างนี้ไหมหนอ

เท่าที่ได้ยินมาเด็กส่วนใหญ่ที่มาจากโรงเรียนนี้พูดไพเราะและเรียบร้อยแทบทุก

คน ยังมีสาขาที่บางบัวทองอีกที่นึงรู้สึกว่าที่บางบัวทองจะถึงชั้น ม.4 นะคะ แต่ว่า

อินชอนลูกรักของแม่ก็อดเรียนเตรียมที่นี่เพราะอายุของลูกไม่ถึง เนื่องจากเค้า

รับ2ขวบ6เดือนขึ้นไปแต่อินชอนของแม่อายุยังไม่ถึง อายุเพิ่ง2ขวบเกือบ3เดือน

เองค่ะ อินชอนของแม่ก็เลยต้องมาเจอเหตุการณ์เลวร้ายที่โรงเรียนใกล้บ้านนี้

( โรงเรียนที่มีผู้บริหารแต่ละท่านมีอิทธิพลและน่าจะเป็นที่รู้จักของคนในเมือง

ปทุมฯพอสมควร ) คงจะมีผู้ปกครองหลายๆท่านที่มีทั้งประทับใจและมีผู้

ปกครองหลายท่านที่ไม่ประทับใจและพากันนำลูกย้ายไปเรียนที่อื่นเนื่องจากลูก

ของผู้ปกครองที่เจอเหตุการณ์เหมือนกับแม่บอกว่าลูกเค้ากลับไปที่บ้านแล้วพูด

ไม่เพราะแล้วยังมีพฤติกรรมก้าวร้าวอีกด้วย บางท่านก็บอกว่าครูที่นี่ไม่ได้จบ

สาขาโดยตรงและส่วนใหญ่จบมาจากต่างจังหวัดค่าแรงถูกไม่กี่พันบาทครูจึงไม่

ค่อยมีคุณภาพเวลาเกิดเหตุการณ์อะไรผู้ปกครองจะเหมือนเป็นฝ่ายผิดเสมอ

และครูก็ยังลอยนวลสอนเด็กต่อไป โดยผู้บริหารอ้างว่ามีผู้ปกครองเด็กและตัว

เด็กหลายคนติดครูเหมือนกันบ้างก็บอกว่ากลัวครอบครัวครูไม่พอใจผูกใจเจ็บ

และมาทำอันตรายกับครอบครัวผู้ปกครองเด็กที่โดนครูทำร้ายได้ ( ซึ่งแม่กับ

พ่อและป้าก็เพิ่งมาทราบทีหลังค่ะว่ามีผู้ปกครองหลายท่านเคยเจอเหตุการณ์

แบบนี้เหมือนกันแต่พวกเค้ามีหลักฐานไม่เพียงพอ แต่บ้านเรามีหลักฐานตั้งแต่

แรกที่ผู้ปกครองไปส่งจนรับกลับบ้านเลยด้วยซ้ำไปแต่ก็ทำอะไรคนเหล่านี้ไม่ได้

เลยค่ะได้แต่สงสารเด็กๆที่เหลืออยู่ แม่กลัวอันตรายจะเกิดกับลูก เหลือเกิน

เพราะครูต้นเหตุอยู่ใกล้บ้านเรามากๆเดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึงบ้านแล้วละค่ะ แถมตั้ง

แต่เกิดเรื่องยังไม่ทันทำอะไรก็มีคนแปลกหน้าขี่รถมามองๆวนเวียนแถวบ้านเรา

แล้ว ทั้งๆที่เราอยู่มาตั้งนานไม่เคยมีเรื่องกับใครเลยค่ะ ความที่จริงโรงเรียนนี้

คุณพ่อของเพื่อนสนิทของลูกรู้จักกับพี่ชายและครอบครัวของเจ้าของโรงเรียน

เป็นอย่างดีและดูจะสนิทมากด้วย และเคยมีคนบอกว่าเจ้าของโรงเรียนใจดี รัก

เด็ก แต่เจ้าของมีหลายคนเพราะน่าจะทำเป็นธุรกิจครอบครัวก็เอาเป็นว่าเรียน

โรงเรียนนี้ละนะคะลูก เย็นวันนี้ช่วงใกล้โรงเรียนเลิกแม่กับพ่อและป้าก็เลยพา

อินชอนลองเข้าไปติดต่อดู สถานที่ก็พอใช้ได้ มีคนที่อยู่ในห้องธุรการนำ

ครอบครัวของเราไปดูอินชอนของแม่ก็พูดเหมือนเดิม "โรงเรียนๆโรงเรียนหนู

นิด " แล้วก็เข้าไปมีสไสด์สำหรับให้เด็กเล่นภายในตึก แต่แม่ติดนิดนึงที่แผ่น

รองปูเก่าไปหน่อยเพราะดูขาดๆแล้วน่าจะเปลี่ยนได้แล้วเพราะแผ่นรองปูสมัยนี้

ราคาก็ไม่ได้แพงอะไรมากนัก น่าจะเปลี่ยนให้เด็กๆหน่อยเพราะคงผ่านการใช้

มานานแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรมาดูที่การดูแลเด็กของคุณครูดีกว่าโน๊ะ ครอบครัว

ของเราเดินดูซักพักก็กลับบ้านไปเตรียมหลักฐานการเข้าเรียนของลูกทีี่จะมา

ติดต่ออย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ แล้วพอในวันรุ่งขึ้นในวันที่ 2 กันยายนแม่

กับพ่อและป้าก็พาลูกไปสมัครเรียน อินชอนได้ชุดพละชุดนอนและเครื่องนอน

มายกเว้นชุดนักเรียนที่ยังไม่ได้เนื่องจากไซส์หมดเหลือแต่ตัวใหญ่ๆมากๆ อิน

ชอนตื่นเต้นใหญ่อินชอนได้ไปเห็นครูประจำชั้นห้องเตรียมด้วย สงสัยวันนี้ครู

ประจำชั้นของลูกคงเหนื่อยกับเด็กมากหน้าไม่ยิ้มเลยขนาดเราไปพบก็ยังไม่ยิ้ม

ไม่เหมือนโรงเรียนแรกที่เราไปพบมาที่นั้นยิ้มหวานพูดไพเราะทุกคน แต่ก็นั้น

อีกนั้นละแม่คงคิดมากไป มาดูเรื่องคุณภาพในการดูแลเด็กจะดีกว่าที่จะดูแค่

ภายนอกเฉยๆ แม่คิดอย่างนั้นหลังจากนั้นเราก็กลับบ้านตอนเย็นๆอินชอนก็ไป

ซาฟารีดูสัตว์ต่างๆที่อินชอนชอบและให้อาหารจากนั้นเราก็ไปหาอากู๋พี่ชายของ

แม่ที่ทำงานอยู่กองบังคับคดีกรมศุลกากร อินชอนรออยู่พักนึงกว่าอากู๋พี่ชาย

ของแม่จะกลับจากที่ทำงาน แม่เล่าให้อากู๋ฟังว่าอินชอนจะไปเรียนแล้วน๊า

โรงเรียนอยู่ใกล้ๆบ้าน อินชอนยังท่อง วัน ทู ฯ 1-10 จนครบ ก-ฮ และ a-z ที่

ยังตกๆเป็นบางคำให้อากู๋ฟังอากู๋ยังยิ้มให้อินชอนใหญ่เลย อินชอนของแม่ก็พูด

ว่าไป ไปโรงเรียนหนูนิดคืนนี้พอถึงบ้านแม่ก็เล่าเรื่องราวดีๆเกี่ยวกับโรงเรียน

หนูนิดให้ลูกฟังอีก ลูกจ๋าหนูคงตื่นเต้นซินะที่จะได้ไปโรงเรียน แม่ได้แต่คิดใน

ใจและคิดว่าช่วงแรกๆลูกคงต้องร้องไห้หนักแน่ๆเพราะที่โรงเรียนซึ่งหนูยังไม่รู้

จักและคุ้นเคยกับใครซักคน แล้วเค้าก็ไม่อนุญาติให้ผู้ปกครองอยู่ด้วย แล้วก็ถึง

วันที่ 3 กันยายน อินชอนตื่นเช้ากว่าปกติป้ารีบพาอินชอนอาบน้ำแต่งตัวไป

โรงเรียนเพราะโรงเรียนเข้า7.30น.และจะได้ทานอาหารตอน 8.00 น.อินชอน

ไปโรงเรียนในวันแรกแม่ไม่ไปส่งเพราะแม่กลัวสงสารลูกถ้าเห็นลูกร้องไห้นาน

ๆป้าก็เลยไปส่งแทนวันนี้ทางโรงเรียนอนุญาติให้ใส่ชุดธรรมดาไปเรียนได้

เนื่องจากยังไม่ได้ชุดนักเรียน และก็เป็นไปตามที่คลาดหมายอินชอนร้องไห้

ใหญ่เลยที่ป้าออกมา แต่จริงๆป้าก็ยังวนเวียนอยู่ภายในโรงเรียนด้วยความเป็น

ห่วงหนูนั้นละ จนป้าได้ยินครูใหญ่พูดว่าถ้าผู้ปกครองยังอยู่ให้เด็กเห็นเด็กก็ยัง

ร้องเพราะต่อให้หลบยังไงก็พลาดอยู่ดีเนื่องจากอินชอนยังไม่ไว้ใจคนอื่นสายตา

คอยมองออกมาตลอด แม่เห็นด้วยกับที่ครูใหญ่พูดและคิดว่าช่วงนี้กำลังปรับตัว

ซักอาทิตย์นึงอินชอนคงจะดีขึ้นเราเป็นผู้ปกครองต้องใจแข็งถ้าอยากให้ลูกได้ดี

และมีระเบียบวินัย ป้าจึงกลับบ้านแต่ซักพักประมาณ10.30น.ป้าก็ไปรับอินชอน

เพราะทางโรงเรียนแจ้งว่าอินชอนร้องนานเกินไปกลัวจะเครียด เมื่ออินชอนถึง

บ้านแม่ไปรับหน้าบ้านอินชอนโกรธแม่และพูดว่า "อินชอนไม่รักแม่ปู ไม่รักพ่อ

เอ๋ ไม่รักป้าปลา ไม่รักพี่หมู ( พี่เลี้ยง ) ไม่รักพี่แดไม่รักพี่ฟูน้อย ( พี่น้องหมา

ลูกลุงไมเคิลที่เสียไป ) และไม่รักโรงเรียนหนูนิดแล้ว โถ!ลูกจ๋าคงคิดว่าทุกคน

เอาหนูไปทิ้งไว้แน่ๆเลย แม่ต้องปลอบอินชอนอยู่นานว่าทุกคนต่างก็มีหน้าที่ที่

ต้องทำพ่อกับแม่และป้าก็ต้องทำงาน ลูกก็มีหน้าที่เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนและเชื่อ

ฟังคุณครู ไม่ต้องกลัวนะคะคุณครูใจดีทุกคน เค้าจะพูดกับลูกดีๆมีเหตุผลกับ

ลูกเองนะคะ ถ้าหนูปวดท้องเข้าห้องน้ำให้บอกคุณครูนะลูก ป้าปลาได้บอกครู

ประจำชั้นของลูกให้ทราบแล้วหนูไม่ต้องกลัวนะจ๊ะลูกจ๋า อย่างน้อยๆอินชอนก็มี

พี่ซีเจตุ๊กตาอวกาศไปเรียนเป็นเพื่อนด้วยน๊า ( วันนี้ก็ผ่านไปอีกวันพอเย็นๆป้า

ปลากับแม่ก็พาอินชอนไปทานข้าวที่ร้านอาหารเจ็กตงที่ร้านครัวครบรส เจ็กตรง

ก็เคยพาน้องปุณไปเรียนที่เดียวกับอินชอนเหมือนกันแต่เรียนได้สองเดือนก็

ออกไปแล้วแม่ก็ไม่ได้ถามอะไรสงสัยเจ็กตงคงอยากให้น้องปุณเรียนใกล้บ้าน

มากกว่าเพราะบ้านเจ็กตงอยู่ฝั่งครองแถวรังสิต เรามาทานร้านอาหารที่นี่เป็น

ประจำเพราะด้วยรสชาติอาหารที่อร่อยและการบริการรวมถึงความใจดีที่เจ็กตง

มีให้กับลูกและเด็กๆด้วย อินชอนชอบเจ็กตงเพราะเจ็กตงพูดเพราะและเอาใจ

เก่งมีวิธีหลอกล่อเด็กๆอย่างอินชอน เพราะอินชอนรักสัตว์เจ็กตงก็จะอุ้มอินชอน

ไปดูปลาทองในร้านเสมอๆ เมื่อทานข้าวเสร็จเราก็ขึ้นรถพี่นิลมังกรจะกลับบ้าน

แต่แปลกอินชอนพูดบอกว่าอินชอนจะอยู่กับเจ็กตง และพูดว่าอินชอนไม่รักคน

ที่บ้านและโรงเรียนหนูนิดอีกแล้ว คืนนี้อินชอนเก็บเอาไปนอนละเมอเรื่องไม่รัก

คนที่บ้านไม่รักโรงเรียนหนูนิดและพูดช่วยด้วยๆๆๆ แม่สงสารหนูจัง หนูต้องอด

ทนนะคะลูกเดี๋ยวหนูก็จะปรับตัวได้เองเชื่อแม่เถ่อะนะคนดี แม่ก็ได้แต่คิดแบบ

นั้น เมื่ออินชอนหลับไปแล้วแม่ได้พูดกับป้าว่าวันนี้ไม่ต้องไปแอบดูหลานอีกนะ

ถ้ากังวลว่าอินชอนจะปรับตัวได้หรือปล่าวหรือร้องไห้นานแค่ไหนถ้ากลัวหลาน

ร้องไห้จนช็อคละก็ ( พูดไปอย่างนั้นคงไม่มีหรอกมั้งแต่แม่อยากพูดให้ป้า

สบายใจ ) หรือถ้าไม่สบายใจจริงๆก็ใช้mp4 ใส่พี่ซีเจของอินชอนเพราะอินชอน

จะกอดแน่นตลอดเวลาเมื่อไปเรียนแต่มีข้อแม้นว่าอย่าให้อินชอนเห็นนะเดี๋ยว

เอาออกมาเล่นพังพอดีกัน ( โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ )

Create Date : 10 กันยายน 2552
Last Update : 10 กันยายน 2552 16:40:02 น.		2 comments
Counter : 776 Pageviews.
Share Tweet