วันที่ 23 ธันวาคม 2552 หลังจากที่แม่กับพ่อได้พาอินชอนไปเที่ยวพัทยา

เมื่อเดือนที่แล้ว และเมื่อช่วงต้นเดือนที่ผ่านมาแม่ก็ได้โทรคุยกับน้าเพชร

คุณแม่น้องปันปันเรื่องจะพาอินชอนไปเที่ยวดูพี่แกะที่ราชบุรี น้าเพชร

แนะนำที่น่ารักๆมากมาย แต่เราติดที่มีพี่น้องหมาที่ทิ้งกันไม่ได้ต้องหอบ

หิ้วไปกันด้วย สรุปก็ได้ที่พักที่ๆไม่ไกลจากดูพี่น้องแกะมากนัก ซึ่งก็คือ

วันนี้นี่เองที่แม่กับป้าปลาและพี่หมู ( ส่วนพ่อเอ๋ไม่ได้ไปเพราะติดงานกับ

ลูกค้า ) จะพาอินชอนไปให้อาหารพี่แกะกันแต่กว่าจะสตาร์เครื่องย้ายทัพ

ออกจากบ้านกันได้ก็สายเหมือนเดิมทั้งๆที่คิดว่าจะออกกันเช้าๆแล้วนะ

แต่ก็ไม่เคยทำอะไรได้เสร็จไวๆลงตัวซะที ทั้งๆที่ก็จัดเสื้อผ้าของใช้ไว้แล้ว

ก่อนเดินทางหนึี่งวัน ไหนจะวุ่นวายกับการจัดการกับเรื่องอินชอน ไหนจะ

หาอาหารให้พี่น้องหมานอกบ้าน ( ข้างถนน ) ที่มาขอกินที่หน้าบ้านเรา

ทุกวัน จะไปไหนทีก็ห่วงไปหมด ทำไงได้ก็คนมันรักหมาละนะ เป็นแบบนี้

กันทั้งบ้านจนถึงน้องอินชอน กว่าจะไปถึงที่พักก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็น

เพราะเราแวะกันรายทาง ที่แรกเราไปทานอาหารกลางวันกันก็เกือบบ่าย

สองโมงแล้วขับรถไปแวะบ้างหลงทางบ้าง แต่ก็สนุกดีค่ะ น้องอินชอน

ชอบไก่ทอดอีเดน ของทางทรัพย์คณารีสอร์ทมาก ที่นี่อาหารอร่อยสม

คำแนะนำของน้าเพชรของอินชอนบอกเลยค่ะ บรรยากาศก็เป็นส่วนตัวดี

ค่ะ ที่สำคัญไม่รังเกียจพี่น้องหมาของอินชอนด้วยค่ะ พอเราทานข้าว

เสร็จเราก็ตรงไปที่พักอีกที่ จริงๆแล้วที่นี่เค้าไม่ให้พี่น้องหมาพักหรอกค่ะ

แต่เราขอร้องเค้าเพราะไม่งั้นพวกเราก็อดไปเที่ยวเหมือนกัน ครั้นจะให้

ทิ้งเค้าให้อยู่บ้านกับพี่หมูหรือไปฝากที่ฝากเลี้ยงเราก็ตัดใจทิ้งไม่ได้อีก

เหมือนกัน เรารู้ว่าพี่น้องหมาของเราเป็นยังไง เราไม่เคยห่างกัน ต่างก็

ติดกัน ถ้าขาดกันไปก็เหมือนไม่ครบครอบครัว แม่รู้สึกได้ตั้งแต่เรื่องของ

ลุงเคิลแล้ว และเข็ดจริงๆ จะทิ้งกันก็ต่อเมื่อตายจากกันนั้นละค่ะ แม่มัก

โดนพ่อเอ๋บ่นเสมอที่เราไม่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศเลยตั้งแต่มีน้องอิน

ชอน แต่สุดท้ายพ่อเอ๋ก็ใจอ่อน เวลานึกถึงตอนที่พาพี่ๆน้องหมาไปฝา

กอาม่าของอินชอนสี่วันแล้วพ่อกับแม่หนีไปเที่ยว อาม่าโทรไปบอกว่าพี่ๆ

หงอยมากไม่ยอมกินอะไรเลยนอนเฝ้าหน้าประตูทุกวันไม่ไปไหน พ่อกับ

แม่ก็เลยรีบกลับบ้าน พอกลับถึงบ้านต้องรีบพาพี่หัวเทียนบอด ( ดำแด )

ไปหาหมอให้อ็อกซิเจนเพราะอาการแย่สุด หมอบอกว่าเป็นโรคคิดถึง

เจ้าของ เดี๋ยวก็หาย ก็เลยเป็นที่มาของไปไหนไปกัน ใครจะไปยกหางขึ้น

( ไม่มีหาง มีลุงเคิลตัวเดียวที่มี แถมหางงออีกต่างหาก คริๆๆ ) เข้าเรื่อง

มาเที่ยวที่ราชบุรีต่อดีกว่านะคะ หลังจากที่แม่กับป้าปลาและพี่หมูพาอิน

ชอนมาถึงที่พักแล้ว เรารีบเอาของลงจากรถแล้วก็ให้พี่น้องหมานอนรอ

ในห้องน้ำที่กว้างพอควรโดยจัดที่นอนให้พีี่ๆแล้วบอกพี่ๆว่าเดี๋ยวกลับมา

รักนะจุ๊บๆ ไม่ได้ทิ้งไปไหนน๊า แล้วพี่ๆน้องหมาก็นอนรอด้วยความ

สงบเสงี่ยม ( รึปล่าวไม่รู้ถ้าไม่มีใครเข้าไปบริเวณบ้านพัก ) จากนั้นเราก็

รีบพาอินชอนขับรถไปให้อาหารพี่แกะเลยค่ะ เมื่อไปถึงอินชอนของแม่

ดีใจใหญ่เลย ก็ของชอบอินชอนนี่นา รักสัตว์เป็นที่หนึ่ง คำว่ากลัวยังไม่มี

ในสมอง มีแต่วิ่งเข้าหาอย่างเดียว วิ่งไปล้มไป ขอให้ได้จับได้กอดพี่แกะ

เถ่อะ นี่ละความสุขของลูกแล้วละ พอให้อาหารเสร็จแม่ก็พาอินชอนทาน

อาหารเย็นกันที่ดูพี่น้องแกะนั้นละค่ะ จากนั้นก็กลับที่พัก และรีบอาบน้ำ

มาดูอรินกับครูกุ๊กตอนอวสานแต่แม่ได้ดูบ้างไม่ได้ดูบ้างเพราะอินชอน

อยากให้แม่ไปทายเกมปริศนากับมิคกี้เมาส์กับอินชอน อินชอนชอบถาม

แม่ว่าอันนี้อะไร เค้าทำอะไร ต้องทำแบบนี้ถึงจะถูก เป็นวิธีคิดแบบหนึ่ง

ของอินชอนจนถึงเวลาต้องนอนแล้วแม่จึงปิดทีวีจิ๋วของอินชอนแล้วอิน

ชอนกับแม่ก็นอนคุยกันจนกระทั้งอินชอนหลับไปพร้อมๆกับแม่ตั้งแต่เมื่อ

ไหร่ก็ไม่รู้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะลูก แล้วพรุ่งนี้พบกันนะคะ จุ๊บุ จุ๊บุ ฝันดีนะคะลูก

รักของแม่

Create Date : 20 มกราคม 2553
Last Update : 20 มกราคม 2553 15:01:34 น.		10 comments
Counter : 822 Pageviews.
Share Tweet