วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2552 วันนี้เราอยู่บ้าน กันอย่างเหงาๆ เพราะป้า
ปลาไม่อยู่กลับอุตรดิตถ์เพื่อไปบวชซักสี่ห้าวันถึงจะกลับนั้นละค่ะ ลูก สุด
ที่รักของแม่ ตื่นเช้ามาก็เรียกหาแต่ ป้าปลา ป้าปลา ดูหงอยๆไปเลย แม่ ก็
เลยต้องพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของลูก และอธิบายให้ลูกฟังว่าป้าปลา
ไปทำบุญเดี๋ยวก็กลับมาหาอิน ชอนแล้วละค่ะ ส่วนพ่อ วันนี้ไม่ไปทำงาน
ปล่อยให้น้าๆอาๆลูกน้องของพ่อทำกันถ้ามีปัญหาค่อยโทร หาพ่อ พ่อขอ
แม่ ไปให้เค้านวดเพราะปวดหลังเนื่องจากนั่งอยู่หน้าคอม มาหลายวัน
และหลายชั่วโมงทีเดียวช่วงนี้พ่อต้องทำงานประกวดและงานด่วนหลายชิ้นอิน
ชอนคงคิดถึงพ่อมากเพราะสองสามวันที่ผ่านมาอิน ชอนแทบไม่ได้เห็นหน้า
พ่อเลยใช้แต่คุย กันทางโทรศัพย์ก่อนเข้านอน เท่านั้นค่ะ ในระหว่างที่แม่
รอพ่อพี่ ทิพย์ก็ช่วยทำงานบ้าน เพราะเรายังไม่ได้แม่บ้านที่ไว้ใจได้เลย
และเป็นงานพี่ทิพย์ก็เลยอาสาทำแทนแม่บ้านด้วยแม่ก็เลยต้องจ่ายทั้งเงินเดือนพี่
เลี้ยงและแม่บ้านให้กับพี่ ทิพย์แต่แม่ก็ต้องช่วยพี่ทิพย์ดูลูกด้วยเช่นกันกลัวพี่
ทิพย์จะเหนื่อยมากและอาจบกพร่องในการดูแลบ่อยๆ พี่ ทิพย์อยากได้เงิน
มากๆเพื่อส่งให้ลูกชายที่ต่างจังหวัด แม่ ก็เลยต้องช่วยแต่ใจนึงแม่ก็อยากได้
แม่บ้านมาดูแลบ้าน แทนแม่เวลาแม่ไม่อยู่บ้าน มากกว่าค่ะจะได้อยู่
เป็นเพื่อนพี่ๆน้อง หมาของเราด้วยค่ะเวลาที่อิน ชอนต้องไปเรียนแม่
สงสารพี่ๆ เค้ามากๆที่ต้องขังพี่ไว้ในบ้าน พ่อออกไปนวดสี่ชั่วโมง
ส่วนแม่ ก็ดูแลอิน ชอนเพราะพี่ทิพย์ทำงานบ้าน แม่ดูอินชอนไป
พยายามเข้าบล็อก แก็งค์ไปแต่เข้าไม่ค่อยได้ไหนจะลูก กวนไหนจะเน็ต
ล่มแย่เลยนี่คือสาเหตุที่แม่ต้องแอบเข้าบล็อก ตอนช่วงดึกๆเผื่อคนจะได้ไม่
ใช้กันมาก อิๆๆๆ หลังจากที่แม่ ดูแลลูก อยู่เวลาผ่านไปพ่อ ก็กลับ
มาเรามีนัดไปทานข้าว เย็นข้างนอกกันแต่ยังไม่ทันที่พ่อ จะถึงบ้าน
ลุงศักดิ์ก็มาส่งน้า อ๋อกับพี่ อู๋มาเล่นที่บ้าน เราก่อน กว่าพี่อู๋จะ
กลับบ้าน และกว่าเราจะได้ออกจากบ้าน ไปทาน ข้าวเย็นที่ร้าน
โชคดี กันก็ปาเข้าไปเกือบ 1 ทุ่มแล้วละค่ะพอสั่งอาหารกว่าจะมาอีกลูก
รักของแม่ ก็ง่วงพอดี โธ่!สงสารลูก จังคงหิวแล้วง่วงจนไม่อยากทานแล้ว
ซินะหรือไม่ก็เหมือนเดิมอาหารไม่ถูกปากของลูกก็ไม่รู้พอเราทาน ข้าวกัน
เสร็จเราก็กลับบ้าน ของเรากันแล้วก็แยกย้ายอาบน้ำเข้านอน พรุ่งนี้พบ
กันนะคะลูก รัก ของแม่ จุ๊บๆๆๆ
ท้อใจสะกดยังไง
สะกด..มันเอาไว้ด้วยความอดทนสะกด..มันเอาไว้ ด้วยหัวใจไม่ยอมแพ้ให้เหมือนเด็กในภาพ
เธอเกิดมาด้วยร่างกายที่มีเพียงครึ่งเดียวของเรา แต่หัวใจเธอฮึดสู้มากกว่าคนทั่วไปหลายเท่าเก็บภาพนี้ไว้ในใจยามหัวใจคุณอ่อนแอ
เมื่อวานเข้ามาอ่านรอบหนึ่งแล้วค่ะ แต่ไม่ได้ทิ้งเม้นไว้ เพราะอัดนันไม่เป็นใจเลย
ตอนนี้อัดนันหลับแล้ว สาวก็เลยได้โอกาสเข้ามาหาพี่ปูกับน้องอินชอน
อ่านบล็อกเมื่อวานก็รู้สึกใจหายแทนค่ะ เข้าใจความรู้สึกของพี่ปูเลยค่ะ แต่อย่าโทษตัวเองไปเลยนะคะ
ตอนนี้แอบรู้ความลับแล้วว่าพี่ปูชอบเข้าบล้อกแก้งตอนดึก ๆ นี้เอง ส่วนสาวหาเวลาเข้าเน็ตยากมาก ๆ ตอนกลางวันไม่ได้จับคอมเลย พอตอนกลางคืนหลังจากพาอัดนันเข้านอนแล้ว ก็มีเวลาใช้เน้ตแค่ครึ่งชั่วโมงเองค่ะ
นอนหลับฝันดีนะคะ คิดถึงจัง จุ๊ฟฟฟฟ
ปล.ขอบคุณสำหรับรูปน้องอินชอนนะคะ ชอบหมวกที่น้องอินชอนใส่ทุกใบเลย เข้าเซตกับชุดที่ใส่ด้วย พี่ปูถักเองรึเปล่าค่ะ