หลังจากที่แม่เจอภาวะมดลูกบีบตัวแล้วครั้งแรกและถี่ขึ้นเรื่อยๆ

คุณตาหมอของหนูก็ให้ยาแก้มดลูกบีบตัวมาให้แม่ทานทุกๆ 6 ชั่วโมง

ซึ่งแม่ต้องทานยาอย่างนี้ทุกๆวันพร้อมยาบำรุงครรภ์รวมถึงไปหาคุณตาหมอตามนัดเป็นว่าเล่น

 อ้อ !อินชอนจ๋ามีช่วงที่แม่ท้องได้ 3 เดือนกว่าๆนะลูก

แม่ต้องไปเจาะน้ำคร่ำด้วยนะคะเพราะแม่อายุเกิน 35 ปีแล้วควรจะเจาะหา

โคโมโซนว่ามีอะไรผิดปกติหรือปล่าว

การเจาะน้ำคร่ำดูกลุ่มโคโมโซนว่าเด็กมียีนส์ที่ผิดปกติหรือปล่าว

ที่จะเสี่ยงเป็นเด็กกลุ่มดาวน์ซินโดมมีหลายคนบอกกับแม่ว่าเข็มเจาะน้ำคร่ำ

ยาวมากและเวลาเจาะก็จะเจ็บสุดๆแต่เอาเข้าจริงๆถึงเวลาเจาะ

แม่มัวแต่เป็นห่วงหนูก็เลยไม่รู้สึกเจ็บอะไร เห็นหนูเวลาคุณหมอซาวน์ให้ดูดิ้นไปมาน่ารักจังเลย

 ตัวหนูกลมๆแม่เห็นโครงกระดูกสันหลังของลูกชัดเจนเลยนะคะอินชอนจ๋า

แต่ผลการตรวจออกมาใน 2 สัปดาห์ต่อมาคุณหมอ

ก็บอกผลตรวจให้แม่และพ่อกับป้าปลาให้ทราบว่าหนูเป็นปกติดีและแข็งแรงสมบูรณ์

 แต่แม่กับพ่อและป้าปลาก็สบายใจได้แค่ระดับนึงเท่านั้น

ถึงยังงัยแม่ก็ยังอดที่จะกังวลใจไม่ได้เกียวกับเรื่องเนื้องอกของแม่และการบีบรัดตัว

ของมดลูกรวมถึงเลือดที่ชอบไหลทางช่องคลอดของแม่อีกด้วย

อินชอนจ๋าแม่เป็นห่วงหนูนะ เป็นห่วงหนูที่สุดห่วงอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ 

อยู่ๆแม่ก็เริ่มดีขึ้นได้ซักระยะนึงโดยมียาแก้มดลูกบีบตัวที่ต้องทานทุกๆ 6 ชั่วโมง

 แต่เวลาดีๆที่ไม่ค่อยเจ็บปวดจากผลของการมีเนื้องอกขณะตั้งครรภ์ก็ดีแค่ได้ระยะนึงเท่านั้น

 ( มันช่างมีความรู้สึกแค่ว่าระยะช่างสั้นเหลือเกินกับการที่ไม่ต้องเจ็บปวดและทุกข์ทรมานนั้น )

อยู่ๆ อาการเจ็บปวดนั้นก็กลับมาเยือนแม่อีกแล้ว ทุกทีแม่ยังยืนทานข้าวได้

แต่ครั้งนี้แม่ยืนตรงๆไม่ได้ต้องยืนหลังค่อมๆเหมือนคุณยาย

 ( ว้า! นี่แม่กลายเป็นคุณยายแล้วหรือนี่ )

 แม่ยืนชนิดที่ว่าต้องยืนบิดตัวไปมาอยู่นิ่งๆไม่ได้มันปวดไปหมดปวดร้าวไปทั้งตัว

 ทรมานเหลือเกินทานข้าวไปอาเจียนไป อาเจียนนี่ไม่ได้ยังแพ้ท้องอยู่นะ

อาการแพ้ท้องแบบนั้นหายไปแล้วแต่ที่แม่ต้องอาเจียน

เพราะมันปวดจนกลืนอาหารไม่ได้ต่างหากกลืนลงไปทีไรก็อาเจียนออกมาทุกที

แม่รู้สึกแย่มากๆ แม่ไปหาคุณตาหมอนภคุณตาหมอนภของหนู

ก็บอกกับแม่ว่าตอนนี้เนื้องอกตัวใหญ่ที่มันไปเบียดลำไส้ส่วนล่างของแม่

ตอนนี้มันโตพอเท่ากับศรีษะของลูกแล้วนะ จนทำให้หนูแทบจะไม่มีเนื้อที่ๆจะนอนแล้ว

แม่รู้สึกโกรธมันจังเลยค่ะที่มาแย่งที่นอนและอาหารของลูก

อินชอนจ๋าแม่สงสารหนูจัง แม่เจ็บแค่ไหนแม่ก็จะอดทนนะลูกนะ

ขออย่างเดียวขอให้หนูปลอดภัยก็พอ แม่เป็นห่วงหนูที่สุดในโลกเลยนะลูก

 รักหนูนะคะ รักที่สุด ถึง ที่สุด รัก รัก รัก จุ๊บๆ ลูกจ๋า ลูกรักของแม่

Create Date : 06 ตุลาคม 2551
Last Update : 29 ธันวาคม 2551 0:57:18 น.		2 comments
Counter : 928 Pageviews.
Share Tweet