แม่ได้ยินเสียงเรียกของลูกแล้ว อุ๊แว้!อุ๊แว้!อุ๊แว้!เสียงของลูกดังขึ้นเรื่อยๆแม่พยายาม

ลืมตาขึ้นดูแต่ช่วงนั้นแม่เริ่มหายใจไม่ออกเหมือนคนจมน้ำที่ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วกำลังจม

น้ำและกำลังยิ่งกว่าสำลักน้ำ มันคงเหมือนปลาขาดน้ำมากกว่า เหมือนคนกำลังจะตายก็

ว่าได้มั๊ง!ทรมานจังเลยแม่พยายามสูดอากาศหายใจเข้าไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

หายใจไม่ออกแม่บอกหมอโดยได้ยินคนวิ่งให้วุ่นไปหมด คุณหมอก็เรียกชื่อของแม่

ตลอด แม่หลับไปนานแค่ไหนก็ไม่รู้ รู้จากพ่อก้บป้าว่ามีคนที่เค้าเข้าไปผ่าตัดหลังแม่

ออกมาหลายคนแล้ว แต่แม่กลับยังไม่ออกมาซะทีพ่อกับป้าเป็นห่วงแม่มาก แม่รู้สึกตัว

อีกทีก็มืดแล้วรู้สึกหนักๆหัวมึนๆลืมตาหรือยกตัวเองไม่ขึ้น รู้สึกว่าอยู่ในห้องไหนก็ไม่รู้

ที่ไม่มีใครอยู่เงียบมาก มีหมอวิสัญญีแพทย์คนเดียวคอยเรียกชื่อแม่อยู่ใกล้ๆ แล้วแม่ก็

ถูกย้ายตัวไปห้องพิเศษ โดยมีคนมาเยี่ยมมากมายทั้งอากง อาม่า อาแปะ แม่ติ ป้าไก่

เพื่อนบ้าน ลุงหมู ลุงเหลิม รวมถึงบรรดาเพื่อนแม่และเพื่อนพ่อ ได้ยินมีแต่คนบอกว่า

หนูเหมือนพ่อ แต่แม่ยังไม่เห็นหน้าหนูเลย อยากเห็นลูกจังเลย อินชอนจ๋า แต่คุณหมอ

ดารารัตน์ สนับบุญ (กุมารแพทย์) ให้หนูอยู่ในห้องเด็กอ่อนก่อน เพราะหนูยังเด็กอยู่

มากไม่อยากให้เจอเชื้อโรคอีกอย่างแม่ก็ยังสุขภาพไม่สู้ดีนัก

Create Date : 22 ตุลาคม 2551
Last Update : 29 ธันวาคม 2551 13:05:08 น.		0 comments
Counter : 762 Pageviews.
Share Tweet