ผู้แต่ง: ปัญญ์ปรียา
สำนักพิมพ์: แจ่มใส
พิมพ์ครั้งแรก กรกฎาคม 2550
ราคา 259 บาท

ไม่ได้เจอกันไม่กี่ปีทำไมเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
จากที่เคยใจดี อบอุ่น กลายเป็นคนปากร้าย บ้าอำนาจ เจ้าอารมณ์
ไม่รู้ละ...ไหนๆ ก็ตั้งใจกลับมาหาแล้วทั้งที
ต่อให้ต้องเจอกับอะไรบ้างก็ต้องทำให้สำเร็จ
เพราะอะไรนะหรือ...ก็ถ้าพลาด คนที่เจ็บก็คือเธอ

‘หน้าใสๆ ไม่น่าจะใจร้ายเลย’ ประโยคนี้ช่างเหมาะจริงๆ
ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี คิดว่ากลับมาคราวนี้นิสัยจะน่ารักขึ้นบ้าง
นี่อะไร... นอกจาก ตาโตๆ แก้มใสๆ ที่มองๆ ไปก็...เอ่อ...น่ารักดี...
...แต่นิสัยช่างร้ายเหลือ
ไม่รู้ว่าแค่เวลาสั้นๆ ที่คุณเธอกลับมาครั้งนี้จะทำให้ต้องปั่นป่วนขนาดไหน
ที่ยอมทุกอย่างนี่ไม่ได้กลัวนะ แค่ไม่อยากเข้าใกล้...แล้วก็ไม่อยากรังแกเด็กด้วย
คนอย่างภพกรัณย์เคยกลัวใครซะที่ไหน!

* * * * * * * *

เล่มนี้เป็นแนวหวานน้ำตาลเข้าเลือด เหมาะสำหรับชาวสุขนิยมค่ะ

พล็อตความรักความผูกพันตั้งแต่วัยเด็ก ระหว่างชายหนุ่มที่หัวใจแข็งกระด้างเพราะปัญหาครอบครัว ยอมอ่อนให้เฉพาะคนใกล้ชิด เช่น น้องสาวเพื่อนที่เป็นยัยตัวแสบมาตั้งแต่เด็ก และกำลังจะได้กลับมาเจอกันหลังผ่านไป 9 ปี ทำเซอร์ไพรซ์เขาเมื่อเธอกลายเป็นสาวใสน่ารัก (แต่ดีกรีความเจ้าเล่ห์แสนกลยังไม่ต่างจากเดิม--หรือมากยิ่งกว่าเดิม)

ฉากเป็นบรรยากาศในกองถ่ายกับบรรยากาศอบอุ่นน่ารักในบ้าน เมื่อสาวอะตอมงัดสารพัดแผนมาชักเชิดพระเอกให้ละทิ้งอบายมุข เลิกเที่ยวไม่เว้นวันและกลับมามีรอยยิ้มจากใจตามเดิม พอชักจะหมดมุก ก็หา 'นิวตรอน' เจ้าหมาไฮเปอร์มาคอยเป็นตัวช่วย ...น่ารักซะไม่มี

ตัวละครหลากหลายใช้ได้ มีทั้งดาราสาวที่ดูเหมือนจะเป็นคนพิเศษของพระเอก สาวใจแตกที่หวังจับพระเอกและอยากเป็นดารา พ่อที่ทอดทิ้งเขาไปและยังคอยไถเงินอยู่ ดาราหนุ่มที่หมั่นขายขนมจีบให้นางเอก รวมถึงตัวประกอบ เช่น เพื่อนสนิท บรรดาแม่ ๆ ฯลฯ รวมแล้วทำให้หนังสือมีทั้งฉากกุ๊กกิ๊กกันระหว่างตัวเอกและฉากเรื่องราวกับคนอื่น อ่านเพลินดี

การเดินเรื่องโดยให้พระเอกยอมลงให้นางเอกง่ายกว่าปกติอาจดูไม่สมเหตุสมผล ถ้าไม่เพราะคนแต่งคอยแทรกภาพเหตุการณ์ในอดีตของเด็กชายสองคนกับเด็กหญิงที่คอยตามติดพี่ชายทั้งสอง อ่านแล้วคล้าย ๆ 'คำมั่นสัญญา' หรือ 'พี่เลี้ยง' นิดหน่อย (ในแง่การใส่ฉากย้อนอดีต ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะ)

อันที่จริง ถ้าคิดให้ดีแล้ว พล็อตนี้เป็นแนวหญิงจีบชาย (แบบเข้าข่ายจุ้นจ้านกับชีวิตเขามากเลยนะนั่น) ตอนไม่เข้าใจกันช่วงท้ายเรื่องก็เป็นอาการน้อยใจไร้สาระ แต่ต้องชมคนแต่งว่าเดินเรื่องและบรรยายได้ดี ตอนอ่านไม่รู้สึกหมั่นไส้นางเอกเลย เผลอน้อยใจแทนด้วยซ้ำ

สรุปว่าเล่มนี้หวานน่ารักดี อ่านแล้วยิ้มได้ค่ะ


ป.ล.
ไม่รู้จักคนเขียนน่ะ นี่เป็นงานชิ้นแรกหรือเปล่า? ใครรู้บอกทีค่ะ
Update: ทราบแล้วว่าเป็นอีกนามปากกาของคุณปุณณัตต์
(จขบ. ชอบนามปากกานี้มาตั้งแต่เรื่อง "สุดที่รักของหัวใจ" ของปริ๊นเซสแล้วค่ะ แต่งได้หวานดี )