ผู้แต่ง: สายลมเปรย
สำนักพิมพ์: Come On
พิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน 2550
ราคา 169 บาท

“ถ้าต้องการเสกไฟบรรลัยกัลป์ ให้พูดว่า…”

นี่เป็นตัวอย่างเล็กๆน้อยๆ หากใครบางคนมีโอกาสได้ครอบครองคัมภีร์ใบไม้ เขาก็จะสามารถเขียนคำร่ายเวทมนตร์คาถาได้สารพัด
เหนืออื่นใดคือ มันสามารถใช้ได้จริง!

ในหลืบโลกผู้วิเศษกำลังถึงยุคมืด สิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์กำลังเสื่อมถอย ผู้ที่เรียกตนเองว่าพ่อมด แม่มด หรือจอมขมังเวทต่างพากันหลงลืมคาถา ลืมวิธีเสกไฟ ลืมวิธีเสกน้ำ ลืมวิธีร่ายคาถา ลืมสารพัดสิ่งที่เป็นเวทมนตร์

คัมภีร์ใบไม้จึงปรากฏขึ้น และรอให้ใครคนหนึ่งมาเขียน

สมุดเดธโน้ตของยมทูตมีไว้เขียนชื่อคนเพื่อสั่งให้ตาย แต่คัมภีร์ใบไม้ใช้เขียนคำร่ายที่น่าอัศจรรย์ใจ ทว่าคาถาอัศจรรย์กลับกลายเป็นคาถากิ๊กก๊อก เพราะผู้ที่ลงมือเขียนคัมภีร์ใบไม้กลับกลายเป็นเด็กประถม ที่ซื่อบื้อและงี่เง่าที่สุดในโลก

ผู้คนต่างขนานนามให้เขาว่า…ผู้กล้าที่ไม่รู้อะไรเลย

* * * * * * * *

เล่มนี้เป็นแนวแฟนตาซีที่มีการพูดถึง 'เด็กชายผู้รอดชีวิต' ของโลกตะวันตกด้วยค่ะ (แอบฮานะเนี่ย)

ตัวเอกคือเด็กชายสายลม นักเรียนชั้นประถม 6 ซึ่งอยู่ ๆ ก็ได้รู้ว่าครอบครัวเขามีเวทมนต์และโดนสาปให้กลายเป็นหิน เขาเหลือเพียงแมวตาเพชรที่เป็นสัตว์เลี้ยงประจำครอบครัว กับแม่มดในร่างแมวที่เป็นผู้นำสารมาบอกเขาและพาเขาข้ามไปโลกพ่อมด
(เรื่องนี้น่าจะถูกใจคนรักแมวนะ แมวเยอะดี)

และบัดนี้ โลกพ่อมดของประเทศไทยกำลังย่ำแย่ เพราะ 'เจ้าชีวิต' กับสมุนกำลังทำลายเวทมนตร์ให้หมดไป ทุกคนหวังพึ่งสายลมเพียงคนเดียว เพราะเขาคือ 'ผู้กล้าที่ไม่รู้อะไรเลย' ตามคำทำนาย และยังเป็นคนเดียวที่ใช้คัมภีร์ใบไม้สร้างคาถาขึ้นมาใหม่ได้อีกด้วย

แต่เนื่องจากสายลมเป็นเด็กป. 6 คาถาที่เขาคิดขึ้นมาเลยฮากลิ้ง จขบ. (ที่แอบอยากเป็นแม่มดเพราะบ้าแฮร์รี่) อ่านแล้วลองนึกภาพพ่อมดแม่มดร่ายคาถาแบบนี้กันทั้งวัน..แล้วก็รู้สึกไม่อยากเป็นแม่มดขึ้นมาทันที

เนื้อเรื่องหลังจากนั้นออกแนวผจญภัย สายลมได้เพื่อนใหม่ที่จะคอยพิทักษ์เขา เดินทางร่วมกันไปตามสถานที่ต่าง ๆ ในโลกเวทมนตร์ เพื่อหาครอบครัวของสายลมพร้อมกับหาวิธีปราบ 'เจ้าชีวิต' กับเบาะแสเพิ่มเติมเกี่ยวกับคัมภีร์ใบไม้

ตัวละครที่เป็นอมนุษย์ในเรื่องหลากหลายดีค่ะ มีทั้งเงือก กินรี คนธรรพ์ กบิลปักษา ถึงจะมีบทน้อยเพราะไม่ใช่ตัวละครหลัก แต่อ่านแล้วก็ดีใจที่มี (จขบ. ชอบอมนุษย์อ่ะ)

รายละเอียดในการผจญภัยหรือการปราบตัวร้ายอาจคลี่คลายง่ายไปหน่อย แต่ถือว่าใช้ได้แล้วสำหรับเรื่องที่จับตัวเอกเดินทางขึ้นเหนือล่องใต้ไปในโลกใหม่แบบนี้ โดยรวมแล้ว ถือเป็นแฟนตาซีอ่านเพลินดีค่ะ

จุดที่สงสัยมากคือ...ทำไมต้องพิมพ์ตัวเอียงทั้งเล่ม?
จขบ. ซื้อเล่มนี้เพราะอยากคลายเครียดในวันที่ปวดหัวนิดหน่อย ปรากฏว่าอ่านแล้วปวดหัวเพิ่มขึ้นแทน เพราะจ้องตัวเอียงพวกนี้แหละ (เผอิญอ่านรวดเดียวจบด้วย)
ถ้าเป็นเทคนิคใหม่ ขอโหวตให้เลิกนะคะ ไม่ชอบเลย

มีคำพิมพ์ผิดกับใช้คำแปลก ๆ อีกนิดหน่อยด้วย (เท่าที่จำได้ก็มี "ร่วมรวม" "ความสัจจริง") มีพิมพ์ตกไม้เอกอย่างน้อยหนึ่งคำ และมีเครื่องหมายสี่เหลี่ยมโผล่มาในหน้า 125 กับ 126--เป็น syntax error หรืออะไรสักอย่างมั้ง