ผู้แต่ง: ดวงดาว
สำนักพิมพ์: รวมสาส์น
พิมพ์ครั้งที่ห้า 2537
ราคา (สองเล่มชุด) 260 บาท

บ้านรุจิโรจน์ หรือที่ชาวสมุทรปราการเรียกว่า "เคหาสน์สีแดง" ของพลตรีพลแสนเสนีณรงค์ได้ต้อนรับผู้อาศัยรายใหม่ คือ คุณอัมพากับทารกหญิงผู้เพิ่งกำพร้าบิดา

ต่อมา คุณอัมพาได้กลายเป็นภรรยาของท่านพลตรี ยังความไม่พอใจอย่างยิ่งกับทายาทของท่านพลตรี ด้วยเด็กชายรุจถือว่าผู้หญิงคนนี้ใช้มารยาเข้ามาสวมบทแทนมารดาของเขา ส่วนลูกน้อยของเธอนั้นก็มาแย่งความสนใจไป รุจจึงขอไปอยู่โรงเรียนประจำและเมื่อจบก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ โดยไม่กลับมาเป็นเวลานาน

จนกระทั่งท่านพลตรีและคุณอัมพาล้วนแต่เสียชีวิตลงแล้ว รุจ ซึ่งปัจจุบันเป็นนายแพทย์ฝีมือดี จึงได้กลับสู่เคหาสน์สีแดงอีกครั้ง ท่ามกลางความยินดีของข้ารับใช้เก่าแก่ และความหวาดระแวงของอารยาหรือ 'คุณน้อย' ซึ่งรู้ดีว่ารุจชิงชังแม่ของเธอ และยิ่งน่าจะชังมากขึ้นเมื่อพบว่าเครื่องเพชรทั้งหมดหายไปจากตู้เซฟ แม้ว่าเขาจะปิดไว้ด้วยท่าทีเมินเฉย เงียบขรึมก็ตาม

สิ่งที่อารยาไม่รู้คือท่านพลตรีฯ ได้แสดงเจตจำนงไว้กับทนายประจำตระกูลเพื่อถ่ายทอดบอกต่อทายาทของท่านว่าท่านปรารถนาจะได้อารยามาเป็นบุตรสะใภ้ ทว่ารุจกลับแสดงความไม่สนใจต่อคำสั่งเสียนี้ เพราะมีเหตุบางอย่างให้เขาเคลือบแคลงเชื้อสายของแม่เลี้ยง

* * * * * * * *

นิยายเรื่องนี้เคยนำมาสร้างเป็นละคร มีคุณแซม ยุรนันทร์ ภมรมนตรีเล่นเป็นหมอรุจ (รูปงาม ซ่อนนัยน์ตาฉายแววคมกล้าไว้หลังแว่นตา นิสัยแอบร้อนแรง กรี๊ดดดด ตรงใจมั่กๆ) นางเอกก็..ใครหว่า? ลูกศร (สไตล์น่ารัก จำได้แค่เนี้ยะ)

ด้วยสาเหตุอันใดไม่ปรากฏ สมัยก่อนจขบ. มักจะหยิบนิยายเรื่องนี้มาอ่านซ้ำ จนเติบใหญ่ (แก่) กองนิยายรุ่นโบถูกโละไปแดนสนธยา จึงต้องเลิกอ่านโดยปริยาย แต่วันก่อนไปเจอลดครึ่งราคา เลยคว้ามาอ่านย้อนยุคเล่น

พล็อตสุดแสนคลาสสิค ฉากเป็นเคหาสน์งาม ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางแมกไม้นานาพรรณ มีสาวน้อยผู้อ่อนหวานรอชายที่จะมาครองบ้านและหัวใจเธอ แต่เขาช่างเฉยชา วางตัวเหินห่างเพราะมีเหตุให้มองมารดาเธอในแง่ร้าย เธอจึงพาลตั้งแง่หลีกเลี่ยงเขาบ้าง ทั้งคู่ตกอยู่ในภาวะไม่อาจปลงใจเปิดเผยความรู้สึกให้แก่กันได้ กว่าความจริงทุกอย่างจะกระจ่าง เธอก็ระเห็จออกไปสู่โลกภายนอกให้เขาต้องตามหาเสียแล้ว

ชีวิตของนางเอกน่าจะเป็นชีวิตที่หญิงสาวทั่วไปฝันถึง เธอเติบโตในบ้านใหญ่ แวดล้อมด้วยการทำนุบำรุงจากข้ารับใช้ผู้จงรักภักดี มีผู้ใหญ่และมิตรเพื่อนบ้านคอยให้ไมตรี จากนั้น พระเอกก็มาถึง มีฉากทำเฉยชา ชิงชัยกันในที พอออกไปทำงานนอกบ้านก็ได้อยู่กับครอบครัวอบอุ่น มีหนุ่มแสนดีมารัก น้องสาวเขาก็ชอบเธอ ... สบายจังเลย จขบ. เลยไม่ชอบนิสัยนางเอกนิดหน่อย เพราะเธอหนีออกจากบ้านด้วยสาเหตุจิ๊บจ๊อยมาก (ถ้าคิดแบบคนยุคนี้นะ)

แต่จขบ. ชอบตัวพระเอกที่มีบุคคลิกถูกใจ และยังทำตัวดีแทบจะตลอดเรื่อง เช่น ตอนเครื่องเพชรหายและคิดว่าคุณอัมพาน่าจะเป็นคนเอาไป เขาก็ไม่ได้โวยวาย พาลใส่อารยา (แม้จะแอบเกลียดแม่แล้วพาลลูกในใจ) ตอนที่ต้องรักษาศัตรูหัวใจก็ทำเต็มที่

ส่วนนางร้ายและพระรอง สงสารจังว่าบทน้อยมาก มีไว้เสริมให้เดินเรื่องได้แท้ ๆ โดยเฉพาะบทของชาลีหรือน้องสาวของภาคินัยนี่ยิ่งน้อยใหญ่

พอมาอ่านอีกรอบ ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมหยิบเรื่องนี้มาอ่านซ้ำบ่อยนัก ความจริง ฉากผจญภัยตอนจบนี่เว่อร์ไปด้วยซ้ำ ... คิดไปคิดมา เลยสรุปว่า น่าจะเพราะมีฉากพระเอกฟิวส์ขาด กระชากนางเอกมากอดแน่เลย (สำหรับนิยายยุคโน้น นี่ถือว่าร้อนแรงแล้ว)

ใครเคยอ่านเรื่องนี้บ้างคะ?