ผู้แต่ง: กรมาศ
สำนักพิมพ์: พิมพ์คำ
พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2550
ราคา 230 บาท

รักต้องหวีดของคนสองคนที่ต่างกันสุดขั้ว

คนหนึ่งเป็นสาววิศวกรซ่อมบำรุงและออกแบบบ้านผีสิง ผู้มีจิตที่สื่อกับวิญญาณได้ คืนหนึ่งเธอถูกขอร้องจากวิญญาณผู้หญิงให้เข้าไปทำงานในสวนสนุกที่ชื่อ สุขสันต์หรรษา ซึ่งเป็นคู่แข่งกับสวนสนุกที่เธอเคยทำงานมาก่อนหน้า ภายใต้มาดนิ่ง ๆ ของเธอนั้น ซุกซ่อนไว้ด้วยปมในใจที่ไม่ปรารถนาให้ใครล่วงรู้

อีกคนหนึ่งเป็นหนุ่มวิศวกรที่ออกแบบรถไฟเหาะตีลังกาโมเดลใหม่ชื่อ เดอะ ซีโร่ เพื่อติดตั้งและเปิดบริการให้ทันวันครบรอบยี่สิบปี "สวนสนุกสุขสันต์หรรษา" กิจการของตระกูลที่เขาเป็นผู้บริหาร หนุ่มมาดเท่แสนกวนคนนี้กลัวผีสุดชีวิต ทั้งไม่อายที่ใครจะรู้จุดอ่อนนี้ของเขา

คนสองคนนี้มีภารกิจร่วมกันคือ การคลี่คลายปมฆาตกรรมและความผิดปรกติที่เกิดขึ้นในสวนสนุก ท่ามกลางเสียงหวีดร้อง และอาการขนลุกขนชันของคนกลัวผี

* * * * * * * * *

เล่มนี้อ่านแล้วกรี๊ดวี้ดว๊าย (ยืมสำนวนคุณ piccy มาหน่อย) อ่านรวดเดียวจบ ใครมาขวางตอนอ่าน..ตาย!~ อ่านไปยิ้มไป (มันบ้าไปแล้ว)
แฟนหนังสือคุณกรมาศห้ามพลาดเล่มนี้ค่ะ

ใน 'เลศลาวัณย์' คนแต่งพยายามผสมเรื่องลึกลับสไตล์กอธิค กับตัวละครที่ผิดปกตินิยม บวกบทสนทนากุ๊กกิ๊กระหว่างคู่พระคู่นาง ผลออกมาใช้ได้ อ่านสนุก แต่องค์ประกอบทั้งหมดกลืนกันไม่ดีนัก เล่มนี้ความลึกลับ น่ากลัวและความแหวกของตัวละครเนียนกว่าเดิมมาก โดยเฉพาะฉากที่มีตัวเอกเนี่ย น่าร๊ากกกก

อันนี้แอบลำเอียงนิด เพราะจขบ. ชอบตัวละครหญิงนิสัยนิ่ง ๆ อย่างศรีนวลมาก ยิ่งมีความสามารถพิเศษ "เห็นผีได้" กรี๊ดดด ชอบค่ะ รสนิยมเธอก็ช่างซูนาโกะมากมาย (คนอ่านการ์ตูนจะเข้าใจ) เธอจะมีปมอยู่อย่างคือกลัวเครื่องเล่นหวาดเสียวเพราะเคยนั่งรถตกเหวตอนเด็ก
ส่วนพระเอกนี่ก็ทำคนอ่านกรี๊ดเช่นกัน ตัวใหญ่มีเสน่ห์ ยิ้มอบอุ่น ทำอะไรฉับไวง่าย ๆ ไม่เรื่องมาก แมนทั้งนอกและใน บ้าออกแบบเครื่องเล่นหวาดเสียวจำพวกรถไฟเหาะมาก แต่กลัวผีขึ้นสมอง!
...เป็นการจับคู่ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้จริง ๆ...

มีฉากนึงที่แสดงบุคคลิกสองคนนี้ได้ คือตอนญาติถามว่า..คิดว่าปราสาทเทพนิยายในสวนสนุกควรจะมีอะไร? มาร์คบอกว่าเขานึกมาตลอดว่าในปราสาทมีรถถังหรือขุมพลังงานที่จะนำไปใช้ได้ ส่วนศรีนวลคิดว่าน่าจะมีคุกใต้ดิน ห้องทรมาน

ตัวประกอบในเรื่องมีมาก ตั้งแต่น้องชายในนามของพระเอกที่ชื่อมนู ปันปัน..ลูกน้าชายที่เกลียดผู้ชายอย่างแรง แม่ของปันปัน พ่อจอมเจ้าชู้ของมาร์คที่โผล่มาตอนเกือบจบ เดวิด..ซึ่งสนิทกับปันปันได้เพราะ "ผมไม่ใช่ผู้ชาย เป็นฝรั่ง ผลไม้ชนิดหนึ่ง" แต่แน่นอนว่าฉากฮาในเรื่องจะมีผีเป็นหลัก ได้แก่ น้ำอบ น้ำปรุงที่นางเอกเก็บมาจากบ้านผีสิง แล้วก็จัสติน กุมารทองที่เลี้ยงไว้

ถึงปกหลังจะบอกว่าตัวเอกร่วมกันคลี่คลายปมฆาตกรรม แต่เนื้อเรื่องเกินครึ่งเป็นเรื่องรักที่ไม่ยัดเยียดให้รีบลงเอยกันเกินไป เรื่องขำ ๆ เกี่ยวกับวิญญาณ ส่วนปมฆาตกรรมเพิ่งโผล่มาตอนท้ายเรื่องเองค่ะ แม้จะพอเดาได้จากท่าทางและคำพูดของพวกผีว่าตระกูลพระเอก น่าจะมีอะไรบางอย่างแน่เลย

ถ้าจะมีจุดที่อ่อนไปหน่อยในเล่มนี้ คือฉากเกี่ยวกับแผนฆาตกรรมน้อยไป ทำให้ดูเหมือนอยู่ ๆ ก็โผล่มา คนอ่านยังไม่ทันได้ระทึกอะไรก็รีบจบ ปมปัญหาสุดท้ายที่นางเอกเข้าใจผิดก็โผล่มาและจบไปเร็วเหมือนกัน อีกจุดที่น่าจะอธิบายไว้หน่อยคือทำไมวิญญาณอัญญาพรไปหานางเอกที่บ้านแต่แรก เพราะนางเอกเป็นนักออกแบบที่ได้รับการทาบทามจากหลายแห่งก็จริง แต่ไม่ใช่จะช่วยผีอัญญาได้ ผีไม่ได้รู้นี่นาว่าเธอเห็นวิญญาณได้หรือจะช่วยแก้ไขปมปัญหาได้
อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้โดนรัศมีความน่ารักของพระเอกนางเอกกลบจนหมดสิ้น (ลำเอียงสุดชีวิต ) ตอนปิดหน้าสุดท้าย นึกได้แต่ฉากที่พระเอกคิดว่าชอบให้นางเอกทำตาเหมือนแมวสงสัย ฉากที่นางเอกเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างแผ่ซ่านไปในหัวใจ ฉากตอนพระเอกซึ่งกลัวผีมากตามนางเอกไปในที่น่ากลัว (สำหรับเขา) ต้อย ๆ ฯลฯ

สรุปว่า..อาจรีวิวด้วยความลำเอียงนิดหน่อย เพราะโคตรชอบตัวละคร ชอบความสามารถ (?) ของตัวละคร แล้วก็คิดว่าเล่มนี้น่าจะเป็นงานดีที่สุดของคุณกรมาศ..เท่าที่เคยอ่านมาค่ะ