ผู้แต่ง: จอห์น แซนด์ฟอร์ด / ผู้แปล: วุฒินันท์
สำนักพิมพ์: เกรท พับลิชชิ่ง
พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2550
ราคา 279 บาท

ไอ้หมาบ้า...ฆาตกรวิปริต แต่หลักแหลม
มันทิ้งโน้ตไว้บนร่างเหยื่อทุกราย
กฎแห่งการฆ่า
ต้องไม่ฆ่าคนรู้จัก ... ต้องไม่มีแรงบันดาลใจ...
ต้องไม่พกอาวุธสังหารติดตัวหลังใช้มันไปแล้ว...
กฎของเกมแห่งความตาย

แต่ ลูคัส ดาเวนพอร์ต นายตำรวจหนุ่มแห่งกรมตำรวจมินนีอาโปลิสมองออก จึงโดดเข้าเล่นเกมนี้...ไล่ล่าเพื่อหยุดยั้งมัน

* * * * * * * * *

จขบ. แอบกรี๊ดตอนเห็นเล่มนี้ เพราะอยากอ่านชุด Prey ของแซนฟอร์ดมาเป็นชาติแล้ว แต่ชุดนี้เขียนออกมาหลายเล่ม--และยังไม่จบ ขี้เกียจหาและตามอ่าน เลยทำเมินทุกครั้งที่เจอตอนเซลส์ (หนังสือฝรั่งแพงกว่าไทย ...สมัยก่อนนะ)

เล่มนี้เป็นสืบสวนสไตล์ police investigation ขนานแท้ค่ะ เรื่องไม่ดาร์คอย่างชุดรีบัสของแรนกิ้น เพราะตัวเอกสำรวยและทำงานแบบสบาย ๆ กว่าเยอะ คนแต่งบอกไว้ในคำนำว่าเขาต้องการสร้างลูคัสให้ไม่ตรงกับตำรวจในความเป็นจริง นั่นคือ ลูคัสจะแต่งตัวโก้ ขับปอร์เช่ มีเงินใช้และเจ้าเสน่ห์ในหมู่สาว
(จขบ. แอบสังเกตเพิ่มอีกอย่างว่าลูคัสมีเวลาว่างเยอะ ชอบโดดงานไปทำธุระอื่นบ่อยมากด้วย หัวหน้าไม่ยักว้าก แถมยังดี๊ดีกับตานี่)

กรี๊ดรอบสองเมื่อเปิดเจอบทบรรยายที่เล่าจากมุมมองของฆาตกรโรคจิต ..โอ้ว บทบาทที่ฉันใฝ่ฝัน การเดินเรื่องจะเล่าจากมุมมองพระเอกเป็นหลัก แต่มีสลับเป็นมุมมองฆาตกรบ้างบางช่วง ดีจัง อ่านแล้วได้สวมบททั้งฝ่ายร้ายและฝ่ายดี

พล็อตเป็นเรื่องของฆาตกรโรคจิตที่ทิ้งโน้ต "กฎการฆ่า" ไว้เย้ยตำรวจ เดินเรื่องแบบเป็นเส้นตรงไปเรื่อย ๆ เน้นเรื่องสืบสวนจากฝ่ายตำรวจ สลับกับการลงมือหรือเตรียมตัวของฆาตกร แทรกชีวิตรักของลูคัสไว้ด้วย

ในเรื่อง ลูคัสจะค่อนข้างเจ้าชู้ แต่เขาจริงจังในระดับหนึ่งกับนักข่าวโทรทัศน์ชื่อเจนนิเฟอร์ ...ซึ่งเป็นตัวละครที่จขบ. ไม่ปลื้มแฮะ นิสัยร้ายแบบเห็นแก่ตัว ผิดฟอร์มนางเอกหนังไทย แต่ตรงกับนิสัยสาวฝรั่งจริง ๆ (มั้ง) เธอมัดมือชกลูคัสแล้วยังใช้เขาเป็นแหล่งข้อมูลอีกต่างหาก อ่านแล้วเลยแอบเชียร์สาวอีกรายให้ลูคัสมากกว่า แต่คิดว่าด้วยความจำเป็นบางอย่าง ยัยเจนนิเฟอร์คงยังอยู่ต่อไป

ตัวร้ายเปิดตัวมาน่าติดตามพอควร รูปแบบการลงมือไม่ซ้ำกันแต่ไม่ได้ลงมือมั่ว อ่านแล้วแอบปลื้มที่ฆาตกรฉลาด มาเสียเอาตอนท้าย ดันโดนยั่วง่าย ๆ แล้วก็โดนจับเพราะทำพลาดเอง ถ้าฆาตกรเลือดเย็นกว่านี้ ใจเย็นกว่านี้ พระเอกไม่มีทางจับได้แน่

สำนวนการแปลอ่านรู้เรื่องดีค่ะ ชอบบางจุดที่ใช้ศัพท์สแลงดี เช่น หัวหน้าขู่จะ 'นั่งยาง' ลูกน้อง ...เล่นเอาต้องไปเปิดหาความหมาย ปรากฎว่าหมายถึงการจุดไฟเผายางเพื่อฆ่า โอ้ว โหดวุ้ย

อ่านติดหนึบดีค่ะ เล่มนี้ ไม่เจอแนวนี้มานานแล้วด้วย ชอบๆ หวังว่าจะมีตอนต่อไปแปลออกมานะ