ผู้แต่ง: ณรงค์ พัว ประพนธ์พันธุ์
สำนักพิมพ์: มติชน
พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ 2549
ราคา 108 บาท
(งานมหกรรมหนังสือ ตุลาคม 2550 มติชนลดเหลือ 20 บาท)

" ยิ้มสิ แล้วฉันจะสารภาพให้ฟัง " รวบรวมเรื่องราวต่าง ๆ ของการยิ้ม เช่น ยิ้มมุมปาก ยิ้มกว้าง ยิ้มหวาน ยิ้มละไม ยิ้มอะไรก็ได้ ขอให้ยิ้มให้กัน

บางคนรู้จักความรักจากดอกกุหลาบ
ส่วนข้ารู้จักจากหนามของมัน

รักตัวเองให้น้อยลง จะทำให้เรารักคนอื่นได้ง่ายขึ้น

ไฟรักที่เผาไหม้ไม่หมดจด ย่อมก่อให้เกิดควันหลงเข้าตา

* * * * * * * * * *

สนใจเล่มนี้เพราะคุณสาวไกด์ใจซื่อเคยพูดถึงไว้ ที่นี่
(ขนาดคนที่ยังไม่ใช่หนอนหนังสือตอนนั้น ยังยอมควักเงินซื้อน่ะ)

งานมหกรรมหนังสือฯ ที่จัดอยู่ตอนนี้ มติชนนำเล่มนี้มาวางลดเหลือ 20 บาท เลยคว้ามาให้คุณสาวไกด์ฯ ตามที่เคยรับปากจะหาให้ แต่ขอเปิดซิงก่อนจิ
... สรุปว่า สมกับเป็นหนังสือสไตล์โปรดของคุณสาวไกด์ฯ ค่ะ รสนิยมยังละเอียดและละไมเช่นเคย

เนื้อหาในเล่ม เป็นประโยคสั้น ๆ หนึ่งถึงสองประโยค มีความหมายเชิงปรัชญาที่เหมาะเอาไว้อ่านเล่นสำหรับคนที่ชอบอะไรทำนองนี้ จขบ. เฉย ๆ กับจุดนี้ (มีที่โดนใจบ้าง ไม่โดนบ้าง คละกันไป) แต่ประทับใจลักษณะการเสพหนังสือเล่มนี้มากกว่า

เล่มนี้ใช้กราฟฟิคดีไซน์มาช่วยนำเสนอเนื้อหาอย่างมาก มีตั้งแต่การไล่เฉดสี ไล่ขนาด ใส่ตัวหนังสือในรูปตา ทำตัวเอียงขึ้นลงเป็นคลื่น ใช้ช่องไฟจัดเป็นทรง ฯลฯ บางหน้าดูออกเลยว่าลูกเล่นพวกนี้เอาไว้เสพพร้อมเนื้อหา เช่น ประโยค "เรามองเห็นสิ่งที่หัวใจซุกซ่อนอยู่ในดวงตาอันเปิดเผย" จะอยู่ในตาดำของภาพรูปดวงตา

หรือ "ความสัมพันธ์มักก่อเกิดในที่อันจำกัด แต่ต้องการเนื้อที่อันกว้างขวางสำหรับการเจริญเติบโต" จะย่อประโยคแรกจนเบียดเป็นกระจุก ส่วนประโยคหลังค่อย ๆ เพิ่มขนาดฟ้อนต์จนตัวเบ้อเริ่มในคำท้าย

บอกได้คำเดียวว่า...เก๋ชะมัด เล่มนี้ (เลยซื้อมาเก็บเองอีกเล่ม ขอบคุณคุณสาวไกด์ผู้จุดประกายด้วยค่ะ )