ผู้แต่ง: Hitomi Kanehara
ผู้แปล: โคทสึกิ
สำนักพิมพ์: เกิร์ลเฟรนด์
พิมพ์ครั้งแรก มกราคม 2548
ราคา 155 บาท

"ต่างหูกับงู" เป็นผลงานของ ฮิโตมิ คาเนฮาระ นักเขียนเรื่องสั้นวัยรุ่นชาวญี่ปุ่น วัยเพียง 21 ปี เป็นเรื่องราวสะท้อนถึงชีวิตวัยรุ่นญี่ปุ่น ซึ่งกำลังบ้าคลั่งกับการถาโถมเข้ามาของกระแสแฟชั่นและวัฒนธรรมแบบสุดขอบ

ผลงานเรื่องนี้ได้รับรางวัล 2 รางวัลคือ รางวัล Akutagawa ครั้งที่130 และรางวัล Subaru Bungaku ครั้งที่ 24 โดยเนื้อเรื่องสะท้อนให้เห็นถึงการดำเนินชีวิตของวัยรุ่นที่ออกนอกลู่นอกทางและไร้แก่นสาร เน้นเกี่ยวกับวัยรุ่นที่นิยมแฟชั่นการปรับเปลี่ยนอวัยวะส่วนต่างๆ ของร่างกาย ซึ่งมีอยู่ในสังคมประเทศญี่ปุ่นซึ่งมีความเจริญเพียงด้านวัตถุแต่ผู้ขาดจิตสำนึกด้านจริยธรรม

* * * * * *

คำเตือน: หนังสือเล่มนี้ไม่เหมาะกับเยาวชนและผู้แก่ศีลธรรม ภายในเล่มมีฉากใช้กำลัง รวมถึงการร่วมเพศแบบวิปริต ตัวละครทั้งหมดขาดศีลธรรมและจริยธรรมอย่างแรง

เป็นหนังสือที่ทิ้งรอยไว้ในความทรงจำของจขบ. ได้อย่างประหลาด ขอยืดอกยอมรับว่ายืนอ่านในร้านจนจบเพราะสนุก โดนเนื้อเรื่องและความพิกลพิการทางอารมณ์ของตัวละคร (รวมถึงฉากเรท SM) เกี่ยวไว้จนติดหนึบ
...ตอนแรกนึกว่าอ่านจบแล้วจบกัน ไม่ซื้อหรอก (อ้าว?) แต่พอผ่านมาสักปี ก็คล้าย ๆ จะอยากอ่านอีก เลยสรุปว่าซื้อดีกว่า

ในเรื่องมีตัวละครโดดเด่นอยู่ 3 คน
อามะ - แฟนของรุอิที่ทำ split tongue เป็นเหตุให้รุอิสนใจโลกของการเปลี่ยนตัวเองบ้าง เขาอ่อนโยนกับแฟน แต่อารมณ์ร้อนมากกับคนอื่น
รุอิ - สาววัย 19 ที่ใช้ชีวิตล่องลอยไร้แก่นสาร เธอคบกับอามะโดยไม่สนใจไต่ถามรายละเอียดอะไร แม้แต่ชื่อเต็ม งานหรือครอบครัว
ชิบะ - เจ้าของร้านสัก เพื่อนของอามะที่ต่อมานอนกับรุอิด้วย เขาเป็นพวกซาดิสท์ จึงถูกใจรุอิที่เป็นพวกมาโซคิสท์

(Split Tongue เป็นแฟชั่นการปรับแต่งอวัยวะ ขั้นตอนการทำมีสองแบบ คือ ใช้มีดกรีดลิ้นทีเดียวเลย หรือเจาะลิ้นแล้วค่อย ๆ เพิ่มขนาดต่างหูที่ลิ้นทีละนิด จนรูลิ้นขยายใหญ่แล้วจึงมัดปลายลิ้นส่วนที่เหลืออยู่ด้วยไหมขัดฟันหรือเอ็นตกปลา จากนั้นก็ใช้มีดผ่าตัดหรือมีดโกนกรีดแยกปลายลิ้นออกจากกัน)

เนื้อเรื่องในเล่มแทบไม่มีอะไร หลังจากตัวละครทำความรู้จักกัน ก็ตกลงเป็นแฟนอยู่กินด้วยกัน คู่ที่ไม่ใช่แฟนกันก็นอนด้วยกันเมื่อโดนชวน นอกนั้นก็กินเหล้า สัก เจาะลิ้น มีตื่นเต้นหน่อยเมื่อมีการฆ่ากันตายเกิดขึ้น แต่ก็จบแค่นั้น ไม่มีผลลัพธ์ตามมา ไม่มีแก้แค้นหรืออะไรทั้งนั้น

ดูพล็อตแล้ว คนไม่เคยได้เปิดเล่มนี้คงงงว่า..แล้วมันน่าอ่าน/น่าซื้อมาเก็บตรงไหน? จขบ. ก็ตอบไม่ถูกค่ะ (อ้าว) แต่มันมีเสน่ห์ดีจริง ๆ แถมเพี้ยนได้ใจมาก

ถ้าอ่านวิจารณ์หนังสือเล่มนี้ มักจะมีการพูดถึงสังคมวัยรุ่นญี่ปุ่น ความแหลกเหลว ฯลฯ จขบ. ขอข้ามตรงนี้ไปละกัน เพราะยังเชื่อว่าวัยรุ่นญี่ปุ่นไม่ได้เป็นงี้กันทุกคน (แต่เหตุผลหลักคือขี้เกียจใช้สมองน่ะ)

ในเรื่องของความรัก จขบ. คิดว่าตัวละครในเรื่องเป็นคนดีนะ พวกผู้ชายดูจะรักและจริงใจกับรุอิ คอยดูแลเธอ เพียงแต่มีรสนิยมทางเพศน่ากลัวไปหน่อย และแสดงความรักอย่างน่าสยอง (เช่น อามะอัดกุ๊ยที่มาลวนลามแฟน แล้วถอนฟันออกมาสองซี่ เพื่อเก็บเป็นหลักฐานความรักที่เขามีต่อรุอิ) ...เท่านั้นเอง

ส่วนเรื่องการทำร้ายคนอื่นนั้น จะว่าผิดก็ผิด แต่เมื่อดูจากนิสัยของตัวละคร เลยรู้สึกว่า..ใช่ มันผิด แต่มันมีเหตุผลในแบบของมันน่ะ อย่างน้อยก็ไม่ได้ลุกขึ้นมาทำร้ายคนอื่นแบบคลุ้มคลั่งหรือเพื่อสะใจนะ

อีกจุดที่ชอบคือรู้สึกว่าตัวละครเปิดเผย จริงใจดี อยากอัดก็ลงมืออัด อยากนอนด้วยก็ถอดเสื้อเริ่มบรรเลง อยากฆ่าก็เตือนก่อนว่าตอนนี้อยากฆ่าเธอมากเลย (มีการถามด้วยว่า..ฆ่าแล้วขอมีอะไรด้วยตอนหลังได้ไหม โอ๊ย อ่านแล้วขำกลิ้ง)

แต่ที่เถียงไม่ได้คือพวกเขาไม่ยี่หระกับชีวิตเท่าไหร่ จุดนี้จะมองเป็นความสิ้นหวัง/แหลกเหลวก็ได้ หรือมองเป็นความเข้มแข็งแบบผู้อยู่รอดก็ได้
... จขบ. เอียงไปทางอย่างหลัง เพราะคิดว่าอย่างน้อย คนที่สัก + เจาะหูหลายรู + แยกลิ้นเป็นงู แล้วออกมาเดินในสังคมอย่างปกติได้นี่ สมควรถือว่าจิตใจเข้มแข็งค่ะ

พูดง่าย ๆ ก็คือพวกเขาก็แค่ใช้ชีวิตแบบพิลึกกึกกือตามใจตัวเองไปวัน ๆ
นี่ถ้าไม่มีเหตุการณ์ "ทำตามใจฉัน" จนข้ามเส้นแบ่งความถูกต้องไปในตอนท้าย จขบ. คงพูดได้เต็มปากว่านี่เป็นวิถีชีวิตอันน่าหลงไหลอย่างยิ่ง

อ้อ อีกประเด็นที่ขี้เกียจคิดคือเรื่องสักหรือเจาะร่างกาย
จขบ. เฉย ๆ กับเรื่องนี้นะ ใครอยากทำอะไรกับร่างกายตัวเองก็ทำไปสิ จะเพื่อเด่น เพื่อลบตัวตน เพื่อความรู้สึกของ God Hand หรือเพื่อความงามในแบบของตัวเองก็ช่างเหอะ

---

ระยะเวลา: 10 วัน
สภาพ: มือสอง สภาพใหม่แต่ไม่ปิ๊งแล้ว