ผู้แต่ง: Ming Xiaoxi / ผู้แปล: เมฆขาว หวานเย็น
สำนักพิมพ์: แจ่มใส
พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2550
ราคา 209 + 259 บาท

การไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์ แต่การต้องลืมคนที่เรารัก เป็นทุกข์กว่า
เขาจึงตัดสินใจบำเพ็ญตนเป็นเซียน
เพื่อให้จดจำ และปกป้องดูแลเธอได้ทุกชาติภพ
แม้ว่า...สิ่งแลกเปลี่ยนนั้นจะเป็นคำสาป...
คำสาปร้ายกาจว่าเขาจะไม่มีวันได้รับ ‘รัก’ จากเธอ

ดอกไม้บานจนโรยราไปปีแล้วปีเล่า
ใบไม้ผลิผ่านร้อนจวบใบไม้ร่วงผ่านหนาวเวียนเปลี่ยนทุกปี...
เขาตามหาเธอจนพบในที่สุด แต่หัวใจเธอกลับมอบแก่ผู้อื่นเสียแล้ว
หากทว่าเขายังคงดื้อรั้น! ถึงมันคือการฝืนชะตา! เพิกเฉยต่อสวรรค์!
เขาก็จะเอาชนะคำสาปนั้นให้จงได้!

* * * * * * * * *

ชุดนี้เป็น dreamland fantasy จริง ๆ ค่ะ อ่านแล้วกึ่งรันทด กึ่งหวานดี

ใครอ่านแค่ตัวอย่างที่แจกเป็นสมุดเล่มเล็ก อาจนึกว่าเรื่องนี้เป็นพล็อตเซียนตามรักนางเอกมนุษย์ ...ก็ใช่ค่ะ แต่ยังมีเรื่องราวมากกว่านั้นเยอะเลย

ตัวเนื้อเรื่องจะเหมือนนิยายกำลังภายใน เริ่มเรื่องจากฉากย่อยฉากหนึ่ง แนะนำตัวละครเอก (ในที่นี้ คือหญูเกอ นางเอกเข้าไปสมัครงานในหอนางโลม) จากนั้น ฉากและตัวละครจะค่อย ๆ ขยายขอบเขตออกไป จนกลายเป็นเรื่องราวของพรรคใหญ่พรรคหนึ่ง ตัวละครหลักกลุ่มหนึ่ง พรรคธรรมะกับอธรรม แผนการชิงอำนาจในยุทธภพ เล่ห์กลในวังหลวง ฯลฯ โดยมีนางเอกเป็นตัวชูโรงเกือบตลอด

สำนวนการบรรยายช่วงแรกคล้ายนิยายแนวรันทดของโกวเล้ง คือมีเรื่องราวความรักที่ไม่สมหวัง คนนี้รักคนนั้น คนนั้นรักคนโน้น คนนู้นรักคนนี้อีกที นอกจากนี้ ยังมีตัวละครที่บรรยายไว้เสียงามเลิศภพจบแดน เพียงปรากฏตัวก็กระชากหัวใจทั้งชายหญิง ยามแย้มยิ้มทิ้งรอยประทับไว้ในความทรงจำทุกผู้คน หรืออบอุ่น เปล่งประกายสูงสง่าเปี่ยมราศี ฯลฯ

แต่ถึงจะใช้พล็อตและเดินเรื่องแบบกำลังภายใน (ที่ไม่เน้นวิชาการต่อสู้ และมีพล็อตเหนือธรรมชาติ คือ เซียนคอยตามจีบหญิงแทรกอยู่ด้วย) โครงเรื่องโดยรวมยังเป็นแบบที่จขบ. เรียกว่า "สไตล์นิยายรักเกาหลี" คือ ให้ตัวนางเอกโคตรเด่น มีแต่คนเจ๋ง ๆ มารุมรักตลอด

ลักษณะอีกอย่างของสไตล์เกาหลีนี้ คือ การเดินเรื่องพริ้วจนเดาตัวเอกไม่ได้
ในเรื่อง จะให้ตัวละครชายผลัดกันรับบทเด่นคนละช่วง แถมยังมีฉากน่าประทับใจ สุดซาบซึ้งที่เอื้อให้เกิดความรักกับนางเอกทุกคน...ชนิดที่จะให้ใครเป็นพระเอกก็ไม่น่าเกลียด แล้วคนแต่งก็เขียนพลิกไปพลิกมา เหมือนจะให้คนอ่านลุ้นไปเรื่อย ๆ (หรือไม่ก็แต่งเองแล้วเลือกไม่ได้เอง ฮา)

ตัวละครมีสีสันเพริดแพร้วกันทั้งนั้น นางเอก หญูเกอ มาสไตล์สาวสีแดง ร่าเริงอบอุ่นดุจแสงตะวัน ตัวละครชายเด่น ๆ มีสามตัว
เซียนเสวี่ย ผู้มีรักมั่นคง นิสัยขี้โกงนิด ๆ
ศิษย์พี่จั้นเฟิง เปี่ยมความมุ่งมั่นพยาบาท นิสัยสุดแสนมืดมน (นึกถึงตัวละครฟงหวิ๋นขึ้นมาเลย)
ศิษย์พี่อวี้หรืออ๋องจิ้งยวน งามสง่านุ่มนวล ชาญฉลาด หากแต่เป็นใบ้และขาพิการตั้งแต่เกิด
(... สามชายสามสไตล์ อ่านแล้ว รับรองว่ากรี๊ดตัวละครชายทุกตัวแน่นอน )

นอกนั้นก็พวกตัวร้าย ประเภทตัวร้ายจอมเจ้าเล่ห์ ตามแบบฉบับทั่วไป หรือตัวร้ายนิสัยบ้าคลั่งฟั่นเฟือน (แอบรักคนครอบครัวเดียวกันเองด้วยล่ะ หยึ๋ย)

สรุปว่า เล่มนี้เป็นทั้งแนวยุทธภพ วังหลวง เรื่องรักหลายเส้า แทรกแนวเซียนปีศาจไว้อีกนิดหน่อย มีเซอร์ไพรซ์สร้างอารมณ์เศร้านิด ๆ น่าจะถูกใจนักอ่านกำลังภายในแนวใหม่ค่ะ

แต่.. ต้องบอกก่อนว่าเรื่องนี้ไม่เน้นวรยุทธ์เลย ไม่มีคัมภีร์วิเศษหรือประสบการณ์ปาฏิหารย์ บทบรรยายละเอียดเป็นพิเศษในเรื่องอารมณ์--เป็นนิยายแบบที่เขียนไว้ให้หญิงอ่านมากกว่าชาย ส่วนของกลโกงแผนร้ายก็มีเหตุผลพอสมควร เพียงแต่เขียนให้พรรคปลีกย่อยในยุทธจักรไม่ค่อยมีหัวคิดเท่าไหร่ แล้วตอนท้ายก็รวบรัดเรื่องในยุทธภพแบบตัดบทสรุปไปเลย

โดยส่วนตัวแล้ว จขบ. ชอบชุดนี้ค่ะ เพราะอ่านได้ทั้งกำลังภายใน นิยายเกาหลีอยู่แล้ว



ฉากประทับใจ (ต้องอ่านก่อน ถึงจะรู้ว่าทำไม):

ขณะที่หญูเกอจะผละไป เลี่ยหมิงจิ้งก็พูดประโยคสุดท้ายของวันนั้นออกมา
"ถ้าจั้นเฟิงเป็นภัยต่อเจ้า ลูกก็ฆ่าเขาซะ"
ประโยคนี้ดังขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
หญูเกอสะดุ้ง เธอมองไปยังผู้เป็นพ่อ แต่ก็ไม่เห็นสีหน้าของเขา
เลี่ยหมิงจิ้งหันหลังไปเสียก่อน ผมขาวดกหนาเลื่อมแสงตะวันรอนกลายเป็นสีแดงไปทั้งหัว เงาร่างของเขาก็เป็นสีแดงสลัวทอดเฉียงลงบนพื้นป่าไผ่สีเขียว