ผู้แต่ง: ป้าหนอน
สำนักพิมพ์: แจ่มใส
พิมพ์ครั้งแรก เมษายน 2550
ราคา 159 บาท

น้องดานะน้องดา ทำไมถึงเห็นแก่ตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ (จอมปลอม) ถึงกับตกปากรับคำอีตาเจ้าชายปลาวาฬ เพื่อรับจ๊อบสองเป็นผู้ช่วยในการพัฒนาประเทศด้วยก็ไม่รู้
แล้วงานนี้มันง่ายซะที่ไหนกันเล่า จึงต้องลากพี่แก้ว พี่สาวคู่หูมาร่วมหัวจมท้ายพิชิตภารกิจด้วย อีกทั้งยังควบตำแหน่งรัฐมนตรีการศึกษา สาธารณสุข ไอที และอีกสารพัด (ที่คิดไปเอง)
งานนี้จะทำสำเร็จหรือไม่ น้องดาขอสู้ตายเพื่อภูทยา!!!

คงจะเป็นสวรรค์แท้ๆ ที่ส่งสาวไทยเข้ามาทำงานกับเขา
ไม่น่าเชื่อว่ายัยปลาฉลามสุดโหด จะมีความคิดดีๆ มานำเสนอได้ทุกวี่วัน ความคิดที่จะทำให้ภูทยาพัฒนา และต่อสู้ได้ด้วยตัวเอง
คงเป็นเพราะแนวคิดตามที่เธอได้มาจาก ‘พ่อ’ ของเธอกระมังที่ทำให้ประเทศของเขาเริ่มมองเห็นลู่ทางอันดี รวมทั้งหัวใจอันอ่อนโยนของเธอ
หรืองานนี้เขาจะต้องเสียหัวใจให้สาวไทยเสียแล้ว

* * * * * * * * *

ก่อนอื่น ต้องบอกก่อนว่าผู้เขียนจะนำรายได้จากหนังสือเล่มนี้มอบให้มูลนิธิชัยพัฒนา นับเป็นกุศลเจตนาและลักษณะการเขียนเชิงเทิดพระเกียรติในหลวงที่น่ายกย่องอย่างยิ่งค่ะ (โดยเฉพาะในยามประเทศอยู่ในสภาวะแบบนี้)

พล็อตคือนางเอกตามรุ่นพี่ไปติดตั้งระบบสื่อสารในภูทยา (ขี้เกียจบรรยายรายละเอียด นึกภาพเป็นประเทศภูฐานละกัน) แล้วเลยจับพลัดจับผลู (หรืออีกนัยหนึ่งคือเห็นแก่เงินและบ้าตำแหน่ง ) กลายเป็นผู้ช่วยคนสำคัญของเจ้าชายในการพัฒนาประเทศที่แตกแยกจากสงครามให้กลับมาสู่ความพอเพียง ประชาชนมีอาชีพหาเลี้ยงตัวเองได้ และมีระบบสาธารณูปโภคครบครัน

แน่นอนว่าโครงการในเรื่องจะไม่ค่อยมีอุปสรรค (หรือมี แต่ไม่เน้นมาก) เพราะนิยายย่อมต้องการจบแบบสุขสันต์ลั๊ลลา นางเอกและรุ่นพี่ของเธอสามารถวางแผนคิดโน่นนี่ให้ประชาชนได้หมด ตั้งแต่การขุดทางน้ำ การทำไร่แบบขั้นบันได ฝายน้ำ ปลูกบ้าน ปลูกพืชหมุนเวียน ฯลฯ ...พูดง่าย ๆ คือทุกอย่างที่เป็นโครงการพระราชดำริของในหลวงนั่นเอง แถมวันดีคืนดี ยังแปลงสภาพเป็นกุลีร่วมลงแรงกับชาวบ้านด้วย โอ้ ซูเปอร์วูเม่นมากค่ะ
(...จขบ. สงสัยว่าอาจเพราะมี 'ป้าผู้รอบรู้สุดขอบฟ้า' ท่านหนึ่งเป็นแบ็คก็ได้?)

นอกจากพล็อตพัฒนาประเทศแล้ว ยังมีเรื่องของหัวใจอีกสองคู่ คู่น้องดากับเจ้าชายปลาวาฬด้วย (แหงล่ะ อุตส่าห์ลงทุนเต็มที่ ไม่ได้เจ้าชายมาครองก็เสียชื่อสาวไทยหมด) กับพี่แก้วกับฟาบิโอ (คู่นี้ซึ้งดีนะ) มีบรรยากาศของมิตรภาพตลอดเรื่อง

ถ้ามองในแง่นิยาย เรื่องนี้อำนวยความสะดวกให้ตัวละครมากไปหน่อย แต่ยังอ่านสนุกและไม่แอนตี้ เพราะเป็นป้าหนอนเขียน (แป่วว) คือ สไตล์การเขียนของป้าหนอนน่ะ สามารถเล่าเรื่องซีเรียสให้ดูลั๊ลลาและลั๊ลลาบ้าหลุดโลกได้อย่างไม่น่าเกลียดไง เพราะฉะนั้น ป้าหนอนจะเขียนไปทางไหน คนอ่านคนนี้ก็โอเคหมดแหละ
ทำไมเหรอ? เพราะป้าหนอนทำให้คนอ่านหัวเราะได้ พอหัวเราะก็อารมณ์ดี เรื่องยังเดินไปตามพล็อตก็โอเคแล้ว

...ความจริง เล่มนี้ไม่ต้องรีวิวยังได้เลยเนอะ ยังไงก็ได้อ่านไปขำกิ๊กกั๊กไปชัวร์อยู่แล้ว



นอกเรื่อง:
จขบ. ชอบนะที่นักเขียน (ซึ่งบางคน มีแฟนคลับเป็นคนรุ่นหลังมากพอจะเรียกได้ว่าเป็นผู้สร้างแบบอย่างให้วัยรุ่นได้เลย) พยายามนำเสนอสาระแทรกมากับนิยาย ไม่ว่าจะเป็นสาระด้านวิชาการหรือแนวความคิดในการประพฤติตัว

อย่างน้อยก็ถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง จากการแข่งกันสร้างความหวือหวาให้เรื่อง ด้วยฉากติดเรท ความประพฤติล่อแหลมหรือกิริยาวาจาสมัยใหม่ (ไม่นับฉากรุนแรง เช่น เด็กนร. ตบตีกัน ฉุดคร่าหญิงสาว สั่งเก็บศัตรู ฯลฯ) ซึ่งจขบ. ไม่ได้บอกว่าห้ามมีหรือไม่ดี แต่มีมากไปโดยไม่มีอะไรมาคั่นบ้างเลย..มันก็เกร่อน่ะ อดนึกไม่ได้ว่าสมัยนี้ เขาแข่งกันเร็ว แข่งกันแรง ไม่ใช่แข่งกันดีแล้ว