บนเส้นทางสายพระนิพพาน 129 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 129 129/01 เมื่อตั้งจิต..อธิษฐาน..นิพพานเทอญ คือการเดิน..สู่กระแส..แห่งมรรคผล ที่ไม่อาจ..ปฏิเสธ..เหตุแห่งตน จะหลุดพ้น..หนทางนี้..ที่ชี้ไป 129/02 ที่ชี้ไป..ให้ประเสริฐ..เกิดปัญญา มีสัมมา..ทิฏฐิ..ความเห็นชอบ มีสัมมา..สังกัปโป..ดำริชอบ พูดจาชอบ..มีสัมมา..วาจาไง 129/03 มีสัมมา..กัมมันโต..การงานชอบ เลี้ยงชีวิตชอบ..มีสัมมา..อาชีโว พากเพียรชอบ..มีสัมมา..วายาโม ไม่อวดโชว์..สัมมาสะติ..ระลึกชอบ 129/04 องค์ที่แปด..สุดท้าย..ในมรรคา มีสัมมา..สมาธิ..ตั้งใจมั่น ทั้งแปดองค์..จงพิศดู..รู้เท่าทัน มากูกัน..พิจารณา..ว่าอย่างไร 129/05 ความเห็นชอบ..เห็นอย่างไร..ใคร่ครวญดู จนได้รู้..เห็นเป็นไป..ในเรื่องทุกข์ ได้รู้เหตุ..ปัจจัย..ที่ไร้สุข ได้รู้ทาง..ดับทุกข์..ที่เดินไป 129/06 ดำริชอบ..เป็นอย่างไร..ใคร่ของถาม คือการคิด..ออกจากกาม..ที่คาวคลุ้ง ไม่มุ่งร้าย..เบียดเบียนใคร..ให้ใจยุ่ง ทางที่มุ่ง..จึงสงบ..พบแต่เย็น 129/07 วาจาชอบ..เป็นอย่างไร..ท่านเจ้าขา มีเจตนา..เว้นจากการ..พูดไม่จริง ไม่ส่อเสียด..หยาบคาย..ในทุกสิ่ง รู้จักนิ่ง..ไม่เพ้อเจ้อ..เผลอเรื่อยไป 129/08 การงานชอบ..เป็นอย่างไร..จงว่ามา กายกายา..ผู้กำเนิด..เกิดเป็นคน ปฏิบัติดี..ปฏิบัติชอบ..ประกอบผล เป็นกุศล..ผลบุญ..เพื่อคุณเอง 129/09 เลี้ยงชีวิตชอบ..เป็นอย่างไร..ให้ว่ามา มีเจตนา..ไม่ฆ่า..เลี้ยงชีพตน ไม่หยิบฉวย..ลักขโมย..บาปมากล้น หลีกให้พ้น..ขายยาเหล้า..มอมเมาคน 129/10 ความเพียรชอบ..เป็นอย่างไร..ท่านเจ้าขา คืออุตส่าห์..พยายาม..ข้ามให้พ้น กายชีวี..มีปัญหา..ปัญญาค้น เพียรอดทน..แก้ปัญหา..อย่าหวั่นไหว 129/11 ระลึกชอบ..เป็นอย่างไร..ขอรับท่าน สติมั่น..ครองอยู่..รู้ทุกสิ่ง ระลึกรู้..อยูเสมอ..ไม่เผลอทิ้ง สงบนิ่ง..มีสติ..มิก่อเวร 129/12 สมาธิชอบ..คืออย่างไร..ขอรับท่าน จิตมุ่งมั่น..ไม่หวั่นไหว..ใจเป็นหนึ่ง แม้นิวรณ์..กิเลสตัณหา..มาฉุดดึง ก็ถูกตรึง..เอาไว้..ไร้ความหมาย 129/13 ก่อนมีมรรค..เจ้าคนดี..ต้องมีธรรม ศีลห้านำ..ศีลแปดตาม..บริสุทธิ์ เป็นคนดี..ในเขตแคว้น..แดนมนุษย์ บาปเขาหยุด..ทำกุศล..บนจิตใส 129/14 บนจิตใส..ใจสะอาด..ปราศขุ่นมัว ติดกับตัว..พรหมวิหารสี่..มีปกติ ความเมตตา..กรุณา..ยินดีนิ วางเฉยสิ..เกินช่วย..ด้วยกฏกรรม 129/15 บารมีสิบ..หยิบมาดู..ผู้มีมรรค มีมากนัก..กำลังใจ..ใส่เต็มที่ เพื่อเติมเต็ม..วาสนา..บารมี เมื่อเรามี..ปรารถนา..หานิพพาน 129/16 อันหนึ่งนั้น..เรียกว่า..ทานบารมี คือจิตมี..ความพร้อม..ในการให้ ไม่ใช่ให้..ด้วยความเค็ม..แต่เต็มใจ ให้เขาไป..แล้วสุขใจ..สบายอุรา 129/17 อันสองนั้น..เรียกว่า..ศีลบารมี จิตยินดี..มีความพร้อม..จะทรงศีล คือทรงศีล..ปกติ..เป็นอาจิณ การทรงศีล..อยู่ที่ใจ..ตลอดเวลา 129/18 อันสามนั้น..เนกขัมมะ..บารมี พอจิตดี..บวชใจ..ไม่วายวุ่น เกิดเป็นคน..สุดท้าย..ไม่ขาดทุน อยู่ในบุญ..อุ่นสบาย..ก่อนไปเลย 129/19 อันที่สี่..นี้ปัญญา..บารมี เมื่อจิตดี..มีปัญญา..หาทางผ่าน ใช้ปัญญา..แยะแยก..ให้แตกฉาน ยิ่งอยู่นาน..ยิ่งเบื่อกาย..ไปดีกว่า 129/20 อันที่ห้า..วิริยะ..บารมี ทำความดี..เดินหน้า..อย่าท้อถอย สู้พากเพียร..บากบั่น..ถึงวันคอย ค่อยทะยอย..สร้างทำ..แต่กรรมดี 129/21 อีกขันติ..บารมี..อันที่หก ชะตาตก..ต่ำติด..ยังคิดสู้ ยังอดทน..อดกลั้น..มั่นใจอยู่ ไกลสุดกู่..ทนก้าวไป..เข้าใกล้มัน 129/22 อันที่เจ็ด..สัจจะ..บารมี สิ่งใดที่..เคยกล่าวไว้..ให้จำมั่น อันคนเรา..ถือคำกล่าว..เป็นสำคัญ มันผูกพัน..ถึงค่า..คำว่าคน 129/23 อันที่แปด..อธิษฐาน..บารมี ตั้งจิตดี..ไว้อย่างไร..ไปตามนั้น ไม่ถอยหน้า..ถอยหลัง..ลังเลมัน จิตตั้งมั่น..เดินตรง..ไม่หลงทาง 129/24 อันที่เก้า..เมตตา..บารมี รักปราณี..สัตว์คน..จนที่สุด ตะเกียกตะกาย..กว่าจะได้..เป็นมนุษย์ อยากสิ้นสุด..การเวียนว่าย..ไปเสียที 129/25 อันที่สิบ..อุเบกขา..บารมี สิ่งใดที่..ไม่อาจช่วย..ด้วยกฏกรรม เมื่อยอมรับ..ไม่คับข้อง..ต้องชอกช้ำ ฉลาดล้ำ..ผู้เรียนรู้..อยู่บนโลก 129/26 บารมี..ทั้งสิบนี้..ผู้มีอยู่ จงเรียนรู้..กำลังใจ..ให้เต็มขั้น ทำจนนิ่ง..เหมือนยิ่งให้..ยิ่งได้พลัน อัศจรรย์..แห่งบารมี..ดีทุกทาง 129/27 ดีทุกทาง..ย่างทุกทิศ..มิตรมากมี ผู้ทำดี..รัศมี..ออกที่หน้า หน้ายิ้มแย้ม..แจ่มใส..ไร้มายา จิตเมตตา..ต่อคนสัตว์..ปฏิบัติธรรม 129/28 ปฏิบัติธรรม..ทีแรกหลุด..จากรูปนาม ที่สองตาม..หลุดโลภะ..โทสะโมหะ หลุดยึดมั่น..ถือมั่น..ที่สามนะ สี่หรือจ๊ะ..หลุดที่ใจ..ไม่เกาะเลย 129/29 ไม่เกาะเลย..สิ่งใด..ในชีวิต มันมีพิษ..อยู่ในตน..จนวันจาก ขืนไปเกาะ..ก็จะยุ่ง..ต้องจูงลาก จะยุ่งยาก..วันต้องพราก..ตายจากกัน 129/30 ตายจากกัน..ทิ้งกาย..ไปแต่จิต ไปยึดติด..ต้องเสียท่า..วนมาใหม่ เกิดเป็นคน..ทุกข์ตายห่า..มาทำไม หาทางไป..ชั่วนิรัน..กันดีกว่า 129/31 เสียมีดี..ดีมีเสีย..อย่าเพลียจิต จงรู้คิด..ใช้ปัญญา..หาทางไข จงมองดู..ทุกชีวิต..ด้วยจิตใจ ไม่มีใคร..สุดประเสริฐ..เกิดเป็นคน 129/32 เกิดเป็นคน..เพราะตน..มีบุญบาป ที่ทาฉาบ..ปรุงแต่งไว้..ในชีวิต เมื่อเราเกิด..จำไว้ลูก..มากถูกผิด จงรู้พิศ..ทางที่ผิด..อย่าเดินไป 129/33 อย่าเดินไป..ก่อนพิจารณา..ปัญญามี เส้นทางดี..มีอยู่..รู้ไว้ด้วย อย่ามาอ้าง..เหตุผล..แค่ตนรวย มันจะซวย..ต่อชาติภพ..จบไม่ลง 129/34 จบไม่ลง..หลงทุกที..ดีไม่ใส ทนแก้ไข..สว่างทั่ว..ชั่วจงทิ้ง ทรงความดี..ถึงวิมุต..บริสุทธิ์จริง ตัดทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..กระทั่งกาย 129/35 กระทั่งกาย..เป็นตาย..เรื่องของมัน สิ่งสำคัญ..บอกตัว..ความชั่วจบ หาที่อยู่..สู่วิมาน..ย่อมพานพบ ต้องสู้รบ..กิเลสร้าย..ในจิตตน 29/36 ในจิตตน..หลุดพ้น..จากเกี่ยวเกาะ โอกาสเหมาะ..เร็วเข้า..ก้าวไปหหน้า มุ่งไปสู่..แห่งหน..ตนปรารถนา แดนไฝ่หา..เริ่มใกล้..ไปให้ถึง 129/37 จิตสงบ..นิ่งสงัด..ตัดทุกสิ่ง นั่งนิ่งนิ่ง..จะท่าไหน..ได้ทั้งนั้น จะลืมตา..หลับตา..หาสำคัญ ขอเพียงท่าน..สุขใจ..ใช้ได้เลย 129/38 ใช้ได้เลย..ผู้เคยชิน..ปฏิบัติ ผู้รู้ตัด..กังวล..พ้นจากจิต เป็นผู้ตื่น..เบิกบาน..ป่วยการคิด อันชีวิต..อยู่ได้..ก็ไม่นาน 129/39 ก็ไม่นาน..การฝึกหัด..เพื่อขัดเกลา ตัดเบาเบา..ทีละนิด..ด้วยจิตมั่น เมื่อเราตัด..ทีละหน่อย..บ่อบบ่อยวัน ประเดี๋ยวมัน..ก็ชำนาญ..เป็นฌานชิน 129/40 เป็นฌานชิน..เหมือนกินข้าว..เหมือนกินน้ำ กินประจำ..แต่พอดี..ไม่มีเสีย ผู้ฝึกฝน..จนสบาย..ใจไม่เพลีย ไม่มีเสีย..มีแต่ได้..แม้กายป่วย 129/41 แม้กายป่วย..ใจปัด..ตัดกายทิ้ง แต่จิตนิ่ง..ธรรมดา..ผู้มาเกิด รู้ฝึกหัด..ปฏิบัติตน..หวังผลเลิศ หวังเตลิด..จากโลกีย์..หนีโลกา 129/42 หนีโลกา..ลานิรัน..โลกอันทุกข์ ผู้รู้ลุก..เดินหน้า..หาทางหนี พอกายพัง..ไม่ทุกข์ใด..ไปเสียที อยู่แดนนี้..มีแต่ทุกข์..รุกกระหน่ำ 129/43 รุกกระหน่ำ..กายใจ..ไปไม่เป็น เดี๋ยวก็เย็น..เดี๋ยวก็ร้อน..ย้อนเข้าใส่ จนกว่ากาย..ที่ได้มา..จะพังไป จงฝึกใจ..เอาเถิด..เปิดทางไป 129/44 เปิดทางไป..ไม่กลับ..ลาลับเลย เพราะคุ้นเคย..เป็นคน..จนแสนเบื่อ ไม่เอาแล้ว..ชีวิตที่..มีเลือดเนื้อ เป็นทำเกลือ..ทำไม..ให้มันทุกข์ 129/45 ให้มันทุกข์..ต่อไป..ทำไมเล่า ฝึกฝนเข้า..ตัดใจ..ไม่ยึดเหนี่ยว ตัดทุกอย่าง..ทิ้งไป.ใจตัวเดียว อย่ามาเทียว..เกิดตาย..ไปเสียที 129/46 ไปเลยที..ดีกว่า..อย่าอยู่ยาว มากเรื่องราว..ทางชั่ว..จิตมัวหมอง มาเกิดใหม่..คราใด..ชั่วตามจอง ใจเป็นทอง..จิตเป็นไท..ไปให้พ้น 129/47 ไปให้พ้น..ผูกพัน..กายผุพัง เมื่อกายยัง..บำรุงไว้..ใช้ปฏิบัติ ไปจนกว่า..กายเก่า..หามเข้าวัด แล้วจึงตัด..ใจตน..ก้าวพ้นกาย 129/48 ก้าวพ้นกาย..ยืมเขา..ตลอดไป ด้วยหัวใจ..มุ่งมั่น..เพื่อฟันฝ่า เมื่อยิ่งก้าว..ยิ่งใกล้..อย่าได้ล้า กิเลสร้าย..ทายท้า..ไม่สนใจ 129/49 ไม่สนใจ..เดินหน้า..หาทางออก เพื่อบ่งบอก..จิตนี้..ไม่มีถอย เดินทางตรง..ประสงค์จริง..สิ่งรอคอย เรื่องให้ถอย..ทางธรรมนี้..ไม่มีทาง 129/50 ไม่มีทาง..ถอยห่าง..เส้นทางธรรม ทางที่นำ..ไปสู่..ผู้หลุดพ้น จากแดนนี้..ที่ไร้สุข..ทุกข์ท่วมท้น น้ำตาล้น..ให้หยุดไหล..ได้ถาวร 129/51 อันผู้ที่..พ่อแม่ยัง..ฟังสักนิด ขอจงคิด..ถึงพ่อแม่..ที่แก่เฒ่า ผู้ถนอม..กล่อมเกลี้ยง..เลี้ยงดูเรา พร้อมจะเอา..ชีพแลกได้..ยามภัยมา 129/52 ยามภัยมา..เอากายา..บังคุ้มภัย จะมีใคร..ทำอย่างนี้..ได้บ้างเล่า ขอเพียงลูก..อยู่ต่อไป..ตายก็เอา ก็แล้วเรา..มีบ้างไหม..ได้ดูแล 129/53 ได้ดูแล..กายใจ..ท่านหรือไม่ ส่งเงินให้..จะอะไร..กันนักหนา ท่านเลี้ยงเรา..ด้วยหัวใจ..ให้เวลา ไม่ใช่หมา..เทข้าวให้..แล้วไปเลย 129/54 มีลูกเต้า..หวังว่าเขา..จะดูตัว มีเมียผัว..หนีหาย..ไม่มาหา ส่งเงินให้..แค่เพียง..เลี้ยงกายา แต่จิตรา..เล่ารู้ไหม..ใครดูแล 129/55 ไร้ลูกหลาน..เรียกขาน..มันทุกข์แท้ คอยชะแง้..แลดูทาง..ไม่ว่างเว้น ถึงวันหยุด..สุดสัปดาห์..น่าจะเห็น นั่งรถเข็น..แลทาง..อ้างว้างใจ 129/56 อ้างว้างใจ..ไปไหนเล่า..เหล่าลูกหลาน ที่ข้างบ้าน..ลูกหลาน..เวียนมาหา ลูกหลานเรา..อยู่ไหน..ใยไม่มา ใช้น้ำตา..เป็นกับข้าว..ทุกเช้าเย็น 129/57 พ่อแม่อยู่..ดูแล..อย่าติดขัด ปฏิบัติ..ด้วยใจ..ให้ทุกสิ่ง อาหารกาย..อาหารใจ..ให้จริงจริง ยอมละทิ้ง..งานทุกเมื่อ..เพื่อดูแล 129/58 เพื่อดูแล..เอาใจใส่..ไม่ใกล้ฝั่ง ที่กำลัง..โรยรา..ล้าสังขาร คงจะอยู่..กับเราได้..อีกไม่นาน ธรรมทาน..อาหารใจ..จัดให้เต็ม 129/59 จัดให้เต็ม..พิกัด..จัดสรรให้ ที่ชอบใจ..เสาะหา..พาไปเห็น เอาใจใส่..ดูแลก่อน..อีตอนเป็น ตายเน่าเหม็น..แล้วจัดให้..มันไม่งาม 129/60 ทำไปเถิด..คนดี..หน้าที่เธอ รู้บำเรอ..กายใจ..ให้อบอุ่น เพื่อเป็นชาติ..สุดท้าย..ให้แม่คุณ เป็นกองทุน..หนุนสู..สู่นิพพาน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |